Recensie Zomergasten met Adriaan Geuze
Ik dacht het die middag terwijl wij over de Afsluitdijk reden: de lucht is vaal als keileem. Terwijl ik het dacht, wist ik niet dat de basis van de Afsluitdijk uit keileem bestond. Dat zou ik die avond pas leren, in het laatste fragment van de vierde aflevering van Zomergasten 2015 met landschapsarchitect Adriaan Geuze.
Naar aanleiding van een ander fragment, waarin H.H. ter Balkt een gedicht over een aardappelsorteermachine voorleest, legde Geuze uit hoe kunst zijn werk beïnvloedt. Waar iemand als u en ik het over de overstroming van 1953 hebben, daar heeft H.H. ter Balkt het over een spokende maan. Waar u en ik een aardappelsorteermachine zien, daar ziet H.H. Ter Balkt een levend wezen. Ruysdael en Potter leerden ons de horizon ontdekken en zo het Nederlandse landschap te waarderen. En sinds ik Mijn Vlakke Land van Jacques Brel eens goed beluisterde, zie ik geen grijze hemel meer, maar luchten die vaal als keileem zijn. Een goed kunstenaar leert je anders naar de dingen kijken.
Eerder die avond toonde Geuze een filmpje waarin de schilderijen van Mondriaan in chronologische volgorde achter elkaar waren gezet, zodat je kon zien hoe hij langzaam maar zeker steeds abstracter werd, eindigend in de rood-geel-blauwe vlakverdelingen. In een tijd dat de ruilverkaveling nog moest plaatsvinden, had Mondriaan het naoorlogse polderlandschap reeds van bovenaf geschilderd. Geuze had tijdens zijn studie in Wageningen een leraar gehad die betoogde dat de indeling van Flevoland gebaseerd was op Mondriaans Bevrijding van het vierkant.