De Tweede Kamer is, een hele ervaring rijker, met vakantie. Als Kamerleden op vakantie zijn heet dat officieel ‘met reces’. En tijdens dat acht weken durend zomerreces zitten ze niet te niksen, zo wordt traditioneel beweerd: Tijdens de recesperiodes kunnen Kamerleden de volgende vergaderperiodes voorbereiden en allerlei stukken en dossiers bestuderen. Ook gaan zij in die perioden vaak op werkbezoek en het land in om hun achterban te spreken. Die achterban zal ook op vakantie zijn. Maar politici en partijleden zullen ongetwijfeld nadenken over hoe het allemaal nu verder moet. Te beginnen bij de politieke partijen zelf. Bij een paar partijen zijn opzienbarende veranderingen op til. Omtzigt, BBB en CDA Geen transfer van CDA via ‘kleine zelfstandige’ naar de BBB. Pieter Omtzigt, een van de meest ervaren Kamerleden, denkt nog na over zijn toekomst, die niet bij de BBB zal liggen. Misschien toch terug naar het CDA? Daar vertrekt de volledige politieke top. Wopke Hoekstra werd eind 2020 lijsttrekker nadat Hugo de Jonge ervan afzag, koud vier maanden nadat hij de leiderschapsverkiezingen had gewonnen van Pieter Omtzigt. Sindsdien geldt Hoekstra als de CDA-leider. Hoekstra, De Jonge en fractievoorzitter Heerma stellen zich niet verkiesbaar. Dat Omtzigt hierdoor genoeg vertrouwen in het CDA krijgt om terug te keren is hoogst onwaarschijnlijk. Daarvoor zal zijn CDA-trauma toch te groot zijn. D66 en CU D66 moet ook op zoek naar een nieuwe politieke leider. Sigrid Kaag gaat het politieke circus verlaten. Afgelopen woensdag hield D66 een ledenbijeenkomst. Op moment van dit schrijven was nog niet bekend of daaruit bijzonderheden te melden vallen. Een dag eerder kwamen ook de leden van de ChristenUnie bijeen. Waar de kersverse fractievoorzitter in haar speech de toekomst zo zag: Ik kijk er enorm naar uit om samen met jullie allemaal als één blauwe beweging op te trekken. Of dat als lijsttrekker zal zijn, is nog niet officieel zeker. VVD is er uit Op wat formaliteiten na is het bij de VVD wel zeker wie de lijsttrekker wordt: de via de Griekenlandroute, als nareiziger binnengekomen Dilan Yesilgöz. De VVD-leden hebben nu een maand de tijd om met tegenkandidaten te komen. Momenteel is er één durfal die de strijd wil aangaan. Is het niet beter dat hij zich terugtrekt, nu er een veel bekender gezicht door het hoofbestuur is voorgedragen? Bij Omroep Zeeland onderstreept hij zijn ambitie nog eens: Bosman lijkt in het radio-interview te suggereren dat hij bereid is zijn kandidatuur in te trekken ten gunste van iemand anders, als er goede afspraken kunnen worden gemaakt. Maar dat is echt niet waar, benadrukt hij na afloop: "Ik wil partijleider worden in de Tweede Kamer." Ervaring armer Kort voor de val van jet kabinet verliet Renske Leijten (SP) de Tweede Kamer. Daarmee raakte de Tweede Kamer zeventien jaar aan ervaring kwijt, schreven we hier. We kunnen er nu op rekenen dat er nog meer ervaring zal vertrekken. Bovendien is het afwachten wat er na de verkiezingen in november aan ervaring overblijft. Mocht u het belangrijk vinden dat een Kamerlid over enige politieke en/of levenservaring beschikt. kun u de komende tijd eens nadenken wie voor u dan geschikte kandidaten zijn. Toegegeven: het moet om de inhoud gaan, niet over leeftijd of anciënniteit. Een ouder Kamerlid kan zich even puberaal gedragen als de eerst de beste 15-jarige. Een politicus die nog maar net in de Kamer zit kan veel verstandiger te werk gaan dan een oudere bankzitter. Maar ach, politiek is