Pak het tuig onze vlag af

OPINIE - Ik heb nooit zo heel veel om de Nederlandse vlag gegeven, want wat moet je ermee? Rood, wit en blauw – het is niet eens een erg fraaie kleurcombinatie, meer iets voor een transportbedrijf dan voor een land. En toch is het mijn vlag, de vlag die ik heb leren hijsen, strijken en vouwen bij de padvinders, de vlag die ik gegroet heb in het leger, de vlag die ik tegenwoordig op Koningsdag, als ik in Nederland ben, uitsteek voor mijn moeder die dat zelf niet meer kan.

Nederland was nooit zo van het vlagvertoon en dat vond ik eigenlijk wel mooi. Amerikanen die overal stars and stripes op plakken, of mensen die fanatiek zwaaien met een vlag van Zimbabwe, het is niets voor mij. En toch is een vlag een mooi ding, een symbool voor de eenheid van een volk, voor de tradities en geschiedenis die een land maken tot wat het is. Een vlag, daar mag je best respect voor hebben.

De Nederlandse vlag is het symbool van een land dat zich ontworsteld heeft aan vreemde heerschappij. Nederland is ontstaan na een lange oorlog tegen hen die ons een godsdienst wilden opdringen. Willem van Oranje zei al: ‘Ik kan niet goedkeuren dat vorsten over het geweten van hun onderdanen willen heersen en hun de vrijheid van geloof en godsdienst ontnemen.’ Ons land was dan ook een veilige haven voor onder andere Portugese Joden zoals de grootvader van Baruch Spinoza, op de vlucht voor diezelfde Spaanse godsdienstdwang.

Onze vlag is geen symbool van uitsluiting. Onze vlag werd niet gevoerd door hen die in de recente geschiedenis een vreemde bezettingsmacht welkom heetten en prijkte niet op de uniformen van hen die de Joden uit hun huizen sleepten, de synagogen dichttimmerden, de straatnaambordjes van het Jonas Daniël Meijerplein verwijderden. Want in die tijd was onze vlag verboden; alleen de Prinsenvlag werd nog gebruikt.

Ik hoor het u denken: die vlag van ons werd anders wél gevoerd op slavenschepen, door Van Heutsz op Atjeh, tijdens de koloniale oorlog die we liever ‘politionele acties’ noemen, door de blauwhelmen in Srebrenica – en dat is allemaal waar. Je moet zo’n vlag dan ook niet zien als een smetteloos dundoek in naam waarvan alleen maar grootse en geweldige dingen zijn gebeurd – ik pleit beslist niet voor zo’n nationalistische verheerlijking van onze driekleur. Er moet niets witgewassen worden.

De Nederlandse vlag wordt echter, als we niet uitkijken, langzaamaan toch een symbool van uitsluiting, een symbool voor diegenen die het Nederlanderschap zien als het exclusieve domein van rechtse blanken. Mensen voor wie geldt dat wie niet rechts is, een landverrader is (communistisch verzetsheldin Hannie Schaft draait zich om in haar graf, en ze is verdomme de enige niet) en wie niet blank is, allochtoon is tot in de eeuwigheid. Je kunt geen Facebookpagina of Twitteraccount van vage rechtsnationale clubjes meer openen of er wappert een Nederlandse vlag boven.

Maar het is hun vlag helemaal niet. Het is onze vlag en het is hoog tijd dat we dit symbool terugveroveren op het rechtsnationale tuig dat onder die vlag met de SS dweept (link naar de pagina zolang die niet gewist wordt). Ik ga de Nederlandse vlag aan mijn twitteravatar toevoegen, linksboven, en ik roep u op om iets soortgelijks te doen. Laat het tuig maar met de Prinsenvlag dwepen – daar zijn ze toch zo dol op?