Vrij logisch

Gerard Parkeur is een 85 jaar oude uitvinder die, net als ik, in Egmond aan Zee woont. Ik spreek hem af en toe, als hij in de tuin zit van het bejaardentehuis, alhier. Ik loop dan langs en ik doe mijn uiterste best om niet naar hem te kijken, maar hij roept: ‘Hoogeboom!!’ en dan moet ik wel. ‘Kom er eens bij zitten, jongeman!’ Ik ben slecht in het verzinnen van uitvluchten, ik zei eens: ‘Maar ik moet naar de bakker!’ ‘De bakker is die kant op, hoor.’  En je weet dat je weer een uur lang vast zult zitten aan de inventies uit Parkörs Werke Verzeichnis. De mens is een verhalend beest, dat begrijp ik wel, maar Parkeurs verhalen zijn altijd pseudologisch fantastisch. Zo heeft hij me eens verteld dat hij een penhouder had uitgevonden, waarin niet één, en niet twee, maar wel drie pennen pasten. Tot zover was alles in orde. Maar hij ging verder met de besprekingen met de eigenaar van restaurant De Egmonden, die wel zin had in zulke penhouders. Om ze te gebruiken voor de soepstengels. ‘Natuurlijk heb ik aan het verzoek voldaan,’ zei Parkeur, ‘ga het maar controleren in De Egmonden. Vraag maar naar de naam Parkeur.’ Uiteraard heb ik het verhaal niet gecontroleerd, want ik eet nooit buiten de deur.

Door: Foto: Bouw Afsluitdijk, via Wikimedia. copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Riccardof (cc)

Afrika is booming, nog wel

Goed nieuws uit Afrika. Ondanks de kredietcrisis, Arabische Lente, de onlusten in Congo en verkiezingsperikelen in West-Afrika, honger in Oost-Afrika en ondanks de eurocrisis gaat het Afrika als continent nog redelijk voor de wind. Uit de laatste cijfers van de African Economic Outlook blijkt dat over het hele continent dit jaar een groei van 4,5 procent verwacht mag worden. Dat mag een klein wonder heten. In 2010 werd een groei van 5 procent genoteerd, maar ondertussen is veel gebeurd.

De groei is voor een flink deel te danken aan de hoge grondstofprijzen. Daarin schuilt ook een gevaar. De vraag naar veel grondstoffen kan net zo snel weer dalen: een aantal markten vertoont tekenen van een bubble. De vraag blijft voorlopig nog redelijk hoog door India en China.

De grootste bedreiging is echter de veenbrand van de enorme bevolkingsgroei. De Afrikaanse groei gaat niet gepaard met een gelijke groei in het aantal banen. Daarnaast blijft vooral de jeugdwerkloosheid enorm hoog: zo’n 60 procent (!) van de werkloosheid ligt op de schouders van 15 tot 24-jarigen. Dat is een potentieel kruitvat.

Uit het rapport:

,,Although many jobs have been created, there have not been enough to accommodate the number of young people in search of work. The International Labour Organization (ILO) estimates that between 2000 and 2008 Africa created 73 million jobs, but only 16 million for young people aged between 15 and 24. As a result, many young Africans find themselves unemployed or, more frequently, underemployed in informal jobs with low productivity and pay. Of Africa’s unemployed, 60% are young people and youth unemployment rates are double those of adult unemployment in most African countries. The problem is particularly acute in middle-income countries (MICs). In 2009 in North Africa youth unemployment was 23.4%, and the ratio of youth-to-adult unemployment rates was estimated at 3:8. In South Africa, youth unemployment was 48% and the ratio of youth-to-adult unemployment rates was estimated at 2:5. Among the employed young, the proportion of work in informality is significantly higher than that of adults.

Foto: Toshiyuki IMAI (cc)

Wereldtemperatuur | update april 2012

DATA - La Nina lijkt definitief ten einde. Kan de gebruikelijke trend weer opgepakt worden.
Vermaakt u zich in de tussentijd even met wat Dr. Roy Spencer in zijn stukje schrijft. Voor de outsiders, dhr Spencer is iemand die heel hard zijn best doet met meetgegevens aan te tonen dat de opwarming niet bestaat of anders in ieder geval meevalt. En daar haalt hij wat trucjes voor uit. In dit stukje is dat best grappig om te lezen. Eerst zegt hij dat april in de VS best meeviel qua warmte. Nou ja, vergeleken met maart dan. Niet zo raar, want dat was de op een na warmste maand in zijn overzicht. Maar veel interessanter is wat hij niet verteld in zijn drievoudig gecorrigeerd overzicht…. Namelijk dat het lopende jaargemiddelde een nieuw record heeft bereikt. Niets aan de hand mensen, gewoon doorlopen.

