‘We kunnen volhouden, maar niet falen’

Viktor en Ada wonen in Kyiv met hun vierjarige zoontje en hond. Sinds 24 februari heb ik elke dag contact met ze. Hier lees je wat ze meemaken. Dit is deel 4 uit de serie Overleven in Kyiv. Dinsdag 15 maart. Op mijn telefoon lees ik over de bombardementen in Kyiv, terwijl ik op mijn laptop Google Maps heb open staan om te kijken welke wijken zijn geraakt. Niet waar mijn vrienden wonen. Ik voel me schuldig over mijn opluchting. ‘Voor de eerste keer weer sinds dagen maakte het geluid van explosies me wakker,’ schrijft Viktor. ‘Vreselijk.’ Ada heeft niets gehoord. ‘We zijn veilig,’ verzekert ze me. ‘De aanvallen waren heel dicht bij waar mijn en Viktors ouders wonen. Mijn ouders wonen op dit moment bij mijn zus en haar vriend. Viktors oma woont in haar eentje verderop. Ze is 86 jaar. Mijn opa is ook 86, die woont ook alleen, maar in een ander district. We bellen hem elke dag, hij is heel dapper en wil absoluut niet evacueren.’ Haar vastberadenheid zit blijkbaar in de familie: ‘Onze hele familie wil dat deze oorlog stopt, maar alleen na onze overwinning. We kunnen volhouden, maar niet falen.’ Aanval Later op de dag lees ik dat in Kyiv een avondklok ingaat die maar liefst 36 uur gaat duren. ‘Nadat dit bekend werd zagen we veel rijen mensen voor supermarkten,’ vertelt Viktor. ‘Ik sprak een soldaat, ook al wilde hij niet echt praten. Maar hij liet weten dat er informatie is dat Rusland een aanval op Kyiv voorbereidt voor morgen. Hij was positief en verzekerde ons ervan dat ze elke aanval zouden afslaan. Dus laten we daar maar op hopen.’ Het voelt alsof een koude hand mijn hart vastgrijpt. ‘Ik geloof in jullie, blijf sterk, hou vol. Veel liefs,’ antwoord ik. Wat kan ik meer doen dan dat schrijven? ‘We bereiden ons voor op de avondklok,’ laat Ada weten. ‘We hebben voedsel en water van ons appartement naar de schuilkelder meegenomen. We hopen en geloven dat de Russen niet in staat zijn Kyiv binnen te vallen. Ik heb begrepen dat ze het nu echt gaan proberen, maar we houden stand.’ Spel Woensdag 16 maart. Mijn eerste gedachten die ochtend gaan naar Viktor, Ada en hun zoontje. Ik open de ene nieuwsapp na de ander. Er is weinig gebeurd in Kyiv die nacht. Twee raketinslagen vlakbij de dierentuin, in het centrum. ‘We leven en we zijn veilig,’ schrijft Ada. Ze weet dat dit het meest belangrijke is wat ik elke dag van ze wil weten. ‘Vannacht was het hier relatief rustig,’ bericht Viktor. ‘In andere districten was het een stuk erger. Mijn ouders hebben sinds vijf uur vanmorgen niet meer kunnen slapen. Maar gelukkig zijn ze veilig.’ Dan krijgen ze een waarschuwing voor een luchtaanval en moeten ze weer de schuilkelder in. ‘Waar wij wonen horen we het luchtalarm niet, we krijgen een melding via onze telefoon,’ schrijft Ada. Ik vraag haar hoe hun zoontje reageert. Met zijn vier jaar is hij te jong om alles te begrijpen, maar hij krijgt ongetwijfeld wel de spanning mee. ‘Hij weet inmiddels dat als onze telefoon het waarschuwingsgeluid laat horen we naar de schuilkelder moeten. Voor hem is het een soort spel.’ Ik adem gerustgesteld. Elke keer als ze foto’s sturen waarop hij staat, doet mijn hart pijn omdat hij nog maar zo klein is. [caption id="attachment_336858" align="alignnone" width="486"] Photo by Maksym Tymchyk (Unsplash)[/caption] Marina Ovsyannikova Een Oekraïense kennis post op Instagram een reactie op de protestactie van de Oekraïens-Russische Marina Ovsyannikova op de Russische televisie. Het is propaganda, stelt de kennis. Eerder was ik verrast dat Ovsyannikova alleen maar een boete had gekregen van omgerekend €250, terwijl journalisten in Rusland die niet het woord ‘vredesmissie’, maar ‘oorlog’ zeggen vijftien jaar gevangenisstraf krijgen. Ik vraag Viktor en Ada naar hun standpunt. ‘Het is een poging van de Russen zichzelf beter voor de dag te laten komen,’ reageert Ada. ‘Waarschijnlijk hebben ze door dat ze aan het verliezen zijn, en schilderen daarom Putin als een extremist af, waardoor Europa moet denken dat niet alle Russen erop zijn gericht Oekraïne te vernietigen.’ Russische propaganda Viktor haalt parlementslid Roman Hryshchuk aan, die op Twitter beweert dat Ovsyannikova deel uitmaakt van de Russische propagandamachine. Een van Hryshchuks argumenten: Ze heeft het over broederlijke naties, wat de Russen gebruiken als argument om Oekraïne te bezetten: “We zijn broeders en we horen in één land te wonen.” Hij besluit zijn betoog met: ‘Geloof niet alles wat je op de Russische tv ziet.’ Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Een paar jaar geleden praatte ik een avond lang met een Russische vrouw die naar Duitsland was gevlucht. Ik viel toen van de ene verbazing in de ander: ze vertelde hoe de geheime dienst overal mensen had zitten en dat je al werd opgepakt als je een kritisch geluid liet horen. Ze vertelde dat de Russen een bang volk waren, klemvast gezet door de geheime dienst, waar mensen werken die volgens haar bereid zijn om zelfs hun eigen familie op te pakken. Zou zo’n land Marina Ovsyannikova weg laten komen met een boete van €250? Ik besluit er niet langer over na te denken, dan behalve het advies van Hryshchuk te volgen: niet alles te geloven. Surrealistisch Viktor stuurt me even later een kleine video vanaf hun appartement. Mijn eerste gedachte is: Wat een prettig uitzicht, en wat een lekker weer is het daar. Dan hoor ik knallen en valt de rookpluim in de verte me op. Het is surrealistisch. Ik vraag hem of het zo elke dag is. ‘Ja, voor het grootste gedeelte wel. Je hoort nu alleen schoten. Waarschijnlijk zijn ze aan het oefenen omdat de knallen niet frequent zijn. Die rookpluim is van een explosie eerder.’ ‘We zitten nu in een andere werkelijkheid,’ zegt Ada. ‘Ik heb geen idee meer welke datum het is, alleen dat het de twintigste dag van de oorlog is. Als ik op mijn telefoon oude foto’s van ons bekijk, dan lijkt het wel alsof wij het niet zijn. We zijn nu andere mensen, in een andere wereld.’ De dag is nog niet voorbij, en de avondklok is ook nog niet opgeheven. Toch begin ik te geloven dat Kyiv vandaag niet wordt aangevallen en dat de informatie van de soldaat die Viktor gisteren sprak misschien niet klopte. Ik durf het nog niet hardop te zeggen.   Vorige afleveringen gemist? Deel 1: ‘Hopelijk overleven we dit’ Deel 2: ‘Eigenlijk kan ik nog steeds niet geloven dat dit gebeurt’ Deel 3: ‘Het is angstaanjagend te weten dat deze oorlog niet snel zal eindigen’   * Om hun privacy te beschermen zijn Viktor en Ada gefingeerde namen.

