Voorpagina

Zoekresultaten voor

'belgie'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: Maria Willems (cc)

Kunst op Zondag | Doel, België

, door

Doel, Belgie

Ik heb hier niet gewoond, ik heb hier geen verbintenis.
Ik ben hier slecht als doorgangsreiziger, als toerist op de fiets.
Maar ik ken uw dorp. Uit de media, het voelt gelijk vertrouwd;
“daar bij die molen”of is dat al te afgezaagd?
Is het eerder nu:”Daar bij die koeltorens”?
Ik fiets hier door uw straten, ik verken de boel.
Ik slalom langs het glas dat uit de sponningen
geslagen is. Ik kan niet om de graffiti heen:
elk huis is hier een palet of een ezel geweest.
Het klopt wat ze over u schrijven, die dichtgetimmerde
vensters en deuren, alsof er een Tsunami
werd verwacht, of een overval. Dat er slecht volk
op pad hier naar toe was. En dat klopte ook wel.

De dijk bood uitzicht als altijd, de bankjes
stonden klaar. De kroeg bij de molen: Stella Artois.
De dijk doet wat tie moet doen: het water buiten
houden, en de mensen en het land droog.
Dit is immers het land waar ze land maken van water,
maar waar ze water willen maken van huizen,
van leven, van bewoond historisch gebied,
niets ontziend – want dat kan ook niet.
Het land waar een dijk geen onoverkomelijk
obstakel is, en protest of argument evenmin.
Doel, daar bij die molen. En die kerncentrale.

Ik fiets door Pastorijstraat, Parkstraat,
Havenweg en Camermanstraat. Systematisch,
links, rechts, links, het dambord af, maar
het hart is weg, er klopt hier iets niet.
Ik denk: er zullen ooit vissen zwemmen
door deze straten. In deze huizen zal wier wuiven.
En de kerkklokken zullen onder water luiden.

Foto: Flagmap of Wallonia (bron)

Het raadsel van Wallonië: Waarom radicaal rechts niet van de grond komt in Franstalig België

, door

ANALYSE - Na bijna vijfhonderd dagen onderhandelen heeft België eindelijk een nieuwe federale regering. Dankzij een recente aflevering van ‘Zondag met Lubach’ weten de meeste Nederlanders dat onze zuiderburen een bijzonder complex politiek systeem hebben. Maar voor comparatief politicologisch onderzoek is België een ideale casus. Ondanks vergelijkbare omstandigheden (een identiek kiesstelsel, gelijktijdige verkiezingen etc.) vindt men in één land twee compleet verschillende partijsystemen.

Van oudsher zijn radicaal rechts-populistische partijen succesvoller in Vlaanderen dan in Wallonië. Al in het begin van de jaren 1990 wist het Vlaams Belang (VB, toenmalig Vlaams Blok) een groot aantal kiezers te overtuigen en boekt sindsdien regelmatig verkiezingswinsten. Wallonië kent daarentegen (nog) geen succesvolle radicaal rechts-populistische beweging. Hoe komt dat?

In een recent verschenen wetenschappelijk artikel onderzoek ik deze vraag. Vanuit een puur theoretisch perspectief is het electoraal succes van rechts-populistische partijen een kwestie van vraag en aanbod. Enerzijds moet er een voedingsbodem zijn, oftewel: er moeten voldoende kiezers zijn die zich aangetrokken voelen door radicaal rechts-populistische partijen. Anderzijds moet er ook een geloofwaardige rechts-populistische partij zijn die deze vraag in stemmen kan vertalen.

De vraagzijde

Uit bestaand onderzoek blijkt dat er wel degelijk een voedingsbodem bestaat voor radicaal rechts in Wallonië. De Franstalige regio van België presteert op economisch vlak ondermaats, en de werkeloosheid is er hoger dan in het noordelijke gedeelte. Bovendien doet migratie er de gemoederen net zo hoog oplopen als in Vlaanderen. Uit kiezersonderzoek blijkt telkens weer dat er nauwelijks verschillen zijn tussen Vlamingen en Walen. De mythe van een rechts Vlaanderen en een links Wallonië kan dan ook definitief worden begraven. Kortom: het potentiële electoraat voor een radicaal-rechtse partij is minstens even groot in Vlaanderen dan in Wallonië. Dat deze partijfamilie minder succes kent in Wallonië dan in Vlaanderen kan met andere woorden niet simpelweg worden toegeschreven aan de houding van de kiezers.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Closing Time | De gruwelen van de Eerste Wereldoorlog (vakantiebestemming België)

, door

Wij nodigen u uit de komende tijd uw verhalen, anekdotes en wetenswaardigheden over uw vakantiebestemming bij te dragen aan onze zomerserie. Vandaag een bijdrage van János Betkó.

