Nachtelijk Draadje

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

The answer, my friend, is blowin’ in the wind

Reacties (22)

#1 Steeph

Kennelijk is iedereen al naar bed.

Voor diegene die zich afvraagt waarom het zo “rustig” is op Sargasso, een verklaring. Dat komt door een verlate vakantie van een vaste gast.
Lekker vaag, maar goed.

Gegeven Rita, waren er kennelijk een hoop antwoorden die een weg zochten….

  • Volgende discussie
#2 Caprio

Zoals altijd in de filosofie is de vraag op het antwoord veel ingewikkelder. We kennen allemaal een willekeurig en onbestemd gevoel van geluk en richting in ons leven, maar wat is de vraag eigenlijk?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 Steeph

Het eerste wat me te binnen schiet is uiteraard 42.

Maar dan serieus. Is het wel van levensbelang om de vraag en het antwoord uberhaupt te weten?
Is het leven niet veel leuker en betekenisvoller als je niets weet van vragen of antwoorden (filosofisch gezien).

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 Degtyarev Pekhotny

Hazes’ as

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 Steeph

Brood en spelen in de moderne variant.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 Sascha

Toch is dat willekeurige en onbestemde gevoel van geluk en richting ongelooflijk belangrijk. Ervaring leert mij dat bij het ontbreken daaraan, alles instort.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 Caprio

@Steeph: zingeving is het zoeken, vragen stellen, onzekerheid, de vraag is de essentie, kennen, bestaan, verder niets, weten is onbelangrijk, maar denken is alles. Alleen sex kan een volledige geluksbeleving tewerkstellen zonder twijfel zonder bewustzijn. God en drugs schijnen het ook te kunnen maar voor beide(n) ben ik niet gevoelig.

@Sascha: Het niets is juist het grote geluk. Ervaring? Vertel: we luisteren allemaal aandachtig…

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 Sascha

Ach, het is toch een nachtelijk draadje…

Als je op het punt komt in het leven waarop je je gaat afvragen wat je nou helemaal bereikt hebt,
je je altijd druk hebt gemaakt om dingen waar je in ene van ontdekt dat het allemaal geen fluit uitmaakt,
je een ooit specialisme hebt gekozen omdat je er toevallig goed in was maar nu beseft dat je het eigenlijk helemaal niet leuk vindt,
je je serieus begint af te vragen waarom je in vredesnaam ooit getrouwd bent en kinderen hebt genomen,
je voortdurend het gevoel hebt een te hard rijdende auto te besturen terwijl je doodstil in een hoekje weggekropen zit,
je volledig in paniek raakt van het feit dat tegelijkertijd de broodjes in de oven gaar zijn, de kip aanbakt en de satesaus begint over te koken,
je tegen de muren op vliegt op het moment dat je beseft dat je vandaag wel twee dingen moet doen,
je van alles uit je handen laat vallen omdat je het niet vast kunt houden en tegen bomen op loopt omdat je ze niet ziet staan,

dan wordt het tijd dat je opnieuw het geluk moet ontdekken in piepkleine dingetjes en op zoek moet gaan naar de nieuwe richting in je leven. Koste wat kost.

Ik ben er nu bijna doorheen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 Laurens L.

Dit is toch Sargasso? Toch niet Avro’s Nachtdienst?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 MixMasterMike

Dat was toch van de EO?
(ik dacht eigenlijk dat Steeph weer verder wilde gaan met het vergelijken van nederhoppers met Dylan…gelukkig niet!)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 MixMasterMike

Ik ben altijd benieuwd hoe die 50 jarige kassieres bij de Konmar kijken naar hun leven. Het is duidelijk dat ze maatschappelijk gezien weinig hebben bereikt maar niettemin blijven ze me vriendelijk te woord staan, ik weet niet of ik dat dan nog zou kunnen (of zou het berusting zijn?)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#12 Edwin

Welk specialisme, Sasha?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#13 Asterix

@MMM
Serieus bedoelde vraag:
is maatschappelijke status de (enige) meetlat ?
Als je je tevreden en gelukkig kunt voelen
met wat je hebt is dat voor mij geslaagd.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#14 Sascha

Het blijkt dat het nachtelijk draadje het ochtendgloren heeft overleefd.

