Do Your Bit
Bits of Freedom heeft het afgelopen jaar de nodige prestaties geleverd op het vlak van digitale privacy en vrijheid op en van internet. En het zou mooi zijn als ze die succesreeks door konden zetten. Maar dat gaat natuurlijk niet vanzelf. Daar heb je centjes voor nodig.
Daarom is er weer een nationale donatiedag onder de titel Do Your Bit. En daar helpen wij graag aan mee. Niet alleen door er aandacht aan te besteden, maar ook door ditmaal geen losse donatie toe te zeggen, maar een vast maandelijks bedrag. We starten met 15 euro. En mocht het ons nou financieel goed voor de wind gaan, verhogen we dat gaandeweg.
Natte maand
Webwereld brengt deze maand iedere dag een datalek naar buiten. Uit vrees voor ‘maatschappelijke ophef’ hebben de gemeentes zich al schrap gezet voor de resultaten van deze lekmaand. Eindelijk!, juicht Karin Spaink. Het artikel is ook in Parool verschenen.
Datalekken vinden is inmiddels een gewilde sport geworden. Helaas is het geen topsport: terwijl instanties instellingen en bedrijven steeds meer gegevens van ons willen, zijn diezelfde dataverzamelaars vaak laks met de beveiliging ervan – wat raar is.
Juist wanneer onze gegevens zo onmisbaar zijn voor hun bedrijfsvoering, voor onze identificatie en voor het correct uitvoeren en verwerken van onze transacties, verdienen die een hoge graad van bescherming. Desondanks gaan veel websites en applicaties gebukt onder elementaire fouten. Derden kunnen daardoor makkelijk met onze gegevens aan de haal gaan. Privacyschendingen, fraude, identiteitsdiefstal en valse verdenkingen zijn het gevolg.
Zo bleek vorige maand dat je bij de Belastingdienst met een willekeurig DigiD op andermans naam een toeslag voor huur-, zorg- of kinderbijslag kon aanvragen, diens rekeningnummer in het jouwe kon veranderen en die toeslag kon wegsluizen. De Belastingdienst is zo naar schatting voor ruim een miljoen opgelicht; honderden – mogelijk duizenden – mensen zijn ofwel hun toeslag misgelopen, ofwel valselijk als fraudeurs aangemerkt.
Van Aartsen weerstaat PVV-spin
Het Sharia-debat van Van Klaveren was vorige week niet de enige fact-free-ballon van de PVV die leegliep. In de Haagse gemeenteraad stond Machiel de Graaf, tevens senator, eveneens verontwaardigd te springen op een lek luchtbed. Aanleiding: het verhuisde homostel.
De inzet leek duidelijk: burgemeester Van Aartsen, die destijds Wilders uit de VVD-fractie gooide, zou eens stevig worden ingesmeerd met Wolfsen-beeldvorming: een geterroriseerd homostel haalt bakzeil en de burgemeester piept iets over een ‘knoop n de maag’. Oftewel: slap multicultureel falen ten koste van de fundamentele taak van de staat: veiligheid bieden.
De opzet lukte niet, mede dankzij een magistraal optreden van Van Aartsen zelf. Waarom het hem wel lukte? Op dezelfde manier terugslaan. Niet met ‘doe zelf normaal’, maar door op dezelfde manier de beeldvorming inzetten.
Het begon zoals men zich zo vaak tegen de PVV wapent: een volle feitelijke tegenaanval. Zo ook Van Aartsen. Hij isoleerde de meest vergaande PVV-spin, de stelling ‘dat de politie niets gedaan had’, en gaf gelegenheid aan de PVV om die bewering staande de vergadering in te trekken. Die verrassingsaanval drukte Machiel meteen in het defensief, maar bracht hem niet van zijn stuk. Dus bracht Van Aartsen een feitelijke notitie in het debat waarin alles opgesomd stond wat er gebeurd was. Op 22 augustus een melding, de volgende dag neemt de wijkagente contact op, pas een paar dagen later is het homostel beschikbaar voor een afspraak en inmiddels zijn ze al verhuisd. Voor maximaal effect had Van Aartsen de wijkagente in kwestie op de publieke tribune laten plaatsnemen. ‘De politie heeft niets gedaan? Dit is wat ze gedaan hebben. De wijkagente bestaat, en ze zit daar!’
