Gisteren verscheen er op het onvolprezen SpitsNieuws een artikel over een Dalmatiër die van zijn Engelse eigenaar is afgepakt omdat deze hem veel teveel te eten gaf. Het arme beest woog 65 kilo. De rechter achtte zijn baasje schuldig aan onder meer het veroorzaken van onnodig lijden.
Het gaat inmiddels een stuk beter met de dalmatiër, zoals het filmpje in het artikel al laat zien. Het beest is ruim 25 kilo afgevallen en maakt het goed.
Het is wel een interessant gegeven: als je dieren te veel te eten geeft is dat dus dierenmishandeling, en daar lijken veel mensen het mee eens. Ik maak maar even een klein sprongetje naar mensen toe. Want als dit het geval is, dan is het overvoeren van je eigen kinderen toch ook mishandeling? In Groot-Brittannië en ook Spanje lijkt men steeds meer in die richting te denken en daar worden kinderen tegenwoordig dus uit huis geplaatst als ze zoveel overgewicht hebben dat dat hun functioneren in gevaar brengt.
En dat is een goede zaak. Want hoewel dit soort mishandeling vaak geen kwade opzet is, is het iets waar die kinderen hun hele leven last van blijven houden, zowel lichamelijk als geestelijk. In Nederland is het tot dusver, voor zover ik kon vinden, nog niet voorgekomen dat een kind wegens overgewicht uit huis is gezet.
Tijd voor verandering?
Reacties (9)
Het gaat om proportionaliteit van de maatregel. Voor een dalmatiër maakt het niet veel uit of hij/zij het ene of het andere baasje heeft. Voor een kind maakt het wel uit of het door de ouders of door anderen wordt opgevoed. Dus eerst proberen binnen en met het gezin een oplossing te vinden. Maar niet vrijblijvend. Steeds blijven afvragen of het middel – ingrijpen in een gezin – niet erger is dan de kwaal – overgewicht.
Uit huis zetten vind ik wel een heel erg zware maatregel. Dan moeten echt alle dieetadviezen meerdere malen volledig in de wind geslagen zijn.
Natuurlijk moeten nuouders van hun kinderen gescheiden worden, als ze die mishandelen. Ook als overvoeren daartoe wordt gerekend.
Datzal dan a;tijd zoveel voeten in de aarde hebben als hierboven door #1 is gesteld. Dat is nu ook de gangbare praktijk.
Ik vind wel dat eigenlijk de foute ouders uit het huis verwijderd worden, zodat kinderen in hun eigen omgeving, school en vriendjes kunnen blijven opgroeien.
Ik vind dat het heel erg ver gaat.
Er zijn hier toch wel verschillende fundamentele principes in het geding. Zo heb je de gedachte dat je als ouder tot een zekere hoogte zelf mag weten hoe je jouw kind groot brengt. Zo mag je een kind bijvoorbeeld religieus opvoeden, verplichten om onder een sport te gaan of een standje geven wanneer deze weer eens in de koekjestrommel heeft gegraaid. Maar er zijn grenzen. Zo mag je bijvoorbeeld niet besluiten om jouw kind zelf te onderwijzen ipv naar school te sturen. De vrijheid van de ouders wordt hier beperkt door de autonomie van het kind. De staat ziet het als zijn plicht tegenover het kind om deze tot een autonome burger op te leiden en de ouders moeten daarin meegaan. Een ander principe is dat primum non nocere, doe ten eerste geen kwaad, wat vooral binnen de medische wereld als de gulden regel geldt. Ook buiten deze wereld is dit een leidend principe en het beperkt de ouders aanzienlijk. Recentelijk was er discussie over de toelaatbare strafmaat voor kinderen die niet luisteren. Het is in Nederland al snel ondenkbaar dat er een mooie rode streep op de billen van zo?n prijkt omdat papa graag een liniaal gebruikt.
Beide principes zijn van toepassing in het geval van kinderen met serieus overgewicht. Ten eerste wordt de autonomie van het kind beperkt. Wanneer je een kind opvoed met een absurde hoeveelheid eten, dan wordt het lastig om in de toekomst een gezond leven te leiden. Veel eten gaat het leven zo?n de opgroeiende mens beheersen. De vraag is of deze de kracht zal hebben om zich hiervan de bevrijden. Ten tweede is zo?n opvoeding simpelweg schadelijk voor het kind. Met de hedendaagse kennis is het geen geheim dat de kans op suikerziekte, hart en vaat ziekte, kanker, etc, etc allemaal zo drastisch toenemen dat de levensduur en de levenskwaliteit aanzienlijk worden verkort en aangetast.
Betekent dit dat een kind uit het huis gezet mag worden? Jawel. Bij voogdij zaken staat het belang van het kind altijd voorop. Zodra er redelijke grond is dat dit belang in gevaar is dan geeft dit de doorslag. Zo kan in de rechtzaal worden beslist dat de wettelijke opvoeders voogdij verliezen omdat het kind al gedurende enige tijd bij anderen woont. Paradoxaal genoeg, wordt er hier tegelijkertijd aangetoond dat het schadelijk is voor het kind wanneer dit uit het huis wordt geplaatst.
De case wordt dus ingewikkelder. Wordt het aannemelijk gemaakt dat een tijdelijk verlies van voogdij in het belang van het kind is, ondanks dat deze mogelijk schade zal vinden van het tijdelijk verlies van de ouders, dan is het heel goed mogelijk dat zoiets kan. Het principe van autonomie zou hierbij dan een doorslaggevende rol kunnen hebben.
Ik moet de volgende keer echt mijn stukjes even nalezen op grammaticale fouten. Ik zie er zo een stuk of vijf.
@ 1 Eli
Het ene of het andere baasje is voor een Dalmatiër het verschil tussen leven en dood: 101 Dalmatiërs nooit gezien ?
Nu is in het algemeen een slecht gezin voor een kind beter dan een “goed” kindertehuis; maar wat dan?
Het gezin onder curatele stellen, een winkelverbod opleggen en het noodzakelijke eten laten bezorgen door “bodymass-inspecteur(s)?
Ouder(s) en kind(eren) ’s avonds verplicht laten opdraven om veel beweging onder toezicht te laten hebben?
Ik ben benieuwd wat ze in Den Haag gaan verzinnen.
Zal wel iets zijn dat veel mensen aan werk helpt een niets helpt ;-)
@8: Ik ben benieuwd wat ze in Den Haag gaan verzinnen.
De Franse aanpak kopiëren waarschijnlijk.