Mark & Crachàt stellen voor:
Snaporaz’ SchermSchoterij!!
Alvast deze woensdag (en wellicht véél volgenden) schiet S’z op uw scherm met scherp in den schoonen kunst van het SchermSchot®!
Voor de rest blijft de drill hetzelfde, en de geraden punten zijn evenveel waard als de vertrouwde M&C’s. Succes en plezier!
Klik op het plaatje en raad uit welke film het schermschot afkomstig is:
“Geen gemakkelijk ritje”
Uitleg van DE SCHERMSCHOTQUIZ: Een filmstill wordt gevangen met print-screen op de computer of via het analoge gat dat tussen tv en fotocamera gaapt. En u mag raden uit welke film de afbeelding komt of anderszins zinnig cinematisch commentaar leveren. Blijven goede antwoorden lang uit in het reactiepampier, dan kan de organisatie aanwijzingen geven. Na pakweg een jaar filmplaatjes raden (eind 2008), zal een prijs aan de beste Sargassale Schermschutter worden toegekend.
Reacties (30)
No “easy ride”? Tis den Dennis (hopper). dan gok ik op The Trip (1967) written by jack Nicholson
slik.
gaat u allen rustig verder slapen, eten, vrijen, zuipen of gewoon nagelbijten, want:
YP knalt met een buks vol lood de dodo van z’n paard!
^^^^ ROFFFFFFELDETROMMELDEDRUMSOLO! ^^^^
Even puur een gok zou ik, met de hint Dennis Hopper uit #1 eerder uitkomen op “Queen of blood”, gezien de SF-achtergrond (die erg jaren ’60 aandoet, allijkt de helderheid van het shot dan weer een latere film te suggereren). Ook gezien het ritje terug van Mars naar Aarde geen makkelijk ritje blijkt.
NB. Film niet gezien, puur op #1 en IMDB gevaren.
Oke, niet alleen ernaast, maar ook al na de finish.
“The Trip also features Dennis Hopper as Groves’ dealer Max, who appears here with Fonda in a precursor role to Easy Rider (1969). Contrary to their characters in Easy Rider, though–and for obvious reasons–Fonda’s Paul Groves acts paranoid and anxious in The Trip, while Hopper’s Max appears calm and collected.”
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Trip_%281967_film%29
Lechajem, en dat hij moge smake..
Spamfilter?
Shoot out tussen YP en S’z ;)
Snel geschoten. Heb de film niet gezien. Ziet er prima spiegedelisch uit:
De afbeelding op de clickticket deed me denken aan Laberinto del Faun.
Zie dat de ooghand uit The Trip ontbreekt op de officiele Eye in Hand-site:
http://www.darkfiber.com/eyeinhand/
Moet hem ook ooit ergens gezien hebben op zo’n speciaal daarvoor in het leven geroepen spiegedelisch filmfestival. Tja, wat moet ik er verder nog van zeggen? Houdt uw kinderen binnen?
Overigens, schermschot van een week of wat terug?…Themroc met Picoli? Ook daar gezien maar compleet van netvlies verdwenen. Niet de film an sich, nee, de titel en hoofdrolspeler. Jaren gepiekerd hoe die film heette en waar nog eens te bekijken…want: maakte enorme indruk. Toen. En zeg met nadruk toen want vaak bij 2e keer bekijken toch teleurstelling (neem b.v. Turks Fruit…het “typisch Nederlands acteren” slaat de boel vervolgens morsdood)
Zo zie je maar dat een competitie waar het gewoon beenhard draait om de bloemen en de vette chequewe met kussen van de rondemiss toch nut heeft.
EN heb je nu Themroc teruggezien YP?
Niet dat je je daar iets van moet aantrekken #11, lijkt me beter dergelijke cult- films te laten voor wat ze waren…niet in de verleiding komen hem nog eens te zien. Het kan alleen maar tegenvallen. Koester het moment.
Hmmm, ik denk dat ik de tip van van der Kraats volg Crachat..met de ogen van nu?