Wachten op de grote klap
Het stof van Diginotar is netjes opgeveegd bij de bonte verzameling van ICT-fails in de publieke sector, de glazen zijn leeg en de plassen gedaan. Tot nu toe wijst niets erop dat er echt iets gaat veranderen aan de wijze waarop de Nederlandse overheid ICT projecten laat uitvoeren. Tijdens het overleg (mp3) in de Tweede Kamer was het duidelijk dat zowel de OPTA als PwC vinden dat hen niets te verwijten valt, ondanks het feit dat ze als toezichthouders jarenlang het stempel “OK” hebben gezet op Diginotar. De uitspraak van PwC dat de audits uiteraard goed zijn gedaan omdat “deze worden uitgevoerd door professionals met een eigen verantwoordelijkheid” zal hartverwarmend zijn voor Iraanse burgers die hiervan nu de consequenties ondervinden (denk aan iets met knieschijven en elektrisch gereedschap).
Door de chaos bij Diginotar kan nooit meer met zekerheid worden vastgesteld op welke momenten er bij het bedrijf is ingebroken en wat de gevolgen daarvan waren. Iemand die een compleet netwerk overneemt kan namelijk kinderlijk eenvoudig alle logs manipuleren. Het enige wat we dus echt met zekerheid kunnen zeggen is dat er tot nu toe geen reden is om aan te nemen dat de IT-security in het verleden veel beter was dan de recentelijk door FoxIT aangetroffen puinhoop. Want de audits van PwC zijn overduidelijk niet in staat een dergelijke puinhoop te detecteren en de OPTA kijkt er kennelijk niet eens naar. Mogelijk was Diginotar dus al jaren van onder tot boven gehackt en is dat gewoon nooit iemand opgevallen. Een echte slimme cybercrimineel of spion doet zijn werk zo dat niemand ooit iets door heeft. In allerlei detaildiscussies over de exacte tijdslijn en omvang wordt volledig voorbij gegaan aan dit feit. Socrates glimlacht vanuit zijn graf bij de vaststelling dat we alleen zeker weten dat we niets zeker weten.
Arabische Lente op Wall Street
The New Yorker vroeg zich af of de NYPD commissaris John Kelly niet stiekem een supporter was van het protest op Wall Street. Want zaterdag liet hij, tijdens een mars van de Wall Street demonstranten tenminste 700 mensen oppakken op Brooklyn Bridge, nadat de brug eerst aan beide kanten was afgesloten. Het lijkt er wel op, zo beantwoorde het weekblad zelf de vraag. Immers, wat op 17 september begon als een tamelijk onbetekenend klein protest, heeft nu, door het harde ingrijpen van de New Yorkse politie de aandacht gekregen van alle belangrijkste media.
De vraag is of The New Yorker het helemaal bij het rechte eind had, want het protest was hoe dan ook aan het groeien, meende Salon.com. Deze krant stuurde een verslaggever mee met de mars, die schreef dat enkele duizenden meeliepen van Zucotti Park vlak bij Wall Steet naar de City Hall en de Brooklyn Bridge onder het scanderen van de slogan: ”We got sold out, banks got bailed out!” (Wij zijn verkocht, de banken werden uitgekocht). Het was hoe dan ook het grootste protest sinds de beweging twee weken geleden begon, volgen Salon, en bovendien was het protest ook intussen overgeslagen naar andere steden, zoals Boston. En intussen krijgt het aandacht van Londen tot Athene, en hebben mensen als Michael Moore, Susan Sarandon, Cornel West en Noam Chomsky zich erachter gesteld.
Kijklust en cameratoezicht
Vrouwen zijn in de publieke ruimte onderwerp van kijklust. Niet door nafluitende mannen, maar door bewakingscamera’s. Dit is slechts een van de perverse gevolgen van cameratoezicht, stelt Karin Spaink. Het artikel is ook in Parool verschenen.
