Gisteren op televisie: Tony's Chocolonely is in het programma de Keuringsdienst van Waarde (RVU) op een kruistocht tegen oneerlijk geproduceerde chocolade: chocolade geproduceerd tegen lage prijzen, onder erbarmelijke arbeidsomstandigheden en soms zelfs afkomstig van plantages waar gebruik wordt gemaakt van kinderarbeid en slavernij. En Tony is lekker bezig. Hij zit in bij pauw & witteman, komt in de krant (trouw) en schuift gezellig aan voor de radio (tafelvoortwee). Kortom: wat kan er nog fout gaan? Juist dan krijgt Tony twijfel over zijn eigen keurmerk: Tony Chocolonely's eerlijke chocolade. KUT, want wat blijkt: de Ghanese 'fair trade'-handelaars blijken minder eerlijk dan gedacht. Hulde aan Tony, die blijft geloven in zijn strijd tegen de bedrijven! Maar wat doet Stichting Max Havelaar? Max Havelaar doet geen onderzoek! Kondigt geen harde maatregelen aan! Geen woordvoerder die zegt dat de onderste steen boven moet komen, nee de Havelaar-kliek schrijft een reactie waarin zij afstand nemen van hetgeen Tony Chocolonely in Ghana aantreft... Voor mij geen eerlijke chocolade, geen eerlijke koffie, want tot ik de garantie heb dat het allemaal echt eerlijk is, drink ik liever gegarandeerd echte foute koffie. Succes Tony!
In Mauritanië rijdt de langste trein ter wereld. De soms wel drie kilometer lange trein vervoert ijzererts van Zouerat naar de kustplaats Nouadhibou. There are 3 or 4 diesel-electric General Motors 3300V locomotives at the head of the train and about 200 cars each carrying up to 84 tons of iron ore (Fogonazos – incl. Youtube en extragratis doorklik-links) [via]
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Gin zit voor vier maanden in Sierra Leone om onderzoek te doen naar ex-kindsoldaten. Via de mail ontvingen we dit verslag.
Sierra Leone werd ooit door de Britten gesticht als een kolonie voor bevrijde slaven. Enerzijds de uitkomst van een idealistisch streven van anti-slavernij lobbyisten, anderzijds was het een handige manier om van de arme zwarte vrije slaven af te komen die de straten van Londen onveilig maakten. Slavernij zit dus ingebakken in deze samenleving, maar niet zoals je zou verwachten. De eerste bevrijde slaven die dit land bevolkten besloten zelf in de slavenhandel te gaan om hun bordje rijst te verdienen, toen bleek dat Freetown (ooit de oorspronkelijke kolonie, nu de hoofdstad) niet genoeg mogelijkheden voor inkomsten bood en de contacten met de omringende gebieden (nu behorend tot het land Sierra Leone) moeizaam verliepen.
Uiteraard konden de Britten dit niet laten gebeuren, ze waren inmiddels een wereldwijde anti-slavernij campagne gestart. Maar de Britten zijn er nooit in geslaagd het principe van slavernij uit deze samenleving te bannen. Anno 2007 zijn namelijk veel jongeren onderworpen aan een systeem van moderne slavernij.
De burgeroorlog die Sierra Leone verwoestte heeft een hele generatie van kansloze jongeren opgeleverd, die nu op geen enkele andere manier in hun eerste levensbehoeften kunnen voorzien dan hun diensten aan te bieden aan de eerste de beste die hen onderdak en een schamele maaltijd per dag biedt. In de meeste gevallen slapen de jongeren op de grond in een overbevolkte kamer, worden ze voor alle zware huishoudelijke klussen ingezet en worden ze bot behandeld. Ik ben er zelf meerdere keren getuige van geweest. Ze zijn broodmager en hebben een zorgelijk gezicht. Meestal gaat het om ex-kindsoldaten die een dergelijk lot beschoren zijn. Niet omdat de samenleving hen veroordeelt om hun deelname aan de gevechten, maar omdat de meesten van hen familieleden verloren hebben tijdens de oorlog (wat vaak de directe aanleiding voor hun deelname was), wees zijn, en jaren scholing en ontwikkeling gemist hebben, waardoor ze een marginale positie binnen de samenleving innemen.
“De aanval was een succes. We hebben heel veel mensen gedood. Wie, dat weten we niet“. Ah, juist.
Al sinds 9-11 koesteren de Amerikanen de verdenking dat Al Qaeda haar basis heeft verlegd naar Somalië. Want daar is een nauwelijks of niet functionerende regering: lokale ethnische leiders maken er de dienst uit. Niemand die je lastig valt dus. Toch is dat niet gebeurd: wat ontbrak waren mooie natuurlijke schuilplaatsen en communicatievoorzieningen. Aldus het rapport “Counter-terrorism in Somalia, Losing Hearts and Minds?” van de International Crisis Group, een gerenommeerd instituut op het gebied van internationale veiligheid uit 2004. Wel bestond toen al een kleine Al Qaeda cel in Somalië, die ook mede de aanslagen in Nairobi, Mombasa en Dar-es-Salaam voorbereidde.
