Kunst op Zondag | Vuur

De Apeldoornse kunstenaar Simon van der Weerd heeft een bijzonder manier van ontzamelen gevonden. Terwijl musea aan strenge regels zijn gebonden als ze delen van hun collecties willen afstoten, omdat de kelders uitpuilen en er met de verkoop van opgeslagen kunst wellicht weer nieuw werk valt aan te schaffen, biedt Van der Weerd een deel van zijn kunst die “alleen maar ruimte inneemt” aan op Marktplaats.nl. Wat niet wordt gekocht, gaat in de hens. Bid or Burn heet dit bijzondere ontzamelproject.

Tot nu toe heeft Simon van der Weerd nog maar één van zijn werken moeten verbranden.

Het doet een beetje denken aan John Baldessari’s Cremation Project. In 1970 verbandde hij al zijn schilderijen die hij tussen 1953 en 1966 had gemaakt. Niet omdat Baldessari zijn kunst niet op een andere manier kon slijten, maar om  de sterfelijkheid van kunst duidelijk te maken.

Misschien hoeft Simon van der Weerd zijn werk niet te verbranden als hij Baldessari’s ‘tips voor kunstenaars die willen verkopen’ in praktijk brengt.

John Baldessari –  Tips for Artists Who Want to Sell, 1966.

Al die vlammen brengen ons op vuur in de kunst.

Een kunstenaar is iemand die vuur geeft. Of zoals Jan Fabre het zei: “Ik brand heviger dan mag en voorzien. Ik brand en niet alleen voor mezelf. Maar ook om anderen vuur en licht te geven op diezelfde manier heb ik vuur en licht van anderen gekregen”. Dat gaat natuurlijk over de passie van de kunstenaar. Fabre gaf dat zo gestalte:

Jan Fabre – De man die vuur geeft, 2002.

Hoe kwast je vuur op het canvas? Hulde aan de realisten die een vlammetje of een open haard natuurgetrouw op het doek weten te krijgen. Heeft Jackson Pollock zich er te gemakkelijk van afgemaakt? Of doen Paul Klee en Barnett Newman (bekend van de aanvallen op zijn “Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue”) de vlammetjes te kort met hun essentialisme?

Jackson Pollock – The Flame, c. 1934-38.

Paul Klee – Vuur in de avond, 1929.

Barnett Newman – Voice of Fire, 1967.

Leuker wordt het natuurlijk met echt vuur. Niet alleen het destructieve karakter dat vuur kan hebben, ook als middel om schilderijen te maken, muziek te verbeelden en te creëren (nee, we gaan het niet over Jimi Hendrix hebben) of omdat het geweldig is vuur te kunnen controleren.

Het sculptuur ‘The Devil’ is een geheel uit lucifers opgetrokken sculptuur van David Mach. Uiteraard is het hoofd aangestoken. Hier legt Mach het uit, het vuur zit aan het eind.

Steve Spazuk houdt een vlam tegen het papier en schildert vervolgens met roet dat er op achterblijft.

Streetart kunstenaar t-radya en Paul Chojnowski portretteerden op vlammende wijze Russische soldaten die in de Tweede Wereldoorlog zijn gesneuveld.

Yuri Suzuki ontwierp de “6 rubens tubes visualizer”, een instrument waarmee met vlammen muziek kan worden gevisualiseerd. Zo vlamt een huppelmuziekje:

Heftiger is het Dante orgel van Erik Hobijn. Orgel slaat hier minder op muziek en meer op het Stalinorgel. Waar Dante op slaat hoef ik u, belezen lezer, natuurlijk niet uit te leggen.

Sanela Jahic bestuurt de cybernetische installatie “Fire Painting”. Het vuur meester.

Om op Jan Fabre terug te komen: al die schoonheid, die passie, geef het door, geef het door.