van Prof.Dr. Bert van den Braak, eerder verschenen bij het Montesquieu Instituut "In 2018 heeft een commissie onder leiding van Johan Remkes een prachtig rapport gepresenteerd. Daar is nog niets mee gebeurd." Dat liet een vooraanstaande oud-politica onlangs optekenen in een artikel in het Nederlands Dagblad over het voorstel om het ledental van de Tweede Kamer uit te breiden naar 250 [1]. Had zij een punt of ging het - zoals vaker - om een 'gevoel'? De waarheid ligt een beetje in het midden. Er is wel degelijk het nodige gedaan met voorstellen van de Commissie-Remkes, zowel door het kabinet als door Tweede Kamerleden. Om met dat laatste te beginnen: in januari 2019 kwam SP'er Ronald van Raak met een initiatiefvoorstel om het correctief referendum grondwettelijk mogelijk te maken. Dat voorstel - verdedigd door Renske Leijten - sneuvelde in de Tweede Kamer bij de tweede lezing. Leijten ondernam direct een nieuwe poging, waarvan de eerste lezing in de Eerste Kamer gaande is [2]. Bij mogelijke wijziging van het kiesstelsel was er eveneens beweging. Minister Kajsa Ollongren kwam met een wetsvoorstel om stemmen op een lijst of een persoon mogelijk te maken, zoals de Staatscommissie had bepleit. Haar opvolgster, minister Hanke Bruins Slot, zag in kritiek van de Raad van State reden om het voorstel aan te passen. Het ligt nu wederom op de tekentafel en is zeker nog niet van de baan. Hoe het wetsvoorstel straks parlementair ontvangen wordt, weten we nog niet. Over de vraag of er een Constitutioneel Hof moet komen, wordt eveneens nog nagedacht. Het kabinet lijkt te kiezen voor opheffing van het verbod om wetten aan de Grondwet te toetsen, maar voelt vooralsnog niet voor een apart Hof. Een concreet wetsvoorstel is er nog niet en ook de Tweede Kamer is zich nog aan het oriënteren. Er komt ongetwijfeld een vervolg. De aanbevolen Wet op de politieke partijen (WPP) was tot juli dit jaar in consultatie en staat dus aan het begin van het wetgevingsproces. Minister Ollongren nam in haar ontwerp diverse aanbevelingen van de Staatscommissie over, maar zolang er nog geen definitief voorstel is, laat de uitkomst uiteraard nog op zich wachten. Ook hier geldt: wordt vervolgd. Dat geldt evenzeer voor het aanbevolen terugzendrecht voor de Eerste Kamer (waarbij de Tweede Kamer het laatste woord zou krijgen). Dat voorstel is iets verder, want in juni diende minister Bruins Slot een wetsvoorstel in. Een eerstelezingsvoorstel over behandeling van de tweede lezing van grondwetsherzieningen in de Verenigde Vergadering ligt bij de Eerste Kamer. Het kabinet liet in een reactie op het rapport direct al weten niets te voelen voor de gekozen kabinetsformateur. Politiek draagvlak voor die wijziging lijkt er evenmin te zijn. Voor andere punten, zoals vergroting van democratische kennis en vaardigheden in het onderwijs, geldt dat uitwerking minder zichtbaar is. Er ligt nog geen voorstel om 5 mei om te vormen tot 'Vrijheidsdag'. Steunverlening aan parlement.com zou overigens wel een zeer concrete uitwerking zijn, in lijn met de aanbevelingen van de Staatscommissie. Er gebeurde en gebeurt dus wel degelijk iets, maar veel is nog 'aanhangig'. Veranderingen en parlementaire processen gaan niet zo snel en bij grondwetsherzieningen is behandeling in twee lezingen nodig. Bovendien moet er dan een meerderheid van twee derde (in beide) Kamers zijn. Afgezien daarvan was wat de Staatscommissie voorstelde nu ook weer niet zo vergaand. Twee belangrijke punten bleven onaangeroerd. Het vetorecht van de Eerste Kamer zou nagenoeg onaangetast blijven en er werd niet aangestuurd op grotere kiezersinvloed op grondwetsherzieningen, zelfs als die ingrijpend zijn (grondwetsherziening valt niet onder het correctief referendum). Onvrede zit vooral bij de kabinetsvorming en een gebrek aan dualisme. Dat laatste vergt een cultuuromslag, maar kan de daadkracht juist weer belemmeren. Grote stelselwijzigingen zijn niet waarschijnlijk en evenmin gewenst. Dat was eigenlijk ook de belangrijkste conclusie van de Staatscommissie. Misschien was het juist in die zin een prachtig rapport. Noten: [1] Niels van den Bovenkamp, 'Hoe haalbaar is Tweede Kamer met 250 leden?', Nederlands Dagblad, 31 augustus 2023. [2] Inmiddels verdedigd door Lilian Marijnissen en Nicole Temmink.
