2009 Is een belangrijk jaar. In dit jaar wordt in belangrijke mate 'bepaald' wat de ontwikkelingsrichting van onze planeet zal zijn: verdergaande integratie, of desintegratie. Een korte uitleg waarop deze best wel dramatische conclusie is gebaseerd. De 'wording' van Europa - een redelijk goed goedresultaat, via een lange en vooral bloedige weg - is een interessante case study ter inleiding. Europa heeft zich in de afgelopen 500 jaar ontwikkeld van een anarchistische verzameling van staten naar een 'waardengemeenschap' waarin - over het algemeen - het Europese belang prevaleert boven nationale belangen, en ruzies tussen Europese staten niet meer worden beslecht door oorlog en geweld. Conflicten waren in dit Europese integratieproces in hoge mate instrumenteel. Een goed gesprek bleek vaak niet mogelijk of onvoldoende. Vier grootschalige conflicten - systeemoorlogen, dat wil zeggen conflicten ter grootte van het systeem - leverden telkens een 'nieuw' - beter georganiseerd Europees systeem op (de Dertigjarige Oorlog, de Franse Revolutionaire en Napoleontische Oorlogen en de Eerste en Tweede Wereldoorlog). Door deze vier oorlogen werd het Europese systeem als het ware weer (tijdelijk) in balans gebracht; dat wil zeggen dat de verhoudingen in - en de spelregels van het systeem weer even een afspiegeling vormden van de feitelijke machtsverhoudingen. Op basis van deze vier systeemoorlogen kunnen vier relatief stabiele perioden worden onderscheiden. Tijdens deze perioden vonden 'slechts' kleinschalige oorlogen in Europa plaats. Het blijkt dat de oorlogsfrequentie lineair afnam (tot nul na de Tweede Wereldoorlog), met andere woorden de stabiliteit van Europa lineair toenam. (Voor meer achtergrond informatie). Vanaf 1945 is er geen sprake meer van een Europees internationaal systeem, maar van een globaal systeem, met andere spelers, die in toenemende mate de internationale dynamiek beïnvloeden, zoals China, Japan, Brazilië, India, etc. Europa is weliswaar niet meer een anarchistisch systeem, op mondiaal niveau is dat nog wel degelijk het geval. Een dergelijk - veelal niet planmatig - integratieproces dat zich in Europa heeft voltrokken (maar nog niet is afgerond) vindt nu plaats op mondiaal niveau. Het gaat met horten en stoten, net zoals dat in Europa het geval was. Echter drie 'historische' krachten dreigen nu de overhand te krijgen en een proces van mondiale desintegratie in gang te zetten, daarbij aangejaagd door onder andere de gevolgen van klimaatverandering, armoede en schaarste:
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Deden we vorige week een rondje internet op zoek naar de wetenschap achter de Amerikaanse presidentsverkiezingen, deze Wondere Woensdag richten we onze blik op wat de uitslag van de verkiezingen te betekenen zal hebben voor de Amerikaanse (en daarmee mondiale) wetenschap.
Wat meteen opvalt is dat, ongeacht wie er ook wint, de wetenschap in ieder geval beter af zal zijn dan de afgelopen acht jaar. Waar Bush de wetenschappelijke ontwikkelingen eerder tegen leek te willen houden debatteren Obama en McCain over hóe er mee omgegaan moet worden. Vooral op het gebied van het milieu doen zowel de Democraat als de Republikein voorstellen die veel verder gaan dan voorheen. Zelfs in deze barre tijden beloven beide kandidaten meer geld voor wetenschappelijk onderzoek.
Op de site van Scientific American vinden we om te beginnen een mooi rijtje features over wetenschap en de verkiezingen. Ook daar aandacht voor het energie- en milieuvraagstuk. Beide kandidaten erkennen dat de opwarming van de aarde aan de mens te danken is en stellen een cap-and-trade systeem voor om CO2 emissie terug te dringen. Obama gaat daarin iets verder dan McCain (80% tegen 65% reductie in 2050). McCain zoekt de oplossing voor het energievraagstuk verder in meer off-shore boren en meer kernreactoren (45 nieuwe reactoren in 25 jaar). Obama zoekt het meer in biobrandstoffen (slecht idee) en meer onderzoek naar nieuwe technologieën (goed idee).
