Mensen beoordelen hun medemensen voortdurend, en zo’n beetje op ieder mogelijke dimensie: hoe iemand eruit ziet, hoe hij zich gedraagt, hoe hij zich presenteert. En ook hoe die persoon klinkt. Mensen hoeven een ander meestal maar heel kort te zien of te horen om er een oordeel over te hebben. Dat heeft ongetwijfeld voordelen: je moet soms snel kunnen beoordelen of iemand te vertrouwen is. Maar het leidt natuurlijk ook tot ongewenste effecten, zoals discriminatie. Discriminatie op basis van accent wordt de laatste tijd wel onderzocht. Vaak gaat het daarbij nog om autochtone accenten (hoe beoordelen we iemand met een Limburgs accent?), maar minstens even interessant zijn natuurlijk vreemde accenten. Zoals nu onderzocht in een nieuw artikel van een Moira Van Puyvelde en een aantal collega’s. Zij lieten verschillende groepen mensen luisteren naar hetzelfde tekstje: We zijn nu in de Verbindingsstraat. Je neemt de eerste straat rechts, de Sportpleinstraat. Dan loop je voor bij het sportplein en je neemt de eerste straat links. Dat is de Guido Gezellelaan. Je loopt tot het einde en aan de brasserie ga je naar links. Dan ben je in de Noordstraat en dan zie je de supermarkt aan de linkerkant De truc was: verschillende groepen hoorden dit verhaal in verschillende contexten. De ene groep werd verteld dat ze de persoon, bijvoorbeeld Maarten Dhondt, hoorden en anderen werd over precies dezelfde opname verteld dat hij was ingesproken door Mert Doğan (de onderzoekers hadden er zorg voor gedragen dat die namen ongeveer hetzelfde klonken.) Een ander verschil was dat sommige van de opnamen met een Turks accent waren opgenomen en andere niet, al klonk er wel dezelfde persoon. (Sommige mensen hoorden hier ook nog een versie van in ‘informeel Nederlands’, wat ongeveer betekende: met ge in plaats van je. Dat leg ik even terzijde.) De namen bleken niet veel verschil te maken. Dat kwam weliswaar enigszins tot verrassing van de onderzoekers, maar ze wijzen erop dat discrimineren op een ‘Turkse’ naam misschien wel te zeer officieel taboe is. Discrimineren op accent is dat kennelijk minder: mensen evalueerden dezelfde spreker vrij consequent wat minder als hij een Turks accent gebruikte. Dat het hier specifiek een Turks accent (of Turkse namen) betrof werd de luisteraars overigens niet verteld. Omdat we weten dat veel mensen weinig verschil maken op dit vlak ging het misschien over een algemeen ‘buitenlands’ accent. De onderzoekers wijzen er overigens terecht op dat het niet meteen duidelijk is wat een experiment zoals zij hebben gedaan, in een laboratorium, zegt over hoe zaken eraan toegaan in het leven buiten het laboratorium. Zoals met alle vormen van discriminatie is het in ieder geval iets om op te letten. Degene die discrimineert doet natuurlijk haar gesprekspartner onrecht, maar net zo goed zichzelf: ze laat zich leiden door zaken die er niet veel toe doen.
Op Youtube zit een Amerikaanse knul die irritant hyper allerlei Nederlandse plaatsen en plaatsjes bezoekt en van puberaal commentaar voorziet.
Hij maakt echter ook remixes, en dat klinkt lang niet slecht.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
In het kader van Zonnige Zomerse vergeZichten over mooie nieuwe progressieve idealen: Laat de staat de volledige voorraad sociale huurwoningen overnemen en vervolgens zorgen dat minimaal 40% van de woningvoorraad uit sociale huurwoningen bestaat.
Het was zo’n typisch Nederlandsche constructie, die woningbouwverenigingen. Oorspronkelijk gestart door fabriekseigenaren om hun werknemers dicht bij te kunnen huisvesten (want vervoer toen lastig). Maar toen men heel sociaal bedacht dat het voor de maatschappij beter zou zijn als er voor meer mensen goede en betaalbare huisvesting zou komen, pakte de staat niet door. Nee, dat ging indirect door garantstellingen voor financiering en zo. En lokale deelname (gemeenten). Om ze vervolgens weer wat verder te verzelfstandigen en een hele bak niet werkbare regels te verzinnen die enorm inefficient zijn. Typisch Nederlands, beetje aan de markt overlaten en zelf geen verantwoordelijkheid nemen.
Maar goed, niet handig. Gewoon de boel opkopen, onderbrengen in 1 organisatie direct onder het ministerie van volkshuisvesting, en als wettelijke taak meegeven dat ze minimaal 40% van de woningvoorraad voor sociale huur beschikbaar moeten houden. Gelijk landelijke of regionale wachtlijsten. En gemeentelijke vergoedingen afhankelijk maken van hun aandeel lokaal of zo.