Atomic Tom is zo’n bandje dat nooit is doorgebroken, maar dat met het juiste materiaal een kristalhelder geluid weet neer te zetten.
Alleen jammer van dat stroboscopisch effect. Je zou er haast spontaan een toeval van krijgen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
COLUMN - Een bericht uit het FD: ‘Shell gaat vanaf de derdekwartaalrapportage alleen nog bijeenkomsten houden voor financieel analisten. Journalisten mogen daar wel inbellen en meeluisteren, maar geen vragen stellen. De olie- en gasmultinational wil zo het proces rond de kwartaalrapportage ‘vereenvoudigen’ en het in lijn brengen met branchegenoten’. Zo ontnemen ze journalisten de enige manier om direct en ongefilterd vragen te stellen aan het bestuur, volgens Mark van Baal van het groene aandeelhouderscollectief Follow This. ‘Dit is duidelijk een stap om kritische vragen van journalisten over langetermijnbeleid en klimaatbeleid te minimaliseren.’
Thomas Bruning, algemeen secretaris van journalistenvakbond NVJ, ziet dit vaker gebeuren. ‘Het past in een trend waarin bedrijven en overheden de regie proberen te pakken op informatie. En bij een persconferentie hebben ze die regie niet. Dan krijg je onverwachte vragen van journalisten’, zegt hij. Mogelijk vervelende vragen. Terwijl de financieel analisten zich met een aandeelhoudersblik concentreren op de cijfertjes voor de korte termijn kunnen journalisten een bedrijf nog wel eens confronteren met hun maatschappelijke verantwoordelijkheid op de langere termijn. En op dat punt willen de meeste bedrijven, Shell voorop, niet in verlegenheid gebracht worden.
We raken hier aan een heilige wet van het kapitalisme. Private bedrijven houden uit concurrentieoverwegingen hun bedrijfsinformatie zoveel mogelijk geheim. Er is een wettelijke plicht om bepaalde bedrijfsinformatie openbaar te maken. Maar de informatie in jaarverslagen kan zo geredigeerd en gedoseerd worden dat de reputatie van het bedrijf hoe dan ook overeind blijft. De belangen van andere ‘stakeholders’ zijn doorgaans ondergeschikt aan het belang van de bedrijfseigenaar die per definitie altijd het laatste woord heeft bij de informatieverstrekking. En die eigenaar, dan wel zijn voorlichter, wil niet graag lastig gevallen worden door vervelende vragen van journalisten over zaken die zijn reputatie kunnen schaden.
VERSLAG - Acht april j.l. was het vijftig jaar geleden dat kunstenaar Pabo Picasso overleed. Op 25 oktober a.s. wordt zijn geboortedag (1881) herdacht. Wereldwijd besteden 50 musea dit jaar aandacht aan het werk en het oeuvre. Het accent van de feestelijkheden ligt uiteraard in Spanje en Frankrijk. Ook buiten deze twee landen hebben geselecteerde musea de kans gekregen een tentoonstelling te organiseren. Voor Kunst op Zondag zet ik er graag een paar op een rijtje. Ik wens je een mooi Picasso-jaar.
Cobra Museum presenteert Picasso, terug naar de bron © foto Cobra Museum.
Het team van het Cobra Museum in Amstelveen ging terug naar de bron, op zoek naar de ‘Andere Picasso’. In Amstelveen is een deel van het oeuvre van Picasso dat minder bekend is te zien. Je leest wetenswaardigheden over de culturele achtergrond van de kunstenaar, zijn kindertijd en zijn liefde voor dans & theater. Je krijgt een mooi inzicht in Picasso’s fascinatie voor keramiek.
‘De Andere Picasso, terug naar de bron’ is nog tot en met 8 oktober te zien in het Cobra Museum in Amstelveen.
Royal Delft Pablo Picasso Magisch Keramist © foto Royal Delft.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Robert Fico’s Smer is de grootste geworden bij de parlementsverkiezingen zaterdag in Slowakije.
‘Omdat geen enkele partij of alliantie de 76 zetels haalt die nodig zijn voor een meerderheid, zal er een coalitieregering nodig zijn. Analisten voorspelden dat een regering tussen Smer-SD, Hlas-SD en SNS de meest waarschijnlijke uitkomst is, aangezien Hlas-SD-leider Pellegrini heeft verklaard dat zijn partij en Smer-SD zowel “politiek als ideologisch” “dichterbij” staan.’
Fico behaalde 42 zetels. Zijn tegenstander, Progressief Slowakije bleef op 32 zetels steken. Fico kan met Hlas (27 zetels) en de uiterst rechtse SNS (10 zetels) een coalitie vormen. Pellegrini kan daarbij hoge eisen stellen. Een coalitie van PS, Hlas met de christendemocratische KDH (12 zetels) en de rechtse liberale SASKA (11 zetels) is ook nog een optie. Van Fico is bekend dat hij ondanks zijn grote woorden ook pragmatisch kan zijn om aan de macht te komen. Hoeveel hoofdpijn hij de EU gaat bezorgen blijft nog even onduidelijk.
