Via een vlog van muziekproducent Rick Beato kwam ik op het spoor van deze vertolking van John Dowlands renaissancehit ‘Can She Excuse My Wrongs’ door een ensemble van de vermaarde luitist Julian Bream.
De romantische lezing van de tekst is dat de vrouw in kwestie boos is om iets wat de zanger heeft gedaan, niks meer van hem wil weten en de man zich nu afvraagt of hij om haar gunsten moet blijven dingen. Maar ja, hij is hopeloos verliefd, dus wat kan ‘ie anders?
De sociologische lezing is dat hij zich afvraagt of zij ooit zijn maatschappelijke tekortkomingen door de vingers kan zien. Ze leek ‘m aantrekkelijk te vinden, maar kennelijk vindt ze hem gewoon beneden haar stand?
De schunnige lezing is dat hij naar seks hengelt (en heus niet alleen omdat hij haar een lekker ding vindt hoor), en dat zij hem daarom afwijst. Een heer vraagt zoiets toch niet van een eerbare vrouw zonder haar eerst netjes te huwen?
Was I so base, that I might not aspire
unto those high joys which she holds from me?
As they are high, so high is my desire:
If she this deny, what can granted be?
En dat leek me op een dag als vandaag dan wel weer toepasselijk.
Reacties (1)
En inderdaad, helemaal van deze tijd.
Op het moment dat ie gaat stalken, toch wel jammer dan. ;)
Los van die, misschien ongepaste, ’tongue in cheek’. Geweldig, die geconcentreerde gezichten over oude instrumenten.