Labour verliest weer

Vorige week waren er in Engeland gemeenteraadsverkiezingen. De landslide overwinning van Labour bij de parlementsverkiezingen van vorig jaar juli kreeg geen vervolg, integendeel. Labour verloor meer dan 180 raadszetels en raakte in een tussentijdse verkiezing voor het Lagerhuis ook nog eens een parlementszetel kwijt. De vorig jaar op de Conservatieven teruggewonnen Labourkiezers in de Midlands gingen voor een groot deel naar Reform UK, de partij van Brexit-aanjager Nigel Farage. Hij was de grote winnaar van deze verkiezingen met meer dan 650 raadszetels, een meerderheid in tien gemeenten, twee nieuwe burgemeesters en ook nog die ene parlementszetel die Labour verloor. Ook de Liberalen en de Groenen deden het goed bij deze verkiezingen. De Conservatieven verloren bijna net zoveel zetels als Reform UK er won. Volgens hun nieuwe voorzitter Kemi Badenoch was dat min of meer verwacht. Zij had eerder al gezegd dat ze meer tijd nodig heeft om de partij na het grote verlies vorig jaar weer op de rails te krijgen. Maar waarom wist Labour de winst van vorig jaar niet vast te houden? Partijleider Keir Starmer ligt onder vuur, schrijft The Guardian. Backbenchers beschuldigen de premier en zijn team van zelfgenoegzaamheid over de tussentijdse verkiezingen voor de parlementszetel in Runcorn en Helsby en vragen zich af waarom hij het kiesdistrict niet heeft bezocht tijdens de campagne. Een kritisch Lagerhuislid zegt: "Mensen hebben de verandering die we beloofd hebben niet gevoeld en zijn het zat na 14 jaar van zware tijden onder de Tories. Ze gaan elders naar antwoorden zoeken. Ik maak me zorgen dat we de mensen met wie we de partij hebben opgericht – de arbeidersklasse – als vanzelfsprekend beschouwen. We zijn gekozen om de publieke dienstverlening te verbeteren en de levensstandaard te verhogen, en daar moeten we echt mee beginnen." Winterbrandstoftoeslag "Bij elke deur kreeg ik dezelfde klacht: winterbrandstof en PIP," vertelde een Labour-campagnevoerder in Runcorn aan BBC correspondent Zeffman. Dat ging dan over het besluit van de Labourregering van vorig najaar om de winterbrandstoftoeslag aan een inkomenstoets te onderwerpen en de recente aankondiging dat de voorwaarden voor de Personal Independence Payment, een bijstandsuitkering voor gehandicapten, strenger zouden worden. Vooral die toeslag op de brandstofkosten heeft Labour parten gespeeld, geven ook gematigde partijleden toe. Natuurlijk heeft Labour het moeilijk met het herstel van de wankele economie die het van de Conservatieven moest overnemen. Als die toeslagmaatregel er niet was geweest hadden de critici wel iets anders gevonden, zegt men. Zorgwekkend is wel dat Starmer en zijn team de toestand in het land kennelijk niet goed hebben aangevoeld. Voorlopig zitten ze nog goed, daar in Westminster, de parlementsverkiezingen zijn nog ver weg, dat lijkt zo ongeveer de stemming. Woensdag, in het eerste vragenuur met de premier na de verkiezingen, weigerde Starmer nog steeds iets te veranderen aan de bezuiniging op de winterbrandstoftoeslag. Ondanks een oproep van 45 Labour parlementariërs uit het noorden en de Midlands. Ondertussen zitten de lokale partijgenoten overal in het land met de brokken. Eerder dit jaar, toen de polls lieten zien dat Farage in de lift zat, liet Labour zich verleiden tot de klassieke reactie van de middenpartij: opschuiven naar rechts. En dan vooral op het punt van migratie. Zo'n veertig Labour parlementariërs, verenigd in de Red Wall groep, drong bij de regering aan op een strenger asielbeleid. Dat was ook te zien in de recente verkiezingscampagne. Het linkse parlementslid Diana Abbott bekritiseerde alle aandacht voor asiel, bootvluchtelingen en strengere rechtsspraak: "Het draaide allemaal om het kopiëren van Reform UK. Het was een ramp. Daar moet een einde aan komen." Volgens Roger McKenzie van de Morning Star, "ontleent de Red Wall-groep, in haar retoriek racistische taal en stijlfiguren aan de partij van Nigel Farage. Ze zien immigratie uit Afrika en het Caribisch gebied als een probleem, in tegenstelling tot migratie uit delen van Australië en Nieuw-Zeeland met een witte meerderheid." De sociaaldemocratische pressiegroep Momentum waarschuwt: "Door te blijven bezuinigen, de extreemrechtse beweging te paaien en geen echte verandering teweeg te brengen, loopt de Labour-leiding het risico het land in handen te geven van figuren als Nigel Farage." Is dit het lot van de Europese sociaaldemocratie: het contact met de achterban verliezen, kiezers die met extreemrechtse schreeuwlelijkerds weglopen proberen te achterhalen door naar rechts te buigen en ondertussen sociaal-economische issues verwaarlozen waardoor nog meer kiezers weglopen?