De Eerste Wereldoorlog was, met enig gevoel voor understatement, naar en vervelend. Onder andere in België. Velen hebben de gruwelen bezongen van de (derde) slag bij de Ieper, ook wel bekend als de slag bij Passendale (Paschendale). Iron Maiden bijvoorbeeld, in het nummer Paschendale dat u hierboven kunt beluisteren. Het is afkomstig van hun Dance of Death album, uit 2003. Maar ook bijvoorbeeld Sabaton:

En nog vele anderen. Wat dit met mijn vakantiebestemming van doen heeft? Nou, ik was dus in België, op de camping. En ik ben het niet op gaan zoeken, het oorlogsleed, want hé, het was gewoon een ontspannen vakantie met de familie, lekker chillen enzo. (En ik zat trouwens dichter bij de gruwelen van Verdun dan bij die van Passendale). Maar wat kwam ik daar tegen, in het speelbos voor de kleintjes?

Juist. Een speelloopgraaf. Ik vond het een beetje ongepast. Alsof je in… nou ja, vul zelf uw eigen foute historische associatie met een specifieke plek op waarvan u verbaasd zou zijn deze als speeltoestel te zien. Maar terwijl de historicus in mij zich aan het verbazen was, waren de kinderen heerlijk aan het spelen en klauteren.

Waan van de dag

Ook België kent nu zwartepieten-rumoer

, door

NIEUWS - Nadat een Franse journalist zich afvroeg of de Belgische minister van Buitenlandse Zaken er wel goed aan had gedaan afgelopen zaterdag zwart geschminkt mee te doen aan de jaarlijkse Noirauds (de Zwarten), is er nu ook in België “zwarte pieten rumoer”.
De Nigeriaanse schrijfster Chika Unigwe, die in België woont, schrijft dat in elk ander fatsoenlijk land iemands politieke carrière voorbij zou zijn. Er is niks veranderd sinds de dagen van Leopold, voegt ze daar nog aan toe.

Waan van de dag

België zoekt nieuwe energiebronnen

, door

Nu het land afstapt van kernenergie.

Een oplossing: naast overstappen op zonne-energie gebruik maken van de overcapaciteit in andere landen waaronder Nederland en Duitsland:

Essent wil een stroomkabel van zijn energiecentrale in het Limburgse Maasbracht trekken naar het elektriciteitsnetwerk in België. Dinsdag dingt het bedrijf mee naar een Belgische subsidie van enkele honderden miljoen euro’s, zo meldt het FD.

De link naar België moet de problemen van zowel België als RWE, het Duitse moederbedrijf van Essent, oplossen. RWE kan gebruik maken van het Belgische stroomtekort, doordat het met overcapaciteit blijft zitten omdat het zijn elektriciteit steeds moeilijker kan slijten.

Foto: Davide Vosti (cc)

Nederland – België 0-1?

, door

ACHTERGROND - Iedereen weet dat het in Nederland met de economie niet zo best gaat. Maar als een zekere Nobelprijswinnaar voor de Economie beweert dat zelfs België het beter doet gaat menig nationalistisch hartje heftig bonzen. “Dat moet onzin zijn!” Krugman – de Nobelprijswinnaar in kwestie – heeft geen veldwerk gedaan, ‘handelt volstrekt in strijd met de feiten‘ en gaat ‘te kort door de bocht.’ Ik laat het twisten over de macro-economie aan hen die daar verstand van hebben, en zal mij richten op een belangrijke politieke bewering van Krugman:

And in general, it’s hard to escape the impression that Belgium has been better served by political paralysis than the Netherlands has by its unified, effective determination to do exactly the wrong thing.

Dat Krugman beweert dat in Nederland ’the whole political center [is] committed to doing the right thing,’ is simpelweg niet waar. D66, Groenlinks, CDA, Christenunie zijn nog steeds oppositie partijen en als zij zich iets gewilliger hadden opgesteld, waren sommige dossiers al een stuk verder geweest. Kortom, de bewering ‘its unified, effective determination’ is inderdaad een voorbeeld van het gebrek aan veldwerk. Maar België: is daar inderdaad sprake van politieke verlamming? Op het eerste oog wel: dankzij de 541 dagen die het duurde om de huidige regering te vormen heeft België voor een belangrijk deel van de economische crisis geen regering gehad. In 2 commentaren in het blad Governance  (link 1; link 2) scheppen Belgische politicologen (Carl Devos, Dave Sinardet, Geert Brouckaert en Marleen Brans) een ander beeld:

Volgende