In het boek “Was het de moeite waard”, kijken 32 geïnterviewden terug op hun veelzijdige en jarenlange betrokkenheid bij Nicaragua, El Salvador, Guatemala en Honduras. Hans Beerends die al sinds eind jaren zestig betrokken was bij de DerdeWereldbeweging beantwoordt de vraag uit de titel positief. ‘Was het de moeite waard – revolutie, solidariteit, strijd in Latijns-Amerika’, onder deze titel kwam op 10 mei een honderdtal activisten samen die vanaf de jaren ‘70 gewerkt hadden als ontwikkelingswerker/steunverlener bij de bevrijdingsbeweging in Nicaragua, El Salvador, Guatemala en Honduras. Allemaal hadden zij met hart en ziel gewerkt in deze landen en hadden zowel de politieke opgang als neergang in die landen meegemaakt. Op de bijeenkomst werd geëvalueerd over de vraag wat er fout ging, hoe de bevrijdingsbewegingen dwarsgezeten werden door de VS onder president Reagan en hoe in één geval (Nicaragua) een socialistisch georiënteerde samenleving kon veranderen in een dictatuur. Want ja, ooit was er vreugde en alle activisten in Nederland en Latijns-Amerika zongen en riepen luidkeels: ‘Na-Ni-ca-ra-gua, heel Latijns Amerika!!! De verwachting was hoog. De dictatuur van president Somoza was in 1979 verslagen en de regering werd overgenomen door het Sandinistische front. Heel links Nederland tot aan de linker vleugel van het CDA was enthousiast. Na Cuba en Chili zou er nu een samenleving komen waar rechtvaardigheid en menswaardigheid centraal zouden staan. Er ontstonden steunacties van PvdA en VARA, later zelfs aangevuld door CPN en CDA, de NOVIB stond in het teken van Nicaragua en het FNV organiseerde in samenwerking met het Nicaraguacomité werkbrigades voor vakbondsjongeren. De Sandinisten startten een alfabetiseringsprogramma en in 1981 startte in Nederland de campagne ‘Boeken voor Nicaragua’. Nederland besloot voor 5 jaar wederopbouwhulp te verschaffen. Er vertrokken tientallen bouw- en koffieplukbrigades en veel steden begonnen een stedenband met dit veelbelovende land. De droom duurde 10 jaar. In 1989 vierde het comité de feestcampagne ’10 jaar naast Nicaragua’, maar de afbrokkeling van socialistische idealen was toen al begonnen. In 1990 won de centrumrechtse partij de verkiezingen. Deze rechtse draai had alles te maken met de politiek van de Amerikaanse president Reagan die de tegenstanders van het sociale bewind, de zogeheten contra’s, aanmoedigde en hen van wapens voorzag. ‘Freedom fighters’ noemde Reagan deze tegenstanders. Door allerlei ontwikkelingen veranderde de top van het Sandinistische front van socialistisch in een dictatuur. De teleurstelling van al die progressieve werkers in Nicaragua en Nederland was groot. Ook in de omringende landen bleven de progressieve partijen weliswaar bestaan, maar hun invloed werd steeds minder. —— De bijeenkomst op 10 mei en het solidariteitsboek—– Het was een prachtig gezicht, al die doorgewinterde ontwikkelingswerkers en activisten, en ik vanuit de wereldwinkels, die in die jaren ‘70 een netwerk waren voor de landencomités van zuidelijk Afrika en van Latijns Amerika. Elk Latijns Amerikaans land had in die jaren wel een solidariteitscomité in Nederland en wij verspreidden informatie en stimuleerden klanten om mee te demonstreren. Op mijn vraag halverwege de bijeenkomst of al die acties nou geleid hebben tot een hogere koopkracht in die landen, was het antwoord een aarzelend ja. Weliswaar was de teleurstelling bij veel werkers groot, maar ondanks de verrechtsing was er toch sprake van enige verbetering in de koopkracht. Verder was het een boeiende discussie over het politieke proces, de vooruitgang en de afbraak daarvan en wat wij ervan kunnen leren. Op de website www.washetdemoeitewaard.nl vind je extra informatie over de bijeenkomst. Maar nu het boek. —– Het solidariteitsboek —– Nu, zo’n 20 jaar na de zegetocht en daarna de afgang van het progressieve proces in de landen van Midden Amerika, hebben een aantal oudgedienden besloten een bijeenkomst te organiseren nadat zij zo’n 30 ontwikkelingswerkers diepgaand geïnterviewd hebben over hun praktische werk aldaar, hun dromen en hun teleurstelling en vooral de vraag: ‘had het anders gekund?’ Hadden wij of onze regering iets anders kunnen doen? Het is een prachtig boek geworden en het is boeiend en leerzaam voor een ieder die ooit meegedaan heeft met solidariteitsacties, zowel in die landen als in Nederland. Sterker nog, het is een leerboek voor elke activist, ontwikkelingsambtenaar en sympathisant. Kortom, voor iedereen die zich betrokken voelt bij de strijd tegen onderdrukking en mondiale armoede. Het boek kost 21,75 euro, inclusief verzendkosten, en is te bestellen bij het secretariaat van de initiatiefgroep via [email protected]. Ik heb het met heel veel plezier gelezen. Terugkijkend naar alle solidariteitsdemonstraties waaraan ik en met mij veel leden en klanten van wereldwinkels meededen, is het een boek rijp voor al onze leden en klanten. [overgenomen van Vice Versa online]
Visions of Atlantis is een symphonische metalband uit Oostenrijk. Voor sommigen wellicht wat kitsch, maar hee, er zit zelfs een clipje bij!
