Overzicht

serie

Kort

Foto: daisy.images (cc)

In de serie KORT schrijven Sargasten kort en scherp hun mening over een actueel onderwerp. Voor discussie op de late avond.


Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Hongaren

, door

Wanneer Nederland vandaag een referendum zou houden houden met als vraag “mag de EU ons dwingen Hongaren toegang te geven tot onze arbeidsmarkt?”, dan durf ik wel geld op ‘nee’ te zetten. Je kunt heden ten dage tenslotte overal in Europa de handen op elkaar krijgen voor een democratische sneer richting andere volken of bevolkingsgroepen.

Omgekeerd kan natuurlijk ook. Op de vraag “Moeten de Hongaren verplicht worden vluchtelingen op te nemen?” verwacht ik alhier een vastberaden ja. Wanneer je democratisch besloten hebt een probleem op andermans bordje te schuiven, valt daar immers niets meer tegenin te brengen. Electoraal narcisme is een Europese kernwaarde aan het worden.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Corps

, door

In mijn tijd aan de TU Delft werd altijd een beetje lacherig gedaan over het plaatselijke corps. Je moest natuurlijk niet teveel ballen in je werkgroepje hebben, want dan hielden ze het project op met hun ongein, maar de gehoorzaamheidscultus kweekte verder wel dociele types, die je makkelijk de eenvoudige k*tklussen in de maag kon splitsen. De toekomstige leiders van het land zaten in Delft niet bij het corps maar bij de studentenvakbond.

Wat in de actuele heisa rond het Groningse corps opvalt is de boete die daar werd ingesteld op het doorbreken van de omerta. Dat zou vroeger nooit nodig zijn geweest. Toen zwegen de foeten nog gewoon omdat ze zich te pletter geneerden om de vernederingen die ze zich hadden laten aandoen. Kennelijk is zelfs bij het corps de gehoorzaamheidsreflex aan het uitsterven.

Foto: daisy.images (cc)

KORT | De schaamte voorbij

, door

Liegen in de politiek – en zeker in de Amerikaanse politiek – is doodgewoon. Van een leugentje meer of minder hoe je dus niet op te kijken.

Toch is dankzij Trump iets aan het veranderen. Waar je ooit nog bij het vertellen van een leugen plausible deniability nodig had (de leugen mocht niet te opzichtig zijn), is deze drempel nu aan het verdwijnen – en niet alleen bij The Donald himself.

Ook Trump surrogate en huidig gouverneur van New Jersey Chris Christie doet vrolijk mee, ditmaal met betrekking tot de volstrekt valse bewering dat baas Donald al in 2011 het aluhoedjesidee had opgegeven dat Obama niet in de VS was geboren:

A sitting governor goes on national television and when he is called out for an obvious falsehood, he simply repeats the inaccurate talking points over and over.

This will possibly be our shortest fact check ever […]

Slate magazine counted nearly 40 Trump tweets since 2011 that raise questions about Obama’s birth. Even after Trump starting running for president last year, he continued to question the president’s background in television interviews. […]

This is such bogus spin that we have to wonder how Christie manages to say it with a straight face. Regular readers know we shy away from using the word “lie,” but clearly Christie is either lying or he is so misinformed that he has no business appearing on television.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Hoerenzoon

, door

Vermoedelijk heeft Rodrigo Duterte, de Filippijnse president die Barack Obama als hoerenzoon aanduidde (en in reactie ‘a colorful guy’ genoemd werd), nog nooit van Mark Rutte gehoord. Dat is jammer, want ik denk dat onze premier ook wel iets onwelvoeglijks naar zijn hoofd gesmeten zou willen krijgen. Hij zou vermoedelijk ook wel een ‘colorful guy’ willen zijn.

Sinds hij erin slaagde zich een hele uitzending van Zomergasten lang op de vlakte te houden heeft de natie weer goed op het netvlies hoe geruisloos Mark Rutte is. Dat is handig als je ongestoord plannetjes wilt doorzetten, maar komt in verkiezingstijd minder van pas. Wil Rutte nog eens ‘hoerenzoon’ naar het hoofd geslingerd krijgen, dan zal hij zijn lichtst ontvlambare rivaal toch anders moeten aanduiden dan ‘onze blonde vriend’.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Andermans leed

, door

Vrienden van mij zijn onlangs in Sint-Petersburg geweest. Hadden zij daarover vooraf in overleg moeten treden met de nabestaanden van MH-17? Die vraag borrelde in me op toen ik vanochtend in de krant las dat sommige nabestaanden de KNVB verweten zich stil te houden over de kwalificatierondes voor het WK in Rusland (waar we vermoedelijk niet eens heengaan, gezien de spelprestaties). Dat zou niet goed zijn voor hun rouwverwerking.

Nu is het niet aan mij om andermans leed te relativeren en een WK in een maffiastaat is ook niet zo’n heel tof idee, maar hoe ver moet je de netten van je verdriet uitwerpen? Er waren ook nabestaanden die het wilden laten lopen, las ik. Niet om de KNVB te ontzien, maar zichzelf.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Alfamannetjes

, door

Zoals u allicht al heeft meegekregen rommelt het in de Turkse AK Partij. Nadat de laatste van de ‘ho ho, rustig aan’ mannen, Ahmet Davutoğlu, eruit gewerkt was, bleven er twee alfamannetjes over en die begonnen elkaar te bijten, nadat ze eerst jarenlang hadden lopen knuffelen om het land naar hun hand te zetten. Dat er een shoot out ging komen, stond vast, de vraag was alleen hoe en waar.

