Kijk uit voor wat ze ‘nuttige studies’ noemen. Dat wordt niks als je het niet ook echt leuk vindt.
Tijdens een interview op Lowlands geeft premier Mark Rutte de aanwezige jongeren het advies om vooral een studie te gaan doen die ze leuk vinden. Een nuttige studie die je niet leuk vindt wordt niks volgens hem.
Hier lijkt onze Mark een goed punt te hebben. Op basis van gezond verstand zou je zeggen dat een gemotiveerde student sneller en vaker de eindstreep van de studie haalt. De realiteit is echter anders, motivatie lijkt niet zo’n hele goede voorspeller voor studiesucces.
Dat dit ook haaks staat op het te pas en te onpas afgeven op zogenaamde “pretstudies” van zijn eigen VVD, mag de pret natuurlijk niet drukken. Opportunistisch is het wel.
Misschien wordt het tijd om de term nuttige studies eens beter te definieren. En laten we dan vooral verder kijken dan de economische invulling van kans op een baan. Persoonlijke ontplooing en nut voor de samenleving zijn namelijk ook nuttig.
Reacties (23)
“Persoonlijke ontplooing en nut voor de samenleving zijn namelijk ook nuttig.”
Helemaal eens, maar zolang er nog geen algemeen basisinkomen is, moet ik als ouder van een puber die bijna aan het HBO toe is, toch zorgen dat ik de puber in kwestie naar een nuttige studie met hoge baankans stuur… Want er moet wel brood op de plank straks.
“De realiteit is echter anders, motivatie lijkt niet zo’n hele goede voorspeller voor studiesucces.”
Grappig is dat, ik heb zelf een gelijksoortig onderzoekje gedaan onder (aankomende) universitaire studenten biomedische wetenschappen. Daaruit bleek hoe interessant de aankomende studenten de bloktitels van het eerste jaar vonden een significante voorspeller voor zowel uitval als aantal behaalde studiepunten na één jaar. Het was zelfs de op twee na (na nationaliteit van de student en of de studie de eerste keuze was, ook al een maat voor motivatie) beste voorspeller voor uitval na een jaar.
@0 en @2 – is in deze niet “één onderzoek is geen onderzoek”? Het lijkt me dat je een onderwerp als dit wel een aantal keer moet herhalen, in verschillende contexten (hogescholen, uni’s, verschillende soorten opleidingen) voordat je er echt wat stelligs over kan zeggen.
Gevoelsmatig zou ik zeggen: “tuurlijk speelt motivatie een belangrijke rol”. En ook anekdotisch: bij geschiedenis stikte het, toen ik er studeerde, van de spijtoptanten die eerst een ‘kansrijke’ en ‘veel geld in het vooruitzicht stellende’ studie als rechten hadden gedaan, om halverwege af te haken en iets te gaan doen dat wél leuk was (ok, sorry: “dat ze wel leuk vonden”, om het objectief te houden). De route andersom werd niet of nauwelijks bewandeld.
Misschien is de factor ‘capaciteit om tevreden zijn met wat je hebt’ (of, omgekeerd geformuleerd ‘altijd wat te zeiken hebben’), wel een goede voorspeller.
De eerste studie die ik begonnen ben was rechten. Die keuze heb ik vooral gemaakt doordat mijn ouders me heel erg in die richting gepusht hebben. Dat werd dus tien keer niks. De inhoud sprak me niet aan (te weinig kritische blik) en mijn medestudenten nog minder.
Daarna ben ik politicologie gaan studeren. Dit was echt mijn eigen keuze. Ik vond het erg interessant en ook mijn studiegenoten bevielen me beter. Daar ben ik uiteindelijk dan ook in afgestudeerd.
In ieder geval in mijn geval speelde motivatie dus wel een belangrijke rol.
Is leuk, betaald echter niet de rekening hoor.
@6 Nee, dat alleen niet, maar (in combinatie met) een opleiding in het hoger onderwijs (willekeurig welke) in de regel wel.
@7: Precies, de werkgever vraagt in eerste instantie een papiertje (HBO/WO diploma), welke opleiding er precies op dat papiertje staat is voor de meeste vacatures (afgezien van een minderheid aan heel specifieke banen) niet zo van belang, al helemaal als je je via werkervaring ook in een bepaalde richting hebt ontwikkeld.