ook emotie, beleving, buikgevoel. Dus laten we eens een en ander op een rijtje krijgen. Toch iets rijker De huidige Tweede Kamer heeft een gemiddelde parlementaire ervaring van 5,22 jaar. Begin dit jaar was dat ietsjes meer: 5,25 jaar. Maar sinds april zijn er zes nieuwe Kamerleden bijgekomen, die allen betrekkelijk weinig ervaring als Kamerlid hebben. Het lijkt er op dat de trend dat de Tweede Kamer qua ervaring steeds jonger wordt, enigszins is doorbroken. In 1989 was de gemiddelde ervaring 7 jaar, in 2010 was dat 4 jaar (in 2011 even 4,5 jaar) en in 2012 nog korter: 3 jaar (bron Sargasso/ANP via BN DeStem). De top-10 Kamerleden naar anciënniteit. Achter de namen het aantal dienstjaren per 13 juli 2023. Kees van der Staaij (SGP), 25,2 Geert Wilders (PVV), 24,7 Pieter Omtzigt, fractie Omtzigt, 19,5 Martin Bosma, Tony van Dijck, Dion Graus, Dion Graus (allen PVV), 16,6 Attje Kuiken (PvdA), 16,3 Fleur Agema (PVV), 16,0 Sietse Fritsma (PVV), 15,8 Esther Ouwehand (PvdD), 15,4 Barry Madlener (PVV), 13,4 Harm Beertema, Lilina Helder (beide PVV), Jesse Klaver (GL), 13,1 Het lijstje wekt de indruk dat de PVV het pluche het langst warm zit te houden. Dat ligt wat genuanceerder als we naar de ervaring per fractie kijken (Totaal dagen fractie / aantal fractieleden = gemiddelde anciënniteit fractie). Dan zie de top-10 er zo uit: dagen jaren Omtzigt 7103 19,46 SGP 5019 13,75 PVV 4581 12,55 DENK 2363 6,47 PvdD 2196 6,02 GL 2178 5,97 SP 1809 4,96 PvdA 1783 4,88 CDA 1429 3,92 D66 1428 3,91 Dat Omtzigt, als fractie bovenaan staat is natuurlijk wat misleidend omdat een deel van zijn ervaring is opgedaan toen hij nog Kamerlid voor het CDA was. Evenzo is de score voor de PVV geflatteerd. Geert Wilders is sinds 1998 lid van de Tweede Kamer, maar was dat tot 2004 voor de VVD. Update 15 juli 2023: Voor de volledigheid de rest van de ranglijst. De nummers 11 t/m 20 in jaren parlementaire ervaring. dagen jaren JA21 1348 3,69 Van Haga 1335 3,66 VVD 1142 3,13 FvD 1084 2,97 CU 893 2,45 BBB 835 2,29 BIJ1 835 2,29 Den Haan 835 2,29 Gündogan 835 2,29 Volt 779 2,13 Hoe ouder, hoe wijzer? We zeiden het al: dat is geen ijzeren wet. Maar stel dat leeftijd iets zegt over levenservaring, van welk Kamerlid mogen we dan het meest verwachten? Het oudste Kamerlid is, met 71 jaar Harm Beertema (PVV). De jongste is Habtamu de Hoop (PvdA, 25 jaar). De gemiddelde leeftijd van de voltallige Kamer is 44,8 jaar. Ietsjes ouder dus dan de landelijke trend: gemiddeld zijn inwoners van Nederland 42,4 jaar oud (CBS). De top-5 oudste (dus wijste?) Kamerleden: Harm Beertema (PVV), 71 Raymond de Roon (PVV), 70 Roelof Bisschop (SGP), 66 Derk Jan Eppink (JA21), Joba van den Berg (CDA), 64 Hans Smolders (Groep Van Haga), Ruud Verkuijlen (VVD), 62 De in 2012 al waargenomen kloof tussen Tweede Kamer en het vergrijsde deel van het volk lijkt toegenomen. Op 1 januari 2022 telde Nederland 3.525.453 inwoners ouder dan 65 jaar. Dat is 20% van de totale bevolking (bron: vzinfo). In de Tweede Kamer zijn drie leden ouder dan 65, dat is 2% van de totale Kamer. Zo’n 6% van de Kamer is 60-plusser, de groep 55-plussers is niet groter dan 17,3%. Gemiddelde leeftijd fractiegewijs (som alle leeftijden per fractie / aantal leden per fractie) maakt die kloof alleen maar groter: Groep Van Haga, 58; BBB en SGP, 56; Den Haan , 55; PVV, 53; BIJ1 52; JA21, Omtzigt, Gündogan, 46; CDA, PvdD, 45; VVD,44; D66, GL, 43; DENK, 41. Tot de jonge honden mogen we de fracties van PvdA, CU, 39; SP 38; FvD, 37 en Volt, 36 rekenen.