Door: Foto: Photo by Tina Hartung (Unsplash)
Foto: Alisdare Hickson (cc)

Hoger Beroep Assange geblokkeerd

, door

‘The fight goes on‘ schrijft Stella Morris, de partner van Julian Assange, in haar reactie op het besluit van het Supreme Court om Assange niet in de gelegenheid te stellen een besluit van het High Court aan te vechten. Het High Court draaide in december een uitspraak van een lagere rechter terug die uitlevering van Assange aan de Verenigde Staten om medische redenen had verhinderd. Rechter Vanessa Baraitser achtte het risico groot dat een verblijf in een Amerikaanse gevangenis Assange geestelijk en lichamelijk zodanig zou schaden dat suicide niet kon worden uitgesloten. De aanklagers van de VS wisten het High Court er van te overtuigen dat Assange netjes zou worden behandeld. Er bleef zijn verdedigers slechts een klein juridisch gaatje over: beroep bij het Supreme Court. Nu deze hoogste rechterlijke instantie geen beroep wil toestaan ligt de bal bij de minister van Binnenlandse Zaken Priti Patel die de uitlevering formeel moet goedkeuren. Als zij dat doet, en dat gebeurt waarschijnlijk pas over een paar maanden, kan het advocatenteam van Assange nog proberen bij rechter Baraitser de zaak weer open te breken. En dan met name op punten die zij in haar vonnis van januari 2021 niet heeft meegenomen: de eventuele schending van mensenrechten en van de persvrijheid waartoe de uitlevering van Assange aan de VS zou kunnen leiden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Katarina Gryvul

, door

Ik weet niet of Bandcamp me met opzet Oekraïense artiesten voorschotelt (van een Oekraïens platenlabel ook nog), want het album van Katarina Gryvul kwam uit net voor de oorlog begon, dus het kan toeval zijn. Het album Tysha (vertaling: stilte) is voortgekomen uit het vervreemdende gevoel die die andere crisis veroorzaakte. Haar muziek is precies de goede mix van zoetgevooisde zang en glitch, laverend tussen bass en ambient.

Foto: Sergey Kozak (cc)

‘Het is angstaanjagend te weten dat deze oorlog niet snel zal eindigen’

, door

LONGREAD - 19 dagen geleden viel Rusland Oekraïne binnen. Sindsdien heb ik elke dag contact met mijn twee vrienden die in Kyiv zitten met hun vierjarig zoontje en hun hond. Ik schrijf op wat ze meemaken. Dit is deel 3 uit de serie ‘Overleven in Kyiv’.

Donderdag 10 maart. Mariupol ligt al dagenlang onder vuur, het ene verschrikkelijke bericht volgt op het andere. Ada’s woede klinkt hard door in haar berichten die ze me stuurt: ’De Russen vegen Mariupol geheel van de kaart, zoals ze dat ook in Syrië en Tsjetsjenië hebben gedaan. Onze troepen zijn te ver weg om de stad te beschermen. De mensen daar balanceren op de rand van de dood. Er is geen elektriciteit, geen water. Vluchten wordt ze door de Russen onmogelijk gemaakt, omdat die de humanitaire doorgangen onveilig maken.’

Ze stuurt een van de vele filmpjes die nu op het internet zijn te vinden, om de NAVO aan te sporen het luchtruim boven Oekraïne te sluiten. Ik deel het filmpje, voor haar. Ik geloof niet dat het zin heeft. Waarschijnlijk weet ze dat zelf ook wel. Er zijn dingen die je niet hardop hoeft te zeggen. Ze voelt zich ongetwijfeld machteloos.

Foto: Flickr ianus raadzaal Gemeenteraad Werkendam CC BY-NC-SA 2.0.

Let bij stemmen op de kleine lettertjes

, door

Vandaag gaan er al wat stembureaus open voor de gemeenteraadsverkiezingen. U gaat natuurlijk stemmen, een handeling waarbij u ook op de kleine lettertjes moet letten.

Leesbaar lokaal

Dat kan bijna niet anders. Zouden de letters van een fatsoenlijk leesbaar formaat zijn, dan kreeg u een stembiljet van niet te hanteren proporties in handen. In Amsterdam is het zeer de vraag of de kiezers wel kunnen lezen waarop ze gaan stemmen. Met zesentwintig partijen wordt dat het grootse stembiljet.

Kiezers in Maastricht (23), Den Haag (23), Rotterdam (21) en Utrecht (20) krijgen ook een moeilijk leesbaar stukje democratie te zien.
De best leesbare stembiljetten zijn waarschijnlijk te vinden in Hilvarenbeek, Rozendaal en Schiermonnikoog, met elk slechts drie politieke partijen op het stembiljet. Waarschijnlijk, want als respectievelijk 91, 35 en 24 kandidaten op een A4’tje worden gedrukt, is het nog behelpen.

