Zoekresultaten voor

'thailand'

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het treurige lot van de Venezolaanse cacao-industrie

venezuelan-black

Venezolaanse cacao staat wereldwijd bekend als een product van de hoogste kwaliteit. Chocolademakers uit Europa beconcurreren elkaar meedogenloos om toegang te krijgen tot de Venezolaanse markt en zijn bereid aanzienlijke sommen geld neer te leggen voor dit unieke product. Desalniettemin brengt het land tegenwoordig niet veel meer cacao voort dan drie eeuwen geleden: minder dan één procent van de wereldwijde productie.

Al bijna een eeuw lang, tot op de dag van vandaag, is olie ’s lands voornaamste exportproduct. Ondanks uitgestrekte vruchtbare gronden kreeg de olie-industrie altijd voorrang van overheidswege en moest Venezuela zelfs voedsel importeren. Dictator op dictator wist zichzelf aan de macht te houden dankzij de enorme olieopbrengsten met als laatste incarnatie Hugo Chávez die de afgelopen jaren grootste sociale werken opzette, grotendeels gefinancierd door een almaar stijgende olieprijs.

De afgelopen maanden is de olieprijs echter sterk gekelderd, wordt Chávez in eigen land meer en meer veracht en zoekt de schreeuwdictator steun bij landen als China en Rusland die maar al te graag opstappen om hun invloed in Zuid-Amerika uit te breiden. Chávez zijn oplossing voor de noodlijdende cacao-industrie: de weinige private ondernemers overdonderen met controles, regelgeving en intimidatie.

Reeds voor de Tweede Wereldoorlog werden tal van cacaoplantages onder het bewind van Juan Vicente Gómez geconfisqueerd. Ambtenaren vergaarden vervolgens praktisch een monopolie over de sector terwijl de export van allesbehalve olie door een combinatie van regelzucht en tarieven werd tegengewerkt. De cacaoproductie daalde jaar op jaar. Onder Chávez namen de belemmering alleen maar toe. Waar, voordat Chávez aan de macht kwam, cacao-exporteurs vier formulieren moesten invullen om hun producten overzees te mogen verschepen worden zij nu geconfronteerd met maar liefst tweeënvijftig verschillende vergunningseisen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Splijting in Oost-Azië

Nucleaire explosie (Foto: Wikimedia Commons)

De oproep van President Obama in Praag van afgelopen april om de wereld van kernwapens te ontdoen lijkt in Oost-Azië maar weinig gehoor te vinden. Alhoewel Noord-Korea na maanden weer lijkt te willen overleggen, is er vooralsnog weinig reden om aan te nemen dat het bereid is om haar kernwapenprogramma geheel op te geven. In tegendeel, Hillary Clinton is zelfs bezorgd over de mogelijkheid dat nucleare technologie door het stalinistische schrikbewind met Myanmar wordt gedeeld. De minister noemde Thailand als mogelijk slachtoffer van Birmees wapengekletter.

Tegelijkertijd blijven de Amerikanen vrezen voor een Iraanse atoombom. Clinton stelde voor om de omringende landen af te schilden met de bedoeling de Iraanse dreiging in te tomen; een duidelijk teken naar Iran dat de Verenigde Staten alle opties openhouden om te voorkomen dat het land daadwerkelijk een gevaar wordt.

Een soortgelijke verdediging wordt overwogen om Zuid-Korea tegen aanvallen vanuit het Noorden te beschermen, en om te voorkomen dat het Zuiden zelf kernwapens gaat eisen. Dat is ook waarom is voorgesteld om Japan van nieuwe gevechtsvliegtuigen te voorzien. Beiden landen huiveren bij de gedachte aan een nucleair Noord-Korea.

