‘We want anti-muslim polarisation. Why pretend otherwise?’ Aldus een openhartige bestuurder van de BJP, de Indiase Volkspartij, tegen Prashant Jha, auteur van het boek How the BJP wins. Moslimhaat dreigt een kenmerk te worden van het nieuwe India. Myanmar en Sri Lanka zijn dezelfde weg ingeslagen. Wie protesteert, is een vijand van het volk. De ‘volkspartij’ BJP van Narendra Modi heeft zijn enorme succes te danken aan een uitgekiende strategie. Ten eerste zet ze de lagere kasten van India op tegen de hoogste kasten. Die laatsten worden door de BJP weggezet als de steunpilaren van de oude Congrespartij, die de bevolking eronder hield. De BJP beweert op de komen voor de vergeten lagere kasten. Niet álle lagere kasten, overigens. De partij kan de algemene afkeer van de laagste kaste, de dalits, moeilijk negeren. Voor hen is er dus nog steeds geen plaats in de BJP. Maar de onvrede die de BJP benut en aanwakkert leeft natuurlijk óók onder de dalits en die komen de laatste tijd steeds vaker in actie, onder leiding van Jignesh Mevani. Hij wil de BJP uit de macht stoten, en wil daarvoor een coalitie opbouwen met de Congrespartij en met die andere onderliggende partij: de Indiase moslims. De moslims dreigen de komende jaren hun toch al zwaar aangetaste maatschappelijke positie definitief te verkiezen. De oude Congrespartij, die de Indiase politiek decennialang domineerde, stond nog voor het inclusieve ideaal van Mahatma Gandhi: het subcontinent was groot genoeg voor vele religies. In de praktijk werden de Indiase moslims systematisch gediscrimineerd, maar moslims voelden zich beschermd door het grondwettelijk fundament van de staat. Totdat de BJP aan de macht kwam. Die partij maakte een einde aan dat ideaal. De BJP beschouwt het India van de Congrespartij als een samenzwering van krachten gericht tegen het ‘ware’ Indiase volk. En ze vindt dat de moslims de afgelopen decennia veel te veel rechten hebben verworven. Zij dienen een toontje lager te zingen of beter, ze moesten maar eens vertrekken naar Pakistan.
Dit is het Sargasso-café van donderdag 10-05-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
COLUMN - De bomen spiegelden zich in het gebroken glas, en de wolken kregen er barsten van. Op een hoek van het Auschwitz-monument zette een meneer met zorgvuldige gebaren een waxinelichtje neer en stak het aan. Ik legde mijn bloemen op een andere hoek en maakte een langzaam rondje om de glazen panelen: drie stappen, minuutje stilstaan; drie stappen, minuutje stilstaan. Tussendoor keek ik hoe het perspectief veranderde: hoe het licht na elke drie stappen anders brak, de spiegelingen veranderden, de lucht lichter of donkerder was geworden. Hoe een kras zich hield in de tijd.
Meer mensen kwamen er gedenken. Geen toespraken, geen taptoe, geen protesten; alleen bloemen, een kaarsje en aandacht. Het was de stilste plek van de stad, die avond. Daarom was ik daar.
Ik dacht aan de homoseksuelen die ooit hun plek moesten veroveren bij Dodenherdenking: ook zij waren massaal opgepakt en zo mogelijk vergast, maar ze waren er niet welkom: hun verzoek om officieel een krans te leggen, werd in 1970 afgewezen. Het argument? Het zou niet juist zijn ‘mensen tegenover elkaar op te jagen over de ruggen van de doden’. Twee jongens, Enno den Daas en Ad van Delden, werden dat jaar bij de nationale herdenking op de Dam gearresteerd toen ze alsnog een krans in de vorm van een roze driehoek poogden te leggen. Die arrestaties leverden zoveel commotie op dat de Federatie Studentenwerkgroepen Homoseksualiteit het jaar erna officieel een krans kon leggen.
ANALYSE - Koffiedik-kijken met Klokwerk: het zou best wel eens kunnen dat de VS met het opzeggen van de Iran-deal vooral zichzelf isoleert. Voor een oorlog van de VS met Iran hoeven we vooralsnog wellicht niet te vrezen.
Het opzeggen van de Iran-deal door Donald Trump houdt de gemoederen flink bezig. Veel mensen aan de linkerzijde vooral vinden het een ramp voor de diplomatie, en verwachten dat het een opmaat zal vormen naar een wapenwedloop en uiteindelijk een oorlog van de VS tegen Iran. Veel mensen ter rechterzijde, zoals columnist Afshin Elian, noemen het juist een moedige zet. Iran is volgens deze mensen een gevaar, of ze nu een gesprekspartner is of niet, en isolatie van Iran is alleen maar goed. Wellicht hopen ze stiekem zelfs op die oorlog.
Het blijft natuurlijk koffiedik kijken, maar ik denk dat beide een verkeerde inschatting maken. Ik heb goede hoop dat er geen wapenwedloop komt, en geen oorlog met Iran, en geef het een goede kans dat de diplomatie uiteindelijk zelfs zal zegevieren.
Wat opvalt aan het standpunt van Elian, is dat hij verwijst naar de eerdere afwijzing van de Iran-deal door Saudi-Arabië, Israël en Egypte. Mijn reactie zou zijn dat als je die landen nodig hebt als kompas voor wat goed is voor de wereld en het Midden-Oosten, er ergens toch een draadje is losgeraakt.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Nog meer Hollands (of nou ja, Limburgs) glorie: Sharon Kovacs bracht drie jaar geleden haar eerste album uit en brak meteen internationaal door met haar rauwe nachtclubstem.
Ter ere van Pim wordt sinds enige jaren het Nederlands Kampioenschap Moslims Beledigen georganiseerd. En zoals dat gaat overal waar de naam van Santo Pim wordt aangeroepen ontstond er heibel. Een van de genomineerden trok zich terug omdat hij het gevoel had niet helemaal in het gezelschap te passen. Er is dus een plek vrij.
Ik zeg: Fawaz Jneid, de Relimam van de Hofstad. Meester van het vrije woord. Grootgrutter in controversiële uitspraken. Begenadigd geselaar van alles wat niet deugt aan de houding van moslims in Nederland. Pim zou van de man gehouden hebben, dat weet ik zeker. Misschien kan het zelfs tot een handgemeen komen op de uitreiking.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dit is het Sargasso-café van woensdag 09-05-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
The Dø is een Fins/Frans duo dat fijne popdeuntjes produceert. Met hun album A Mouthful waren ze in 2008 de eerste Franse act die in het thuisland een nummer één positie scoorde met engelstalige liedjes. Laat dat maar eens tot u doordringen.
Het gaat niet om die extreme partijen, het gaat juist om de middenpartijen. Zij hebben steken laten vallen, ze zijn te veel op zoek gegaan naar de boze witte burger.
Farid Azarkan legt in de Volkskrant uit dat Denk zijn bestaansrecht niet ontleent aan PVV of FvD, maar aan de middenpartijen die hun oren teveel naar extreem rechts laten hangen.
Dit is het Sargasso-café van dinsdag 08-05-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.