Na de grafiek nog even over de zeespiegel.




Een aantal mensen kon niet wachten een tijdelijke trend te duiden als mogelijk stop van de zeespiegelstijging. De meest recente gegevens laten echter zien dat ook daar gewoon weer de trend is opgepakt en record na record wordt gebroken.
 
 
Het overzicht van de wereldwijde temperatuur afwijkingen is gebaseerd op de metingen van UAH MSU, RSS MSU, GISS, Hadcrut3, NCDC en JMA. We nemen daar maandelijks het gemiddelde van en bepalen ook nog het lopende gemiddelde over alle metingen van 36 maanden (3 jaar) en 132 maanden (11 jaar).

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Méditerranée, zo grauw

Je zou in dit land met zijn aardbevingen en aanslagen bijna vergeten dat de grootste tragedie van de eenentwintigste eeuw ook nog aan de gang is. Nederland kennende waag ik een gokje en stel ik dat u daar ook niet meer bij stilgestaan hebt – het is ook moeilijk om tussen Dibi en het Songfestival door ook nog de bijzaken in het oog te houden.

Gisteren vertelden overlevenden weer van tien tot dertig doden in het Kanaal van Sicilië, tussen Libië en Italië. U kent ze wel uit de kolommen van uw favoriete blogs: gelukszoekers die alleen voor de uitkering naar Nederland willen. De eerste vier maanden van dit jaar verdronken naar schatting van de UNHCR al 81 mensen die vanuit Libië vertrokken. Het totaal van 2011 zou zo’n 1500 slachtoffers zijn. Fortress Europe heeft een nieuwsoverzicht voor u, in het Italiaans. En een statistisch overzicht:

Sinds 1988 zijn minstens 18.278 jonge mensen overleden tijdens hun poging om Europa binnen te komen*, waarvan alleen al 2.352 in de loop van 2011. Deze aantallen zijn geactualiseerd tot 26 mei 2012. We hebben de bewijzen.

Ik vraag me wel eens af wat er zou gebeuren als de afgeladen wrakke bootjes vol wanhopigen voor de kust van Scheveningen op zouden duiken. Als de lijken de Nieuwe Waterweg op zouden drijven tot aan de Maasbruggen. Als u om acht uur bij de slappe koffie getrakteerd wordt op Journaalbeelden uit de haven van IJmuiden, waar politie, brandweer en marine uit alle macht proberen snel de vluchtelingen van een zinkende tobbe te trekken. Het zou de hardste schreeuwers doen verstommen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Brief aan Gerdi Verbeet

Geachte mevrouw Verbeet,

Na deze week begint voor het parlement het zomerreces. Ik vind het wel prima, twee maanden lang even wat minder politiek. Ook voor u als voorzitter van de Tweede Kamer lijkt het me lekker. Schoenen uit, benen op tafel, wijntje erbij en vooral even geen gedoe over bezuinigingen en de economie. Even geen politieagente spelen tussen een stel bekvechtende betweters. Wordt u daar nooit moe van?

Ik wel. Ik ben er eerlijk gezegd wel even klaar mee. Dat Lenteakkoord kan me gestolen worden. We doen alsof dat de toekomst van Nederland gaat bepalen, maar dat is niet zo. Het akkoord is er voor de bühne. Voor Europa en de financiële markten. Dáárvoor was het nuttig. Verder was de totstandkoming van het akkoord vooral een partijpolitiek steekspel waarbij de posities voor de verkiezingen zijn bepaald. Dat proces was erg interessant; het uiteindelijke akkoord totaal niet. Op 12 september gaat alles op de schop. Dat is niet erg, maar laten we dan nu niet doen alsof dat akkoord iets voorstelt.

Alle reacties waren zo voorspelbaar dat je eigenlijk niet snapt waarom de politici nog de moeite nemen om ze steeds weer uit te spreken, en waarom de journalisten nog zin hebben om het op te schrijven. Je kunt het allemaal zó uittekenen: Rutte & co zeggen dat het voor iedereen pijn doet, maar dat bezuinigingen nu eenmaal nodig zijn. Ze prijzen zichzelf de hemel in om het feit dat ze verantwoordelijkheid nemen. Samsom en Roemer vinden het akkoord veel te rechts, zeggen dat ´het socialer moet´ en roepen nog iets lelijks over banken en mensen met veel geld. Wilders vindt akkoorden per definitie linkse, door Europa opgelegde hobby’s.

Vorige Volgende