Goeie beslissing #14. Wat is geweest en diepe indruk heeft gemaakt moet je niet zo nodig her willen beleven. Let Bye-Gones Be Bye-Gones. Zo, ik gooi er gewoon wat clichés in kan mij het schelen. Vérder…het vizier op de toekomst…VOORUIT! Waar? Dáár: to boldly go where no man has gone before…waar de pot met goud gloort aan het eind van de regenboog en zo… DÁÁR…
En je zult er geen spijt van krijgen wat ik je brom…
O jahaa v.d.Kraats?
Ja, is dat erg dan?
Joh rot naar je eiland met je gelul..
ay hombres?
Menigeen kan beiden scheiden
zowel de jeugdherinnering als de nieuwe ervaring.
maar men diene voorzichtig te zijn inderdaad, met opsoeperen van jeugdbeelden.
misschien is het zelfs zo dat je, om van je toekomst vrij te genieten, je bepaalde delen van de illusies moet ana het licht brengen door ze te herzien.
La Grande Bouffe vond ik de laatste keer dat ik ‘m zag veel ge(s)laagder dan in mijn herinnering. En Themroc blijf ik als klassieker zien, onverwoestbaar. Hopelijk broodnodig binnenkort, zegt de weltschmertzer in mj.
Ja, begin weer te twijfelen. Gelukje dat de wereld niet volmaakt is he…
Anders heeft de illusie geen nut.
HO HO HO you’re a fast draw, Porkin’ Yeff ! Ga vooral zo verder, en we maken ze alleen maar moeilijker. There’ll be a gnashing of teeth yet !
HEY HEY HEY en bedankt Sargasso. We hopen er een leuk reeksje van te maken. Wat aftasten wat moeilijk is en wat makkelijk.
DAN QUA CULT VS NOSTALGIA : HOE ZUINIG DE REDENERINGEN HIER IN #13 + #14 ZEG ! EEN BEETJE LEF SVP ! BOURGONDISCH GENIETEN, EN DE RESTJES DE DAG NADIEN EVEN GUL OPWARMEN ! CINEMA !
Tja, ik heb ook wantrouwen tegen ‘cult’ in de ramsj bij de Slegte dan wel de Bijenkorf. Of zo van die boeken over de sixties met een nineties fractal als omslag. Of die hele post “Pulp fiction” Bettie Page fixatie die voorlopig culmineert in cheesecake, burlesque en andere tegenwoordige trendjes die te hip zijn voor de Hema. Cult, mode, fads, …
En ja oude plekken herbezoeken valt af te raden. Tenminste, als je de sentimentele gloed wilt houden of te winnen hebt bij het onder de stolp houden. (Stolp is waar #13+#14 me aan doen denken.)
Echter, dingen die je op een andere manier raakten, destijds, herevalueren en wie weet zelfs weder opwarmen en proeven, of terug bereiden, da’s goed voor het intellect en het karakter, nietwaer. Je moet ook durven Themroc herbekijken, ’t is ook spannend te vrezen “hij zal toch niet even erg verouderd zijn als die andere”, ’t is ook leuk te zien hoe dingen vandaag anders overeind blijven dan pakweg vijftien jaar bij een film van veertig jaar, enz. enz. Knowledge + re-assessing = fun. The intellectual journey, kortom, als een Borges in Hollywood.
Bovendien, uw redenering, #13, lijkt met “dergelijke cult-films” te impliceren dat vooral cult verouderd, maw dat er een tweedeling is waarin een soort icons of mainstream niet veroudert. Ik ben geen advocaat van cult, maar : veel mainstream uit de seventies & eighties, de hemel ingeprezen, vandaag nog altijd, is m.i. verouderd. Mean streats, Deliverance … het viel tegen ze terug te zien. En da’s dan werk van Scorcese en Boorman, niet tweede echelon als Ashby, Bogdanovich, Peckinpah, Rafelson … Of zullen we de pro’s en contra’s van Godard ’s gaan evalueren, en uiteindelijk toch instemmen met presaties die uniek zijn.