Onderzoek wijst steevast uit dat bewakingscamera’s criminaliteit niet doen afnemen. Dat we er niettemin zo dol zijn, is te wijten aan twee kapitale, elkaar tegensprekende denkfouten: enerzijds gaan we ervan uit dat mensen volkomen rationeel zijn, anderzijds dat ze zich niet aanpassen.
Geweld op straat is bij uitstek irrationeel: geen aanvaller of hooligan die eerst zijn pakkans berekent voordat-ie los gaat. Dieven zijn wél calculerend, maar geven hun stiel heus niet op vanwege camera’s. Ze zetten een muts of capuchon op, of verleggen hun werkterrein. (De stijging van gewelddadige overvallen in woonhuizen houdt rechtstreeks verband met de betere beveiliging van drukke straten, banken en winkels.)
Cameratoezicht heeft pluspunten. Wanneer mensen weten dat ergens bewakingscamera’s zijn, voelen ze zich vaak veiliger. En soms – hoewel minder vaak dan we denken – vergemakkelijken camerabeelden de opsporing. De vraag is wel of een illusie plus gering rendement de inzet van zoveel geld en menskracht legitimeert.
Dat prangt des te meer omdat cameratoezicht principiële nadelen heeft. Ons beeld van misdaad verschuift erdoor naar lijfelijke criminaliteit, naar spektakelmisdaad. Fraude, oplichting, omkoping, chantage, belastingontduiking – kortom: witteboordencriminaliteit – vang je niet met camera’s; zulke misdaden raken letterlijk uit ons zicht.
‘Man Caves’ door de ogen van een feminist
Ugh… Video here:
“Throughout history men have always created personal spaces where they retreat to be amongst friends. Lately, these places, called “man caves”, have become a boom industry, with often more than $50,000 (£31,772) being spent on furnishing a single “cave”.
Jeff Wilser, co-author of “The Man Cave Book”, talks to the BBC about the forces behind these hideaways, why men are so protective of them, and why the variety of such caves is so immense.
“It’s basically about finding what your one passion is, what your hobby is, and building a space that does that passion justice,” says Mr Wilser.”
Because women don’t have hobbies and passions.
Because women don’t have tough days at work.
So, a man deserves his leisure space. Every other room in the house involves women’s work (housework, childcare) whereas the man-cave belongs to the man only. There are no woman-caves because a woman’s time is not seen as exclusively hers. A woman’s time is always possible to interrupt with domestic and child stuff. It is assumed that whatever a woman is doing, she must be available to domestic demands at all times.
It makes me laugh – and by “laugh”, I mean “barf” – when these guys say that the rest of the house belongs to the woman because that is the way patriarchy wants it: the wife, in the domestic sphere, fulfilling the expressive role, and the husband, in the social sphere, fulfilling the instrumental role (thanks due to Talcott Parsons giving some sociological luster to that little piece of patriarchal BS and naturalizing so thoroughly that it won’t go away).
Detailpolitiek (slot): Wat lost detailpolitiek op?
De afgelopen maanden verschenen dertig afleveringen van de serie detailpolitiek. De centrale thema’s waren de politieke voorstellen en Kamervragen over van alles, variërend van pretecho’s, tot wissels, fraude met scripties, bonnetjes van bestuurders, privacy van iPhone-gebruikers, detentieboten en slangen die konijnen oppeuzelen.
Aan het eind van de serie is dan de logische vraag: waarom bestaat detailpolitiek eigenlijk? Hoe komt het dat Kamerleden denken dat zij met gedetailleerde regels, voorstellen en Kamervragen de maatschappij tot in de haarvaten kunnen regelen? Wat lost detailpolitiek inhoudelijk op, zitten burgers hierop te wachten of moeten we de oorzaak van deze Kamervragen zoeken in de politiek zelf?
