COLUMN - Die vrijdag stond mijn tijdlijn er ineens vol mee. Clipjes van een onschuldig ogend kindvrouwtje, dat in rap tempo allerlei rabiaat-rechtse redenereningen ten beste gaf.
Thierry Baudet had volgens het kindvrouwtje gewoon gelijk, en dat links zo’n hekel aan hem had, kwam gewoon omdat ze geen goed antwoord had. Vrouwen beneden de vijfendertig zouden gemiddeld meer links zijn, en dat kwam omdat ze geen vent hadden die het geld binnen bracht. De NPO was een linkse kliek die erop uit was om Baudet pootje te haken, en dat bleek wel uit de bejegening door Eva Jinek, die fan is van de Clintons, hoewel Bill Clinton gedurende zijn loopbaan allerlei vrouwen heeft aangerand en verkracht.
Waarom stelt Jinek dáár geen kritische vragen over, nou? Nou? Zie je wel, quod erat demonstrandum.
Guerilla marketing
Een beetje zoekwerk leert al gauw dat de vrouw in kwestie Doris Melton heet en samen met haar man speelt in een psychedelisch jaren-70 retrobandje The Dream Machine. En dit is niet de eerste keer dat ze zich in de kijker spelen door de controverse te zoeken met rabiaat-rechtse praatjes. Een jaar geleden verschenen ze op Fox News in een show van Greg Gutfeld met het verhaal dat ze door hun platenmaatschappij zouden zijn ontslagen vanwege hun politiek incorrecte meningen.
Echtgenoot Matthew Melton heeft de techniek van het aandachtzoeken middels controverse aardig onder de knie: voor zijn afstuderen op de kunstacademie zette hij zijn eigen arrestatie in scène. Bezoekers hadden wegwerpcamera’s gekregen waarmee ze het gebeuren op de gevoelige plaat konden vastleggen. Het was allemaal onderdeel van zijn kunstproject, zo liet ‘ie destijds weten. Melton is er kennelijk zo trots op, dat het nog altijd op zijn Youtube-kanaal prijkt; als zijn eerste upload.
In vaktermen noemen ze dat guerilla marketing, en dingen roepen die je ideologische tegenstanders razend maken is inmiddels een beproefde carrièreladder voor menige rechtse trol. Weldenkende mensen jennen: Ann Coulter is er groot mee geworden, met als kloontje Michelle Malkin; dat was allemaal nog voordat social media groot werd. De afgelopen jaren hebben we übernarcistische trol Milo Yiannopoulos er mee zien uitgroeien tot internationale beroemdheid. Katie Hopkins is een ander voorbeeld.
Hoe meer aandacht je ze geeft, des te belangrijker ze lijken. Linkse activisten konden Yiannopoulos dan ook geen groter cadeau doen, dan zijn lezingen verstoren. Daardoor lijkt hij ‘gevaarlijk’. Bovendien kon ‘ie daardoor een tijdlang poseren als martelaar voor het vrije woord.
Trollen als mediacarrière
Hier in Nederland hebben we een hele schare aan roeptoeters, charlatans, holle vaten en beroepsbabbelkousen. Ze hebben van weinig tot niets echt verstand, en hun voornaamste claim to fame is dat ze politiek incorrecte meningen verkopen waar weldenkend Nederland van gruwt. Borrelpraatjes verkopen als gewaagde meningen, daar zijn ze goed in.
Of het nu Jan Roos is, of Annabel Nanninga; Ebru Umar, Sywert van Lienden of Marianne Zwagerman – je hoeft in dit land weinig meer in je mars te hebben om jezelf in de kijker te spelen dan dingen roepen die buiten de orde vallen maar wel overeenstemmen met het gesundes Volksempfinden, en als je dat een beetje gevat kan, zit er al gauw een mediacarrière in.
Dat heet dan: leuk, gevat, tegendraads, verfrissend! Doet het doorgaans ook goed op TV, waar oneliners en hanengevechten de kijkcijfergeniekheid bepalen.