@Edwin: IT :-)

Waarmee ik opnieuw ontdekt heb dat computers verrekt handige hulpmiddelen zijn, zolang je ze maar als hulpmiddel blijft gebruiken en niet als doel.

Hebben jullie dat ook wel eens, dat je naar buiten kijkt en stinkend jaloers bent op die knul op die grasmaaier die met z’n verstand op nul gewoon gras maait?

@Asterix: maatschappelijke status is uitsluitend een meetlat voor degenen die er waarde aan hechten. Net als degenen die een mooiere of glimmendere auto dan de buren willen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#15 Larie anarchist

@Sacha: Ik ga nu gras maaien!!, alhoewel beetje druk hier met die braai.. :)

Overigens eens met je hele statement op 14.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#16 MixMasterMike

@asterix: dat vraag ik me dus af (ik verwoordde het alleen nogal hopeloos)
Overigens heb ik wel het idee dat een gelukkig leven best een beetje afhankelijk is van je maatschappelijke status: ofwel je voldoet aan ” de norm” en mensen waarderen je daarom, of je bent juist blij dat je niet aan “de norm” voldoet.
En dan ga ik nu (uiterst tevreden!) de was ophangen. (ongeacht wat de maatschappij daar van denkt, ha!)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#17 hw
  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#18 Stonehead

Er is geen norm. Voor iedereen is geluk verschillend. Sommige mensen gedijen heel goed bij een voorspelbaar en burgerlijk bestaan. So? Prima toch?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#19 Caprio

@Sascha: ik let nooit op anderen, ik heb altijd mijn eigen neus gevolgd, ben nooit jaloers. Misschien moet je gewoon wat meer je eigen keuzes waarderen, wat ze ook zijn, pal staan voor wie je bent, al ben je nog zo’n kneus en de rest naar de maan, een spiegel is alles wat je nodig hebt om het ultieme geluk in de ogen te zien. Ik vond Piaff’s liedje altijd al mooi: van niets heb ik spijt, noch het goede noch het slechte, maar dan op zijn frans natuurlijk. Wel sympathiek dat je zo eerlijk antwoord geeft onder het oog van de vele weblogpubers. Het is wat het is, al is het nog zo’n pis.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#20 Pelayo

@Sascha

Wees ontdekkingsreiziger, al is het maar op de vierkante meter.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#21 Sascha

Dank voor al deze hartverwarmende reacties. Ik heb de reactie geschreven omdat het over geluk en richting ging, en da’s iets waar ik mij het afgelopen half jaar even lekker intensief mee bezig heb kunnen houden. Sommigen zullen het herkennen, velen zal het ook ooit overkomen. Da’s niet zielig, je leert er veel van en uiteindelijk kom je er een stuk beter uit. En meer verklap ik er niet over: de grap is juist dat je het zelf allemaal ervaart.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#22 willem

ontdekkingsreiziger op de vierkante centimeter:
om terug te komen op de titel van het draadje: (blowing in the wind)
Pas 20 jaar nadat ik die tekst voor het eerst hoorde kreeg ik door dat dylan iets zong wat oorspronkelijk voor een zwarte geschreven was (-weet iemand voor wie?-)
‘how many roads must a man walk down before they call him a man’
(negers werden aangeduid als ‘boy’)

en dat terwijl ik ‘strange fruit’ van Billy Holiday als 15-jarige meteen snapte..

geluk is ook: zelf iets voor-de-hand-liggends ontdekken in iets wat je al vele malen gezien/gehoord hebt, het voegt een nieuwe dimensie toe
Het stimuleert te blijven nadenken over ‘gewone’ dingen in de hoop op een volgende ontdekking

  • Vorige discussie