Mogen Amerikanen zomaar in ons bankgegevens snuffelen? Dacht het niet.

Op Sargasso bieden we ruimte aan gastbijdragen. Dit maal een bijdrage van Judith Sargentini. Judith Sargentini is lid van het Europees Parlement voor GroenLinks. Afgelopen maandag is het SWIFT-akkoord tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten in werking getreden. Daarin staat dat de VS de banktransacties van alle Europeanen mag inzien. Het doel: terrorismebestrijding. Nu is natuurlijk niemand tegen terrorismebestrijding. Sterker nog door de internationale geldstromen in de gaten te houden zijn we inderdaad beter in staat om internationale terroristen in de gaten te houden. (En hoeven we niet allemaal in onze onderbroek in het vliegtuig te stappen.) Pas volgende week stemt het Europees Parlement erover. Goede kans dat het akkoord over de doorgifte van bankgegevens dan weer moet worden opgezegd. De bizarre gang van zaken bewijst dat de Europese justitieministers de democratische regels van het Verdrag van Lissabon nog niet tussen de oren hebben zitten. Waar ik echter heel teleurgesteld in ben, is de manier waarop de Europese ministers van Justitie – inclusief onze eigen Ernst Hirsch Ballin - de sluizen wagenwijd openzetten voor de Amerikanen. Zonder enig besef voor (1) de privacy van Europese burgers en (2) de democratische omgangsvormen in de Europese Unie.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Homo’s openlijk in leger VS?

Spotprent over het beleid (Foto: Flickr/Mike Licht, NotionsCapital.com)

Bijzonder moment gisteren in de Amerikaanse Senaat: tijdens een hoorzitting spraken zowel Defensieminister Gates als de hoogste Amerikaanse militair admiraal Mullen zich uit tegen de Don’t Ask, Don’t Tell policy, die homo’s toestaat in het leger te dienen als ze maar hun mond houden over hun seksuele geaardheid. Dit beleid is van kracht sinds 1993, toen Clinton afwilde van het totaalverbod op homo’s in het leger. Hij kreeg het niet voor elkaar dat homo’s open mochten zijn over hun seksuele voorkeur, maar er mocht in ieder geval niet meer door superieuren naar gevraagd worden of onderzoek worden gedaan naar vermeende seksuele activiteiten. Tijdens zijn verkiezingscampagne was Clinton voorstander geweest van een beleid waarin homo’s voor hun geaardheid mochten uitkomen, dus voor veel progressieven was dit compromis nogal onverteerbaar.

Een belangrijk punt in het debat destijds was het standpunt van het leger zelf. Militairen waren in hoge mate geen voorstander van openlijke homo’s in het leger omdat ze dachten dat dat de cohesie van eenheden zou ondermijnen, ondanks diverse onderzoeken die dat effect niet konden vinden. Langzaam maar zeker is het standpunt van militairen veranderd. Diverse hoge militairen spraken zich na hun pensionering uit tegen het beleid en ook ‘gewone’ militairen zijn in steeds toenemende mate (.pdf) voorstander van openheid op dit front.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Quote du Jour | Machiavelli’s en draaikonten

Ik stem niet op de PvdA omdat ik de PvdA niet vertrouw. Natuurlijk, politici zijn niet te vertrouwen, en meer van die clichés, maar ik heb geen last van die standaardverontwaardiging over “de” politiek in Nederland. Van mij mogen politici liegen, bedriegen, draaien, schmieren, alles dat maar nodig is om gedaan te krijgen wat ze gedaan willen krijgen. Sterker nog: ik verwacht van degene die ik kies dat hij of zij een Machiavellist is. Binnen de grenzen van de wet natuurlijk, maar niet binnen de grenzen van het fatsoen. Een goede politicus is een klootzak.”

Vorige Volgende