ELDERS - Rajoy blijft, maar verder is alles anders.
In Spanje is de politieke impasse dan eindelijk toch doorbroken. Het kostte bijna een jaar voordat er een nieuwe regering kon worden gevormd. Terwijl buiten het parlement duizenden tegen hem protesteerden werd Mariano Rajoy zaterdag ingezworen als nieuwe premier van de minderheidsregering van zijn conservatieve Partido Popular (PP). Met dank aan de socialisten van de PSOE die zich bij de stemming hadden onthouden.
Hoe het verder gaat in de Spaanse politiek is hoogst onzeker. Een minderheidsregering is een nieuw fenomeen. Tot nu toe regeerde ofwel de PSOE ofwel de PP alleen met een meerderheid van stemmen in het parlement. Na de verkiezingen van december vorig jaar bleef de oude regeringspartij PP weliswaar de grootste, maar Rajoy verloor de meerderheid. Een coalitie zat er niet in, ook niet na nieuwe verkiezingen in juni die een ongeveer gelijk resultaat te zien gaven. Uiteindelijk heeft een crisis in de PSOE en het vertrek van partijleider Pedro Sanchez voor een oplossing gezorgd. Een meerderheid van socialistische afgevaardigden koos na zijn aftreden voor gedoogsteun aan een nieuwe PP-regering. Met het argument dat Rajoy, die nu immers mede afhankelijk is van stemmen uit andere partijen, ook naar de PSOE zal moeten luisteren. “We hebben het gedaan voor het land, niet om je gehate hervormingen te steunen of je vrij te pleiten van alle corruptie”, waarschuwde de PSOE de nieuwe premier.
Pedro Sanchez, die zich steeds heeft verzet tegen het gedogen van de een nieuwe PP-regering, heeft nu onthuld dat hij bij zijn pogingen om een pact te sluiten met Podemos is gechanteerd door de eigenaren van de grootste krant van Spanje El País. Hij zou door grote bedrijven en banken gedwongen zijn Rajoy een kans te geven en te stoppen met samenwerking met Podemos, anders zou de krant een smerige campagne tegen hem beginnen. Maar het was zijn eigen partij die hem uiteindelijk de das om deed. De PSOE-meerderheid zag niets in de zeven partijen coalitie die Sanchez met Podemos voorbereidde.
De socialisten zijn alles bij elkaar wel de grote verliezer. Want als ze naar de zin van Rajoy te weinig steun geven aan de plannen van zijn nieuwe regering kan hij met nieuwe verkiezingen dreigen die, zoals het er nu naar uitziet, desastreuze gevolgen zullen hebben voor de PSOE. Met wellicht een sterker mandaat voor de PP. Bij de verkiezingen van juni had de PSOE al verloren. Begin deze maand verloor de partij opnieuw stemmen bij regionale verkiezingen in Galicië en Baskenland.
In The Guardian zet Owen Jones de crisis bij de Spaanse socialisten in de context van de bredere neergang van sociaaldemocraten in de Europa. Hij denkt dat Podemos het voorbeeld kan geven hoe het oprukkende populisme in Europa kan worden bestreden en de naar rechts afgedwaalde massa teruggewonnen kan worden. De nieuwe partij is op dit moment echter te druk met soul searching, op zoek naar de beste weg om de bewegingen die haar hebben voortgebracht aan zich te binden.
Een van de eerste precaire zaken op het bord van de nieuw premier Rajoy is het onafhankelijkheidsstreven van Catalonië. Daar heeft de regionale regering een meerderheid gekregen voor een nieuw referendum in september van het volgend jaar. Dat moet, tegen alle verboden van het Spaanse constitutioneel hof, volgens de Catalaanse premier Puigdemont gewoon doorgaan. Wat nog niet wil zeggen dat het een gelopen race is. In de polls staat de afscheidingsbeweging op ongeveer 50%, maar dat was een paar jaar geleden meer.
Het Catalaans onafhankelijkheidsstreven is onlangs pijnlijk getroffen op een voor Spanjaarden gevoelig dossier. Het verbod van de regionale regering op stierenvechten is vorige maand door het Grondwettelijk Hof in Madrid ongedaan gemaakt.
Reacties (17)
Toch een schande dat zo’n door en door corrupte premier kan doorregeren.
Het land moet nu eenmaal geregeerd worden. Anders vervalt het tot chaos en anarchie. Het is geen ideale oplossing maar dat is in de politiek zelden of nooit het geval. En dat hoeft ook niet. De taak van de politiek is bindende afspraken te maken, zoals begrotingen en wetten.