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Maandag 26 mei: Wilders zet een persconferentie op poten en wil het hoofdlijnenakkoord openbreken met tien punten die moeten leiden tot een nog strenger asielbeleid. Hij voegt daar aan toe: de coalitiegenoten hebben dat maar te slikken, zo niet, dan gaat de stekker uit dit kabinet.
Woensdag 28 mei: De persconferentie na de ministerraad eindigt zo:
Akkerman (omroep WNL): Dus u sluit het uit dat er een Schoof II komt?
Schoof: Ja.
29 – 30 mei: Wilders spreekt de CPAC-conferentie toe. Ultrarechtse politici en aanverwanten uit Europa kwamen in Hongarije bijeen onder het motto ‘Het tijdperk van de patriotten is aangebroken’.
In zijn speech noemde hij een paar van zijn tien punten: het leger inzetten bij grenscontrole, stopzetten van gezinshereniging, 60.000 Syrische asielzoekers onmiddellijk terugsturen, criminele buitenlanders deporteren.
1 juni: Wilders doet er een schep bovenop. Via zijn gebruikelijke pr-loket (X) kondigt hij aan dat de PVV uit de coalitie stapt, als de meeste van zijn tien punten niet worden ingewilligd.
2 juni: Vandaag gaan de coalitiepartners in overleg. (Update: na een uurtje besloten de coalitiepartners er een nachtje over te gaan slapen. Wilders vindt dat er niet goed uit zien. Morgen 9 uur gaat men verder, Update 2: En na vijf minuten gaf men het op en viel het kabinet).
Een gastbijdrage van reageerder Rigo Reus
Het gedicht My grandfather was a terrorist, is afkomstig uit de debuutbundel [1] van Mosab Abu Toha, een Palestijn, die nu met zijn vrouw en drie kinderen in Amerika woont. Hij schrijft o.a. voor The New Yorker, essays, over het lijden van de Palestijnen in Gaza, journalistiek werk, waar hij begin mei de Pulitzer Prize voor ontving.
Maar Mosab Abu Toha schrijft dus ook poëzie, en dit gedicht heb ik voor de gelegenheid proberen te vertalen naar het Nederlands.
My Grandfather Was A Terrorist
My grandfather was a terrorist—
He tended to his field,
watered the roses in the courtyard,
smoked cigarettes with grandmother
on the yellow beach, lying there
like a prayer rug.
My grandfather was a terrorist—
He picked oranges and lemons,
went fishing with brothers until noon,
sang a comforting song en route
to the farrier’s with his piebald horse.
My grandfather was a terrorist—
He made a cup of tea with milk,
sat on his verdant land,
as soft as silk.
My grandfather was a terrorist—
He departed his house,
leaving it for the coming guests,
left some water on the table, his best,
lest the guests die of thirst after their conquest.
My grandfather was a terrorist—
He walked to the closest safe town,
empty as the sullen sky.
vacant as a deserted tent,
dark as a starless night.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Muse geeft hier een niet onverdienstelijke cover van Prince weg, waarbij de heren het rockelement flink omhoog schroeven.
