Nederlandse weblogs lopen over van de verontwaardiging, minister van VWS Ab Klink wil namelijk de spoedeisende hulp in ziekenhuizen alleen nog maar gaan vergoeden als het gaat om “levensbedreigende situaties“. Nu hebben de mensen die hierover vallen wel een punt, namelijk dat het voor een leek nogal moeilijk te overzien is of iets nou levensbedreigend is of niet, maar Ab Klink heeft ook een punt: We gaan met z’n allen veel te vaak en vooral te snel naar de spoedeisende hulp.
Ga je door je enkel tijdens het voetballen? Dan hoor je niet bij de spoedeisende hulp thuis. Het toverwoord hier is de huisarts. Dit soort dingen kunnen namelijk prima door de huisarts of, buiten de reguliere uren, de huisartsenpost worden opgevangen. Dat levert bijna geen vertraging op, ontlast de Spoedeisende hulp voor de echte spoedeisende gevallen en scheelt veel geld.
Wat denk ik wel een probleem is, is dat mensen niet echt op de hoogte zijn van deze constructie. De ingebouwde reflex op het sportveld is ‘naar de eerste hulp’ als er weer eens iets gebeurt. Mensen weten niet waar de huisartsenpost is, en hoe deze te vinden is.
Een voorlichtingscampagne lijkt dus geen overbodige luxe, en aparte constructies voor de sportende mens lijkt me erg belangrijk. Als je voor een uitwedstrijd in een andere stad bent en je raakt geblesseerd, dan moet het niet zo zijn dat je eerst naar je eigen stad terug moet om geholpen te worden. Ik pleit er dan ook voor dat sportclubs in hun geheel bij een huisartsenpost worden ‘aangesloten’, zodat duidelijk is waar men heen moet. Een soort ‘passanten’-huisartsenposten, voor mensen die gewoon op bezoek zijn lijken me ook een goed idee.
Gecombineerd met enige coulance, uiteraard. Iemand met een gebroken been mag wat mij betreft geen naheffing krijgen. Iemand die al drie weken buikpijn heeft en dan opeens midden in de nacht besluit naar de spoedeisende hulp te gaan wel. En van die laatste groep hebben we er veel te veel.
Reacties (8)
Ik ben het met je eens dat de sleutel bij voorlichting ligt. Ik heb een aantal keer mensen naar de spoedeisende hulp gebracht na een ernstige sportblessure. Als ze nou eens beginnen mensen bij sportverenigingen te vertellen waar je dan wel naartoe moet…
Waarom kunnen er geen huisartsen aan de eerste hulp posten worden toegevoegd? Dat lost het ‘probleem’ ook op, toch?
En dan heb je altijd nog van die mensen die denken wel te weten hoe het “netjes” moet.
1. Mijn huisgenoot belde huisartsenpost, arts kwam langs en liet hem onmiddelijk afvoeren per ambulance. Kreeg ook te horen en volgende keer meteen 112 te bellen. Bleek een licht hartinfarcct te hebben.
2. Mij partner kreeg na een controle inhet ziekenhuis (keuerig via de husarts tot stadn gekomen) de boodschap mee dat als de klacht zich voordeed, zich onmiddelijk weer bij het ziekenhuis te vervoegen. Klacht kwam in het weekend, dus dat werd de eerste hulp.
En inderdaad, wat was het gruwelijk druk daar. Waar, naar mijn idee, vakkundig ernstige spoed van niet ernstige spoed werd gescheiden.
Da’s hun werk ook en het leek wel of ze er verstand van hadden. Is Ab Klink ook al een volledigd bevoegd en ervaren eerste hulp arts of verpleegkundige?
Maar goed, het is drukker geworden op de eerste hulp. Tja, eerst alarm geven over een of andere exotische griep en daarna roepen dat je maar thuis moet blijven? En wat dacht je van google: tik buikpijn in en je hebt al snel acute blinde darmontsteking.
Dat een huisartsenpost niet gevonden wordt, is me een raadsel. In mijn woonplaats heeft die het namelijk ook giga druk.
Oplossing voor de kosten? Ik heb la vaker betoogd: die is er niet. We weillen een goede, snelle en makkelijk bereikbare zorg. Die is er en dat kost dus wat. Niet te dekken met de huidige verzekeringpremies en overheidsfinaniering? Dan andere keuzes maken.
Spoedeisende hulp anno 2009: “Ik heb hulp nodig en eis dat ik met spoed geholpen wordt”.
@4: exact
@3: Dat scheiden aan de poort werkt niet, omdat je bijvoorbeeld mensen met buikpijn toch moet checken. Testje hier, testje daar… En dan zitten de kamers allemaal vol (kost toch een uur) en dan komt er een echt spoedgeval binnen.
De huisartsenpost kan dat prima opvangen.
@6: Okee Joost, maar hier zit die huisartsenpost dus ook al tjokvol. Dus wat dan? Of een huisartsenpost erbij, of mensen worden niet meer ziek, of we sluiten ze allemaal. Kan het ook niet druk worden.
Terzijde, maar wellicht enigzins relevant: De huisartsen die elke week een spreekuur op mijn werk hebben, zijn hebben al vier keer op een rij moeten afzeggen, omdat hun eigen praktijk spuugdruk was.
De huisartsenposten zijn in mijn ervaring niets meer dan wegstuurposten.
De dokter kent je niet, de wachtkamers zitten vol, dus het in binnen 5 minuten ofwel “hier heb je een pijnstiller, ga maandag maar naar je eigen arts”, of “hier heb je een verwijsbriefje ga maar naar de eerste hulp.”
Met alle gevaren van een te snelle, dus verkeerde diagnose.
Dus heb je echt iets dan mag je na een uur wachten naar het ziekenhuis, en anders moet je eigen huisarts het maandag maar opknappen.
Voordat Klink zo’n draconische maatregel instelt moet hij eerst een wat doen aan de kwaliteit (en dus vergoedingen?) van de huisartsposten.