De resultaten
Wat hebben alle Kamervragen over al die uiteenlopende thema’s opgeleverd? De inhoudelijke score van de Kamer is slecht tot zeer slecht. Zo was er deze winter rumoer over Brandon, die in een inrichting zat vastgebonden aan een muur. Dat bleek niet echt anders te kunnen. In Kampen werd op een school homo-intolerantie geconstateerd, en die is er ongetwijfeld nog steeds. De nachttrein via Gouda is definitief afgeschaft en de koks van een departementskantine zullen het soms nog steeds in hun hoofd halen een dag minder vlees te serveren.
Inhoudelijk hebben veel voorstellen en Kamervragen geen invloed gehad op het beleid, en de reden daarvoor is steeds dezelfde: de politiek gaat er niet over en heeft geen middelen om burgers of organisaties tot een bepaalde handelswijze te dwingen. Burgers kunnen er nog steeds voor kiezen geen handen te schudden, hiv-patiënten kunnen nog steeds bij sollicitaties zwijgen over hun infectie, hogescholen hebben nog steeds grote beleidsvrijheid en gemeenten zoeken nog steeds de mazen van slechte wetten op. Mensen maken allerlei beslissingen en laten daarbij de mening van de Tweede Kamer aan zich voorbij gaan.
Gevangen in het Amsterdamse surveillancenet
Milieucamera’s worden in Amsterdam ingezet om verdachten van andere misdrijven op te sporen. En dit is nog maar het begin. Binnenkort kun je niet meer ongezien door Amsterdam rijden (zie kaart van alle ANPR-camera’s in Amsterdam onderaan). En er ligt mogelijk een heel groot probleem: ben je goed of niet in de ogen van de politie?
Het korps Amsterdam-Amstelland handhaaft sinds 2008 met ongeveer 53 camera’s de milieuwetgeving op verschillende toegangswegen van de stad. Met behulp van kentekenherkenning (ANPR, Automated Number Plate Recognition) controleert de politie of en bepaalde klasse voertuigen de binnenstad binnenrijdt. Als dat toch gebeurt, volgt er automatisch een bekeuring.
Burgemeester Van der Laan heeft vandaag toestemming gegeven om deze milieucamera’s nu ook voor handhaving en opsporing van andere misdrijven en overtredingen in te zetten. Daardoor ontstaat een digitale slotgracht – geen auto gaat meer ongezien de binnenstad in of uit. Maar de plannen gaan verder: geen auto kan zich überhaupt meer ongezien door Amsterdam bewegen zonder bij ieder ritje een paar keer geregistreerd te worden.
De plannen van de Amsterdamse politie zijn namelijk nog maar het begin, afgaande op dit rapport dat onderzoeker Rejo Zenger met een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) boven tafel heeft gekregen.
Welkom op de nieuwe site
Zo, al een beetje bekomen? We dachten, we doen het eens even flink anders. Zie deze site echter nog als een begin. We blijven de komende tijd flink schaven en klussen, zodat de site steeds mooier, sneller en handiger wordt. Maar eerst even een kleine toelichting op onze nieuwe look.
Wordt de site verwrongen geladen? Dan moet je even je cookies wissen.
In Internet Explorer is dat: Tools > Delete browsing history > cookies >delete cookies
In Firefox is dit: Extra > Opties > Privacy > individuele cookies verwijderen (dit ziet eruit als een link) > alle cookies verwijderen.
De belangrijkste verandering zijn de themapagina’s. Rechtsboven vindt u een dropdown-menu met daarin thema’s. De komende tijd worden deze pagina’s verder uitgebouwd en rondom een thema gepersonaliseerd. Je zal hier meer specialistische artikelen en discussies vinden. Op termijn zal niet alle content van de themapagina’s de hoofdpagina halen. Je ziet de thema’s ook hieronder terug in de blokken.
Links ziet u de nieuwste artikelen, reacties, geplande stukken en de meest actieve discussies. De sidebar rechts verschilt per themapagina.
Dan zijn we weer wat socialer geworden met een facebookpagina. Ook zijn we beter op mobiele dragers te lezen.