Via uiteenlopende vormen van gebakken klei, kwamen we vorige week ineens bij staal terecht. En dat brengt ons, hoe kan het ook anders, weer bij ‘mixed media’.
Het is natuurlijk prachtig als een kunstenaar met slechts één soort materiaal een krachtig kunstwerk kan maken. Minder is vaak meer. Maar de kunstenaar die alles weet te zeggen in één enkel gebaar, gevat in één enkele vorm, van één enkel soort materiaal, moet nog geboren worden.
We komen nog op ‘mixed media’ terug. Nu eerst wat schoten voor de boeg.
Carel Visser – Moeder en kind, 2001 (divers metaalafval, gevonden voorwerpen, gegoten in brons)
Sarah Sze – Corner Plot, 2006 (o.a., baksteen, divers meubilair)
Peter van Loon – De Waagschaal der globale rechtvaardigheid, 2009 (betonijzer, elastiek, papier)
Mark Jenkins – Winner Takes All, 2010 (o.a. cement en textiel)
Tom Sachs – Big Tits, 2014 (porselein, baseball knuppel, elektronica).
Gen rechtenvrije afbeelding kunnen vinden, maar kan ‘Long term parking’ (beton en metaal) van Arman toch niet ongenoemd laten.
Met de term ‘mixed media’ kun je alle kanten op en dat gaan we de komende weken dan ook doen. Dan met wat meer beschouwing.
Reacties (2)
Weer een leuke/mooie collectie!
N.B.
Zou die ”Barbie” van Tom Sachs ooit in de speelgoedwinkel komen?
:-)
Mixed Media, in Nederland lees je dan ‘gemengde technieken’. En ik zou gemengde materialen weer beter vinden. Die pop van Sharon Carr heeft gelijk m’n aandacht, ook al vind ik ‘m wel wat jaren-tachtig-krakersachtig.