Geen bal op tv | Etgar Keret
COLUMN - Toen Etgar Keret klein was, leerde zijn moeder hem dat de wereld in dienst staat van je verbeelding. Waarom zou je alleen met je voeten voetballen als je ook handen hebt? En als je verloor, stond niets je in de weg om van verliezen juist winnen te maken.
De verhalen die hij schrijft, zijn gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen. Ze lijken daar echter alleen nog maar in de verte op. Nadat zijn beste vriend zelfmoord pleegde, schreef Etgar Keret zijn eerste verhaal. Over een man in een buizenfabriek die een buis ontwerpt waarin hij verdwijnt.
In de documentaire Etgar Keret: een waargebeurd verhaal vertelt Etgar Keret een anekdote over een uitgever die hij enkel per mail had gesproken. Ze hadden elkaar nog nooit gezien, de vraag was dus hoe ze elkaar zouden herkennen. Etgar Keret bedacht toen dat hij uitnodigend zou lachen naar de eerste de beste man die eruitzag als een uitgever. Zou de man daarop ingaan, dan moest dat de uitgever zijn. De eerste persoon die binnenkwam was inderdaad een man die eruit zag als een uitgever. Hij had bovendien een dikke aktetas bij zich waarin een stapel boeken kon zitten. Etgar Keret glimlachte. De man glimlachte terug en kwam naar hem toe. Er ontvouwde zich een gesprek. Maar op een gegeven moment zei de man dat hij het geld bij zich had en nu toch echt de diamanten wilde zien. Waarop Etgar Keret vertelde dat hij helemaal geen diamanten had. Er was sprake van een misverstand. De man vertrok.