Je hebt van die kunstenaars die zelf als kunstwerk rondlopen. De Britse Grayson Perry is er zo een. In Nederland was zijn werk in 2002 in het Stedelijk Musuem te zien en vorig jaar in het Bonnefantenmuseum. Nu loopt er in Londen een tentoonstelling die, afgaand op de titel, gerust een ego-expositie genoemd mag worden: "Grayson Perry: The Most Popular Art Exhibition Ever!" in de Serpentine Gallery. Grayson Perry wordt alom geroemd om zijn ”sociaal commentaar” op de samenleving. Hij levert die vooral via keramiek (vazen) en textiel (wandkleden). Uiteraard heeft hij zich ook bezig gehouden met Brexit en heeft zijn onderzoek naar de voor- en tegenstanders verwerkt in een paar vazen. Hij mag dan zeer populair bij kunstmedia zijn, of hij ook populair is bij het doorsnee Britse volk is mij niet bekend. Grayson Perry doet wel vreselijk zijn best geen elitaire kunstenaar te zijn die vanuit de hoogte zijn “sociale commentaar” levert. In bijna elk interview hamert hij er op dat hij toegankelijke kunst wil maken. Iedereen moet het kunnen begrijpen.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 05-08-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Beeldtaal is de overdracht van gedachten waarbij het geschreven woord – geheel of gedeeltelijk – vervangen is door beeld. In de maanden augustus en september publiceert Willem Visser (beeldend kunstenaar, psycholoog en tekstschrijver) op zaterdagochtend een reeks artikelen over beeldtaal aan de hand van voorbeelden uit kunst, psychologie en alledaagse waarneming.
De natuur maakt dankbaar gebruik van onvolkomenheden in de waarneming. Camouflage is daarvan een illustratief voorbeeld. In de evolutie gaat het meestal om sneller, wendbaarder of slimmer te zijn. Maar je kunt je natuurlijk een hoop ellende en inspanning besparen door gewoon niet op te vallen. Beter nog: onzichtbaar te zijn.
Camoufleren betekent letterlijk ‘onopvallend maken; wegmoffelen; onzichtbaar maken’. Het is ontleend aan het Franse camoufler waarin we invloed vinden van camouflet, wat letterlijk betekent ‘rook die in iemands gezicht geblazen wordt’. Dit zou zijn overgenomen uit het Italiaanse camufarre dat gevormd is uit capo (hoofd) en mufarre (verhullen).
Een natuurlijk proces van ‘camouflage in ontwikkeling’ was te volgen bij de berkenspanner of peper-en-zout-vlinder (Biston betularia) in Engeland.
Tot 1848 was deze altijd grijs gespikkeld, maar in dat jaar nam men in Manchester voor het eerst een volledig zwart individu waar. Deze vorm nam vervolgens snel in frequentie toe. Omstreeks 1900 bestond zelfs 95% van de populatie in geïndustrialiseerde gebieden uit donkere exemplaren.