Door: Foto: Terry Donovan (cc)
Waan van de dag

Nakba 2025

, door

Een maandenlange Israëlische militaire operatie in het noorden van de Westelijke Jordaanoever heeft tienduizenden mensen op de vlucht gedreven.

Sinds januari heeft het Israëlische leger een grootschalige militaire operatie uitgevoerd in drie kampen in het noorden van de Westelijke Jordaanoever, waarbij tienduizenden mensen ontheemd raakten en wijdverspreide verwoestingen werden aangericht. Israëlische functionarissen, die zeggen dat het doel van de operatie is om militanten en hun wapens aan te vallen, hebben gezegd dat het leger erop voorbereid moet zijn om een ​​jaar lang in de kampen te blijven.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Jeroen Van Hove (cc)

De onwil om te luisteren (én te handelen)

, door

COLUMN - Caelesta Braun maakt zich zorgen over de geringe ontvankelijkheid van de huidige coalitiepartijen voor kritiek, adviezen en oproepen uit de samenleving.

Ik moest laatst denken aan het gedicht ‘lekker stout’, een van die treffende gedichten van Annie M.G. Schmidt. Het gedicht begint met: “ik wil niet meer, ik wil niet meer…”. Vervolgens word je meegenomen in een tirade van onwil, om daarna over alle stoute dingen te lezen die de ik-persoon wel wil, bijvoorbeeld: “ik wil heel hard stampen in een plas en dan m’n tong uitsteken.” Om dan uiteindelijk bij de afsluitende zin aan te komen: “en als ze kwaad zijn, zeg ik: Bil!”

Wie het gedicht als ouder leest, herkent de opstandige (peuter)puber. Je ziet ze voor je. Vaak ook nog stampvoetend en met de handen tegen de oren: “Ik luister niet, lekker puh, je kan me toch niks maken.” Dat is ook de boodschap van het gedicht: gewoon lekker overal tegenaan schoppen en je nergens iets van aantrekken. De wijze ouder bakent stevig af en wacht geduldig, wetende dat dit gedrag tijdelijk is en hoort bij de ontwikkeling van peuters naar kinderen en van pubers naar volwassenheid.

Bij mij roept dit gedicht niet alleen associaties op met (peuter)pubergedrag, maar het doet mij juist ook denken aan de huidige coalitiepartijen. De onwil om te luisteren naar de wereld om hen heen en er betekenisvol naar te handelen nemen zorgelijke vormen aan. Medeoverheden, uitvoeringsorganisaties, adviesraden, wetenschappers, journalisten, rechters, maatschappelijke organisaties; ze kunnen allemaal roepen tot ze een ons wegen. Geen gehoor. “Ik luister lekker toch niet.”

Foto: Paul Theodor Oja, via Pexels.com.

Morele spanningen bij familieparticipatie in verpleeghuis

, door

De participatie van familie in de zorg voor hun naaste met dementie in het verpleeghuis kan tot morele spanningen en onzekerheden leiden. Zorgethicus Nina Hovenga laat zien welke dat zijn en wijst op het belang van voortdurende dialoog hierover.

