OPINIE - Terwijl in stilte wordt gewerkt aan een doorstart wordt de omvang van de schade van het faillissement van het kinderdagverblijf Estro duidelijk: alleen al enkele banken gaan voor zo’n 100 miljoen euro het schip in.
Doordat het bedrijf ondertussen zijn hoofdkantoor van Amersfoort naar Amsterdam (en de jurisdictie van een welwillender rechtbank) verplaatste, kon ondertussen een zogenaamde ‘stille doorstart’ worden gemaakt. Hierdoor kwamen de gezonde delen van het bedrijf in handen van de Britse investeringsmaatschappij H.I.G. Capital.
Dankzij de stille doorstart, konden andere geïnteresseerde partijen, Partou en SWKGroep, buitenspel worden gezet. Het is dus nog maar zeer de vraag of de belangen van de schuldeisers en het personeel wel het beste zijn gediend bij een overname door H.I.G. Capital.
Voor de toeschouwer aan de zijlijn lijkt het er meer op dat de regels van onze maatschappij tot het maximum werden gebruikt om dezelfde maatschappij leeg te zuigen. Binnenkort ook bij de ziekenhuizen?
Reacties (5)
Flitsfaillissementen. We hebben er veel van gezien de laatste tijd. (Ook: Free Record Shop, de Schoenenreus, Prime Champ, Marlies Dekkers, neckermann, garnalenkwekerij Heiploeg). Ik loop erover te dubben.
Stel: bedrijf valt om (kan door mismanagement, maar in kinderopvang speelt overheid een zeer grote rol), dan is iedereen zijn baan kwij (uwv vangt dat op). Alle crediteuren (de bank, maar ook gewoon de timmerman die regelmatig onderhoud deed aan panden) krijgen niet betaald. Er is wel een boedel te verdelen.
Met een flitsfaillissement heeft een deel zijn baan in elk geval nog (of realistisch: zal een nieuw contract aangeboden krijgen, vermoedelijk tegen mindere voorwaarden). Normaal is een periode van surseance normaal (soort financiele pauzeknop), maar dit heeft als enorm nadeel dat dit publiek bekend wordt, en dat klanten en leveranciers hier direct op reageren.
Flitsfaillissement klinkt mij echter te veel als een ‘makkelijke’ manier van snel reorganiseren in de oren, waarbij UWV, vakbond, reguliere beschermende regelgeving voor werknemers, leveranciers en anderen buiten spel gezet worden. En wat zal die timmerman zich genaaid voelen wanneer hij net in de periode dat het flitsfaillissement voorbereid werd, onderhoud verrichtte en toch niet betaald krijgt.
Het doet me denken aan de argumentatie rondom sweatshops: “ja, maar zo hebben ze tenminste nog een inkomen!” Maar het blijft fout.
Ik ben zelf ook voor zoveel mogelijk als doorstarten. Maar hier gaat het om eigenaren die een bedrijf kopen, leegzuigen met allerlei belastingvoordelen en dan vervolgens een manier vinden om de interessante onderdelen van het karkas zonder schulden zich toe te eigenen wederom op kosten van de staat, van de werknemers en leveranciers.
Lang zitten dubben over een geschikte term. Roofkapitalisme is dat niet, want dat suggereert veroveren en dat heeft nog iets stoers. Ik zou het leegroofkapitalisme willen noemen.
En de enigen die er iets aan kunnen doen zijn politici die duidelijkere wetten maken en het justitieel apparaat die niets ontziend dit soort wanpraktijken vervolgd zodra ze illegaal blijken te zijn.
@2 bij een doorstart kan het gehele bedrijf inclusief verplichtingen worden overgenomen, of een activa-passiva transactie plaatsvinden. Daarbij worden alleen waardevolle onderdelen overgenomen. Bij een periode van surseance zijn klanten weggegaan, dus is er minder waarde in het bedrijf, dus minder boedel, dus minder geld voor crediteuren. Leegroven van boedel is wettelijk wel min of meer goed beschermd.
Positief geredeneerd is er nu voor de overname meer betaald dan na een periode van surseance, en is een doorstartmogelijk dat positief is voor medewerkers en voor klanten (in dit geval ouders/kindjes). Het voelt fout, inderdaad roofkapitalisme, maar ik heb moeite om het heel scherp te beargumenteren, omdat ook een reguliere doorstart slachtoffers kent en mogelijk financieel minder gunstig is voor schuldeisers.
@3 Willem Jan van Andel, een vooraanstaande curator, heeft hierover een hele duidelijke mening:
„Het kabinet houdt ons voor dat meer doorstarts goed zijn voor de werkgelegenheid. Maar dat is niet waar. Een faillissement is de makkelijkste manier om personeel te dumpen voor een ondernemer die zelf wil doorstarten. Die kan zonder dure werknemers en ontslagvergoeding verder. Bovendien leiden doorstarts dan tot concurrentievervalsing. Dan laat de ondernemer zijn schulden achter zich en gaat zonder ballast verder. Maar zijn concurrent moet zijn verplichtingen wél nakomen.”
Het hele, erg interessante, interview dat vooral over de rol van accountants gaat is te lezen op http://www.4moraal.nl/115-interview-curator-willem-jan-van-andel
@4 ik had het gelezen idd. Goed verhaal. “Concurrentievervalsing. Dan laat de ondernemer zijn schulden achter zich en gaat zonder ballast verder.” is inderdaad ook een valide argument.
http://www.faillissementsdossier.nl/nieuws/10083/we-zijn-even-failliet-excuses-voor-het-ongemak-wie-stopt-de-hausse-aan-flitsfaillissementen.aspx