Een voortdurend dreigende ondertoon en een zanger die zijn existentiële angst uitbrult in een herhaling van zinnen, dat kenmerkt deze post-hardcore band uit Bristol.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
COLUMN - Het is een journalistiek puik stukje werk, de reportage die AT5 maakte (hieronder) over de vraag of er op de Universiteit van Amsterdam nog wel sprake is van ‘academische vrijheid’. Het enige bezwaar is misschien dat het nauwelijks gaat over ‘academische vrijheid’ in strikte zin – het recht van onderzoekers om te onderzoeken wat zij belangrijk vinden en over dat onderzoek ook te zeggen wat hun juist lijkt. Want het zwaartepunt lag bij studenten en onderwijs en de vraag of je in de collegezaal wel kunt zeggen wat je wilt.
Ik moet allereerst zeggen dat ik misschien een nogal Nijmeegse blik op een en ander heb. Ik heb het afgelopen jaar colleges gegeven over gender, en genderneutraliteit, en de rol van etniciteit in taalverschillen, en wat al niet, en er waren wel gesprekken, maar ik heb niet de indruk dat die voor iemand onaangenaam waren . Ik ben nu bezig met de afronding van enkele scripties, waarin bijna steeds een gendercomponent zit (het onderwerp hangt in de lucht) maar ook hierin gaat alles steeds keurig en zonder bedreigingen van wiens vrijheid ook.
Ik wil onmiddellijk aannemen dat dit op de UvA allemaal heel anders is, de ‘grote stad’ immers, net wat u zegt, maar dan zou ik tegen studenten die aan de UvA last hebben van hun mening, of ze nu ‘links’ of ‘rechts’ zijn, willen zeggen: neem de trein en kom naar ons toe, het is maar anderhalf uur verderop.
Een gastbijdrage van Ries van der Vos.
Het aandeelhoudersmodel is niet meer van deze tijd. Vervang het door het gelijkwaardigheidsmodel, waarbij zeggenschap en ondernemingsrisico tussen kapitaal en arbeid wordt gedeeld. Een onderzoek in drie delen. Vandaag het eerste deel: Kritiek op het aandeelhoudersmodel en aanzet tot het gelijkwaardigheidsmodel.
Het aandeelhoudersmodel is ontstaan in een tijd waarin werknemers laag geschoold waren, het arbeidsaanbod hoog was en kapitaal nog schaars was en daardoor arbeid laag werd beloond.
De huidige werknemers zijn hoog geschoold via hoog kwalitatieve opleidingen op LBO-, MBO-, HBO- en universitair niveau. Veel werk is schaars geworden, terwijl er kapitaal in overvloed is. De rol van arbeid is sinds de opkomst van de informatiemaatschappij in de jaren 70 van de vorige eeuw veel specialistischer geworden. Productieketens en productieprocessen worden steeds complexer. De rol van internet heeft het mogelijk gemaakt productieketens te koppelen, zelfs over landsgrenzen heen.
De vraag naar arbeid is groter dan het aanbod.