Dus heeft zo’n tweedeling wel zin ? De ene film doorstaat de tand des tijds (of de tandaanslag op de herinnering) beter dan de andere, maar da’s ongeacht status of genre of … Veel films zijn uniek of straf, wat ook hun genese.
Tot slot : het omgekeerde bestaat ook. Films die hun tijd ver vooruit waren. Bv. stilistisch, qua storytelling, enz. Unieke films in het oeuvre van een regisseur wiens grootste hits gedateerd zijn gebleken.
En nog interessanter : films waarvan de helft fascinerend straf is, en de andere helft gedateerd. Merkwaardige momenten kan dat opleveren, bv. wanneer je plots de hemel ziet opengaan aan het eind van een “Les choses de la vie”. Of een Tarkovski. Of wanneer je plots “Close encounters of the third kind” met andere ogen gaat bekijken, en de film net daarom toch nog overeind blijft. En zo voort. Op culvlak heb je het dan over films met goede momenten die verder grondig uit de bocht gingen, of om exploitatiefilms met toch nog een paar pareltjes voor de zwijnen erin. Who cares, de filmfreak maalt verder.
Titels, vraagt u ? Ik hou het bewust wat vaag, want het gaat maar over … de liefde voor film. Niet voor films als in een lijstje.
Films herbekijken, herevalueren, desnoods anders rangschikken, c’est un plaisir. En niet eens om die reden, maar omdat het films zijn, cinema, storytelling, mensenwerk, enz. ! Goeie films kunnen het aan om ze te herkoesteren, en indien niet, dan zijn er nog de straffe scènes, of de performances, enz. Uitzonderlijke momenten zijn wat mij betreft altijd levensvatbaar buiten de couveuse. Hoe u echter met uw nostalgie omgaat, da’s uw zaak.
Maar als het over een quiz gaat … u zult merken, het is uit dàt soort films, vnl., dat deze woensdagse reeks screenshots zal putten. Bij wijze van aanrader voor de #20 in u …
Als u echter zegt, “kepp uuwe sinnemah ni noodig”, ook goed ;-)
Soit, beetje wasted teruggekomen van het Filmmuseum, gisteren, zoals u merkt…
The trip
Roger Corman
1967
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Trip_%281967_film%29
via
http://en.wikipedia.org/wiki/Roger_Corman
Peter Fonda, Dennis Hopper & Jack Nicholson, die “The trip” schreef, zouden kort daarna “Easy rider” maken. Soundtrack door the Electric Flag(sterguitarist Mike Bloomfield, van the Paul Butterfield Blues Band, met keyboardspeler Barry Goldberg en bassist Harvey Brooks).
Midprice op dvd te vinden, these days. Best leuke film, mooie kleurtjes en effecten, heeft de tand des tijds beter doorstaan dan pakweg The model shop. Wel ’n moralistische film, het blijft een exploitatie B-film.
Allez Sniper Snaporama. Na vurig betoog# toch nog eens “de lijst cult-films” afgegaan. Ja, en voordat ik met m’n bolle hoofd ruzie maak met een wandelende filmencyclopedie qua filmkennis: definitie cult? …ik weet: wordt in wiki door opsomming zo’n beetje getorpedeerd. Naked gun sequels? Cult? En niet b.v. cuckoo’s nest? Als we het dan toch over commerciële succesvolle cult hadden? Oké, ’t zal best. Desalniettemin staan er legio op die ik in de loop der tijd hetzij in flarden hetzij in zijn geheel reeds HER gezien HEB. Heb het naast bekendere “cult” (b.v. Italiaans, Frans, Picoli, Dewaere, Depardieu, Fellini enz.) dan niet over de tientallen ja hondertal (obscure) B- en C- films (jaren zestig maar vooral 70) die ik tijdens speciale (daarop geënte) La Grande Boeuff- nonstopfilmbingeweekenden heb gezien. Ja, en waar kan je die terugzien? Soms op tv, anders op revival filmfestivals…maar, interesses zijn zeer versnipperd these days en hep maar 1 hoofd ja toch?