Stuivertje wisselen
Anne Fleur Dekker is een opvallende variant, omdat ze zichzelf in de kijker wist te spelen door dingen te roepen waar rechts Nederland nou eens van gruwde, zoals dat het wel een ludieke actie zou zijn als iemand mee zou gaan om vijfhonderd stenen op Wilders te gooien. De PVV-voorman deed aangifte, prompt zat ze in het praatprogramma Pauw, waar ze de oren werd gewassen door de presentator en een zelfvoldane Ed Nijpels, et voilà: Dekker had zichzelf in één klap gevestigd als cause celebre. Rechts zag in haar de nieuwe Volkert van der Graaf, en feministen en linkse mensen een jonge mondige vrouw die zich niet de mond liet snoeren door respectievelijk twee gearriveerde mannen, door rechts, of vult-u-maar in.
In het jaar erop verpopte Dekker zich van kampioene van het linkse woord tot knuffelspijtoptant binnen de alt-light. Toen ze eenmaal ging borrelen met haar gezworen vijanden, bleken ze eigenlijk meer gemeen te hebben dan Dekker had gedacht. Dat is ook niet zo vreemd als je de overeenkomsten beseft: het betreft steevast opportunisten, wier voornaamste doel het profileren van zichzelf is en die zich niet zozeer onderscheiden door waar ze vóór zijn en waar ze naar toe werken, als wel waar ze zich tégen keren.
Het zijn lege hulzen, en in zekere zin uitwisselbaar. Meer dan hun steeds wisselende (of juist voorspelbare) mening hebben ze niet in huis, want over expertise beschikken ze niet. Ze bestaan bij de gratie van media-aandacht.
Pavlov-reactie
Dus waarom geven we ze die aandacht? Soms omdat er daadwerkelijk eens grens wordt overgegaan en de bakens zo weer een stukje dreigen te worden verzet. Maar veel vaker uit een pavlov-reactie.
‘Moet je toch eens zien wat die-en-die nou weer heeft gezegd. Nou jaaaahhh, het is toch verschrikkelijk! Wat een driedubbelovergehaalde vult-u-maar-in. Ongelofelijk. Dat zo iemand een podium krijgt zeg.’
Ja, daar doen we dus zelf hard aan mee. Kijk dan ook niet gek op als de familie Melton volgend jaar op Lowlands staat.
Reacties (28)
Ik hou me niet bezig met sociale media en naar prietpraatprogramma’s als dat van Jinek en Pauw kijk ik hoogst zelden. De types die je noemt komen me dan ook slechts ergens vaag bekend voor. Blijkbaar zijn ze vooral bekend in hun eigen bubbel?
@1: Ik had dezelfde reactie. De aandachttrekkers zouden niet zo succesvol zijn als de media minder gefocust zouden zijn op opwinding en rumoer. Dáár zitten de ‘stupid people’.
@1: Helaas worden dat soort types ook regelmatig opgevoerd als betrouwbare bronnen in wat zich laat etaleren als serieuze artikelen. Probleem is dat een groot deel van het land prut als Volkskrant / NRC nog altijd serieus neemt en dus onderdeel zijn van het ‘maatschappelijke debat’.
Het zou m.i. prima zijn als de sterren en papperazzo’s zich zouden beperken tot de story’s en prive’s van deze wereld en dergelijke commentatoren en columnisten zich zouden beperken tot de RTL-boulevards v/d intelligentsia van Pauw en Jinek. ( maar helaas is dat niet zo dus )
Onlangs werd Zwagerman zelf op de snijtafel gelegd. Dan blijkt dat ze zelf veel belang hecht aan politieke correctheid. Het bevestigt wat we natuurlijk allang wisten: dat politiek incorrect gewoon een ander woord voor ‘fout’ is.
Over aandacht trekken nog: het werkt, je kunt er President van het machtigste land ter wereld mee worden, ‘democratisch’ gekozen. Ook handig om spulletjes verkopen. De vraag is: wat is een effectieve counter strategie? Rustig argumenteren, feiten, en op de snijtafel leggen helpt niets. Zwagerman wijst daar zelf ook op:
Gast, mijn filmpje werd 8 miljoen keer bekeken, deze 25.000x. Welk podium ??
Heb de muziek van die lui even beluisterd, het is best aardig. Sixties retro muziek, waar niets aan is toegevoegd. Niet slecht, maar ook niet bijzonder. Doordat het zo clichematig is, verslapt de aandacht al snel en wordt het kabbelende achtergrondmuziek voor in de supermarkt. Ik snap wel dat het geen commercieel succes is.