Centrale banken hebben de afgelopen decennia zorg gedragen voor ruim aanbod van kapitaal en in het laatste decennium zelfs in extreme mate via kwantitatieve verruiming en negatieve rentes. Dit heeft geleid tot een hausse aan investeringen in onder andere aandelen en vastgoed. Het gevolg is dat er een schuldenmaatschappij is ontstaan bij overheden, bedrijven en burgers, met alle risico’s wanneer er moet worden geherinvesteerd tegen hogere rentes in latere jaren.
De vraag naar geld is kleiner dan het aanbod.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In 1995 bracht Duran Duran het coveralbum Thank You uit, met liedjes van Lou Reed, Led Zeppelin, Elvis Costello en anderen. Het enige nummer van eigen makelij was ‘Drive By’ over een chauffeur die op een hete dag in juli in slaap valt in de file.
ANALYSE - Een groot deel van de ogen van journalistiek Nederland zijn gericht op de bij elkaar gefabuleerde migratiecrisis, al hebben sommigen goed door hoe stevig de VVD de focus op machtsbehoud en het spel i.p.v. de knikkers richt. Ondertussen zijn er tal van onderwerpen waar de komende jaren belangrijke keuzes gemaakt moeten worden. Keuzes die vragen om visie. Vandaag de energieverkiezingen van 2023.
De afgelopen weken zijn belangrijke conceptplannen gepubliceerd voor iedereen die wat vindt van windturbines, zonnevelden, kerncentrales, hoogspanningsleidingen, waterstof en andere energiegerelateerde zaken. Te weten het concept Nationaal plan energiesysteem 2050, het Ontwerp-programma Energiehoofdstructuur en de zonnebrief van Jetten. Taaie kost, maar wel van stevige invloed op de inrichting en economische structuur van Nederland de komende decennia. Daarmee kunnen deze verkiezingen wel eens de energieverkiezingen worden. Gezocht: partijen met visie en lef om keuzes te maken.
Het Programma Energiehoofdstructuur (PEH) laat zien welke nieuwe nationale energie-infrastructuur nodig is richting 2050 en waar deze geplaatst kan worden. Hiermee kan het Rijk eerder afspraken maken over ruimte met gemeenten, provincies, havenbedrijven en netbeheerders. Ook geeft het PEH nationale kaders om zorgvuldig om te gaan met de ruimte en met respect voor de natuur, cultureel erfgoed, en leefbaarheid. Daarmee draagt het PEH bij aan het doel van een klimaatneutraal energiesysteem in 2050.
Het ontwerp-PEH geeft een eerste beeld van de energiehoofdstructuur die nodig is voor het energiesysteem van de toekomst en de sturingsinstrumenten om hier te komen. De energiewereld en ruimtelijke ordening zijn hierin dichter bij elkaar gebracht.
De ruimtelijke strategie die het Rijk voert via het PEH bestaat uit vijf peilers. De afwegingen waar welke functie het beste past kunnen per landschap en daarmee per regio verschillen. Op de eerste plaats wordt uitgegaan van hergebruik van fossiele ruimte voor energiehoofdstructuur. Dit is het meest efficiënt. Het gaat daarbij om hergebruik van bestaande leidingen en buisleidingstraten (bijvoorbeeld waterstof als vervanging van aardgas) alsook om het behoud van locaties van bestaande nationale energiecentrales voor toekomstige centrales. Voor kernenergie blijven enkel de locaties Borssele en Maasvlakte over. De locatie Eemshaven wordt geschrapt (bedankt VVD).
Een tweede uitgangspunt is voorsorteren op elektrificatie. Op basis van scenario’s rekent het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat er op dat er op veel meer plekken elektriciteit wordt geproduceerd en gebruikt. Als reactie hierop komt er een diepe aanlanding van wind op zee. Hogere taalkunde voor een gelijkspanningskabel vanaf de kust naar Chemelot in Limburg.
