Spotlight: Kelley Stoltz

Op vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Kelley Stoltz (1971, Michigan) is een van die typische Amerikaanse lo-fi thuismuzikanten die in hun woonkamer een beetje met hun 4-sporen recorder lopen te pielen en op die manier in hun eentje om de zoveel tijd een beluisterenswaardige plaat afleveren. Tussen 1999 en 2004 draaide Stoltz op deze wijze 3 platen in elkaar: z’n debuut The Past was Faster, nummer 2 Antique Glow en een volledige kopie van het debuutalbum Crocodiles van de Engelse jaren tachtig postpunkgroep Echo & the Bunnymen, bij Stoltz Crock-O-Dials geheten. Voor deze laatste plaat had hij inmiddels een 8-sporen recorder beschikbaar. Hij speelde alle instrumenten zelf in en bracht ze in kleine oplagen op de markt.

In 2003 besloot Stoltz zijn huiskamer uit te komen en in Australie te gaan toeren. Ook werd Antique Glow opnieuw uitgebracht. Het album werd nu ineens opgepikt door het muziekblad Mojo die een lovende recensie schreef. Omdat zo met terugwerkende kracht Antique Glow zijn doorbraakplaat werd, lijkt het toepasselijk het eerste stuk muziek daarvan afkomstig te laten zijn. Hier speelt Stoltz het nummer Mt. Fiji (let niet op de foutieve tekst onder in beeld), overigens met een hele band.

Stoltz wist een contract te scoren bij het label Sub Pop en brengt daar in 2006 Below the Branches uit, die goed ontvangen wordt. Bijzonder aan de plaat is dat hij volledig is opgenomen met energie uit duurzame bronnen, maar dit stuk idealisme leidt Stoltz gelukkig niet af, zodat hij behalve een milieuvriendelijk, ook een puik muzikaal werkstuk aflevert. In het nummer Ever thought of coming back, waarvan de videoclip ook weer een noest staaltje thuisvlijt is, laat Stoltz bijvoorbeeld horen dat Beach Boy Brian Wilson niet het alleenrecht heeft op mooie melodieen en gelikte achtergrondkoortjes.
Niet alleen Brian Wilson behoort tot de mensen die Stoltz beinvloed hebben. Ook singer-songwriters als Nick Drake of Leonard Cohen keren terug in het werk van Stoltz, evenals bands als The Velvet Underground, The Kinks, of volgens sommige wat minder enthousiaste recensenten, The Rutles. Gezien de traditie waarin Stoltz staat hoeft het geen verbazing te wekken dat hij ooit ook nog met Jeff Buckley te maken heeft gehad: hij sorteerde ooit de fanmail toen hij als stagiair bij Buckley’s management werkte.

De muziek van Stoltz is ook geregeld als reclamemuziek gebruikt. Zo verscheen het bovenstaande nummer Birdies singing in Zweden bij de reclame voor de Volvo C30 en Memory Collector werd gebruikt door Marriot Hotels.

In februari 2008 verscheen het laatste album van Stoltz, Circular Sounds, en deze wordt wederom goed ontvangen. Hoewel hij nooit echt zal doorbreken, lijkt Stoltz een loyaal publiek gevonden te hebben voor zijn liedjes. En mocht dat toch blijken tegen te vallen: hij heeft bewezen niet veel meer dan een 4-sporen recorder en een huiskamer nodig te hebben om met regelmaat mooie liedjes te blijven maken!

Kelley Stoltz live zien zal voorlopig niet lukken omdat zijn concert op de 22ste in Paradiso afgelast is en de kaarten teruggenomen worden. Als je echter geinteresseerd bent geworden in deze man, is onderstaande podcast hopelijk een mooie goedmaker!