COLUMN - Onder Esarhaddon’s heerschappij (681-669 v. Chr.) bereikte het Assyrische Rijk zijn grootste omvang. Esarhaddon consolideerde het Assyrische gezag over Mesopotamië en de Levant, pacificeerde de nomadenstammen in Anatolië en Iran en versloeg aartsrivaal Egypte. Bovendien had hij de erfopvolging goed geregeld, waardoor de troonswisseling voor het eerst sinds ruim een halve eeuw probleemloos verliep. De zeventienjarige Ashurbanipal werd koning van Assyrië, zijn iets oudere broer Shamas-shum-ukin werd koning van Babylonië. De vloek van Sargon leek te zijn afgewend. Het zag ernaar uit dat het Assyrische Rijk een glansrijke toekomst tegemoet zou gaan. Je voelt vast al wel aan waar dit naartoe gaat…
Het nieuws over de verovering van Egypte had Nineveh nog niet bereikt of Taharqa was alweer teruggekeerd naar de Nijldelta. De onderkoningen die Esarhaddon daar had achtergelaten verzetten zich niet tegen hem. Waarom zouden ze immers vechten voor een koning uit een ver land? Esarhaddon stierf in 669 v. Chr. terwijl hij onderweg was naar Egypte. Zijn zoon en opvolger Ashurbanipal zette in 667 v. Chr. een nieuwe veldtocht tegen Taharqa op touw. Ditmaal reikten de Assyrische troepen tot aan de stad Thebe. Taharqa werd verslagen, maar deze wist opnieuw te ontkomen. Na zijn overwinning op Taharqa rekende Ashurbanipal af met alle onderkoningen die hem in de steek hadden gelaten. Enkel Necho – de onderkoning van Saïs – en diens zoon Psammetichus werden gespaard. Zij mochten nu in zijn naam over de Nijldelta regeren.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sadus is, of was, een thrashmetal band uit Antioch, VS. Het is onduidelijk of ze nog bestaan. Eén van de belangrijkste muzikanten is de (briljante) bassist Steve Digiorgio, die onder andere speelde voor Death, Testament, Iced Earth en Obituary. De laatste jaren was hij veel op tour met de Death tribute band “Death To All” (DTA), die is ontstaan na het overlijden van Death mastermind Chuck Chuldiner. Het laatste wapenfeit van Sadus is inmiddels ruim tien jaar oud.
ELDERS - In deze periode van vrijwillige werktijdverkorting worden Europese steden zwaar getroffen door een tsunami toeristen. De inwoners van de steden die het meest te lijden hebben zijn het al langer meer dan zat. Toerismeterreur wordt met lokale terreur bestreden (Barcelona) en eisen plaatselijke inwoners hun habitat weer terug (Mallorca).
Eerder waren er al wat ludiekere rolkofferacties in Venetië (2014) en Amsterdam (2015). Andere getroffen gebieden zijn onder andere: Ibiza, Dubrovnik, Berlijn en Santorini.
Massatoerisme staat vooral tijdens komkommertijd in de belangstelling. De rest van het jaar zijn de pittoreske kinderhoofdjes verborgen leed. Dat wil zeggen: vertrapt door zoveel voeten dat het niet meer (om aan) te zien is.
De UNESCO dreigde Venetië op de lijst van bedreigd erfgoed te zetten, als de lokale autoriteiten geen maatregelen nemen tegen de gigantische cruiseschepen die de Italiaanse lagune overvaren. Daar moet de UNESCO nog mee oppassen, want een prachtig stukje wereld op de erfgoedlijst zetten kan averechts werken en juist toeristen trekken, zoals het Australische Fraser eiland overkomt. Venetië op de lijst van bedreigde soorten zetten, zou niet alleen gondelliefhebbers trekken maar ook ramptoeristen.
Airbnb wordt als een van de oorzaken van groeiend massatoerisme gezien. In Berlijn mogen particulieren niet langer hun stulpje als Airbnb aanbieden. Wie daar toch op betrapt wordt riskeert een boete van maximaal 100 duizend euro. De overheid ziet blijkbaar geen goede manier deze wet uit te voeren want de Airbnbsector groeide verder.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dit is het Sargasso-café van vrijdag 04-08-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Toen Steve Harley eind december 2014 een verkeersboete kreeg, wisten de jongens van Top Gear wat ze te doen stond: je organiseert een inzameling voor de zanger van een van de geliefdste popliedjes uit de jaren zeventig. Als iedereen het nu eens zou downloaden.
He’s making a meagre living out of, let’s be honest, one hit single. Everybody loves that song – you can’t trust someone who doesn’t like that song. Imagine if everybody did it – he would wake up tomorrow and think “I’m number one, where did that come from?” It would cheer him up.
Dit is het Sargasso-café van donderdag 03-08-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Skik, een Drents bandje dat debuteerde met een buitengewoon grappige LP die gewoon Skik heette, was in 1995 een sensatie. De “Protestsong” neemt de conventies van het genre vrolijk op de hak. Dat is eerder gedaan, maar dat doet niet af aan het feit dat het een aanstekelijk nummer is.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.