De economische teruggang heeft Rusland zwaar geraakt. Nog maar een jaar geleden groeide de economie van het land met acht procent en stegen reëele lonen zelfs tweemaal zo snel. Toen halveerde echter de olieprijs en stortte de economie in een vrije val. Tot op de dag van vandaag is een gebrek aan krediet het grootste probleem. Ondanks enorme kapitaalinjecties is het nog altijd moeilijk om aan een lening te komen. “De ernst van de kredietcrisis,” is volgens The Economist, “de prijs die Rusland betaalt voor het niet ontwikkelen van een eigen financiële markt en het niet intomen van de inflatie.” De twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden door de mentaliteit van de gemiddelde Rus die het leven te onzeker acht om geld te sparen of een verzekering af te sluiten. In plaats daarvan geeft hij elke roebel die hij verdient liever zo snel mogelijk uit.
De recessie heeft de akeligste tekortkomingen van de Russische economie blootgelegd: de ongezonde afhankelijkheid van olie en gas; corruptie; en onverbiddelijk staatsinmenging. Het Kremlin is maar al te bereid om buitenlandse concurrenten de deur te wijzen echter vooralsnodig toont het weinig enthousiasme om wankelende ondernemingen daadwerkelijk te nationaliseren. Het wil niet zelf opscheept geraken met enorme buitenlandse schulden.
De situatie drijft Rusland in een soort economische isolement; één welke vele van de oude Sovjetrepublieken omarmt. Zo heeft Moskou aangekondigd niet langer lidmaatschap van de Wereldhandelsorganisatie na te streven terwijl landen als Kirgizië en de Oekraïne miljoenen aan steun vanuit de Russische hoofdstad krijgen toebedeeld. Voor wat hoort wat, dus zet Kirgizië de Amerikanen het land uit. “Rusland ziet de crisis als een kans om haar invloed in de voormalige Sovjet wereld te vergroten,” aldus een Amerikaanse expert. Het ondervindt daar maar weinig weerstand. De Amerikanen zijn niet bereid om omwille van enkele Centraal-Aziatische staatjes het conlict met Rusland op te zoeken en de Chinezen zijn tot dusver alleen geïnteresseerd in zaken, niet in politieke invloed.
Tenslotte bestaat er ook binnenlands nauwelijks verzet. De mensen zijn gewend geraakt om weinig tot niets van hun overheid te verwachten: de cynische nalatenschap van zeventig jaar communisme.
Reacties (9)
Centraal-Aziatische landen begrijpen dat Rusland immer een belangrijke invloeds op hen gehad heeft. Nadat september 2001 kwam de US met allerlei praktische verzoeken ten aanzien van deze landen. Die situatie is inmiddels veranderd ,maar of Rusland zijn invloedsfeer herwint is nog maar de vraag. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie is Rusland eigenlijk nog steeds zoekende naar haar rol en houding in de wereld.
De herwinnende invloedssfeer valt in het niet bij het verlies: oost-europa en de baltische staten hebben de rug compleet naar Moskou toegekeerd. De Centraal Aziatische landen hanteren een vrij koele politiek naar Moskou toe en alleen Kazakhstan heeft immer goede banden met Moskou al was het uit economisch belang.
Nick verder schrijf je:
De mensen zijn gewend geraakt om weinig tot niets van hun overheid te verwachten: de cynische nalatenschap van zeventig jaar communisme.
Het is andersom: het gevolg van twintig jaar hyperkapitalisme waarbij select clubje zich heeft verrijkt tot in de hemel en de rest poogt te overleven.
Zullen we het houden op “negentig jaar geleidt worden door een elite die verblind was door een simplistische ideologie en verder uitsluitend geinteresseerd in zelfverrijking?”
@SalonSocialist: Wat Eurocraat schrijft. ;)
De mensen zijn gewend geraakt om weinig tot niets van hun overheid te verwachten: de cynische nalatenschap van zeventig jaar communisme.
Whaha. #2 en #3 hebben beiden gelijk. En ik wil daar nog aan toe voegen dat de Rus gedurende 20 eeuwen zo gefrustreerd is geraakt in haar leiders, tsaren, communisten en simplisten gelijk, dat het hele ten hemel schreiende circus dat Rusland heet nooit een echte economie in [kapitalistisch] westerse zin gaat worden.
Waanzinnig nietszeggende analyse dus.
Elke decade kun je over dat land hetzelfde schrijven.
Moet je wel een fles wodka naast je zetten.
Sorry: decennium
Wat #3 zegt, communistische leiders zijn vrijwel zonder uitzondering hyper kapitalisten. Zij “bezitten” immers alle produktie middelen, grondstoffen, land en feitelijk ook de bevolking. Ook als staan die zaken niet prive op hun naam te boek, wat maakt het uit als je ermee kan doen wat je wilt, en kan leven als een vorst?
http://online.wsj.com/article/SB124839615293477775.html
@qwerty: Elke [decennium] kun je over dat land hetzelfde schrijven.
Wie maakt hier nu de “waanzinnige nietzeggende analyse”? ;-)
Ik ben toch niet zo negatief over de russische economie: ze hebben gewoon heel veel resources (olie, gas, strategische metalen). En olie zit nu weer tegen de $70 aan.