Veel van de youtube commentaren bij die nummers zijn van sympathisanten, dus het lijkt erop dat ze die markt hebben aangeboord. Dat lijkt me geen domme zet, de reli-bands die je op de EO jongerendag hoort doen hetzelfde. Als je het niet redt op de vrije markt, dan probeer je het in het evangelische circuit. Die markt is weliswaar kleiner, maar de mensen zijn wel loyaal en minder kritisch op de muziek. Je kan je artistieke tekortkomingen compenseren met je bevlogenheid.
@5 Dit toont m.i. enkel aan hoe hol dit soort figuren zijn. Er zit geen inhoudelijke reactie bij, enkel: ik ben lekker toch veel populairder.
Social media versterken dergelijke narcistische ijdeltuiterij nog eens in veelvoud. Vroeger zou zo’n clipje met een gemakzuchtige tirade eerst langs de poortwachters van de media moeten. Tegenwoordig lopen de gevestigde media achter social media aan. Wat op Twitter en Youtube gebeurt is nieuws.
Als omstanders zit je een beetje in een dilemma. Enerzijds wil je er op wijzen dat de keizer(in) geen kleren aanheeft, dat wat ze te berde brengen niets om het lijf heeft – anderzijds: door de aandacht op dit soort figuren te vestigen, maak je hen schijnbaar nóg belangrijker.
@7: Wat jij ook doet ;)
Interessant dat je in dat rijtje Zwagerman noemt. Die vind ik toch wel van een totaal andere orde dan de rest uit dat rijtje. Zwagerman etaleert het schoolvoorbeeld van een narcistische persoonlijkheidsstoornis, met zelfs een prachtig in beeld gebracht schoolvoorbeeld van een “narcistische driftbui” (engelse term – narcissistc tantrum – vind ik duidender). Waarschijnlijk zal ze nog decennialang als onderwerp benut worden in psychiatrie-lessen.
En dan hier meteen een tip: een narcist voor een trol aanzien kan je jaren van je gezonde leven kosten. Leren om narcisten te herkennen zou tot verplichte stof op het middelbaar onderwijs moeten behoren. En leren wat narcisme is zou tot verplichte stof om te mogen stemmen in de VS moeten behoren :p
@7: Allemaal waar, maar wat te doen? Dat is mijn punt. Als het enige dat nodig is, aandacht trekken is, wat doe je dan? Weg kijken om geen aandacht te geven helpt niet want dan moet je er voor zorgen dat iedereen dat doet. En ook: wijzen op hun hypocrisie helpt ook niet want hypocrieten trekken zich daar niets van aan. Zie Zwagermans reactie. Ze wordt voor schut gezet in ‘De Snijtafel’. Het blijkt zelfs dat ze precies dat doet waar ze anderen van beschuldigt: politieke correctheid tonen. Haar gedrag lijkt opmerkelijk veel op de opperheks in die film. Hilarisch. Ik zou onder een steen kruipen en me nooit meer in het openbaar laten zien. Deze mensen zijn schaamteloos, en ‘schaming’ werkt dus niet. Dat is echter wel altijd de reactie van onze kant.
Aandacht trekken kan alleen bij de gratie van aandacht geven. Overigens, een aantal in het stuk genoemde rechtse aandachttrekkers is columnist; en tegendraadse columnisten hebben we meer dan ooit nodig. Probleem is dat iedereen en zijn moeder tegenwoordig een mening heeft én debiteert
Weeg kortom als medium vooral en vooraf af waar je aandacht aan schenkt, want alles wat je aandacht geeft groeit.
@10 Tja, ik heb het antwoord er ook niet op. Ik beschrijf gewoon wat ik waarneem aan de hand van een paar voorbeelden.
Er is blijkbaar een markt voor charlatans, babbelkousen en opinieventers die simplistische praatjes komen houden waar mensen van opveren. Zowel in de media als in de zakenwereld als in het ‘softe circuit’.