De zorg voor mensen met dementie staat onder druk door vergrijzing, budgetkortingen en personeelstekorten. Beleidsmakers stimuleren daarom de participatie van informele zorgverleners, zoals mantelzorgers (familie en andere naasten) thuis en in het verpleeghuis. Deze betrokkenheid kan de druk op zorgprofessionals verlichten en heeft vaak een positieve impact op het welzijn van mensen met dementie de familie zelf (Preshaw et al., 2016; Omori et al., 2019).

Tegelijkertijd brengt deze beleidsontwikkeling morele spanningen en onzekerheden met zich mee voor alle betrokkenen. Zo kan de toegenomen druk op familie om meer zorg te verlenen leiden tot overbelasting en schuldgevoelens als zij niet aan deze verwachtingen kunnen voldoen. Ook is familie vaak onzeker over wat zij mogen verwachten van zorgprofessionals en wat er precies van hen verwacht wordt (Hovenga et al., 2024).

De spanning tussen wat wenselijk is en praktisch haalbaar, kan morele stress veroorzaken

Mensen met dementie kunnen zich daarnaast afvragen of ze het prettig vinden dat hun naaste extra zorg op zich neemt, omdat dit hen in de relatie kwetsbaarder kan maken (Schermer, 2004). Voor zorgprofessionals geldt dat zij steeds vaker worstelen met de vraag welke taken zij nog kunnen uitvoeren gezien het toenemende personeelstekort en welke taken zij van familie mogen verwachten.

Closing Time | Dawn of Days

, door

Conclave is een melodische doom-/sludgemetalband uit Massachussets. Er wordt in elk geval veel gebruld en gegorgeld.

O, en was u al bekend dat er vandaag een nieuwe paus is verkozen?

Foto: Davide Mauro, CC BY-SA 4.0, Peace dove by Banksy in Bethlehem, via Wikimedia Commons.

Vrijheid

, door

Vandaag Sargasso’s eigen bevrijdingsfestivalletje, als nabrander na de vierde en vijfde mei.

Het was, zoals elk jaar, altijd weer even schakelen van de serene twee minuten stilte naar de helikopterherrie waarmee popartiesten naar de podia in den lande vlogen.

Waar het op 4 mei veel ging over mensen die hun levens hebben geofferd voor de vrijheid, hoorde je op 5 mei nauwelijks nog een bekende artiest een liedje over vrijheid vertolken. Daarvoor zijn dit jaar “regionale songwriters, muzikanten, bands en acts uitgedaagd om hun eigen Song for Freedom te schrijven”.

Liedjes over vrijheid zijn net zo verschillend als de interpretaties die mensen er op na houden over wat vrijheid in werkelijkheid is of zou moeten zijn. Volkomen willekeurig kiezen we  twee winnaars van de regionale ‘Songs for Freedom’ voor Sargasso’s vrijheidsfestival.

Uit Limburg: Celine Shanice met ‘Free’. “Een lied over de vrijheid van de geest, het loslaten van mentale obstakels en het omarmen van verandering. Mentale gezondheid speelt een grote rol in mijn leven en is iets wat in mijn nabije omgeving vaak aan bod is geweest. Met dit nummer wil ik het taboe doorbreken en laten zien dat je niet alleen bent” .

Uit Groningen: Suze Schoenmaker met ‘Rustig Slapen’. Een lied “over mensen in oorlogssituaties, huiselijk geweld…en dat het niet zo zou moeten zijn, dat ik ze een beter leven toewens” (RTV Noord sprak haar na haar optreden gisteren).

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | Heroes

, door

In 2012 richtten Johnny Depp, Alice Cooper en Joe Perry (gitarist van Aerosmith) de band Hollywood Vampires op, vernoemd naar een drankclubje rond Alice Cooper in de jaren ’70.

Wie wil er af en toe nou geen rockheld zijn? Het gaat Depp in elk geval niet slecht af.

Closing Time | T-Bone Shuffle

, door

Enkele dagen terug overleed bluesgitarist en -zanger Joe Louis Walker. Hij werd 75 jaar.

Walker was een grote naam in het bluescircuit en speelde met zo’n beetje iedereen die er toe deed. Hij heeft tientallen platen op zijn naam staan.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende