De rol van het Arnhemse Gerechtshof in de ontsnapping van de geweldadige vrouwenhandelaar Saban Baran is verbijsterend en ten hemel schreiend. Doorgaans pleit ik niet direct voor het rollen van koppen, maar hier lijkt er zo'n geweldige inschattingsfout te zijn gemaakt dat de verantwoordelijken van mij subiet het veld mogen ruimen. Niet in de laatste plaats vanwege het directe gevaar en de trauma's die de ontsnapping voor de slachtoffers van Baran oplevert. Maar nu moeten we verder. Baran is zeer waarschijnlijk ontsnapt naar Turkije, een land waarmee Nederland geen uitleveringsverdrag heeft. Nu kan de Nederlandse overheid de omslachtige carrot & stick benadering richting Ankara inzetten: dreigen dat als Turkije niet meewerkt aan de opsporing het de EU-kanditatuur niet steunt. Maar dat zal een hopeloos langdurig traject worden. Misschien kan Den Haag wat leren van hoe Ankara zelf dergelijke dilemma's oplost? Velen van u herinneren zich waarschijnlijk nog hoe de Turkse geheime dienst op 15 februari 1999 in Kenia de voorvluchtige PKK-leider Abdullah Öcalan arresteerde (beeld). Het was een onrechtmatige clandestiene operatie, maar ach daar hoor je tien jaar later niemand meer over. Ik denk dat daarom de Turkse regering er zelf ook niet zo zwaar aan zal tillen als Nederlandse geheimagenten Baran ergens uit een hutje op de Anatolische Hoogvlakte plukken en hem geboeid en geblinddoekt terug naar Nederland voeren. Laten we zeggen: "Nederland kan het weer, over grenzen heen kijken, dynamiek ...tóch?!"
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Wat moeten we daar nu weer van denken? In Vlaanderen is onlangs een verbod op hoofddoeken afgekondigd voor alle openbare scholen, als onderdeel van een verbod op religieuze uitingen. Een knap staaltje cultuurabsolutisme waar de vele rechtse krachten binnen de Nederlandse samenleving ook zo naar snakken. In Vlaanderen is het werkelijkheid.
Een flink aantal moslima’s zijn er vanzelfsprekend niet blij mee, zij willen de vrijheid hebben om hun godsdienst uit te oefenen. Desnoods openen ze zelf wel een islamitische school. Op die manier hebben de islamitische scholieren toch een mogelijkheid om hun geloof te belijden én onderwijs te volgen. Daar is bijzonder onderwijs immers voor.
Zoals altijd in dit soort conflicten kunnen de moslims het niet goed doen. Een bijzondere school oprichten, dat is niet de bedoeling, aldus de grootste Vlaamse politieke partijen. “Het werkt de segregatie tussen gemeenschappen in de hand en schaadt de inburgering.” No shit, sherlock!
Natuurlijk schaadt een verbod op hoofddoeken de integratie. Je slaat mensen terug hun schulp in, omdat je probeert een ideologie of cultuur op te leggen aan mensen die dat niet willen. Ze willen hun identiteit behouden of daar in ieder geval de regie over voeren.
Dat mensen in hun eigen persoonlijke religie – een hoofddoek schaadt immers niemand anders dan de draagster zelf – niet dezelfde vrijheid mogen genieten als de schreeuwende rechts-conservatieven met hun ‘meningen’, geeft mooi aan waar de Vlaamse prioriteiten liggen.
Hieronder volgt een gastbijdrage van Kris De Decker: freelance journalist en initiatiefnemer van www.lowtechmagazine.be
Wie zich afvraagt waarom zuiniger technologie niet tot zuiniger auto’s leidt, moet eens een kijkje nemen in deze (Nederlandstalige) Citroën-brochures uit 1954 en 1974. Het zijn originele, ingescande folders van de 2CV of Deux Chevaux (“2PK”, “geit” of “eend” in de Vlaamse en Nederlandse volksmond). Ondanks alle spitstechnologie die sindsdien in auto’s is gestopt, blijft de 2PK uit 1949 zuiniger dan de kleinste Citroën vandaag. Een vergelijking van de specificaties laat zien waar het schoentje wringt.
Topsnelheid
De 2CV werd geproduceerd van 1949 tot 1990. Bij de lancering had de auto een motor van 375cc met een vermogen van 8 PK en een topsnelheid van 65 kilometer per uur. In 1954 werd het vermogen opgevoerd tot 10 PK, wat de maximum snelheid op 80 kilometer per uur bracht. In 1974 steeg het vermogen naar 24 PK en kwam de topsnelheid op 102 kilometer per uur te liggen.
Latere versies uit de jaren tachtig hadden een motor met een cilinderinhoud van 602 cc, een vermogen van iets meer dan 30 PK, en een topsnelheid van 120 kilometer per uur. Ondanks de toegenomen prestaties (een bijna verdubbeling van motorinhoud, vier keer meer vermogen en een bijna twee keer zo hoge topsnelheid) bleef het gewicht van de hippie-auto steken op 495 tot 510 kilogram.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
VVD dient motie van wantrouwen in
Tenminste…dat zijn ze van plan. Kijken wie volgt
“De inkadering is verkeerd” klaagt Kees Hudig op Globalinfo over de bijeenkomst die vanavond wordt gehouden in de Rode Hoed in Amsterdam. In het debat ‘Zijn bedrijven betere armoedebestrijders?’ staat de theorie ‘De Zeven Gewoonten van zeer succesvolle bedrijven’ van bedrijfsgoeroe Stephen Covey centraal. Wat zijn de zeven gewoonten van bedrijven die heel succesvol zijn in het scheppen van welvaart in arme landen? Als aankeiler voor de bijeenkomst publiceerden OneWorld en OnzeWereld een artikel met zeven voorbeelden van multinationals die door te doen waar ze goed in zijn tegelijk armoede bestrijden in de Derde Wereld. De stelling boven het artikel luidt: “De tijd dat we ontwikkelingslanden hulp boden met geld van ngo’s is voorbij. Ontwikkelingslanden worden nu gezien als economische uitdaging, waar bedrijven samen met overheden en ngo’s economische groei tot stand kunnen brengen. En dat is de oplossing voor armoedebestrijding”.
De andersglobalisten-site Globalinfo is niet te spreken over deze aanpak. In zijn artikel wijst op Globalinfo Hudig op de gelikte greenwash waarmee bedrijven tegenwoordig ngo’s inpakken.
Hij vreest dat tijdens het debat de bedrijven niet het vuur aan de schenen gelegd kan worden. “Door alleen in te zoomen op een leuke praktijk van een multinational, zal die er altijd goed vanaf komen en valt er eigenlijk ook niets meer te debatteren”. Nu ontwikkelingshulp door de overheid ter discussie staat worden de bedrijven te gretig omarmt als heilige graal voor armoedebestrijding stelt Hudig. Terwijl diezelfde bedrijven toch ook zoveel slechts doen in ontwikkelingslanden: “Tegelijkertijd staat Unilever bekend als een van de meest genadeloze transnationale bedrijven als het gaat om het veroveren van lokale markten, en mankeert er natuurlijk van alles aan de productie van de grondstoffen die gebruikt worden”. Het lijkt erop dat Globalinfo liever helemaal geen rol voor bedrijven in armoedebestrijding ziet? Dit is weer een inkadering van het debat waar de organisatoren het niet mee eens zullen zijn.
“We waren sterk, als CDA, in de ideeënontwikkeling. Maar ik denk wel dat het nu noodzakelijk is om ideeënontwikkeling weer prioriteit te geven binnen de partij. Omdat het om zulke fundamentele keuzes gaat, moeten we daar echt debatten over gaan voeren.”
Partij-ideoloog en minister van VWS Ab Klink (CDA) vindt dat zijn partij terug moet naar de visionaire tijd aan het begin van de eeuw. Duidelijke profilering op essentiële onderwerpen is belangrijk. De partij wordt de laatste jaren verweten dat ze te onzichtbaar is op onderwerpen als integratie.
“Als ik heel eerlijk ben, en ik ga er niet over uitwijden, jeuken mijn vingers wel, als ik naar integratie kijk en naar onderwijs. Maar dan kom ik al heel snel collega’s tegen die daar als eerste verantwoordelijk zijn.”
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Of zoals ze het bij Retecool noemen “Haatspoeling bingo”.
Rusland tevreden