En dat is niet alleen op rechts hè. Zelfbenoemd ‘scientivist’ en ‘kanteldenker’ Jan Rotmans kan er ook wat van. Voordat David Pinto de xenofobe kant op ging boerde hij goed in het multiculti-circuit met die halfbakken theorietjes van ‘m. Positivopraatjes doen het altijd goed.
Zolang mensen daar niet doorheen prikken en massaal afhaken, tja… het is vechten tegen de bierkaai.
@12: Tsja, Pim Fortuijn was ook lid van de CPN. Opportunisme kent geen kleur.
Zeker, in de politiek heb je er ook rondlopen, al wist de partijmachinerie primadonnagedrag lange tijd uit te ziften.
Boris Johnson bijvoorbeeld, ook zo’n opportunistische ijdeltuit – voor de EU, tegen de EU. In het kabinet, uit het kabinet.
Alles om maar premier te worden, maar zijn dossiers kent ‘ie niet. Heeft Boris ook niet nodig, want met een gevatte opmerking en een knipoog komt ‘ie doorgaans wel weg.
Johnson heeft een geschiedenis van de kantjes ervan af lopen. Als journalist (baantje geregeld via zijn oude-jongens-krentenbrood-netwerk) verzon ‘ie gewoon citaten.
Je gaat je toch afvragen – nu übernarcist Trump het Witte Huis in is gestunteld – hoe dat premierschap van ‘professor Pim’ verlopen zou zijn. Zou dat kabinet dan ten onder zijn gegaan aan LPF-achtige toestanden? Zoals Ad Melkert destijds al opmerkte waren voetnoten (dossierkennis dus) niet Fortuyns sterkste kant. Het zou politieke rel na politieke rel geworden zijn; met narcisten is het altijd rellen geblazen namelijk – en het ligt altijd aan anderen.
Qua internationale samenwerking zou Nederland weinig voor elkaar hebben gekregen, dat is zeker. Primadonna’s maken namelijk binnen de kortste keren met iedereen ruzie. George Galloway is ook zo’n type: die heeft vooral behoefte om in de schijnwerpers te staan en te preken als hedendaagse profeet.
Mwah, Prediker. Sowieso was Ad Melkert nu niet bepaald de meest overtuigende opponent van Fortuyn. Mijnheer stond zelf geregeld met de mond vol tanden. Verder is het niet kennen van een voetnoot niet gelijk aan het niet hebben van dossierkennis. Maar ja, dat speculeert wel lekker door naar de wat-als vraag…
Tot slot: mensen veranderen wel eens van mening. Sommigen vallen van een geloof af, anderen nemen er juist een aan. Als we dat allemaal moeten gaan veroordelen als opportunisme dan zijn we voorlopig nog niet klaar…
@15: mwah, waarom stond Melkert dan met de mond vol tanden. Hij was gewoon geen charismatisch man die snel iemand van repliek kon dienen met een gevatte opmerking. Dat was Fortuyn’s metier.
@16.
Klopt, melkert had meer gelijk dan Fortuyn alleen geen overwicht. Teveel ambtelijke taal, waar de doorsnee burgers geen pap van lusten. Hebben nog steeds politici last van, anders wel domme voorgekauwd taal van derden.
@15: Tot slot: mensen veranderen wel eens van mening. Sommigen vallen van een geloof af, anderen nemen er juist een aan. Als we dat allemaal moeten gaan veroordelen als opportunisme dan zijn we voorlopig nog niet klaar…
Fortuijn was actief voor letterlijk bijna elke toenmalige partij. Van CPN tot VVD.
@Prediker
Ik kan helemaal meegaan met ‘we moeten domme mensen niet beroemd maken’, maar ik vind dat je onevenredig veel aandacht besteedt aan de enige linkse en dat ook nog oneerlijk voorstelt door dan weer mee te gaan in het initiele extreem-rechtse frame, en daarna juist in het (extreem-)linkse frame over haar. Want hoe zat het ook alweer?
Bijna goed. Ze tweette dat het wel een 'ludieke' actie zou zijn om stenen op Wilders te gooien. Kleine aanhalingstekens, groot verschil, zeker als je dat in context leest, namelijk waar die tweet een reactie op was. De aanhalingstekens zouden al genoeg moeten zijn om aan te tonen dat zij het helemaal geen ludieke actie vindt, maar dat het ironisch was. De tweet waarop ze reageerde was iets in de trant van: “Ik zoek mensen om stenen op moskeeën te gooien als ‘ludieke reactie’ op moslimgeweld” van ene Judith B. Ik lees daarin de typische tactiek van extreemrechts: haatzaaien en oproepen tot geweld, maar omdat je zegt dat het ‘een grapje is’, is er niks aan het handje. De hypocrisie van rechts, het gebrek aan humor bij rechts (‘links heeft geen humor, kan niet tegen een grapje. WIJ ZIJN GRAPPIG!!!) bleek nu juist uit de overtrokken reactie van extreemrechts én Wilders op hoe de tweet van Anne Fleur Dekkers op zichzelf gelezen werd, wat weinig verschilde van de extreemrechtse tweet van Judith B., met als voornaamste reactie dat ‘moskeeen’ weg werd gegumd, en er ‘Wilders’ voor in de plaats werd gezet.
Ik vind het kwalijk dat je dat stukje voorgeschiedenis bent vergeten. De (extreem)rechtse reactie op Anne Fleur Dekkers had juist opgepakt moeten worden om maar eens stevig met het vingertje te zwaaien: “Wat jullie doen is niet grappig, dat laten jullie zelf zien door als gestoken te reageren als het jullie ‘overkomt’. Jullie moeten eens goed in jullie hart kijken om te achterhalen hoeveel van die ‘grapjes’ jullie eigenlijk menen en of je die persoon wel wil zijn die dat toch meent!” Maar in plaats daarvan was het over elkaar buitelen hoe ‘links oproept tot geweld’, ofschoon dat dus volledig én aantoonbaar ironisch was. Van een willekeurige redacteur van GeenStijl of TPO had ik zulk soort selectief geheugen wel verwacht, niet van jou.
Cynisch, hoor. Alle ‘roeptoeters, charlatans, holle vaten en beroepsbabbelkousen’ hebben alléén dat met elkaar gemeen en zijn dan per definitie ook oppervlakkig in hun motivatie: om zichzelf te profileren. Ik zou zeggen dat Anne Fleur Dekker, haar romantische FvD-vriend en al die andere ‘rechtse’ vijanden vrienden wel meer gemeen hebben dan zo’n oppervlakkige motivatie. Ze zijn daarnaast ook gewoon mensen, en komen ook uit een milieu. Ze vinden vast films leuk, en de meer politiek bevlogen vrienden zullen ook wel willen dat het goed komt en gaat met Nederland; door voor standpunten of tegen standpunten te zijn. Anne Fleur Dekkers werd door een links kliekje verguisd omdat ze FvD-vrienden had, wat natuurlijk hartstikke kinderachtig is: “Wij willen niet dat je met Marietje speelt, want wij vinden Marietje niet leuk”. Voor Anne Fleur Dekkers speelt, zoals ik het zie, ook nog mee dat ze met een zilveren lepel in de mond werd opgevoed (hoewel ze die later in haar jeugd verloor), dat vormt óók je interesses en hoe je contacten aangaat, misschien dat ze daardoor gewoon wat beter aansluit bij een rechts (FvD) vriendengroepje.
En misschien dat jij meer weet, maar volgens mij heeft ze bij lange na geen afstand gedaan van haar linkse gedachtegoed. Om haar dan ‘knuffelspijtoptant van alt-right’ te noemen lijkt me dan volledig onterecht. Oh, en hoezeer ik dus al betwijfel dat zij van rechts een ‘gezworen vijand’ had gemaakt, zelfs in dat geval kun je nog prima op de foto. Anne Fleur Dekkers is inmiddels niet meer zo ‘hot’, maar zij bleef wél in gesprek met haar tegenstanders. Ik krijg het idee dat je met #0 het zelfs erg vindt dat ze dat doet.
Ik vind het daarnaast ook prima dat je oproept om ‘naar je eigen te kijken’ als zo’n ‘roeptoeter, charlatan, hol vat of beroepsbabbelkous’ aandacht krijgt, maar ik wil je er óók op wijzen dat het podium geëxploiteerd wordt, wij bepalen het programma niet, hoogstens of we komen kijken. En dat weten die programmamakers, dus die voeren op wat veel mensen willen zien: fitties, goed-kwaad-verhalen, verhalen met archetypen of verhalen die zelf een archetypisch format volgen. Een vinger naar jezelf wijzen naar het publiek: “waar kijken we nu naar?!” is prima, maar vergeet de exploitant ook niet!
