Uit de archieven van de Vlaamse Vereniging van Journalisten:
home › beroepsjournalist › deontologie
2.1 Veralgemeningen
Aanbevolen wordt de berichtgeving over allochtonen waar dat relevant is te nuanceren.
2.2 Polarizeringen (wij-zij perspektief)
Aanbevolen wordt dergelijke polarizeringen zoveel mogelijk te vermijden.
5. EXTREEM RECHTS EN RACISME KRITISCH INKADEREN
Aanbevolen wordt duidelijk te maken van wie de betreffende uitspraken of standpunten afkomstig zijn en in welk verband ze dienen geplaatst.
Zomaar een quasi-willekeurige copy-paste van de gedragsregels voor Vlaamse journalisten. Is dit nu wat we beschaving noemen of is er volgens u hier sprake van nodeloze zelfcensuur (= misschien wel het begin van het einde)?
U bent welkom in het open draadje. Wij schenken azijn en zoete likeur.
Reacties (8)
Dit is niet nodeloze zelfcensuur, dit valt naar mijn idee onder beschaving. Want is het niet de taak van de journalistiek om objectief verslag te geven?
Veralgemeniseren is in sommige gevallen goed, andere gevallen juist niet. Criminaliteit koppelen aan sociaal-economische status lijkt me goed. Dit toeschrijven aan cultuur lijkt me niet goed. Terrorisme veroordelen is goed (zowel vanuit religieuze (Islam) als ideologische (milieu) achtergrond), het veralgemeniseren is in dit geval goed. Alle milieu-liefhebbers of moslim terrorist noemen lijkt me niet goed. Dat werkt polarizerend.
Die polarizering, het Wij-Zij vindt plaats vanuit subjectieve journalistiek. Immers de journaliste stelt dat “zij” anders zijn dan “wij”. Veelal wordt in deze gevallen geen hoor-wederhoor toegepast zodat “zij” niet gehoord worden.
Extremen kaderen is altijd goed. Rwanda begin jaren ’90 en Duitsland in de jaren ’30 maken duidelijk wat er gebeurt als extremen de vrije hand krijgen!
Kritisch zijn moet uiteraard kunnen, maar dat kan binnen de grenzen van beschaving. Vrijheid van meningsuiting is geen vrijheid van beledigen. En media heeft de taak meningen te uiten, niet groepen of individuen te beledigen!
VVJ heeft dit na rijp beraad geproduceerd. Op z’n minst nuttig, ipv dat steeds weer het vuur wordt heruitgevonden, met alle geblaker vandien. Bovendien, tijd dat de polarisatie stopt. Het leven is conventie, en ipv die steeds in vraag te stellen, zou men ook kunnen proberen er ’s ’n tijdje naar te leven, zien hoe dat bevalt. Zie ook mijn eerdere posts ivm Stuurloos Gipsland vol Geroep van Vrije Meningen sinds twee zotten een moord pleegden.
Zie overigens ook http://www.agjpb.be/vvj/publicaties.php en http://www.agjpb.be/vvj/deontologie.php > http://www.agjpb.be/vvj/pdf/nieuwe_deontologische_code.pdf …
Ik dacht dat ook Vlaanderen ontkerkelijkt was en het katholieke juk hadden afgeworpen? Of grijpt dit terug naar de onderbuikgevoelens van paternalisme waar de clerus zo graag op terugvalt?
Anders gezegd: een beetje student van oude en nieuwe geschiedenis weet dat zulk een zelfcensuur uiteindelijk geen resultaat heeft. Ook niet dat het tegenwerkt; het doet per saldo gewoon niks. Het is een talisman.
Het zijn aanbevelingen en geen verplichtingen. Men zal – hoop ik – ook niet uit de vereniging gegooid worden of getroffen worden door andere sancties bij het niet volgen van de aanbevelingen. Ik ben het daarom met Erik eens dat slechts sprake is van een beschavingsoffensief. En dat steun ik van harte.
“beschavingsoffensief”
Je zegt het. Een offensief in het gevecht tussen zij die zich tot ‘de elite’ rekenen, tegenover wat zij tot ‘het grauw’ rekenen. Dat spanningsveld, dat is iets van alle tijden.
Daarom: een talisman, niets meer en niets minder. Of het werkt? Denk het niet, maar ik ben voor vrijheid van religie, dus ook van bijgeloof (zolang de aanhangers genoeg respect voor andersdenkenden kan opbrengen).
Deontologie klinkt als een eng medisch specialisme.
Net als Open VLD als een enge ziekte klinkt.
“Zelfcensuur” — doen Vlaamse journalisten dit voor de staat?
“subjectieve journalistiek” — pleonasme.
“Vrijheid van meningsuiting is geen vrijheid van beledigen.” — beledig me niet zo met je absurde platitudes.
Verplichte leesstof: Media / Political Bias.
Alhoewel het daar niet met zoveel woorden in staat: journalisten zijn monsters noch heiligen, maar mensen die hun werk naar vermogen doen. Een journalist probeert zo relevant en toegankelijk mogelijk verslag te geven. Zo is voor ons nieuws alleen vandaag interessant, morgen dan wel weer voor de vis.
De methodiek die de journalist zich daarbij oplegt leidt tot een scheefheid, een “bias”. Vaak wordt die scheefheid geïnterpreteerd als een opzettelijke verdraaiing van het nieuws, maar zoals men zegt: als je het kunt verklaren met onkunde, komt het niet door een samenzwering. En: dat je overmatig achterdochtig bent, betekent nog niet dat ze je niet proberen te pakken. Maar dat terzijde.
Dus verzint de journalistiek weer nieuwe methodieken om de scheefheid te corrigeren, die weer tot nieuwe scheefheid leidt.
Dus als je vraagt: is nieuwe methodiek zinvol? en je ziet dat die tot nieuwe scheefheid leidt, lijkt het antwoord al snel “nee” te zijn. Baby, badwater: nieuwe methodiek is zinvol waar deze de journalist helpt. De journalist moet dan wel zelf zo kritisch zijn om (samen met zijn vakbroeders) op nieuwe scheefheden te letten.