Formeel is China de enige Aziatische kernmogendheid. In de praktijk beschikken zowel India als Pakistan over atoomwapens en is ook van Israël bekend dat het er een aanzienlijk arsenaal op nahoudt. China hielp Pakistan zelfs aan de bom, omdat het in India nog altijd een vijand ziet. Een directe confrontatie tussen deze landen lijkt vandaag de dag echter onvoorstelbaar. Veel verontrustender is het vooruitzicht dat regimes als Noord-Korea en Myanmar, die door een combinatie van onwrikbare economische planning en westerse sancties altijd om geld verlegen zitten, hun wapens en kennis bereid zijn door te spelen aan terroristen. Dan is niet zozeer Thailand of Zuid-Korea een waarschijnlijk doelwit van een aanval, eerder de Verenigde Staten zelf of een westerse aanwezigheid elders ter wereld.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Inzet van Thais-Cambodjaans conflict verhoogd

Fans van ex-premier Thaksin (Foto: Flickr/gerrypopplestone)

De spanningen tussen Thailand en Cambodja rond een tempel in het grensgebied zijn gisteren opgelaaid in de vorm van zware vuurgevechten. Er wordt alweer gedaan alsof er weinig aan de hand is, maar ondertussen smeult het conflict lekker voort, omdat het bruikbaar is in de interne politiek van beide landen, en blijft het risico van een echte oorlog niet ondenkbeeldig.

De Preah Vinear tempel is al vele decennia een twistpunt tussen beide landen, maar het kwam op scherp te staan toen de vorige Thaise regering onder leiding van een stroman van toen al ex-premier Thaksin Shinawatra toestemde dat hij op de werelderfgoedlijst van Unesco kwam te staan. De oppositie verweet Thaksin een gebrek aan patriottisme en organiseerde grote demonstraties bij de tempel, die na verloop van tijd oversloegen naar Bangkok en Thaksins partij verdreven. De Cambodjaanse regering zat met verkiezingen en kon de patriottische trom lekker roeren om die te winnen.

Ondertussen regisseert Thaksin massale demonstraties in Thailand om de macht te heroveren. In Thaise regeringskringen gaat ondertussen het verhaal dat de voormalige premier gesignaleerd is in Cambodja. Of dat verhaal nu waar is of niet, de suggestie dat Thaksin buitenlandse militaire macht aanspreekt om zijn positie te heroveren is nu een onderdeel geworden van het interne Thaise conflict. Dat maakt de lont in het kruitvat van Preah Vinear nog weer wat groter.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De nieuwe bootvluchtelingen

Rohingya's in Bangladesh (Foto: Flickr/Austcare)

“In werkelijkheid zijn de Rohingya’s noch Birmezen noch een Birmese etnische groep. U zult op de foto’s zien dat hun huidskleur ‘donker bruin’ is. De huidskleur van de Birmezen is licht en zacht, en ze zien er knap uit. (Mijn huidskleur is typisch voor een Birmese man en u zult moeten toegeven hoe knap uw collega meneer Ye is.) Dit is nogal anders dan wat u in de kranten hebt gezien. (Ze zijn zo lelijk als ogers.)”

In een brief aan zijn collega’s (.pdf) legt Ye Myint Aung, de Birmese consul in Hong Kong, uit waarom zijn land niets te maken heeft met de Rohingya’s, die de Indische Oceaan verkiezen boven Myanmar. Het resultaat zijn scènes die doen denken aan de Vietnamese exodus van de jaren zeventig en tachtig, toen meer dan een miljoen mensen hun land ontvluchtten, van wie velen op zee omkwamen.

Nadat vluchtelingen steeds minder welkom waren in Bangladesh, kozen zij voor een zuidelijke koers. Thailand joeg, zo lang dat ongemerkt kon, de Rohingya’s echter de zee weer op, iets wat de premier toegaf, hoewel hij ontkende dat ze ook mishandeld waren (mensen een gewisse dood insturen is klaarblijkelijk geen mishandeling). Thailand, dat al veel Birmese vluchtelingen binnen de grenzen heeft, erkent het probleem niet aan te kunnen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Volksopstand tegen de democratie

Demonstrant van de PAD (Foto: Flickr/themediaslut)

Het is een raar fenomeen: mensenmassa’s die de straat op gaan en openbare gebouwen bezetten, omdat ze vinden dat ze teveel macht hebben. Het speelt zich dezer dagen af in Thailand. Duizenden demonstranten van de PAD (People’s Alliance for Democracy) eisen het aftreden van de regering en afschaffing van het ‘one man one vote’ systeem, omdat kiezers op het platteland te dom zouden zijn. De PAD zat ook achter het opstoken van het vuurtje om een tempel, wat in de zomer bijna tot oorlog tussen Thailand en Cambodja leidde.