Domme mensen aandacht geven is een ding. Waar het volgens mij echt misgaat is dat het gestampvoet en geschreeuw en (vooral) slachtoffergedrag nog serieus wordt genomen ook. Daarmee geef je het niet alleen aandacht, maar uiteindelijk ook invloed.
De achterliggende denkfout is dat de onvrede wel af zal nemen als je eraan tegemoetkomt. In werkelijkheid versterkt beloning het gedrag juist. Dat is wat er volgens mij nu al een jaar of 15, 20 gebeurt. Hoe meer politiek en media tegemoetkomen aan onredelijkheid, hoe erger het wordt.
@19 Dit is zoiets als klagen dat het aan de uitbater van de schoolcafetaria ligt dat daar vooral suikerdrankjes en kroketten verkocht worden, en nauwelijks appels en groentensnacks.
Of klagen dat fastfoodketens het straatbeeld bepalen. Goh, hoe zou dat nou komen?
Verder heb je een heleboel woorden nodig om Anne Fleur Dekker in verdediging te nemen, maar wat is Anne Fleur Dekker zonder ophef op social media? Precies, een nobody die gewoon haar leven leidt en moet werken voor haar centen, net als ieder ander.
Daar kiest ze niet voor – om voor de hand liggende redenen – en dus word ik met enige regelmaat getrakteerd op haar meningen. Maar die meningen zijn holle kreten, want ze heeft nergens verstand van.
Mag ik daar mijn persoonlijke oordeel over uitspreken? Ik denk van wel.
@21: Jouw reactie snap ik wel, maar dan trek ik het verder. Het ligt aan de consument dat er levensmiddelenschandalen zijn, want de consument wil liever zo weinig mogelijk geld aan levensmiddelen uitgeven. Of het ligt aan de consument dat de bevolking verdikt, niet aan de fabrikanten van ongezond voedsel, want die voldoet aan een vraag. Vandaar ook dat er geen accijnzen zijn op tabak en alcohol.
Kortom: Ik noem dat een kulargument.
@22 Het enige wat je aantoont is dat minder verwerkte suiker in levensmiddelen (om maar een voorbeeld te geven) niet iets is dat je bereikt door het ‘aan de markt’ over te laten, maar door als overheid in te grijpen in de markt.
Dat is echter een politieke keuze.
Probleem is dat je niet wilt dat de politiek in gaat grijpen in het redactiebeleid van programma’s, laat staan dat beleid gaat micromanagen, want in extremis leidt dat tot Turkse of Russische toestanden.
Zelfs als de politiek de publieke omroep zou belonen met meer geld naarmate ze meer journalistieke en educatieve programma’s maakt, los je dat niet op zolang mensen liever naar hanengevechten luisteren, of naar een weerspiegeling van de eigen borrelpraat ipv naar deskundigen en gedegen onderzoeksjournalistiek.
’t Is niet voor niets dat onderzoeksprogramma’s zoals Zembla en Argos flink gekort worden of zelfs van radio en TV gehaald. Er kijken en luisteren relatief weinig mensen naar.
@23: Dan moet je die ook op prime time zetten en de showbizzborrelpraat ’s nachts. Kwestie van durven.
@21
Ja, en dat gebeurt ook, en dat werkt (al zij het heel beperkt). Het is al jarenlang een tactiek die gebruikt wordt door christenen om christelijke neringhouders, die verder wel open mogen zijn van de gemeente, ertoe te zetten op zondagen te sluiten.
Wat jij echter doet is hetzelfde als Oom agent die zegt: “Drugs are bad, m’kay, omdat we niet willen of kunnen werken aan het beperken van de aanbodkant moet de vraagkant maar afnemen, en dan kunnen we er ons vanaf doen met een moreel appèl, onze handen schoonwassen en lekker wijzen naar ‘jullie’.” Het is vraag én aanbod.
