En de duiven, zij keken op ons neer. In vervolg op de vorige duif.
Ik heb den Geest zien nederdalen uit den hemel, gelijk een duif, en bleef op Hem
Een zondags stukje tekst (Johannes 1:32) dat goed aan duivemansoren was besteed. Want zo na de allereerste Goede Vrijdag, wellicht na de eerste Pasen, Hemelvaart of Pinksteren, fladdert ‘den Geest’ zoekend rond, in de verwachting dat Jezus terug op aarde komt.
De arme duif is ondertussen radeloos want waar het beestje ook op ging, geen Jezus. Daarbovenop wordt het vogeltje geplaagd door onbegrip van lieden die er de duivel in zien. Waarschijnlijk doet de duif daarom zo vreselijk haar best zich qua ontlasting van de duivel te onderscheiden.
In vervolg op de vorige duif vandaag nog wat duifjes.
Duif ontmoet de duivel.
Duivelsbron bij de Annenkapel in Görlitz (Duitsland).
Maar op wie zal ik nu nederdalen, denkt de naar Jezus zoekende duif.
Deze? Hm, wellicht te arrogant voor een Jezus.
Ceasar (beedlhouwer Nicolas Coustou, in de Tuilerieën, Parijs).
Deze dan?. Mwah, ik dacht niet dat Jezus een depri was.
Kain (beeldhouwer Henri Vidal, eveneens in de Tuilerieën).
En ook al is de duif kunstliefhebber, de kunst houdt niet altijd van de duif.
Weg beest!, lijkt Alexander de Grote hier te roepen.
Alexandre combattant (beeldhouwer Charles-François Lebœuf, alweer in de Tuilerieën).
Getfer, wat moet die vogel hier….
Medea (beedlhouwer Paul Gasq, ook in de Tuilerieën).
Alleen deze steenbok blijft er rustig onder. Het is een van de twee ‘zeegoden’ die de ingang van de Boboli Tuinen (Florence) bewaken.
De duif is een en al symboliek en daar doen standbeelden niet voor onder. De ‘Boston Irish Famine Memorial’ is een beeldengroep ter herdenking van de hongersnood in Ierland in 1845 én de welvarendheid die Ierse emigranten in Amerika wisten te bereiken. Het is wel toevallig dat juist een meisje in de groep hongerigen meer door duiven is vervuild dan het groepje Ierse Amerikanen.
En dat ondanks het bordje dat er bij de beeldengroep is geplaatst. Mensen kunnen dat wel lezen, maar duiven?
Duiven symboliseren ook een mensenziel. In die betekenis worden ze soms bij begrafenisrituelen gebruikt, meestal door het loslaten van één of meerdere witte duiven. Die symboliek ligt in dit standbeeld besloten. Het stelt de aan leukemie overleden Ambika Paul voor. Haar familie heeft later in de Londense dierentuin de ‘Ambika Paul Memorial Gardens’ gefinancierd. (nu de afdeling ‘Animal Advenures’ van de London Zoo) gefinancierd.
Ook in grafmonumenten zijn soms duiven verwerkt. Aan grafmonumenten en sculpturen hebben we hier en daar al eens aandacht besteed. Op de Centrale Begraafplaats in Brno (Tsjechië) rouwt een duif om en overleden maatje.
Nu zijn er mensen die duiven dood wensen. Nog los van het feit dat daarmee voornoemde symboliek wordt bedreigd, is het ook weinig respectvol ten aanzien van de heldhaftige bijdragen die de vogels in oorlogstijden hebben geleverd.
Of neem de duiven in het Poolse Wroclaw. Ze hielpen kabouters in hun strijd tegen het communisme. Het ‘Oranje Alternatief’ heette dat, een symboliek die aan onze provo’s en kabouters doet denken.
Maar mocht u toch van duiven af willen, wellicht kunt u er een soepje van trekken?
Jean-François Cooke en Pierre Sasseville zijn verantwoordelijk voor ‘De Odyssee’, een installatie in Quebec (Canada). De heren lichten het werk aldus toe:
A park is taken over by three over-sized pigeons with their eye on a can of Campbell soup. These birds look like they cannot figure out how to open the object or how much food it contains.
Het werk verwijst naar een andere welbekende kunstenaar. U weet vast welke. En daarmee ook de diepere betekenis van al die symboliek?
Zo, nu ben ik mooi van mijn duiven af. Prettige zondag verder.
Reacties (7)
In een kinderboek komt een ruiterstandbeeld tot leven. Nog voor die militair zijn paard de sporen geeft, gaat hij met zijn pistool de duiven te lijf…
In 2014 was nog te zien hoe de twee vredesduiven van de paus door een kraai en een zeemeeuw, werden aangevallen.
https://nos.nl/video/602458-vredesduiven-van-paus-aangevallen.html
@2: Ja, van alle duiven zijn die witte vredesduiven wel het meest onbegrepen soort. En zulke taferelen krijg je als minkukels zich als haviken wensen voor te doen.
@1: Titel? Auteur? En wellicht en linkje (als die er is)?
De dood van de duif
De man in het wit aan het raam
op het plein, hij loste een duif,
een fladderend gebaar met
applaudiserend geluid.
Een oproep voor vrede,
een versleten symbool
als men het mij had gevraagd.
Maar het was zijn beroep,
het was zijn ritueel,
hij wist wat hij deed,
en dat deed hij al lang
op die plek, op die tijd.
Het drama dat kwam
was dus gescript, en
in feite in scene gezet.
De duif is een rat, maar
dan in de lucht. De duif,
een doffer, een prooi,
een offer voor de kraai
ze vliegen nooit samen.
De duif in de lucht,
voor de kraai op de vlucht.
De duif wordt symbool
en symbool wordt prooi.
De klauwen kerven
ze breken de ogen
ze nemen de geest.
Het is tijd voor een amen.
Het is hartverscheurend
het is adembenemend
het is duifverscheurend.
Het sneeuwt veertjes
en dons op het plein.
Het plein is ontzet
de oooo’s en de aaaa’s
klinken schril en de ogen
worden wijd open gesperd.
De aanval is gefilmd
en ook online gezet.
En we hebben nu beeld
van de dood van de duif.
De humor van God
de duif en zijn lot
de dood in de lucht
de lucht van de dood
dit is het einde
dit is het einde
het einde
het einde
@4: Als ik ook maar iets meer dan wat ik in @1 beschreven heb zou herinneren, had het er wel bij gestaan. Ik weet niet eens meer hoe en/of waarom dat standbeeld tot leven kwam, wat er daarna gebeurde en welke rol dat in het verhaal had. Als er al een verhaal was. Misschien stond het wel in de Okki of de Taptoe. Maar het moet iets geweest zijn waar mijn jongenshersenen iets mee konden. Degene die je op de kop schijt op een dag terug kunnen kloten is wel een motiverende gedachte.
Duiven : rats with wings…..