De acties lijken erop gericht het leger een reden te geven tot een coup. Maar daar heeft het leger geen trek in, na een weinig effectieve actie twee jaar geleden, ook op aandringen van de PAD. De indertijd afgezette regering kwam na verkiezingen onder een andere naam en met een andere frontman terug, omdat ze populair is bij de meerderheid van de Thaise bevolking (die op het platteland woont).

De oproep deze week van de legerchef aan de regering om nieuwe verkiezingen uit te schrijven, zou het conflict niet opgelost hebben. De regering weigerde dan ook toe te geven. Bovendien is er de complicatie dat de achterban van de regering groter, slechter georganiseerd en allicht daardoor gewelddadiger is dan die van de PAD. Toegeven zou niet per se een einde maken aan de onrust in het land.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Valt PRdV in eigen zwaard? | Wie belazert wie?

Bijdrage in Sargasso’s zoektocht naar het ‘Slechtste Idee der Lage Landen Year 2008’. Begin 2009 wordt de SILLY 2008 toegekend en symbolisch uitgereikt.

Vanuit Polen moet ik altijd een dag of wat wachten voordat ik kan zien wat in NL is uitgezonden, maar na de clash Freek-PRdV nam ik me voor eindelijk eens zo’n ellenlange SBS-crime uit te zitten. Het begin viel mee: viertal wetenschappers buigt zich nog eens over de zaak-Holloway en komt eensluidend tot de conclusie dat Joran er meer van moet weten. Verder ook een vriendinnetje van J. die ter uitzending een mogelijk betrokkenheid van pa Van der Sloot aannemelijk maakt. Kan ermee door.

Maar daarna gaat het gierend mis in de ‘scoop’ die onze misdaadverslaggever opdist: Joran als potentiële vrouwenhandelaar. Sleutelrol is er voor ene Arjan, gokmaatje op internet, die Joran ‘verlinkt’ en PrdV opzoekt met wat vage chats over ‘lekkere vrouwtjes’ in het Thaise. Waarna een complete undercover-machinerie wordt gestart, inclusief uitlokking tot criminele handelingen, handel in fake-pimps die Joran zover moeten krijgen en omkoping, Thaise schoolmeisjes die helemaal niet naar NL willen, en nog meer geregisseerde onzin. Plus natuurlijk een reeks privacy-inbreuken die SBS 6 zich tegenwoordig overal meent te kunnen permitteren. Maar goed, los van al deze overwegingen: is dit niet allemaal gewoon pure fake?

Geregisseerd

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vechten om een tempel? Of zit er aardgas?

Thailand en Cambodja kwamen deze week bijna met elkaar in oorlog om een hindoetempel in Preah Vihear. Officieel ligt deze tempel in Cambodja maar Thailand maakt aanspraak op het terrein er omheen. Dit oude conflict laaide in juli op, toen UNESCO het heiligdom op de Werelderfgoedlijst plaatste (NRC).

Vechten om cultureel erfgoed, terwijl het daar al zo heet is, zouden die lui werkelijk zo gek zijn? Of speelt er meer mee? De professionele media in Nederland helpt ons niet veel verder. Echter professioneel gecoördineerde burgerjournalistiek uit Frankrijk ligt een tipje van de sluier op, om ons vervolgens weer blij te maken met een dooie mus. Volgens de door France24 Observers benaderde Cambodjaanse blogger Sean Sok Phay heeft het te maken met natuurlijke hulpbronnen, met name aardgas. Het gebied is omstreden sinds de koloniale macht Frankrijk in 1904 een akkoord sloot met Siam (Thailand), er werd een kaart getekend en die werd een paar jaar later werd hertekend. Een grensconflict was geboren. De suggestie over de aanwezigheid van aardgas in het omstreden gebied wordt door de behulpzame Cambodjaan echter niet onderbouwd. Your on your own again, ook op het internet… Enwel daarom gaan we het SAMEN oplossen, Wisdom of the Krauts (ja ook u Neder-Duitser).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Europa verliest invloed in de wereld

In de afgelopen jaren heeft Europa de helft van haar steun in de wereld verloren aan met name Rusland en China. Samen met de Verenigde Staten wordt er in de wereld steeds minder naar Europa geluisterd. Een onderzoek naar stemgedrag in de Verenigde Naties onthult nieuwe allianties en een anti-Europese as.

Dat de machtsverhoudingen in de wereld aan het schuiven zijn daarover kan iedere reaguurder op een salonblog of verjaardagsfeestje wel een partijtje meetoeteren. Maar harde cijfers overtuigen beter, want meten is weten! De European Council for Foreign Relations (ECFR) liet de invloed van Europa binnen de Verenigde Naties in kaart brengen. Ja die zieltogende vergaderclub in New York, die de afgelopen decennia zelf keihard aan invloed inboette. Maar hoe de verschillende landen in de VN stemmen is toch weer een afspiegeling van de internationale machtsverhoudingen. Dus tóch overtuigend bewijs, best wel.

De onderzoekers bekeken over een periode van ruim 15 jaar het stemgedrag van de landen in de VN aangaande mensenrechten en volkenrechtelijke aangelegenheden: een Europees stokpaardje bij uitstek. Want zeg nou zelf: van welke regio kan men iets positiefs verwachten voor de mensenrechten? De Verenigde Staten zijn nog jaren zoet met hun erfenis van Guantanamo Bay en de Patriot Act. Rusland zakt steeds verder weg in oude autoritaire reflexen, de vrije pers is er allang weer monddood gemaakt. Met een roze bril op kan men de voortrekkers van de Bolivariaanse revolutie in Zuid-Amerika nog enige compassie met mensenrechten toedichten, maar voorlopig gun je je ergste vijand nog niet één nacht in een politiecel in Caracas. China: Tibet & Darfur say no more… Afrika dan? Hou toch op… Nee Europa is best belangrijk als het gaat om het uitdragen van mensenrechten in de wereld. Maar de laatste tijd willen steeds minder landen luisteren naar Europa.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De laatste oorlog

Vanwege een zinnetje in een stuk waar je dat niet zou verwachten, vernam ik dat Zwitserland voor het laatst direct in een oorlog betrokken was in 1815 en Zweden in 1814. Zover de kennis van de auteur ging, kent Zweden dus de langste periode van vrede.
En dan wordt ik toch nieuwsgierig. Is dat werkelijk zo? Zijn er geen landen die al langer geen oorlog meer gekend hebben?
Dus maar weer een lijst maken. Maar toen ik daaraan begon, besefte ik al snel dat het nogal wat werk was. Liever lui dan moe, schakel ik jullie hulp in. Hieronder de lijst en de jaartallen die ik al wel gevonden heb. Schiet maar in de reacties en ik pas hem regelmatig aan. Discussie over de correctheid van de jaartallen kan natuurlijk ook.
Soldaten leveren aan de UN of duidelijke vredesmissies heb ik in ieder geval buiten mijn lijstje gelaten. (Alle deelnames aan gevechten worden nu meegeteld, inclusief gewapende conflicten op eigen bodem). Als een land nooit oorlog heeft gekend, dan proberen we het met het jaartal waarop het land ontstaan is of onafhankelijk werd (bv bij Suriname). Daarna wordt het lastiger.
De lijst is op alfabet daar waar er nog niets bekend is, en op omgekeerde volgorde van laatste jaartal van oorlog daar waar wel wat bekend is.
Zwitserland – 1847
Liechtenstein – 1918
Vaticaanstad – 1929
Andorra – 1940
Brazilië – 1945
Costa Rica – 1945
Monaco – 1945
Nepal – 1945
San Marino – 1945

