Vorige week keken we op deze plek vooruit naar de NAVO-top in Chicago. Inmiddels kunnen we de oogst aanschouwen. Er is in de gespecialiseerde media weinig optimisme te vinden over de uitkomsten. Sowieso is er weinig over bericht. Het International Institute for Strategic Studies (IISS) signaleert dat er weliswaar steun was voor Rasmussen's 'Smart Defence' programma, maar dat er nog wel erg veel horden in het vooruitzicht zijn. Smart Defence houdt heel kort in dat de NAVO-lidstaten een deel van hun materieel samenvoegen en dat ze hun inkoopbeleid complementair maken aan elkaar: dus bijvoorbeeld niet allemaal dezelfde Apache helikopters kopen. De redacteur van IISS wijst erop dat dit soort 'pooling' al bestaat, bijvoorbeeld bij AWACS-vliegtuigen, maar dat er andere belemmeringen zijn. Bij de NAVO-actie in Libië werd de inzet van de AWACS zeer beperkt doordat Duitsland niet mee deed. De NAVO-top ging daarnaast vooral over Afghanistan.
MAF – Love it or hate it: Amerikaanse soldaten die grappig doen op muziek, het is al eerder vertoond maar vanaf 1.45 doen de Afghanen ook mee. FILMPJE!
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
President Obama bezocht vorige week Afghanistan en sloot daar een contract met de president Karzai voor militaire steun na het officiële vertrek van de Amerikaanse troepen in 2014. Volgens Obama zijn de Amerikaanse doelen bereikt, maar de VS zullen Afghanistan niet in de steek laten.
In De Volkskrant typeerde Jeroen Visser het bezoek als verkiezingscampagne op Afghaanse bodem. Een jaar na de liquidatie van Osama bin Laden wil Obama laten zien dat hij er in geslaagd is de oorlog tegen Al Qaida te winnen en dat het nu enkel nog om het handhaven van de vrede gaat. De VS rekenen hierbij ook op steun van de bondgenoten. Het contract dat hij in Kabul sloot loopt tot 2024 en kost 4 tot 6 miljard dollar. Later deze maand zal Obama op een NAVO-top in Chicago de rekening presenteren. Het Verenigd Koninkrijk heeft al 200 miljoen toegezegd. Volgende week bespreekt de Tweede Kamer de mogelijke bijdrage van Nederland. Als antwoord op Obama’s verkiezingsspeech wordt door verschillende commentatoren de balans opgemaakt. Patrick J. Buchanan vraagt zich af waar het nu eigenlijk om ging in de afgelopen tien jaar. Hij citeert Obama die in zijn toespraak voor de Amerikaanse militairen zei dat de VS geen andere doelen hadden dan het vernietigen van de basis van Al Qaida in Afghanistan. Was dat in 2002 al niet gebeurd? vraagt Buchanan. Wat hebben we sindsdien dan bereikt en wat heeft het ons gekost? Zijn kort maar krachtige antwoord:
“Meneer Abdul” noemen de kinderen hem op de basisschool. Abdul Momand is conciërge op de St. Michaëlschool in Hazerswoude-Dorp. Hij is een goeiige, aimabele en goedlachse man, waar geen kwaad in zit. Alle kinderen zijn dol op hem. Hij wordt door iedereen, ouders, kinderen en leerkrachten, op handen gedragen.
Maar meneer Abdul mag niet langer blijven. De IND heeft vorige week besloten dat Abdul zijn koffers mag pakken voor een enkeltje Kabul. In zijn eentje. Zijn vrouw is enkele jaren geleden plotseling overleden en hier te lande begraven. Zijn twee kinderen, tieners nog, waar hij zelf voor zorgt, hebben wèl de Nederlandse nationaliteit gekregen, maar staan nu voor de onmogelijke keuze: samen hier blijven of met vader mee naar de puinhoop die Afghanistan heet dat ze alleen kennen uit het nieuws waarvan ze de taal niet spreken.
Abdul was in Afghanistan sinds 1977 lid van de socialistische Democratische Volkspartij van Afghanistan (DVPA), welke een jaar later de macht zou grijpen en grootscheepse hervormingen doorvoerde op economisch en sociaal-cultureel vlak. Tussen 1980 en 1992 werkte Abdul voor het Ministerie van Defensie en de Staatsveiligheidsdienst (KhAD/WAD), naar eigen zeggen in ondersteunende diensten. Zijn werkzaamheden bestonden uit administratieve taken, het verspreiden van interne post en het begeleiden van bezoekers. In die periode is Abdul met enige regelmaat bevorderd, uiteindelijk tot luitenant-kolonel bij de Presidentiële Garde onder het Ministerie van Defensie en later het Ministerie van Staatsveiligheid.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Veel analisten zijn van mening dat een duurzaam einde aan de oorlog in Afghanistan alleen mogelijk is wanneer alle strijdende partijen aan tafel schuiven voor serieuze vredesonderhandelingen. Uit een recent artikel van persbureau Reuters blijkt echter dat nogal wat analisten somber gestemd zijn over de mogelijkheid van een politieke resolutie vóór 2014, wanneer de Amerikanen vertrekken.
De obstakels op de weg naar serieuze vredesonderhandelingen zijn groot. Het artikel somt een paar voorbeelden op, al zijn er veel meer te bedenken. Recent, in september, werd de voorzitter van de Afghaanse vredesraad vermoord door een aanslag met een tulbandbom. President Karzai gaf kort daarna aan onderhandelingen met de Taliban zinloos te achten. Die vinden momenteel dan ook niet plaats.
Daarnaast lijken de Taliban erg gefragmenteerd. Hun politieke leiding zou open staan voor onderhandelingen, maar de militaire tak niet. Deze is namelijk van mening dat de Amerikanen op het slagveld verslagen kunnen worden. Mochten er, tenslotte, ooit vredesonderhandelingen van start gaan, dan is een groot risico dat groepen die daar niks bij te winnen hebben – wapenhandelaren, drugsdealers en ambitieuze locale strijders – dwars gaan liggen. Bijvoorbeeld een aanslag van een van hen op een onderhandelaar zou de vlam gemakkelijk in de pan kunnen doen slaan en daarmee het hele vredesproces ontsporen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
HEFTIG – Een Apache helicopter in Afghanistan maakt een “return to target” manoeuvre en crasht. Niemand raakte gewond, maar de piloten worden mogelijk strafrechtelijk vervolgd. FILMPJE!
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.