Veel efficiënter. Geen dik betaalde bestuurders meer, geen speculatie, niet de grenzen opzoeken, niks. Gewoon zorgen dat alle mensen die ervoor in aanmerking komen goed en betaalbaar kunnen wonen. Minder daklozen, minder gezondheidsproblemen, minder stress (heb ik wel voldoende banen om deze absurde huur te betalen omdat er niets anders beschikbaar is), minder opvoedproblemen, etc…
Gewoon doen.
Theo Maassen “wil weten wie zij is en hoe het met haar gaat na alles wat er is gebeurd”. Hij heeft het over Khadija Arib, zijn Zomergast van vanavond. Zij wil het vanavond onder andere hebben “over de ‘gevestigde orde in Nederland en hoe het is om daarmee te maken te krijgen”.
Dat komt mooi uit. ‘Na alles wat er is gebeurd’ gaat natuurlijk over ‘de dolkstoot’. In anonieme klachten werd ze beschuldigd van machtsmisbruik en zou daarmee een onveilige werksfeer hebben veroorzaakt voor de ambtenaren die de Tweede Kamer ondersteunen. Nog voor het haar persoonlijk werd meegedeeld dat hier een onderzoek zou worden ingesteld, lekte het uit naar de pers.
Khadija Arib besloot haar Kamerlidmaatschap vaarwel te zeggen.
Ik ben veel gewend, maar de (anonieme) dolkstoten van de laatste dagen, hebben er toe geleid dat ik niet langer wens aan te blijven als Kamerlid. Ik ben bereid veel te verdragen, maar ieder mens heeft zijn grens. Het betreft hier aanvallen op mijn waardigheid
Hoe het is om met de ‘gevestigde orde’ te maken te krijgen, zou zomaar kunnen slaan op dezelfde kwestie. Toen ze in 2016 Kamervoorzitter werd ze geacht een motie van de Kamer uit te voeren om de ambtelijke diensten van de Tweede Kamer te moderniseren. In dat proces zijn blijkbaar menig harde woorden gevallen, een vete tussen ambtelijke top en Arib tot gevolg.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Zelfde product, maar over de grens goedkoper door inkoopbeperkingen van leveranciers.
‘Volgens de belangenorganisaties leggen producenten beperkingen op aan distributeurs en retailers. Hierdoor zijn winkels gedwongen om hun inkopen te doen in een bepaald gebied of bij een specifieke partner, en kunnen ze niet altijd inkopen waar de prijzen het gunstigst zijn.
Deze leveringsbeperkingen kunnen leiden tot prijsverschillen tussen verschillende EU-lidstaten, wat zowel consumenten als retailers zou benadelen. De belangenorganisaties pleiten daarom voor regels die dit moeten verbieden.
Een liter cola kost in Nederland op dit moment bijvoorbeeld zo’n 1,50 euro, terwijl dezelfde cola bij supermarktketen Edeka in Duitsland 1,07 euro kost. Ook producten als chocopasta, ketchup en shampoo zijn in Duitsland goedkoper.
Uit onderzoek van de Europese Commissie uit 2020 blijkt dat consumenten in totaal tot wel 14,1 miljard euro zouden kunnen besparen als de inkoopbeperkingen worden opgeheven.’ (NOS Nieuws 7 augustus 2023)
‘De interne markt is een ruimte zonder binnengrenzen waarin het vrij verkeer van goederen, personen, diensten en kapitaal is gewaarborgd volgens de bepalingen van het EU-Werkingsverdrag (artikel 26, lid 2, EU-Werkingsverdrag).’ (MinBuZa)
Waarom worden die leveringsbeperkingen dan nog steeds gedoogd?
MEDEDELING - In het tweede deel van het drieluik Kunst op Zondag tentoonstellingstips vervolgen we onze museale reis door ons eigen land. Van Amsterdam naar het Brabants Deurne en van Leiden naar het Gelderse Veenendaal. Alle steden zijn met de trein bereikbaar, de geselecteerde musea zijn gratis te bezoeken met de Museumkaart. De tuinen van het Rijkmuseum zijn gratis voor iedereen.
Richard Long Grassculpturen in de tuinen van het Rijks © foto Wilma Lankhorst.
