Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag een stuk van Tess. Zij heeft sinds kort ook haar eigen weblog. Vanaf grote billboards langs de snelweg laat een beertje met droeve kraaloogjes ons weten dat het strijdt tegen kinderkanker. Heb je mazzel dat je op weg naar het AMC voor het rode stoplicht komt te staan, kun je zijn boodschap lezen en is er voldoende tijd om het diep tot je door te laten dringen. Het stoplicht stond wel erg lang op rood, die keer dat ik er voor stond. Het was lang genoeg om te zien dat het niet goed gaat met de kleine knuffel. Het lijkt wel alsof de beer op het reclamebord kanker heeft, getuige de plukjes haar op z’n verder kale bolletje. Elk mens begrijpt inmiddels wel dat, als er plukjes haar in het spel zijn, de eigenaar ervan kanker heeft. Een golf van mededogen gaat door je heen en tegelijkertijd hoop je stiekem dat dit lot jou nooit zal treffen. Je wendt je blik eerbiedig af en je geeft gul, om mee te helpen aan het uitroeien van deze ziekte, die jaarlijks vele, vele dierbaren uit ons midden rukt. Geld geven voor dit goede doel is nobel. Niemand wil ziek zijn en iedereen wil helpen aan het tot stand brengen van een gezondere wereld. Ook ik.
De Duitse Kanselier Angela Merkel is op bezoek in China. De Chinese premier Wen Jiabao leidt haar even af met een diablo:
En voor Frau Merkel er erg in heeft….
hacken de neefjes van de Chinese premier haar computers! En doen er terloops ook nog drie ministeries bij.
Dat is nou modern oorlog voeren. Die Chinezen hebben Sun Tzu goed tussen de oren.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“The President is in our Constitution like the sun, firmly centred, provides life to the universe….. This supreme authority has to be perpetual and on a permanent basis”
Aldus het parlementslid Carlos Escarra van Venezuela over de aanstaande veranderingen in de grondwet aldaar.
Via een contact in Venezuela ontvingen wij een vertaalde versie van een redactioneel commentaar uit Journal La Nación van Costa Rica gedateerd 23 augustus. Hieronder de integrale tekst.
Dictatorial Warlordship
With his constitutional reform, Chávez comes nearer to a dictatorship.
The axis to his master plan is to concentrate a “perpetual” centralized power, devoid of any counterbalancing power.
Journal La Nación Costa Rica 23/08/07
The constitutional reform project, presented on August 15th to the National Assembly by the Venezuelan President, Hugo Chávez, is totally unrelated with his so called “Socialism of the XXI th. century”, as he has been proclaiming it for some time now. On the contrary, it deals with one additional step y the slow, but persistent, inroad towards a dictatorship. This is achieved through a practically absolute centralisation of power on the Presidency as well as the attempt to maintain himself in power on a definitive basis. In other words, instituting an irresponsible and authoritarian populist warlord, that implies a very severe setback in his country politics and therefore of the hemisphere.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.