De Amerikaanse droom is Europees

Redacteur Arnoud Boer is op dit moment in Amerika. Vanuit het land van de onbegrensde mogelijkheden deze onderstaande column. Champions League kijken in een Ierse pub: veel dichterbij Europa kom je niet als je een tijdje in de Verenigde Staten bent. Het oude continent is de afgelopen jaren onder George W. Bush verder afgedreven dan ooit. Maar dat ligt niet alleen aan de oud-president. Zowel fysiek als mentaal lijkt de afstand enorm. Nieuws uit Europa dringt zo goed als niet door tot de average Joe, tenzij het direct betrekking heeft op Amerika. Zoals: waar moeten we heen met die gevangen op Guantanamo Bay? De verschillen tussen Europa en Amerika zijn regelmatig onderwerp van boeken, zoals The European Dream van Jeremy Rifkin. Altijd weer dezelfde conclusies: in Amerika kun je een stuk sneller rijk worden, in Europa verdelen we de poet. In Amerika werken de mensen harder en langer, in Europa leven de mensen langer met meer vrije tijd. Europa legt meer de nadruk op cultuur, geschiedenis en de waarde van mensenrechten, Amerika legt meer de nadruk op nut en waarde van dingen: kun je er geen prijskaartje aan hangen, wat zou het dan waard moeten zijn? De verschillen zijn echter minder groot dan we denken. Nog los van het feit dat Amerikanen in het algemeen progressiever zijn geworden - nog los van het kiezen van Obama als president - en dat zowel Europa als Amerika tot de Westerse beschaving gerekend kunnen worden: op individueel niveau zijn Amerikanen ook gewoon bezig met dezelfde dingen als Europeanen. Ook de gemiddelde Amerikaan wil als hij of zij niet werkt een beetje ondersteuning bij het vinden van werk, van goede zorg en kinderopvang. Het zijn net Europeanen! De Amerikaanse en de Europese droom lijken meer op elkaar dan we denken.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Paarlen voor de zwijnen

Redacteur Arnoud Boer is op dit moment in Amerika. Vanuit het land van de onbegrensde mogelijkheden deze onderstaande column.

Supersize me (Foto: Flickr/inactualfact)

Supersize me? Om te voorkomen dat ik bij terugkomst uit Amerika voortaan naar de grote maten-winkel moet, nam ik in de pauze van de ijshockeywedstrijd New York Rangers versus Washington Capitals in de Madison Square Garden een kleintje cola en kleintje friet.

Tja.

Het helpt natuurlijk niet als de New Yorkse maten zich verhouden tot de Nederlandse als: small = stiekem toch king size. En de Amerikaanse large is eigenlijk super size. De meeste Amerikanen weten simpelweg niet beter, alles gaat in grote hoeveelheden. Het contrast tussen het gewicht van de meeste Amerikanen en de fitheid van hun president en zijn first lady is dan ook schrijnend. Het wekt dan ook weinig verbazing dat de toned arms van Michelle Obama zelfs onderwerp worden van een nationaal debat. Haar gespierde armen worden opgeblazen tot rollende spierballen: Michelle, ma belle?

Het is niet het enige dat opgeblazen wordt in Amerika. De laatste hype van het moment is de Swine Flu. Naar verluid overgewaaid vanuit Mexico en dan wordt het al gelijk verdacht hier. Of zoals gangster Jules uit Pulp Fiction al zei: I just don’t dig on swine. In de hele Verenigde Staten zijn er twintig gevallen van de gekke varkenziekte gevonden, maar CNN opent er elk bulletin mee. Wellicht niet verwonderlijk voor een land dat van hype en angst leeft in het verkopen van nieuws. Het gaat er net zo makkelijk in als een super size maaltijd. Amerikanen weten niet echt goed maat te houden. Een kuchje wordt een kop in de krant, een griepje een grote hype op alle nieuwszenders. Zei ik alle? Ja. Alle.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Unhappy China, bang Amerika en verward Europa

[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Brechtje Paardekooper[/i].