In 2003 vermoordde die cel vier buitenlandse hulpverleners. Westerse inlichtingendiensten bouwden daarop hun operaties in Somalië uit. Een aantal ethnische leiders werkten voor de westerse inlichtingendiensten en onderhielden een netwerk van informanten – op eigen kosten, want de inlichtingendiensten betaalden er niet voor.
Somaliers zelf waren nogal cynisch over die pogingen. Ze wilden niet geloven dat zich Al Qaeda aanhangers in hun midden bevonden. Ze geloofden dat het eerder een gevecht was tegen de Islam. Lastig: zonder steun onder de bevolking is elke counter-terroristische operatie gedoemd te mislukken, want inlichtingen vanuit de bevolking zijn van cruciaal belang.
En daarvan maakten Jihadisten en Al Qaeda weer dankbaar gebruik. Ze vermoorden ook gestaag een heel aantal mensen die voor westerse (of Ethiopische) inlichtingendiensten werkten. Daarbij waren de Amerikaanse inlichtingendiensten zo onverstandig om gebruik te maken van voormalige ‘warlords‘, die zo weer aan macht en invloed wonnen. Dat zette de veiligheidsituatie onder druk. Toen de Islamitische rechtbanken de zaak overnamen en de warlords weer terugdrongen, waren veel Somaliërs ze daar dankbaar voor omdat de stabiliteit tenminste weer hersteld werd.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Eurocommissaris voor Justitie Franco Frattini riep zondag de lidstaten op voldoende helikopters, vliegtuigen, schepen en andere middelen beschikbaar stellen voor Frontex: het Europees agentschap voor gemeenschappelijke grensbescherming. De Europese Unie moet zich namelijk voorbereiden op een nieuwe golf [tsunami?] van illegale immigranten. Volgens Frattini moet eind maart alles klaar staan om goed voorbereid te zijn op de verwachte toevloed vanaf april/mei. (Trouw)
Heel mooi al die vliegtuigen en verrekijkers voor Frontex, maar de problematiek is complexer. Zolang de Afrikanen hun vlotten vastbinden aan de kooien vol tonijn die Europese schepen (illegaal) uit Afrikaanse wateren wegslepen is het dweilen met de kraan open…
Ondanks dat de minister van Volksgezondheid het in 2004 al verbood geeft RIAGG Rijnmond nog steeds psychische bijstand aan vakantiegangers in Marokko. ,,De minister heeft geen verstand van zorg. Door onze cliënten ter plaatse te helpen, besparen we honderden euro’s. We voorkomen dat cliënten na hun vakantie een terugval krijgen en dan maanden extra zorg nodig hebben.’’ aldus directeur Jos Lamé die zegt zich aan de wet te houden. (AD.nl). Het zorgkantoor Rotterdam ging als toezichthouder op RIAGG Rijnmond akkoord met voortzetting van het project omdat het tegenwoordig wordt betaald uit het potje: ‘internationalisering van de zorg’. Jos Lamé zei er afgelopen maand op een conferentie ‘Internationalisering’ het volgende over:
Het zijn premiegelden die alle Nederlanders betalen voor ‘bijzondere gezondheidszorg’, ongeacht de plek waar wij ons bevinden.. ..De zorg kan met dezelfde kwaliteit elders goedkoper en zelfs met meer kwaliteit van leven worden aangeboden. Een Nederlander met reumatische klachten kan ervoor kiezen om zijn oude dag in een warmer, zonniger klimaat in Spanje door te brengen en waarom ook niet? Waarom mogen bedrijven bijvoorbeeld wel hun productie (automatisering, textiel) verplaatsen naar andere landen en de zorgsector niet? (maljunafrato.nl)
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Vlak voor kerstavond meldde de ethiopische premier Zenawi dat zijn land nu in oorlog is met de islamistische krijgsheren in Somalië. Hiermee erkent hij eindelijk de oorlogssituatie die al enkele weken voort escaleert. De huidige aanvallen (kaartje) van het ethiopische leger zouden gezien moeten worden als counterattacks na herhaaldelijke aanvallen van de somalische islamisten, zij hebben op hun beurt opgeroepen tot een (jaja..) jihad tegen de vijand. In feite komt Ethiopië de huidige overgangsregering van Somalië te hulp in de strijd tegen de islamisten die ietwat afwijkende plannen hebben met de somalische staatsinrichting.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.