Enfin, die shoot out heeft Nederland bereikt in de vorm van schoolpleinruzies en lijsten van mensen en winkels met wie je geen vriendjes meer mag zijn. De regering protesteert over inmenging van buitenaf, maar zou zich beter als bovenmeester kunnen opstellen. De Nederlandse achterban van het bovenliggende alfamannetje in Turkije vormt de kleuterklas van de roedel.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Fiscaal klimaat

, door

Het komische nieuws van de dag bereikte de lezers van het Financieele Dagblad vanochtend al vroeg. “Silicon Valley waarschuwt Nederland om fiscaal klimaat”, kopte de krant. Enkele van de meest winstgevende bedrijven ter wereld zijn bang dat belastingontduiking via Nederland moeilijker wordt nu dergelijke praktijken internationaal steeds meer onder vuur komen te liggen. Vingertje: dat kost banen!

Ik weet dat het allemaal legaal is en zo, maar multinationals die monkelen over de erosie van dubieuze belastingdeals komen bij mij toch altijd een beetje over als Tony Soprano die zich beklaagt dat politie-onderzoek slecht is voor de werkgelegenheid in de afvalindustrie van New Jersey. Het is wel waar, maar de grondslag van die banen gaat er niet vanzelf door deugen.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Frietkot

, door

Wanneer u het AD niet leest, is u allicht ontgaan dat vandaag de rechtszaak tegen de krant dient van een eerzame frietkothouder uit Eindhoven, die meent recht te hebben op een hogere plek in de jaarlijkse friettest. Het AD was onverwacht langsgekomen op een moment dat de beste aardappels op waren en noteerde daarom een lagere score. Zo duikelde de snackbar uit de top vijf – ten onrechte, vindt ze zelf.

Los van alle, op zich begrijpelijke verontwaardiging, teleurstelling en wat dies meer zij, vraag ik me altijd af hoe dit soort zaken bij de rechter belandt. Natuurlijk, het is lullig dat de laatste superaardappel net opgeschild was en ik snap dat een lagere notering omzet kan schelen (al maakt de publiciteit rond de rechtszaak allicht weer iets goed). Maar waar komt die gedachte toch vandaan dat je als mens bij botte pech door een ander onrecht wordt aangedaan?

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Medaillespiegel

, door

Nederland eindigde bij de spelen van Rio hoger in het klassement dan gastland Brazilië. Toch vond de chef de mission de medaillespiegel van TeamNL licht teleurstellend. We hadden wel eens hoger gescoord, sommige sporters hadden niet aan de verwachtingen voldaan. Het leek verdacht veel op collectief falen, zou je bijna afleiden uit ’s mans woorden. Laten we eerlijk zijn: de elfde plek op de Olympische Spelen, dat is een afgang van heb-ik-jou-daar.

Dit is Nederland anno 2016. We zitten ruimer in het geld dan bijna iedereen, we draaien in meer sporten aan de top mee dan je op grond van de bevolkingsomvang zou verwachten, maar we blijven jaloers op iedere grasspriet bij de buren, verslaafd als we zijn aan de dampen van de ontevredenheid. Negentien medailles, maar ongeremd blij zijn, ho maar. Dat wordt nog een vrolijk verkiezingsseizoen.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Stukje zeep

, door

Sinds de Britten anderhalve week geleden de zeggenschap heroverden over het natte stukje zeep dat hun onafhankelijkheid symboliseert, volg ik de livestream van The Guardian op de voet. Ook daar begint na de aanvankelijke verwarring het besef in te dalen dat Brexit meer het karakter heeft van een soap dan van serieuze politiek. De meligheid van de verslaggevers neemt met de dag toe.

Laten we eerlijk zijn: het is smullen geblazen, die wirwar van messentrekkerij, verontwaardigde paniek en verbaasde indolentie. Maar laten we ons evenmin illusies maken: ook Nederland kent geen politici die in staat zijn boven de grabbelende massa uit te rijzen als het land in nood raakt.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Brexitochmaarniet (2)

, door

Afgelopen nacht werd ik even wakker uit een helder visioen. Brexit had plaatsgevonden. Met veel pijn en moeite was er een nieuw, bilateraal verdrag tussen Engeland en de EU tot stand gekomen. GeenPeil was uit de doden opgestaan en had een referendum afgedwongen. De Nederlanders spraken zich tegen het verdrag uit. Jan Roos hield een triomfantelijk interview met een beteuterde Nigel Farage.

Als er nou een soort almachtige superregering in Brussel had gezeten, had die misschien een oplossing kunnen forceren, maar dat was nog steeds niet het geval. Zoals alle bureaucratieën was de EU beter in voortmodderen dan in ferme besluiten nemen. Hotel California werd geleid door de Tovenaar van Oz.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Brexitochmaarniet

, door

Kent u die mop van de Britten die de EU gingen verlaten? Inderdaad, die gingen niet. Op zich moet het referendum daarover nog gehouden moeten, natuurlijk, maar dat zegt vooral iets over de mate van rumoer waarmee het blijfproces gepaard zal gaan. De onderhandelingen over een eventuele Brexit gaan immers eindeloos duren, omdat de Britten de verplichtingen van Turkije maar de rechten van Noorwegen willen hebben in hun verhouding tot de EU. En als er dan iets ligt, wordt het door een van de tientallen betrokken parlementen in de prullenbak gestopt.

Uiteindelijk zal Boris Johnson de man zijn de geloofwaardigheid heeft om een of ander halfbakken compromis uit te leggen als een Brexit die gepaard gaat met volledig lidmaatschap, ongeveer op de manier waarop de EU geen grondwet kreeg omdat de Fransen en Hollanders daar geen trek in hadden. De EU is het grootste Hotel California ter wereld.

Vorige Volgende