Moge je leven in interessante tijden. Het gerucht gaat dat dat een oude Chinese vloek is. Niet waar. Maar er schijnt wel een spreekwoord te zijn: Het is beter om als hond te leven in rustige tijden, dan als mens in chaotische tijden. Misschien, gezien de Chinese historie van bloedige omwentelingen, is dat inderdaad wel waar.

Er is geen twijfel over mogelijk dat we sinds iets meer dan een jaar in chaotische maar interessante tijden leven. De verhoudingen in de wereld zijn drastisch aan het veranderen, niet in het minst door de financiële crisis. In het NRC van dit paasweekend twee artikelen die dat illustreren.

Unhappy China
Nog niet online, helaas, is een interview van Oscar Garschagen met de schrijvers van de essaybundel Unhappy China, een enorme bestseller in China. Aanleiding is natuurlijk de financiële crisis, die ook China begint te treffen. Dat wekt wrok, zeker waar die crisis voor veel mensen van Amerikaanse makelij is – en hun land tegelijkertijd maar bezig blijft Amerikaanse obligaties te kopen. De auteurs wijzen erop dat China weliswaar veel laagwaardige productie huisvest, maar bijvoorbeeld nauwelijks hoogwaardige technologische industrie heeft en vrijwel geen wetenschappelijke doorbraken bewerkstelligt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Oprichter beveiligingsbedrijf Blackwater vertrekt

Erik Prince (Foto: Wikimedia)

De CEO en oprichter van het omstreden privéleger Blackwater, Erik Prince, is maandag opgestapt. Blackwater beveiligde jaren lang hooggeplaatste Amerikanen in Irak. Voor die order kreeg het bedrijf veel geld van de Amerikaanse overheid. Sinds bekend is dat ‘agenten’ van Blackwater niet van onbesproken gedrag zijn, is de liefde tussen Blackwater en de Amerikaanse overheid bekoeld. Nu Obama aan de touwtjes trekt lijkt de rol van Blackwater definitief te zijn uitgespeeld.

De activiteiten in Irak behelzen een derde tot de helft van de activiteiten van Blackwater. Het bedrijf heeft naar schatting meer dan duizend man personeel in Irak gestationeerd. In mei loopt het contract voor Irak, met het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, af. Om het imago wat op te vijzelen hernoemde Prince Blackwater tot Xe. Nu is de oprichter dus vertrokken.

Erik Prince kon slechter terecht komen toen hij bijna veertig jaar geleden ter wereld kwam. Zijn vader is steenrijk geworden in de auto-onderdelen en zijn moeder, Elsa Broekhuizen, is van Nederlandse komaf. Het gezin beleed thuis het Nederlands Hervormde geloof, maar Erik stapte over naar het Rooms Katholicisme omdat hij biechten wel interessant vond.

Om aan te geven hoe Prince in het leven staat; het volgende zegt hij over zijn tijd in het Witte Huis onder Bush sr.:

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wordt het integratie of desintegratie?

2009 Is een belangrijk jaar. In dit jaar wordt in belangrijke mate ‘bepaald’ wat de ontwikkelingsrichting van onze planeet zal zijn: verdergaande integratie, of desintegratie. Een korte uitleg waarop deze best wel dramatische conclusie is gebaseerd. De ‘wording’ van Europa – een redelijk goed goedresultaat, via een lange en vooral bloedige weg – is een interessante case study ter inleiding.