Als ventje in honk (sommigen noemen het vandaag de dag een “motorclub”) voor ouwere jongeren belandt het muziekloze Miami vice deuntjes drumcomputert (kots) tijdperk (81 – 86) ontvluchtend. Geestdriftige Koos Koets met grote bloint in z’n hoofd achter projector, enthousiasme werkte wel aanstekelijk kon helaas z’n muil nooit houden onder elke film. Niet onder de allerbeste omstandigheden dus…zoete inval en klapstoeltjes werden niet alleen gebruikt om naar films te kijken. Even om de sfeder weder te geven. Desondanks best zintuig voor films “die er toe deden” (zoals b.v. Themroc). Kan helaas helaas voor het overgrote deel de vage beelden zelden meteen plaatsen bij een titel, regisseur en (hoofd)rolspeler. Het is dan ook een wonder dat ik nog redelijk scoor in deze competitie.
Al de wisselende ervaringen na geheel of gedeeltelijk herbezien die je opsomde heb ik dus ook wel gehad. Pluk maar even willekeurig at random wat films van de wikilijst meer om aan te geven: zo is de intro van b.v. Deep Throat (filmisch) volslagen out of the box…de overbodige wandeling, kwinkelerende vogeltjes, het typisch jaren zeventig gogo- deuntje eronder tijdens de rit naar het eerste stuk warm vlees van de dag…die welhaast buitenaardse schoonheid valt nu pas op. Of een film die ik destijds niet kon aangluren: Texas Chainsaw Massacre is thans gezien dusdanig over the hill dat hij hilarisch is…enz.enz.
Maar ik zal eens een lijstje gaan aanleggen om op www her te bekijken. Themroc zéker (WRAAh hèhè), maar ook b.v. een El Topo als absoluut liefhebbert van (spaghetti)westerns.
Dus…Snappie?
JAWOHL MEIN FÜHRER! I CAN WALK AGAIN!
Kuch kuch rhââââ ! Helemaal & dankuwel. Hoewel, van Jodorowsky ben ik toch minder fan. Desondanks : sommige B-films stijgen in waarde (bv. “Les choses de la vie”, hoe gedateerd ook de opening), andere destijds gecanoniseerde dalen (bv. “Easy rider”, wat een cheapo).
Maar dus : we gaan de moeilijkheidsgraad ’s goed op scherp zetten eerstvolgende woensdag, YP’ken !
Allez, euh “Les choses de la vie” was natuurlijk geen B-film. Wel een die wat in de plooien aan het verdwijnen was. En toch een parel van een tweede helft biedt.
Of zo’n Saura, Carlos. Zéér gedateerd, hard om te pruimen, tweederangs bebleken. Maar toen onder Franco een gevierd cineast. Zelfs “Cria cuervos”, ondanks Jeanette & Geraldine, blijkt nu verveling troef.
Heel gevaarlijk om films NIET goed te vinden.
Ik was behoorlijk verrast van Easy Rider onlangs. Er heerst een absolute ongeziene kilte in het hart als je de film uitgkeken hebt. Hij werkt inderdaad niet volgens het woehoedesiksties-verwachting die bluee mensen hieromtrent hebben, maar wel volgens het grafschriftgevoel dat – hey, de makers met de film bedoelden.
De message is er nog, maar wat een visueel zootje ! En hoe matig geacteerd, heel schematisch.
Maar bon, ik beaam. En het feit is er : de film wordt nu nog regelmatig vertoond en verkocht. Alleen : maakt hij de reputatie nog helemaal waar ? Ik betwijfel het.
Soit, rant rant rant …
Los daarvan, als je “Easy riders raging bulls” hebt gelezen, weet je dat het een dubbeltje op z’n kant was, of die film had een ander einde gehad. Loony Hopper ook.
Ho ja, RIP Alfred Hoffman dus, qua aanleiding voor deze.