Weet je hoeveel nobody’s er zijn? Onder sargasten zijn er al genoeg van die verstandsarme nobody’s, en toch word ik ‘getrakteerd op hun meningen.’ Ja, ze is een nobody en je wordt op haar mening getrakteerd. Maar waarom zij? Waarom niet één van die andere miljoenen nobody’s? Dát wordt verklaard door de hypothese dat ze op het podium gezet wordt; niet door het publiek, maar door de theater- en programmamakers.
Jij zit hier een preek af te steken tegen je publiek hoe zij niet moeten luisteren naar de holle vaten. Maar hoe realistisch is het dat jij dan die verandering bewerkstelligd? Zeker gelet op de omvang van je publiek? En dan bedoel ik dat: afgezet tegen de invloed die programmamakers, personen die bepalen of een Sywert van Lienden op mag komen draven in hun show.
En luister, qua gedachte achter het betoog geef ik je verder niet ongelijk ofzo. Maar afhankelijk van hoe je het ziet, preek je of voor eigen parochie, of voor dovemansoren. Twitter, van oudsher met de 140 tekens, vind ik een bijzonder slecht medium en daar begeef ik me niet op, hoogstens als iemand anders ernaar linkt als ondersteuning. En dan nog is het een schouderophalend gebeuren. Ik ben al lang blij dat niet meer elke scheet tweet van Wilders in verscheidene nieuwsmedia komt -hij wou immers zelden de pers te woord staan. En de mensen die denken dat Facebook een goede bron zou zijn van nieuws en opinies (laat staan betrouwbaar of onderbouwd) zijn eigenlijk ook niet serieus te nemen. En met het vermijden van die platforms vermijd ik zowel al het ergste vitriool en de meest inane, meningen. Ik trek me dus al niks aan, en geef dus geen aandacht aan die beroepsbabbelkousen. Dat Anne Fleur Dekker nog ‘een dingetje’ was, is dan ook nieuw voor mij.
Even terzijde: ik ‘verdedig’ Anne Fleur Dekker omdat ik het nu oneerlijk vond hoe je haar behandelt: haar -onzinnige- claim to fame wordt -door het weglaten van context- in de lijn van het extreemrechtse frame geplaatst dat ze (en met haar, heel links) gewelddadig zou zijn, terwijl ze hoogstens ironisch deed. Haar ‘afgang’ plaatste je dan juist weer in een extreemlinks frame van ‘verrader’ en ‘nestbevuiler’ terwijl zij -je zei het al- gewoon iemand is die haar leven leidt. Verder lijkt ze mij behoorlijk naïef als ze denkt dat ze een relatie uit kan houden met iemand die -hoe lief en begripvol ook- zó veel van haar verschilt. Dat je haar eruit licht maakt echter voor de rest van je betoog in principe niet uit.
@25 Dat doe je dan jezelf aan, want je moet hier actief rondhobbelen om die meningen tot je te nemen.
Maar ik word op social media ongevraagd getrakteerd op de meningen van Dekker door mensen die vinden dat ze domme en vooral foute dingen zegt en daar dan op gaan zitten reageren.
Daarnaast zitten op Twitter een hoop journalisten die denken dat wat daar gebeurt er toe doet. En dat levert dan weer portretten op in de Volkskrant, bij RTLZ en in de Telegraaf.
Haar liefdesleven zal me een biet zijn. Who cares? Als ik dat soort verhaaltjes wil lezen, sla ik wel een kappersblaadje open.
Veel meer van belang is het volgende op te merken: toen ze nog in activistisch linkse kringen verkeerde, praatte ze activistisch links; nu verkeert ze in rabiaat-rechtse kringen, en gaat ze steeds meer stellingen uit die hoek overnemen en napraten.
Dat is natuurlijk haar goed recht, maar mensen zouden er beter aan doen haar oprispingen gewoon te negeren.
Ik prijs mezelf gelukkig (en klop mezelf op de borst) dat ik alleen Jan Roos uit het rijtje herken. Mijn Facebook en mij Twitter aan de wilgen hangen in 2015 heeft vruchten afgeworpen.
Het is als roken, mensen. Stoppen of je socialemediaverslaving accepteren.
@27: Natuurlijk kun je doen alsof je op een eiland leeft en ze volkomen negeren. Als alle weldenkende mensen dat doen, geven we de wereld aan de trollen.