In de derde eeuw v.Chr. kregen de Academie van Plato en de Peripatetische school van Aristoteles gezelschap van nieuwe filosofische stromingen, zoals het Cynisme, de Cyreense School, het Epicurisme, de Stoa en de Skepsis. Het was onvermijdelijk dat er ook combinaties zouden komen.
Sceptisch en pragmatisch als hij was, stelde Karneades dat het Romeinse Recht niet was gebaseerd op een natuurlijke orde, maar op praktisch nut. Het ‘natuurrecht’ is volgens Karneades een fictie. Mensen vinden geen wetten uit op basis van een hogere waarheid, maar uit overwegingen van praktisch nut. De natuur drijft alle levende wezens naar wat voor hen nuttig is, en dat is de werkelijke basis van het recht. Wetten verschillen dan ook van elkaar, net als de gewoonten van de volkeren die ze uitvinden. En ze veranderen naar gelang hun cultuur verandert.
Hiermee sluit Karneades aan op de gedachten van Epikouros over recht. Epikouros meende ook dat recht teruggaat op praktisch nut. Het verschil is dat Karneades, in tegenstelling tot Epikouros, de nadruk legde op de veranderlijkheid van het recht. Epikouros beschouwt de moraal als een individuele afweging, met als doel het maximaliseren van genot. Maar wat genot is, is volgens Epikouros afhankelijk van het mens-zijn, niet van de cultuur waar iemand in leeft. Op die manier streefde Epikouros naar een moraalfilosofie met universele morele uitspraken.
Morgen gaan de Slowaken naar de stembus. In de voorbeschouwingen wordt de mogelijke terugkeer van Robert Fico als regeringsleider opgevat als een bedreiging voor de stabiliteit van Europa. De populist en Russofiel Fico wil de steun van zijn land aan Oekraïne terugdraaien. Slowakije zou onder zijn leiding in het spoor van Orbán een nieuwe Europese bondgenoot van Poetin kunnen worden. Wint Rusland de Slowaakse verkiezingen? kopt de conservatieve Britse nieuwssite UnHerd. Politico’s Matthew Karnitschnig relativeert dergelijke geluiden. Als Fico wint, wat nog helemaal niet zeker is, zal hij met niet meer dan 20% van de stemmen hoogstens een zeer instabiele regering kunnen vormen die het waarschijnlijk niet lang zal uithouden. En ondanks alle anti-westerse retoriek is een uittrede uit de NAVO ondenkbaar.
Slowakije, het oostelijke deel van het voormalige Tsjecho-Slowakije (niet te verwarren met Slovenië) heeft ruim 5 miljoen inwoners en is op Bulgarije na het armste land in de EU. Het land is in meerdere opzichten sterk verdeeld. Een jongere, stedelijke pro-Europese generatie staat tegenover een oudere, meer pro-Russische groep. De laatste is vooral op de platteland te vinden waar de armoede het grootst is en waar een oudere generatie met een zekere nostalgie terugkijkt op het socialistische verleden. Daar hebben de sociaaldemocraten van Fico’s partij Smer de grootste aanhang. De meeste jongeren hebben hun hoop gevestigd op de 39-jarige nieuwkomer, Europarlementslid Michal Šimečka en zijn Progressief Slowakije. In de laatste polls staat de SMER nog bovenaan met 20%, direct gevolgd door de snel gestegen PS met 18%. PS is een pro-Europese sociaal-liberale partij en heeft zich in het Europarlement aangesloten bij Renew, waar ook D66 en de VVD in zitten. Šimečka is sinds vorig jaar een van de vice-voorzitters van het Europarlement. De president van Slowakije, Zuzana Čaputová, die al heeft aangekondigd niet meer op te zullen gaan voor een tweede termijn, is ook lid van de PS. De jurist Čaputová werd bekend door haar strijd tegen de plannen voor de opslag van giftig afval. In 2019 werd ze als anti-corruptiekandidaat met overmacht als president gekozen. Een overzicht van aan de verkiezingen deelnemende partijen vind je hier.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
We verbazen ons met z’n allen wat kunstmatige intelligentie zoal vermag. Het vertalen van hele videosegmenten in de ‘oorspronkelijke’ stem van de spreker bijvoorbeeld.
Maar wist u dat je met kunstmatige intelligentie ook reeds lang overleden zangers overtuigend je favoriete liedjes kunt laten coveren?
The Creatures waren een zij-project van zangeres Siouxsie Sioux en drummer Budgie. ‘Killing Time’ is van hun tweede studio-album uit 1989: Boomerang.
Mathieu Saïkaly is een Franse singer-songwriter en acteur van Libanese afkomst. In 2014 won hij de finale van de talentenshow Nouvelle Star.
De meeste van zijn liedjes en covers zijn traag, romantisch en een beetje dromerig.