Interlokaal

De allerkleinste lettertjes op het stembiljet zijn voor de woonplaatsen van de kandidaten. En laten dat nou de kleine lettertjes zijn waar wat mee is.

(…) alle leden van een gemeenteraad zijn “lokaal”, ze wonen allemaal in de gemeente waarin zij politicus zijn. Dat is namelijk verplicht.

Dat schreef collega Martijn eergisteren. Voor kandidaat-raadsleden geldt dat echter niet. Kandidaten die in een andere gemeente wonen dan waar zij gekozen wensen te worden, moeten een verklaring afleggen dat zij bereid zijn te verhuizen als ze in de raad worden gekozen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

https://youtu.be/EqVBvh6rMaA

Closing Time | Can She Excuse My Wrongs

, door

Via een vlog van muziekproducent Rick Beato kwam ik op het spoor van deze vertolking van John Dowlands renaissancehit ‘Can She Excuse My Wrongs’ door een ensemble van de vermaarde luitist Julian Bream.

De romantische lezing van de tekst is dat de vrouw in kwestie boos is om iets wat de zanger heeft gedaan, niks meer van hem wil weten en de man zich nu afvraagt of hij om haar gunsten moet blijven dingen. Maar ja, hij is hopeloos verliefd, dus wat kan ‘ie anders?

Foto: Maria Willems (cc)

Kunst op Zondag | Doel, België

, door

Doel, Belgie

Ik heb hier niet gewoond, ik heb hier geen verbintenis.
Ik ben hier slecht als doorgangsreiziger, als toerist op de fiets.
Maar ik ken uw dorp. Uit de media, het voelt gelijk vertrouwd;
“daar bij die molen”of is dat al te afgezaagd?
Is het eerder nu:”Daar bij die koeltorens”?
Ik fiets hier door uw straten, ik verken de boel.
Ik slalom langs het glas dat uit de sponningen
geslagen is. Ik kan niet om de graffiti heen:
elk huis is hier een palet of een ezel geweest.
Het klopt wat ze over u schrijven, die dichtgetimmerde
vensters en deuren, alsof er een Tsunami
werd verwacht, of een overval. Dat er slecht volk
op pad hier naar toe was. En dat klopte ook wel.

De dijk bood uitzicht als altijd, de bankjes
stonden klaar. De kroeg bij de molen: Stella Artois.
De dijk doet wat tie moet doen: het water buiten
houden, en de mensen en het land droog.
Dit is immers het land waar ze land maken van water,
maar waar ze water willen maken van huizen,
van leven, van bewoond historisch gebied,
niets ontziend – want dat kan ook niet.
Het land waar een dijk geen onoverkomelijk
obstakel is, en protest of argument evenmin.
Doel, daar bij die molen. En die kerncentrale.

Ik fiets door Pastorijstraat, Parkstraat,
Havenweg en Camermanstraat. Systematisch,
links, rechts, links, het dambord af, maar
het hart is weg, er klopt hier iets niet.
Ik denk: er zullen ooit vissen zwemmen
door deze straten. In deze huizen zal wier wuiven.
En de kerkklokken zullen onder water luiden.

Closing Time — Four Horsemen

, door

OK, we hadden 2 jaar Corona, nu hebben we een oorlog in de Oekraine, met hoge brandstofprijzen als gevolg en naar alle waarschijnlijkheid ook hoge voedselprijzen deze zomer. Kortom: daarmee hebben we al drie van de vier ‘horsemen’ gehad. Hopen dat er geen al te rare dingen gebeuren met Russische kernraketten of anders gaan christenfundamentalisten gouden tijden tegemoet. Suggesties voor wie de rol van de antichrist op zich gaat nemen graag in de comments.

Quote du Jour

Quote du Jour | Leve de vrijheid!

, door

Hoe bijziend ben je als je Russen wilt cancelen die precies dat meemaakten wat de Oekraïners nu te verstouwen krijgen? Niet het Russisch is het probleem, noch het Russisch volk en al zeker niet de dichters, schrijvers en componisten en andere kunstenaars. Maar de man Poetin is het probleem.

Leve de vrijheid!

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Vorige Volgende