@2: Er is geen Rajoy nodig om het land te regeren. Het land had al maanden een regering kunnen hebben, als hij maar plaats gemaakt had. Met deze corrupte man aan het hoofd van een minderheidsregering, gaat het ook niet veel meer dan doormodderen blijven tot de volgende crisis. Allicht zal hij Catalonië gebruiken om wat rally to the flag te creëren en nog een gunstige verkiezingsuitslag te forceren (zoals Erdogan in Turkije de Koerden daarvoor gebruikt), waarna Spanje nog een paar jaar met hem opgescheept zit en hij zijn schaapjes op het droge heeft, maar met landsbelang heeft het helemaal niets te maken.
Voor mij was het niveau van corruptie in Spanje en speciaal de PP niet goed vatbaar, maar deze longread geeft wel goed aan hoe diep de rot zit: https://www.theguardian.com/world/2016/nov/03/the-shocking-of-spains-most-flamboyant-politician
Geen fan van Rajoy, maar als ze van hem af willen moeten ze niet op hem stemmen.
@1
Nee, dat is geen schande. De overige partijen kwamen er kennelijk ook niet uit. De oude politiek is tot elkaar veroordeeld. Het lijkt verdorie Nederland wel;-)
Is er eigenlijk een land in Europa waar links nog wel gedijd?
@5: Dat hebben ze in meerderheid ook niet gedaan (de PP kreeg nog niet 1/3e van de stemmen). Ook in het parlement hebben ze geen meerderheid (al zijn ze oververtegenwoordigd, door het semi-districtenstelsel van Spanje), maar door de onthouding van stemming van de PSOE kan Rajoy toch door met een minderheidsregering.
@7 Dus niet genoeg stemmen voor de partijen die van hem af wilden.
Tsja, uiteindelijk krijgen we allemaal de leiders die we verdienen. Onze eigen schuld dikke bult. Eens met @spam.
@9: Als de representatie in onze volksvertegenwoordigingen eens zo perfect zou zijn…Ik teken er voor. Er spelen natuurlijk nog wel andere zaken, zoals de complexiteit van processen die intreedt wanneer een verkiezingsuitslag moet worden omgezet in regeringsvorming. Dat is in Nederland ook niet onbekend, zou ik zeggen. In Spanje is het nog een graadje lastiger omdat men daar geen ervaring heeft met coalities. Dat verklaart ook de lange duur van de onderhandelingen.
@8: Zelfs dat wel (de PSOE had vooraf duidelijk gesteld van Rajoy af te willen). Maar zoals je hierboven kan lezen, is de PSOE overstag gegaan, ten koste van hun eigen partijleider.
@11 Dus blijkbaar toch onvoldoende stemmen. Met meer stemmen was het ze wel gelukt.
HansR en Spam, jullie hebben natuurlijk gelijk dat een volk de leiders krijgt die het verdient. Maar dat geldt alleen in een representatieve democratie.
In een stelsel waar je met een enorme minderheid aan stemmen absolute macht krijgt is er in mijn ogen geen sprake van een representatieve democratie. Het speelt in Spanje en in heel veel landen. En dat treft alle partijen, want ook al ben ik het met UKIP in Engeland niet eens, ik vind het een gotspe dat ze met 15% van de stemmen maar een zetel in het parlement (van 650 man) hebben. Met dit soort niet-representatieve systemen is het niet vreemd dat mensen zich massaal niet gehoord voelen.
@12: Tja, kan je wel roepen, maar als meer dan 2/3e niet op hem stemt, kan je toch niet aankomen met zo’n opmerking als “hadden ze maar niet op hem moeten stemmen”. De meeste Spanjaarden hébben niet op hem gestemd en wel op partijen die zeiden dat ze niet met Rajoy in zee zouden gaan.
@13
Hoe kan het dan dat in Nederland mensen zich ook massaal niet gehoord voelen? Als er ergens ter wereld een representatief systeem is, dan is het wel in Nederland. Iedere 60.000 á 70.000 kiezers kunnen al een vertegenwoordiger hebben.
@15, op grond van data (uit 2012) over hoe tevreden mensen met hun politieke systeem zijn heb ik gekeken naar hoe NW Europese landen (vergelijkbare rijkdom en geschiedenis) met verschillende systemen zich laten vergelijken.
Proportionele systemen (geen districtenstelsel, geen kiesdrempels) staan voor een tevredenheid van 77% (4 landen); niet proportionele systemen (7 landen) voor een mindere tevredenheid (63%).
data: http://personal.lse.ac.uk/HOBOLT/Publications/JCMS_2012.pdf
“massas ontevredenen” heb je overal. Nederland scoort qua tevredenheid veel hoger dan VK (78% versus 57%). Correlaties (zeker met het lage aantal landen dat ik heb gebruikt) zijn uiteraard geen causaties.
@16
Dan gaat waarschijnlijk mijn perceptie met mij op de loop. Ik heb de indruk in een land met ontevredenen te wonen. Maar ik kan uiteraard niet -als beleving- vergelijken met andere landen.
Het bevestigd wel dat Nederland een van de mooiste vertegenwoordigende stelsels heeft. Bedankt voor de info.