Europa heeft zich in de afgelopen 500 jaar ontwikkeld van een anarchistische verzameling van staten naar een ‘waardengemeenschap’ waarin – over het algemeen – het Europese belang prevaleert boven nationale belangen, en ruzies tussen Europese staten niet meer worden beslecht door oorlog en geweld. Conflicten waren in dit Europese integratieproces in hoge mate instrumenteel. Een goed gesprek bleek vaak niet mogelijk of onvoldoende. Vier grootschalige conflicten – systeemoorlogen, dat wil zeggen conflicten ter grootte van het systeem – leverden telkens een ‘nieuw’ – beter georganiseerd Europees systeem op (de Dertigjarige Oorlog, de Franse Revolutionaire en Napoleontische Oorlogen en de Eerste en Tweede Wereldoorlog). Door deze vier oorlogen werd het Europese systeem als het ware weer (tijdelijk) in balans gebracht; dat wil zeggen dat de verhoudingen in – en de spelregels van het systeem weer even een afspiegeling vormden van de feitelijke machtsverhoudingen. Op basis van deze vier systeemoorlogen kunnen vier relatief stabiele perioden worden onderscheiden. Tijdens deze perioden vonden ‘slechts’ kleinschalige oorlogen in Europa plaats. Het blijkt dat de oorlogsfrequentie lineair afnam (tot nul na de Tweede Wereldoorlog), met andere woorden de stabiliteit van Europa lineair toenam. (Voor meer achtergrond informatie).
Vanaf 1945 is er geen sprake meer van een Europees internationaal systeem, maar van een globaal systeem, met andere spelers, die in toenemende mate de internationale dynamiek beïnvloeden, zoals China, Japan, Brazilië, India, etc. Europa is weliswaar niet meer een anarchistisch systeem, op mondiaal niveau is dat nog wel degelijk het geval. Een dergelijk – veelal niet planmatig – integratieproces dat zich in Europa heeft voltrokken (maar nog niet is afgerond) vindt nu plaats op mondiaal niveau. Het gaat met horten en stoten, net zoals dat in Europa het geval was.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Wie wil de wetenschap als president?

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Obama en Mccain dicht bij elkaar (Foto: Flickr.com/Chesi - Fotos CC)

Deden we vorige week een rondje internet op zoek naar de wetenschap achter de Amerikaanse presidentsverkiezingen, deze Wondere Woensdag richten we onze blik op wat de uitslag van de verkiezingen te betekenen zal hebben voor de Amerikaanse (en daarmee mondiale) wetenschap.

Wat meteen opvalt is dat, ongeacht wie er ook wint, de wetenschap in ieder geval beter af zal zijn dan de afgelopen acht jaar. Waar Bush de wetenschappelijke ontwikkelingen eerder tegen leek te willen houden debatteren Obama en McCain over hóe er mee omgegaan moet worden. Vooral op het gebied van het milieu doen zowel de Democraat als de Republikein voorstellen die veel verder gaan dan voorheen. Zelfs in deze barre tijden beloven beide kandidaten meer geld voor wetenschappelijk onderzoek.

Op de site van Scientific American vinden we om te beginnen een mooi rijtje features over wetenschap en de verkiezingen. Ook daar aandacht voor het energie- en milieuvraagstuk. Beide kandidaten erkennen dat de opwarming van de aarde aan de mens te danken is en stellen een cap-and-trade systeem voor om CO2 emissie terug te dringen. Obama gaat daarin iets verder dan McCain (80% tegen 65% reductie in 2050). McCain zoekt de oplossing voor het energievraagstuk verder in meer off-shore boren en meer kernreactoren (45 nieuwe reactoren in 25 jaar). Obama zoekt het meer in biobrandstoffen (slecht idee) en meer onderzoek naar nieuwe technologieën (goed idee).

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Shock doctrine

“He’s asking for a huge amount of power. He’s saying, `Trust me, I’m going to do it right if you give me absolute control.’ This is not a monarchy.”

Aldus Nouriel Roubini, van de Universiteit van New York over het reddingsfonds van 700 miljard dollar van de regering Bush om de financiële crisis in Amerika te beteugelen. Een goed plan of het bewijs van de Shock-doctrine van Naomi Klein?

Update:
Omdat we iedereen een goede nachtrust toewensen, hebben we dit artikel gesloten voor reacties.

Vorige Volgende