“He’s asking for a huge amount of power. He’s saying, `Trust me, I’m going to do it right if you give me absolute control.’ This is not a monarchy.”
Aldus Nouriel Roubini, van de Universiteit van New York over het reddingsfonds van 700 miljard dollar van de regering Bush om de financiële crisis in Amerika te beteugelen. Een goed plan of het bewijs van de Shock-doctrine van Naomi Klein?
Update:
Omdat we iedereen een goede nachtrust toewensen, hebben we dit artikel gesloten voor reacties.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
“De kredietcrisis is een Amerikaans probleem, dat in Amerika moet worden opgelost.”
Aldus ING-bestuursvoorzitter Michel Tilmant over de financiële wereldcrisis. Het Amerikaanse Congres lijkt inmiddels een oplossing te hebben gevonden: gaat het reddingsplan van 700 miljard dollar voorkomen dat de crisis onze kant opkomt?
Op de top 20 van meest gespeelde opera’s in de Verenigde Staten prijken vier opera’s van Mozart, een niemendalletje van Johan Strauss, een paar Franse opera’s waaronder Carmen, en verder voornamelijk Italiaanse opera’s. De naam Richard Wagner is opvallend afwezig. Het werk van de man geldt klaarblijkelijk nog altijd als besmet. Dit is merkwaardig. Goed, Wagner was anti-semiet, maar dit komt nergens expliciet in zijn opera’s naar voren. Andere culturele figuren wier werk expliciet anti-semitische uitspraken bevat, zoals Shakespeare, Voltaire, en Dostojevski, worden hier nooit op aangesproken. Mozarts Die Zauberflöte haalt de tiende plek op de lijst, hoewel deze opera openlijk racistische elementen bevat. Wagners misdaad kan als ‘being anti-semitic while German’ omschreven worden.
Maar is het erg dat Amerikanen niet van Wagner houden? Het antwoord hierop is ondubbelzinnig ‘ja’. Natuurlijk, Wagner zelf was een onaangename man, en zijn opera’s neigen ertoe bombastisch te zijn, en ook (mag het gezegd worden) wat aan de lange kant. Maar hij brengt een boodschap die met name voor de Verenigde Staten van het hoogste belang zijn.
Het gaat hier om de vierdelige Der Ring des Nibelungen. We leven in een fantasy-achtig universum, waarin er drie grote machten zijn: de dwergen, ook wel de Nibelungen genoemd, die gedreven worden door rancune; de stompzinnige, hersenloos gewelddadige reuzen; en de machtigsten van allen, de goden. Der Ring des Nibelungen is uiteindelijk het verhaal van de val van de goden. Hoe gebeurt dit? De goden hebben de macht, niet omdat ze sterker zijn dan hun concurrenten, maar omdat ze hun macht stoelen op rechtvaardigheid, en ook de belangen van degenen zonder macht proberen te dienen. Maar de goden laten zich meeslepen in de lage machtsspelletjes van hun concurrenten (in het bijzonder, de strijd om de ring), en verliezen hun morele gezag, en daardoor, uiteindelijk, alles. En met hun val gaat de wereld ten onder.
As for that VP talk all the time, I?ll tell you, I still can?t answer that question until somebody answers for me what is it exactly that the VP does every day? I?m used to being very productive and working real hard in an administration. We want to make sure that that VP slot would be a fruitful type of position, especially for Alaskans and for the things that we?re trying to accomplish up here for the rest of the U.S., before I can even start addressing that question.
Sarah Palin, de gouverneur van Alaska, die door John McCain is gekozen als running mate voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen, vraagt zich af wat een vice-president eigenlijk doet. Zij deed de uitspraak een maand geleden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Update:
Omdat we iedereen een goede nachtrust toewensen, hebben we dit artikel gesloten voor reacties.
In the 21st century, nations don?t invade other nations.
Aldus Republikeins presidentskandidaat John McCain, naar aanleiding van de inval van Rusland in Georgië. Ten tijde van het schrijven van dit korte artikeltje is nog niet bekend hoe McCain dit rijmt met zijn steun voor de Amerikaanse inval in Irak.