De derde peiler is ruimtelijke regie op opslag en conversie als nieuwe onderdelen in het energiesysteem. Voor grootschalige conversie en opslag van energie bestond tot nu toe geen ruimtelijk beleid. Hoewel de ontwikkeling van elektrolyse zich nog in een beginstadium bevindt, is het belangrijk om nu al rekening te houden met stevige groei. Ook omdat de Tweede Kamer een hoog ambitieniveau heeft vastgelegd. Electrolyse vraagt ruimte, aansluiting op het elektriciteitsnetwerk, aansluiting op het buisleidingennetwerk en water.
In het energiesysteem van de toekomst zullen batterijen in toenemende mate een belangrijke rol spelen voor het opvangen van korte-termijn onbalans in vraag en aanbod van elektriciteit. Deze vergen ook ruimte (fysiek en op het elektriciteitsnetwerk).
De vierde en vijfde peiler zijn de duizenddingendoekjes van het moderne beleid: de integrale afweging in de leefomgeving en de lerende aanpak.
Na vaststelling van het PEH start een juridisch traject waarin onderdelen uit het PEH worden vertaald naar het Besluit Kwaliteit Leefomgeving en de Energiewet. Daarnaast wordt de interbestuurlijke handhaving en monitoring voor het behoud
van ruimte voor energiehoofdstructuur aangescherpt. Of het PEH nog vastgesteld gaat worden nu het Kabinet demissionair is, is een goede vraag.
COLUMN - Dinsdag 4 juli 2023
Ik had bedacht dat ik deze zondag (2 juli) eerst de open dag van de nutstuinen zou gaan bezoeken, om daarna af te reizen naar Jos in Utrecht voor een redactievergadering. Maar dat liep dus even anders. Ik dacht dat de open dag om 12.00u zouden beginnen, dus ik toog met mijn telefooncamera paraat naar de Leusdenhof Nutstuin. Die had ik overigens nog nooit gezien, ik heb zelf een tuin en ik dwaal hier af en toe best wat rond (en je verdwaalt ook makkelijk) maar meestal loop ik mijn vaste routes naar het gezondheidscentrum en de metro. Als ik ergens anders moet zijn, dan moet ik echt Googlemaps erbij pakken en gelukkig kon ik op de website van Buurtvereniging Nellestein een foto vinden van de nutstuin die bij mijn Leusdenhof hoort. Die kon ik matchen met de satellietfoto op Google, al moest ik alsnog wel even zoeken – en er zijn werkzaamheden aan de infrastructuur dus je loopt ook constant tegen hekken en kuilen aan. Maar uiteindelijk vind ik de prachtige tuin. Vol met bloemen, planten en zitjes… maar geen mensen. Ja eentje, in een flits, voor ik de ingang vond. Maar toen ik binnen was, was die pleite. Krijg nou wat! Ik zit niet in whatsapp-groepen van de buurt, heb wel wat telefoonnummers en e-mailadressen, maar ik dacht: ach, misschien ben ik wat vroeg. Laat ik dan tenminste foto’s maken van de bloemenpracht en zo.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Deze analyse van NRC bewijst wel het gelijk van Esther Ouwehand: “De VVD heeft een fictief probleem gecreëerd voor haar eigen politieke belang, om straks de campagne te laten gaan over kwetsbare mensen en daar een beetje stoer over te doen”.
Dit ging nergens over, “en het is en blijft spuuglelijk’.
Ik ben best wel ziek momenteel – hevige maagpijn en aanverwanten – maar gelukkig heb ik ook goede momenten, zoals nu. Morgen mag ik naar de huisarts, maar daar ga ik me nu dus niet druk over maken. Ik geniet me kapot als ik er een poosje geen last van heb. Hoewel ik vermoed dat dit niet zo 1-2-3 wordt opgelost, komt er misschien toch iets goeds uit voort; meer bewustzijn van het nu en daar zoveel mogelijk lol en andere fijne dingen in stoppen.
De VVD is dé partij van het respect. pic.twitter.com/Jh3Uq3Ft3F
— Left Laser (@LeftLaser) July 11, 2023
Toegegeven, Left Laser is niet de meest subtiele interviewer, maar het is wel opvallend dat Sophie Hermans lijkt te vinden dat journalisten aardig moeten zijn.