Speak je moerstaal mudderfukker!

Thank God voor 5 december. Als onze jaarlijkse traditie van rijmelende spitsvondigheid niet zou bestaan, ging onze collectieve taalkennis waarschijnlijk nog harder down the drain. Pakjesavond zorgt er in ieder geval voor dat ook de average Joe nog eens probeert om een paar zinnen foutloos op papier te zetten. Een blessing in disguise, zou ik zo zeggen.

Want als het aan de verkopers van die kadootjes zou liggen, praten we allemaal een soort tenenkrommend polderengels. Daar houden zij, of vooral de reclamebureau’s die ze inschakelen, enorm van. Absoluut hun peacepiece of cake, zeg maar.

Zo heeft de organisatie die de rest van het jaar de pakjes rondbrengt een mooie slogan. Sure We Can! Lekker Obamaësk, en het zegt goed wat ze kunnen. U wilt een brief versturen? Sure We Can! Vanwege bezuinigingen tienduizend postbodes eruit? Sure We Can! Het is obvious dat een Nederlandse vertaling niet volstaat. Tuurlijk Kan Dat! bekt niet, en klinkt oubollig.

Maar waarom moeten die Engelse slogans dan toch zo Nederlands klinken? Veel kreten zijn van een tenenkrommende betekenisloosheid waar ook de native speakers hun neus voor ophalen. Zo wordt een reclame voor Cool Soothing Shaving Cream ineens Koel Soeding Sjeeving Kriem, of nog veel erger. Of wordt Palmolive Pallumolieve, wat dan wel weer koddig klinkt.

Ik vermoed een complot, excuus, een conspiracy van reclamebureau’s. Volgens mij hebben die jongens en meisjes een onderling poultje lopen wie de klanten de meest tenenkrommende engelse zinnen in de maag kan splitsen. Beetje flitsende presentatie, paar engelse kreten, en die suffige directeuren denken dat ze een homerun hebben geslagen. “Het klinkt vlot, dus het zal de sms-ende kids wel aanspreken.”

Koploper is -met afstand- de reclamecampagne voor CapGemini. Hoe omschrijf je de voordelen van jouw IT-bedrijf ten opzichte van tientallen anderen? Nou, de slagzin says it all: “Together Free Your Energies!”
Vol trots wordt het bedrijfsmotto al sinds 2007 dagelijks verkondigd op radiospotjes, waarbij duizenden taalminnende automobilisten even hun wagen aan de kant zetten om over de opkomende lach-, huil- of hoestbui heen te komen.

Volgens mij liggen cafés vol reclamejongens nog steeds plat over deze topper. Want om zo’n slogan er met droge ogen doorheen te krijgen moet je als reclameman over uitzonderlijke kwaliteiten beschikken. Big Fucking Balls.