Uruguay – 1945
Bhutan – 1949
Noord-Korea – 1953
Tunesië – 1957
Guinee – 1958
Gabon – 1960
Madagaskar – 1960
Samoa – 1962
Trinidad en Tobago – 1962
Togo – 1964
Zambia – 1964
Kenia – 1964
Malawi – 1964
Malta – 1964
Maleisië – 1965
Botswana – 1966
Dominicaanse Republiek – 1966
Lesotho – 1966
Equatoriaal-Guinea – 1968
Mauritius – 1968
Nauru – 1968
Swaziland – 1968
Guyana – 1969
Benin – 1972
Bahama’s – 1973
Chili – 1973
Cyprus – 1974
Kaapverdië – 1975
Laos – 1975
Sao Tomé en Principe – 1975
Kiribati – 1977
Tuvalu – 1978
Marshalleilanden – 1979
Micronesia – 1979
Tanzania – 1979
Vietnam – 1979
Zimbabwe – 1979
Vanuatu – 1980
Antigua en Barbuda – 1981
Belize – 1981
Ghana – 1981
Barbados – 1983
Dominica – 1983
Grenada – 1983
Jamaica – 1983
Saint Lucia – 1983
Saint Kitts en Nevis – 1983
Saint Vincent en de Grenadines – 1983
Brunei – 1984
Kameroen – 1984
Mauritanië – 1984
Libië – 1986
Oeganda – 1986
Burkina Faso – 1987
Seychellen – 1987
China – 1988
Cuba – 1988
Iran – 1988
Maldiven – 1988
Myanmar – 1988
Gambia – 1989
Panama – 1989
Paraguay – 1989
Jemen – 1990
Namibië – 1990
Zuid-Afrika – 1990
Argentinië – 1991
Bahrein – 1991
Bangladesh – 1991
Egypte – 1991
Kirgizië – 1991
Koeweit – 1991
Niger – 1991
Oezbekistan – 1991
Oman – 1991
Senegal – 1991
Verenigde Arabische Emiraten – 1991
Saoedi-Arabië – 1991
Suriname – 1991
Syrië – 1991
Qatar – 1991
Turkmenistan – 1991
Wit-Rusland – 1991
Mozambique – 1992
Nigeria – 1992
Venezuela – 1992
Cambodja – 1993
Mexico – 1994
Palau – 1994
Rwanda – 1994
Ecuador – 1995
Peru – 1995
Burundi – 1996
Guatemala – 1996
Tadzjikistan – 1997
Guinee-Bissau – 1998
Papoea-Nieuw-Guinea – 1998
Algerije – 1999
Congo-Brazzaville – 1999
India – 1999
Servië – 1999
Eritrea – 2000
Haïti – 2000
Djibouti – 2001
Salomonseilanden – 2001
Marokko – 2002
Bolivia – 2003
Centraal-Afrikaanse Republiek – 2003
Liberia – 2003
Filipijnen – 2004
Honduras – 2004
Indonesië – 2004
Nicaragua – 2004
Thailand – 2004
Ivoorkust – 2005
Fiji – 2006
Japan – 2006
Mali – 2006
Montenegro – 2006
Oost-Timor – 2006
Ethiopië – 2007
Israël – 2007
Somalië – 2007
Albanië – 2008
Angola – 2008
Armenië – 2008
Australië – 2008
Afghanistan – 2008
Azerbeidzjan – 2008
België – 2008
Bosnië en Herzegovina – 2008
Bulgarije – 2008
Canada – 2008
Colombia – 2008
Comoren – 2008
Congo-Kinshasa – 2008
Denemarken – 2008
Duitsland – 2008
El Salvador – 2008
Estland – 2008
Finland – 2008
Frankrijk – 2008
Georgië – 2008
Griekenland – 2008
Hongarije – 2008
Ierland – 2008
IJsland – 2008
Italië – 2008
Irak – 2008
Jordanië – 2008
Kazachstan – 2008
Kroatië – 2008
Letland – 2008
Libanon – 2008
Litouwen – 2008
Luxemburg – 2008
Macedonië – 2008
Moldavië – 2008
Mongolië – 2008
Nederland – 2008
Nieuw-Zeeland – 2008
Noorwegen – 2008
Oekraïne – 2008
Oostenrijk – 2008
Pakistan – 2008
Polen – 2008
Portugal – 2008
Roemenië – 2008
Rusland – 2008
Sierra Leone – 2008
Singapore – 2008
Slovenië – 2008
Slowakije – 2008
Soedan – 2008
Spanje – 2008
Sri Lanka – 2008
Tonga

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kaart van de Dag – FireFox 3

Et viola, het resultaat van de Firefox 3 download campagne tot nu toe. De internationale FF3 Download Dag leverde een nieuw Guinness wereldrecord op: nog nooit werd er binnen 24 uur zo vaak een software programma gedownload. Meer dan 8 miljoen om min of meer precies te zijn. Maar het downloaden gaat door en is hierrrr te volgen. Het interactieve wereldkaartje levert per land absolute getallen op. Maar hoe verhoudt zich dat ten opzichte van het totale aantal inwoners?
Wat vluchtige ‘burgeronderzoeksjournalistiek’ levert de volgende getallen op: Verenigde Staten (2,5%), Nederland (2,7%), Frankrijk (1,5%), Zweden (2,7%), Japan (1,1%), De opkomende markten: Rusland (0,2%), Brazilië (0,3%), China (0,05%), India (0,04%). Landen met ongeveer 65 miljoen inwoners: Thailand (0,25%), Iran (0,8%) en Congo (0,0%). Europees kampioen: Litouwen (12%). En tot slot ‘absolute getallen die tot de verbeelding spreken’: Suriname (679), Groenland (482), Tonga (111), Somalië (60), Tsjaad (34), Guinee-Bissau (19), Noord-Korea (0), Westelijke Sahara (0), Spitsbergen (0).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sylvester Stallone als wereldverbeteraar?

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Ditmaal voor Zita Schellekens. Zita is coördinator van de Free Burma! Campagne. Ze was in het verleden Internationaal Secretaris bij de Jonge Socialisten, maar is nu bestuurslid van IUSY, de internationale koepelorganisatie van alle jonge socialisten en jonge sociaal democraten. Daar is Zita verantwoordelijk voor het Global Progressive Youth Forum.

George Clooney heeft al menig film gemaakt om bepaalde politieke gevoelige onderwerpen aan te kaarten. Clooney heeft zelfs de mogelijkheid gehad om de VN Veiligheidsraad toe te spreken en alle aanwezige landen op hun verantwoordelijk te wijzen om in te grijpen in Sudan. Leonardo DiCaprio, vroeger bekend als tieneridool en aanwezig in velen meisjeskamers, is tevens uitgegroeid tot wereldverbeteraar, en maakte films als Blood Diamond en zijn eigen versie van An Inconvenient Truth.

Maar nu heeft zich in Hollywood een verrassende kandidaat gemeld: Sylvester Stallone. Stallone is met name bekend geworden door zijn imposante spiermassa en als ruige moordmachine in films als Rambo en Rocky. Stallone kruipt ruim 20 jaar na dato weer in de rol van John Rambo. Maar deze film is niet zomaar een gewone Rambo-film, deze film heeft een specifieke missie!

Wrede dicatuur
De missie van de film is namelijk om een van ’s werelds meest vergeten tragediën ter wereld op de kaart te zetten, die van Birma. Birma is immers al meer dan zestig jaar een van de wreedste dictaturen ter wereld, inclusief totale armoede, waar een op de drie kinderen ondervoed is, dwangarbeid, grootste aantal kindsoldaten ter wereld en ga zo maar door.

Quote du Jour – Stallone getuige geweld Birma

“I witnessed the aftermath – survivors with legs cut off and all kinds of land-mine injuries, maggot-infested wounds and ears cut off,” Stallone told The Associated Press in a phone interview Monday. “We hear about Vietnam and Cambodia and this [Birma] was more horrific.” (APNews)

De Amerikaanse acteur Sylvester Stallone heeft bij het filmen van zijn nieuwe film “John Rambo” in het grensgebied van Thailand en Birma veel gewonde vluchtelingen gezien. Er zou zelfs door de Birmese militairen op Stallone en zijn crew zijn geschoten.

Vorige Volgende