Gerard Kemkers was een groot schaatser. Na zijn actieve carrière werd hij coach. Ook daarin was hij succesvol: hij loodste menige sporter naar de top, onder wie Sven Kramer, die goud won op de vijf kilometer tijdens de afgelopen winterspelen. Maar één black out tijdens Svens tien kilometer heeft zijn reputatie zwaar geschaad. Gerrit Zalm was een succesvol minister van financiën. Ook hij maakte daarna een grote inschattingsfout, namelijk dat hij Dirk Scheringa zou kunnen beteugelen wanneer hij orde op zake ging stellen bij DSB. Hij kwam best een eind, maar DSB viel toch om. Dat wordt hem nagedragen, begrijpelijk en terecht.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Gisteren hebben de IJslanders in overweldigende meerderheid tegen het Icesave verdrag gestemd. Twee partijen in het debacle zijn in ieder geval onschuldig: de IJslandse- en de Nederlandse belastingbetaler. Toch betalen zij de rekening. Hoe zat het ook alweer? Icesave stortte zich op de Nederlandse spaarmarkt. De bank ging failliet en ‘Nederland’ schoot de verloren tegoeden voor aan de Nederlandse spaarder. Volgens internationale regels had IJsland dit moeten doen, maar IJsland was daar niet toe in staat. Is het terecht dat de IJslandse belastingbetaler opdraait voor de fouten van een IJslandse commerciële instelling?
Hoofdschuldige is Icesave, maar dat is een kale kip. Het moederbedrijf Landsbanki is overgenomen door de IJslandse overheid die ook nagenoeg failliet is. Zowel de IJslandse als de Nederlandse toezichthouder heeft gefaald. Al zijn de toezichthouders niet schuldig: men is op zijn minst verantwoordelijk. Is de Nederlandse Icesave-spaarder soms schuldig? Niet echt. DNB had spaarders namelijk verzekerd dat Icesave solvabel was. Een duur woord waarvan we de werkelijke waarde inmiddels allemaal kennen. De Nederlandse belastingbetaler heeft het ‘voorschot’ al betaald, de IJslanders weigeren vooralsnog ’terug te betalen’.
We kunnen maar op één manier uit de impasse: een coulante oplossing vinden met de IJslanders. Het land heeft enorme financiële problemen. De extra schuldenlast duwt het land de afgrond in en daar heeft niemand wat aan. Een coulante regeling is er één die IJsland tijd geeft orde op zaken te stellen, zonder dat de rentetikker doorloopt. Laten we het van de andere kant bekijken. Stel dat ING met ‘Poldersave’ de Amerikaanse en Chinese markt verovert. Geen Nederlandse consument die er wakker van ligt. En stel dat Poldersave een groot succes is. Even. En dan gaat het mis en staan er 16 miljoen Amerikanen en 5 miljoen Chinezen op onze stoep die hun geld terugwillen. We kunnen niet betalen, maar volgens internationale afspraken moeten we wel.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
[qvdd]
“Wij hoeven niet te betalen voor andermans fouten.”
Niet alleen Benedikt Mewes denkt er zo over, maar ook 93 procent van de andere IJslanders, die gisteren massaal tegen het vergoeden van de Icesave-schulden stemden. Nederland en Groot-Brittannië zijn volgens hen aasgieren die proberen een land dat al op de grond ligt om zeep te helpen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Het Indiase kastesysteem geanalyseerd
Achterlijkheid komt voor in alle religies.
Ook in de vakpers liegt de farmaceutische industrie
Bewijs en geneeskunde: een moeizame relatie.
Stefan Gheorghiu, Canvas preperation, 2010
Uit de eetlust opwekkende serie genaamd Eatscapes geplukt.
Een gigantische Godwin of een goed verhaal?
BritseCanadese pers reageert op Geert Wilders
Bos praat met jeugdjournaal AD over Balkenende
Niveau embryo.
Wilders schokt internationale pers
Wij zijn het inmiddels al wel gewend.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.