Studeren in welke richting dan ook loont, zeg ik als niet-academicus. Op de uni leer je een bepaalde manier van denken en onderzoeken aan, ongeacht de richting die je kiest. Ik ken heel wat mensen die na hun studie een heel andere richting zijn uitgefietst, maar dat maakt niet uit, omdat ze zich vlot konden aanpassen. Als je begrijpt hoe bepaalde processen werken, kun je overal terecht.
En ik vind het echt uit den boze om jonge mensen een bepaalde richting op te duwen, of zogenaamde pretstudies te ontzeggen. Intrinsieke motivatie is altijd belangrijk, maar op jonge leeftijd helemaal. Iemand in een studie dwingen waar ie geen zin in heeft; kansloos en zelfs schadelijk. Lekker laten gaan. Als de pretstudie niet de gewenste resultaten oplevert, is er in elk geval een goede basis voor vervolg.
Veel reacties doen net alsof je een universitaire studie moet doen omdat er ‘brood opende plank’ moet, of ‘de rekeningen moeten worden betaald’. Dat is natuurlijk onzin. Ook zonder studie komt er als je een beetje werkt heus brood op de plank en kun je ook andere rekeningen betaald worden.
Het lijken me schijnheilige manieren om te zeggen dat de jongere in kwestie een zogeheten ‘goede baan’ miet hebben, te weten een met een zo hoog mogelijk salaris. Er moet vooral veel brood op de plank, de te betalen rekeningen moeten torenhoog zijn. Maar je kunt ook besluiten op het materiële vlak met wat minder genoegen te nemen omdat andere zaken belangrijker zijn.
Ik heb ooit een universitaire studie gedaan die ik interessant vond. Kansloze studie was het en ik kon daarna zeven jaar lang solliciteren voor Jan Lul. Al met al heeft me dat de tien beste jaren van mijn leven gekost. Als ik mijn zeventienjarige zelf een advies uit de toekomst zou kunnen geven is dat om niet die studie te kiezen, maar iets te gaan studeren waar de wereld wel behoefte aan heeft. Iets met geld of computers of rechten of zo.
Over een paar jaar wordt mijn studieschuld kwijtgescholden. Dan kan mijn leven eindelijk beginnen. Ik begrijp dat de generatie die zich door Mark Rutte laat toespreken tot hun dood aan hun studieschuld vast zit.
@11 Uit nieuwsgierigheid: welke periode afgestudeerd, en welke studie?
Want zoals gezegd: ook met een ‘kansarme’ studie in een slechte periode is mijn ervaring dat vrijwel iedereen echt wel (op niveau) aan het werk komt.
@11: Dan had je wel op grotere voet kunnen leven, maar je was doodongelukkig geworden. En je noemt nu net die richtingen op die de wereld tot de huidige kolerezooi hebben gebracht.
Ik heb te lang naar mijn ouders geluisterd. Goede cijfers op school maken iemand nog niet geschikt voor de uni, ik ben dan ook gesjeesd. Doe nu in België allerlei ambachtelijke cursussen (waarom zijn die in NL zo gruwelijk duur?) en ik heb er enorme lol in. Had ik twintig jaar eerder moeten kunnen doen, maar mij is te zwaar ingeprent dat me dat te min zou zijn. Ik zal niet het enige kroost zijn dat geacht werd zonder voorbeeld de niet geheel vervulde dromen van de ouders alsnog waar te maken. En ja, daar ben ik voor behandeld.?
@11: je kunt natuurlijk ook beide doen. een studie die geld in het laatje brengt en daarnaast een studie (of bijvakken) die je interesse heeft. Met combineren is er bovendien veel mogelijk. beetje slim punten stapelen en je pakt het beste van twee werelden. En je moet geluk en doorzettingsvermogen hebben natuurlijk, dat vooral. Ik had bijvoorbeeld een huisgenoot die twee keer zo slim was als ik maar die kon niet omgaan met verplichtingen en had geen doorzettingsvermogen. Die is gesjeesd en zit nu in de sociale werkvoorziening
@10: Ja precies. Ik heb niet gestudeerd, zelfs de middelbare school niet afgemaakt door omstandigheden. Maar ik ben toch prima op mijn pootjes terecht gekomen (ben uiteraard wel terug naar school gegaan), al heb ik daar hard voor moeten werken, maar dat moet je ook als je studeert. En ik weet ook hoe ’t is om ongelukkig te zijn in je werk; daar ga je langzaam kapot aan.
Dus volgens een bepaalde redenering moet je dan eerst 4 jaar blokken op een studie die weliswaar economisch goede vooruitzichten biedt, maar waar je nauwelijks interesse voor op kunt brengen, en vervolgens zit je in een klotebaan waar je je ook de hele dag zit op te vreten. Nou, geef mijn portie maar aan fikkie.
Ik heb na de nodige omzwervingen nu een toffe parttime baan in de IT, geen topsalaris maar genoeg om van rond te komen, en ik heb ’t enorm naar mijn zin. En nog genoeg tijd over om mijn grote bek de wereld in te slingeren op de 2 blogs waar ik voor schrijf, mijn groene vingers te flexen, beeldige sieraden te maken en jan-en-alleman vol te proppen met mijn culinaire hoogstandjes. Daar kan geen topsalaris tegenop.
@11: Je had de IT in moeten gaan. Vrijwel iedereen die ik ken die daarin werkt, heeft oorspronkelijk een heel ander vakgebied. Psychologen, geografen, biologen, sociologen, historici, je kan ’t zo gek niet bedenken. Ik ken eerlijk gezegd nauwelijks informatici. Het is dan ook een heel breed vakgebied, waarin je vooral logisch moet kunnen nadenken.
@14: Dat kon vroeger misschien, maar in het huidige stelsel is dat heel moeilijk. De superslimme dochter van mijn vriend probeert het met biochemie en kunstgeschiedenis (geloof ik), maar ze is met de hakken over de sloot het tweede jaar in gegaan. En zij hoeft er niet naast te werken, wegens vermogende mama. De druk op studenten is echt heel hoog, niet normaal meer.
@17: Ze noemen het kermismaatschappij, maar het is eigenlijk een kapitaalmaatschappij. Waarbij het ergste eigenlijk is dat een kind op zijn veertiende door de profielkeuze zijn toekomst al vast moet leggen. Ze worden opgejaagd en mogen geen fouten meer maken. Laat staan verkeerde keuzes en dat in een wereld die sneller verandert dan ooit. Liefst ook niets ernaast doen, van het universele blijft eigenlijk niets meer over. Een stelletje vakidioten die -al zouden ze willen- amper in staat is om over de grenen van het eigen specialisme uit te kijken.
@18: als je het universele ziet, staat de wereld eigenlijk stil ;-)
@11: Wat een onzin. In de tijd dat ik ging studeren was je echt kansloos als je iets met computers ging doen, er was geen droog brood te verdienen ermee. In andere woorden, je kan niet voorzien wat de toekomst brengt.
@18: (Je bedoelt vast kennismaatschappij)
Oh ja, dat op je 14e kiezen vond ik in mijn tijd al belachelijk (of nou ja, daar dacht ik toen niet zo over na, maar achteraf natuurlijk wel). Wist ik veel wat ik wilde. Ik koos gewoon de vakken waar ik minimaal een 7 voor stond. Ik vermoed wel dat je nu wat beter geïnformeerd wordt over wat je nodig hebt voor welke studie, maar daar heb je nog geen ruk aan als je niet weet wat ’t moet gaan worden.
Ik vind echt dat kinderen tot zeker 16 jaar een zo breed mogelijke opleiding moeten krijgen, of in elk geval die keuze moeten hebben. En de druk op dat snelle studeren moet er ook vanaf. Juist in de periode van pak ‘m beet 13 tot 20 jaar gebeurt er zoveel in die koppies.
@20: Je reageert duidelijk niet op #11, dus op wie wel?
@22: Lijkt mij toch wel, op de kern ervan zelfs. De studie die nu nuttig om te beginnen lijkt, kan tegen de tijd dat je afgestudeerd bent inmiddels aardig aan nut ingeboet hebben (en omgekeerd). Welke studie “nuttig” is, is blijkbaar nogal veranderlijk en niet altijd even voorspelbaar. #20 geeft een voorbeeld (“iets met computers”) dat bij vlagen opleidde tot zeker werk, maar soms ook tot de bijstand, naar gelang hoe de vlag er op een bepaald moment bij stond. Voor opleidingen als rechten en economie geldt precies hetzelfde.