De Britse kunstenaar Richard Long (Bristol, 1945) is de zomergast in de tuinen van het Rijksmuseum in Amsterdam. Dit is de tiende editie van het gratis beeldenfestival in de tuinen rondom het Rijkmuseum. Long is een beeldend kunstenaar. Hij werkt met verschillende materialen en dan het liefst met natuurlijke materialen als stenen, gras en hout. Long wordt vaak ingedeeld bij de land-art kunstenaars, maar daar wil hij beslist niet bij horen. “Dat zijn mensen die met grote machines door het landschap razen”, aldus Long. Long werkt subtieler en gebruikt bij voorkeur zijn handen. Ik noem hem daarom liever een natuurkunstenaar. In de tuinen van het museum liggen zes werken van hem en binnen nog een twee. Van deze acht zijn er zes nieuw en twee opnieuw opgebouwd. Long maakt sculpturen die vergankelijk zijn: voetsporen, cirkels en lijnen van verzamelde stenen. Voor het Rijks maakte hij steen- en grassculpturen.
Het eigendomsrecht is in onze neoliberale maatschappij vooral verbonden aan privébelangen. De bezitter van grond of goederen exploiteert zijn bezit op de eerste plaats voor zichzelf. Privatisering betekent doorgaans dat collectieve belangen het moeten afleggen tegen private belangen van particuliere investeerders. Het collectieve belang van het natuurbehoud verliest het daarom maar al te vaak van de beperkte, korte termijnbelangen van aandeelhouders die zo snel mogelijk zoveel mogelijk willen verdienen.
Kunnen we dat eigendomsrecht ook omkeren zodat het de natuur ten goede komt? De Franse milieufilosoof Baptiste Morizot verwijst in zijn boek Het levende laten vlammen naar voorbeelden van natuurbeschermers in zijn land die land aankopen om de natuur onbelemmerd zijn gang te laten gaan. In deze ‘haarden van vrije evolutie’ krijgt de natuur ‘het recht’ zich volledig in vrijheid te ontwikkelen. ‘De klassieke vorm van eigendom is de vrijheid om te nemen; het genotsrecht, het recht om zich te bedienen. Maar hier wordt eigendomsrecht geschetst als een recht om terug te geven, non-bezit als de vrijheid om terug te geven.’ Morizot verwijst naar het ontstaan van het kapitalisme dat feitelijk begonnen is met de particuliere toeëigening van voorheen gemeenschappelijke gronden, de z.g. ‘enclosures’.
Natuurlijk (sic!) is het aankopen van kleine stukjes bos weinig meer dan een druppel op de gloeiende plaat van de strijd tegen klimaatopwarming en verlies aan biodiversiteit. Het gaat de filosoof Morizot dan ook vooral om een andere manier van denken. Die begint bij het besef dat wij zelf deel zijn van de natuur. Het dualisme (mens versus natuur) moet worden vervangen door het besef dat ‘het leven voor de mens alleen leefbaar is als het ook leefbaar is voor het weefsel van het levende als geheel.’ Natuurbescherming is volgens Morizot ook een verkeerde, in wezen paternalistische, term die uitgaat van het ‘anders-zijn’ van de natuur ‘tegenover een superieure mens, die als enige een rationeel innerlijk bezit.’ Voor de agrarische sector heeft de filosoof ook nog een correctie. De landbouw en veeteelt is inmiddels volledig geïntegreerd in de kapitalistische economie. Boeren noemen we voedselproducenten, vergelijkbaar met ondernemers die stoelen of pannen produceren. Maar de ‘productie’ van vruchten, graan of vlees is niet vergelijkbaar. Het proces dat ons voedsel verschaft is in hoge mate afhankelijk van de natuur zelf. Koeien produceren melk, de boer helpt en begeleidt dat proces, zou je kunnen zeggen. Zonder de actieve werking van zon en regen zijn er geen vruchten te plukken. Is dat een taalspelletje? Volgens Morizot is de productie metafoor nodig ‘om de toe-eigening van het levende te rechtvaardigen’. De mens als bezitter van de natuur, een valse en riskante voorstelling hoe de wereld in elkaar steekt. Het is een in bijzondere en hoogst moderne voorstelling in de honderdduizenden jaren oude geschiedenis van de mensheid. Veel oudere volken hebben het beter begrepen dan wij nu. En dat verkeerde begrip zit ons in de weg bij het vinden van oplossingen voor de klimaatopwarming en de zorg voor biodiversiteit.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Zelf dacht ik aan een Japanse uitdrukking, maar het blijkt dat Ke-mo sah-bee de term is die het Indiaanse hulpje van de Lone Ranger voor hem gebruikt, een verbastering van een woord uit enkele inheems-Amerikaanse talen.
Zo leer je nog eens wat.
Hako Yamasaki is een Japanse singer-songwriter die grote successen boekte in de jaren zeventig, in de jaren negentig aan lager wal raakte toen haar platenmaatschappij failliet ging (en haar jarenlang bleek te hebben gepiepeld), en zich uiteindelijk heruitvond.
Help Me is van haar tweede plaat ‘Tsunawatari’ uit 1976. Yamasaki was toen pas 19 jaar oud.
Een aardig raadspelletje bij dit soort videoclips is jezelf de vraag te stellen: uit welk jaar stamt deze muziekclip?