Volgens het Soedanese leger zijn de rebellen van de Rapid Support Forces (RSF) nu volledig verdreven uit Khartoem en omgeving. Bewoners die er terugkeren vanuit de havenstad Port Sudan vinden hun stad in puin. “Khartoem is onbewoonbaar. De oorlog heeft ons leven en ons land verwoest en we voelen ons dakloos, ook al heeft het leger de controle weer terug,” zo citeert de Arabische krant Asharq-news een van hen. “De grootste humanitaire crisis heerst in Soedan”, zeggen hulporganisaties over de oorlog. Naar schatting kwamen tienduizenden mensen om het leven. Daar komt nu een cholera-uitbraak bij en die eist vele levens. In een week tijd stierven zeker 172 mensen aan de besmettelijk ziekte. Eerder al waren er alarmerende berichten over de hongersnood in het land. ‘Nog nooit in de moderne geschiedenis hebben zo veel mensen te maken gehad met honger en hongersnood als nu in Soedan,’ zo waarschuwden deskundigen in opdracht van de VN-Mensenrechtenraad vorig najaar al.
Nieuws uit Soedan dringt moeilijk door tot de rest van de wereld. Aan het begin van de oorlog tussen de opstandige RSF en het regeringsleger, nu twee jaar geleden, werden in Khartoem alle media uitgeschakeld. “Mediagebouwen werden vernietigd, bezet door strijders, geplunderd of in brand gestoken. Alle media in Soedan werden stil”, vertelt Kamal Elsadig, mede-oprichter en directeur van de Soedanese radiozender Dabanga, die nu in Nederland verblijft. Van de drieduizend geregistreerde journalisten raakten er tweeduizend direct hun baan kwijt. Sommigen zijn gevlucht, sommigen verschuilen zich. De journalistenvereniging van Soedan zegt 556 aanvallen tegen mediawerkers te hebben geregistreerd tijdens de oorlog; daarbij werden 31 journalisten gedood en 239 journalisten gearresteerd en vastgezet. In RSF-gebieden is internettoegang alleen mogelijk via Starlink-satellieten in handen van de paramilitairen, vertelt Elsadig. “Daarvoor moet je betalen. Gewapende mannen staan daar soms letterlijk om je heen.
RECENSIE - Trek er op uit met Hemelvaart en Pinksteren. Mijn tip: Ga kunstwandelen in de Achterhoek. Er zijn dit voorjaar twee mooie routes uitgezet. In Hummelo & Keppel kun je de kunstronde lopen (en fietsen) en in ’s Heerenberg is er kunst rondom Huis Bergh. Beide routes zijn gratis en tot en met tweede Pinksterdag (maandag 9 juni) open.
Rondje kunst Hummelo en Keppel © foto Wilma Lankhorst.
Je maakt een wandeling door Hummelo en een deel van landgoed Keppel. Onderweg ervaar je kunst, gedichten, cultuur en de prachtige natuur. Op karakteristieke plekken op de route zijn poëtische bijdrage te horen van onder andere dichters van de Omsmeders en van Ben Jolink, zanger van Normaal en tevens beeldend kunstenaar.
Drie routes op rondje kunst Hummelo en Keppel © foto WL.
De basis van de 3,8 kilometer lange route (de blauwe route) is de bestaande tegelroute. Deze basiswandeling kun je uitbreiden met verschillende lussen naar bijvoorbeeld het Sterrebos Bandus (rode route) en/of een bezoek aan Kunst of Art in Keppel (groene route). Uiteraard kun je ook de vaste wandelroute van circa 4 kilometer lopen over Landgoed Enghuizen en een stop maken op De Klevenhorst. Tijdens de wandelingen zijn er op allerlei locaties rustpunten bij lokale horeca en langs de route.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Red Snapper is een Britse band die sinds 1993 actief is en vooral acid jazz en trip hop maakt. Ze staan erom bekend dat ze elektronische soundscapes combineren met akoestische instrumenten.
‘The Four Horsemen’ komt van het album 666 van de Griekse progrockband Aphrodite’s Child.
Het werd uitgebracht in 1972, voordat Demis Roussos een beroemde popzanger werd en toetsenist Evangelos Papathanassiou het onder de naam Vangelis schopte tot synthesizergod.
“Change Your Name” (2020) gaat over de immigratie van de moeder van Raye Zaragoza. Haar moeder immigreerde van uit Japan naar Amerika en de familie besloot haar een Amerikaanse nam te geven.
Toen dit nummer uitkwam kreeg Raye Zaragoza onnoemelijk veel reacties van mensen die zich in het verhaal herkenden. In dit artikel vertelt Raywe Zaragoza het verhaal van haar moede en die van haar vriendin Joie Lê.