Noord-Korea is boos

Op 5 april jongstleden probeerde Noord-Korea haar eerste satelliet de ruimte in te schieten. Hoewel de staatsmedia van het stalinistische bewind stug volhoudt dat de lancering een waar succes was weet de rest van de wereld wel beter: het projectiel stortte in zee. Niettemin was iedereen verontwaardigd. President Barack Obama noemde de lancering "provocerend" en riep de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties op bijeen te komen om over sancties te praten. Hoewel volgens V.N. Resolutie 1718 Noord-Korea helemaal geen raketten de lucht in mag schieten was de raad verdeeld. Japan en de Verenigde Staten wilden actie ondernemen; China en Rusland riepen op tot "kalmte". Na dagen van onderhandelen kwam er vandaag dan eindelijk een verklaring waarin de Veiligheidsraad het optreden van Noord-Korea veroordeeld en waarschuwt voor verdere sancties. Aldus de president van de raad, ambassadrice Claude Heller van Mexico, stuurt de verklaring "een zeer krachtige, heldere boodschap welke de eenheid van de Veiligheidsraad op deze zeer belangrijke zaak toont." Secretaris-generaal Ban Ki-moon liet middels een woordvoerster weten te hopen dat de verklaring "de weg voor hernieuwde inspanning naar de vreedzame oplossing van alle openstaande kwesties in de regio" zal vrijmaken. Ook benadrukte hij het belang van de zespartijen onderhandelingen tussen China, Japan, Rusland, Noord- en Zuid-Korea en de Verenigde Staten.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tweede Kamerleden zijn mediajunks – 5

, door

25 maart jl. sprak de Tweede Kamer over haar eigen functioneren. Een van de punten van discussie was het teveel volgen van de mediahypes.
Nu heb ik hier in een korte reeks over de kamervragen geconstateerd dat er zoiets bestond als de Constante van Steeph: Driekwart van de kamervragen zijn direct gevolg van een mediabericht.
De vorige keer was er sprake van een trendbreuk omdat het op 65% uitkwam. Nu was ik benieuwd of de recente introspectie er nog voor zou zorgen dat het percentage nog verder omlaag zou gaan. Dus heb ik alle 140 kamervragen van na 25 maart even geturfd.
Helaas, helaas, de uitkomst is nu 71%.

Hier de score van de partijen:

Partij Kamervragen    Nav media PVV 16 94% SGP 5 80% GroenLinks 9 78% SP 43 77% VVD 21 76% CDA 23 70% PvdD 6 67% PVDA 27 63% CU 7 57% D66 16 56% Verdonk 1 0%
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Burgemeesters in crisistijd

, door

Eerst waren het de burgemeesters in oorlogstijd, die de shit over zich heen kregen. Nu zijn het de burgemeesters in crisistijd, die het zwaar te verduren hebben. Arme sloebers zijn het. Uitgerangeerde politici die de moeite nemen voor een hongerloontje te verhuizen naar een of ander gat, dat zit te schreeuwen om een krachtig bestuurder. Het is toch niet niks om Rotterdam te verruilen voor Den Helder, of Amsterdam voor Utrecht. aleid-wolfsen
En dan zitten deze bestuurlijke ras-idealisten, die het burgervaderbloed genetisch door hun aderen voelen stromen, ook nog eens met de economische tegenwind. Verplicht verhuizen naar het ontwikkelingsgebied en ondertussen blijven zitten met onverkoopbare stulpjes in de stad van herkomst. Dan mogen ze toch wel verwachten dat de nieuwe werkgever te hulp schiet? Dat er wat creatief gedeclareerd wordt aan dubbele woonlasten…soi! Dat nota bene Binnenlandse Zaken zelf de wet oprekt en helemaal niet zo’n probleem heeft met het declareren van een paar duizendjes aan extra huisvestingkosten.
Aleid Wolfsen, toch al pech hebbend met een nieuw college plus VVD, betrekt een appartementje in het Utrechtse van slechts 1600 euro de maand, terwijl het onroerend goed in Amsterdam ook moet worden doorbetaald. Mag die dan ook even wat vangen en doordeclareren?…
We hebben het hier dus niet over miljoenenbonnussen, maar over een paar duizendjes in de pocket. Peanuts, als je nagaat dat deze jongens wel even met dubbele woonlasten, verhuis- en inrichtingskosten zitten. Dan zit je toch niet te wachten op krantenberichten, die je geldnood openlijk tentoon spreiden? Hulman werd in Den Helder geslachtofferd, louter omdat hij zijn karige loontje wat creatief wilde aanvullen. Het valt werkelijk niet mee: burgemeester te zijn in crisistijd.
Hoe zit het eigenlijk met Aboutaleb? Heeft die de woonzaken/declaraties wél goed voor elkaar? In Buitenhof oogde hij zondag, tijdens het functioneringsgeprek over honderd dagen Rotterdam, behoorlijk nerveus…..

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gomorra: Echte Napolitaanse film

, door

De verschillende plotlijntjes in Gomorra (Matteo Garrone, 2008) zijn bekend uit talloze andere misdaadfilms: het jongetje dat het gangstervak leert, de goede man die klem komt tussen criminelen, de te onstuimige jonge honden die op brute wijze kennis maken met de gevestige orde. Zo bezien is Gomorra misschien niet een heel bijzondere film. Het is solide verteld en goed geacteerd, maar toch is dat niet wat Gomorra er uit laat springen.

Hoewel het de verfilming is van een (non-fictie) boek, draait Gomorra namelijk toch vooral om het beeld. Om de luide t-shirts en goude schakelkettingen van de gangsters (Gomorra is het soort film dat een prijs zou moeten krijgen voor kostuums, maar het uiteindelijk altijd aflegt tegen een of ander kostuumdrama), om de Napolitaanse handgebaartjes en vooral om het fotogenieke verval van de banlieu van Scampia.

Garrone zet alles uiterst zorgvuldig in scene en komt op de proppen met beelden die zich vrijwel meteen in het geheugen branden: een paar jongens in kleine zwembroekjes met machinegeweren, een inwijdingsritueel met een kogelvrij vest, straatschoffies op kussentjes achter het stuur van trucks met chemisch afval, een bruiloftsoptocht in een afbrokkelende flat. Maar uiteindelijk is het toch het slotbeeld van een bulldozer in de avondzon dat het meest beklijft.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende