Om even aan te sluiten bij het op het moment van schrijven hier naast staande artikel en haar verwarring aangaande het begrip legaliteit — dit gaat over de Nederlandse situatie en daarin is downloaden van “een werk van letterkunde, wetenschap of kunst” (nog) niet illegaal.
De link gaat over de grootte van schade van het “downloaden uit illegale bron”, niet over die van enige vorm van illegaal downloaden (zoals van bijvoorbeeld software).
#2
majava
Conclusie: het is niet te zeggen hoe groot die schade is. In ieder geval niet met de onderzoeken die er liggen. Toch bizar dat die onderzoeken dan al wel gebruikt zijn om beleid te maken.
#3
zmmco
Schade? Voor wie? Labels? Artiesten? Platenzaken? A&R beheerders? Componisten? Mij interesseren alleen de artiesten en componisten eigenlijk. En die hebben volstrekt andere belangen dan hun platenlabels. Platenlabels willen zoveel mogelijk muziek verkopen (CD, MP3). Artiesten willen behalve muziek maken vooral gewoon geld verdienen. En dat lukt veel beter als je bekender bent. De gemiddelde artiest is bijzonder blij als ie zichzelf op de radio hoort (iets wat nauwelijks euros oplevert). En niet als ie gedownload wordt? Ik betwijfel het eigenlijk. Artiesten kunnen immers veel meer verdienen aan optredens en merchandise enzo dan ze ooit van hun label zullen krijgen voor de verkopen van hun muziek tegen een BELAHCELIJK HOGE prijs. Vindt u de prijs van muziek niet belachelijk? Vergelijk hem dan maar eens met de prijs van de gemiddelde applicatie in de Apple App Store of Android Market, dan kunt u niet anders dan concluderen dat er iets Heel Raars aan de hand is.
Onderzoeken naar illegaal downloaden nemen deze complexe, marktverziekende en misselijkmakende situatie uberhaupt niet in ogenschouw. De uitkomst van dergelijke onderzoeken is dan ook volstrekt oninteressant en daarmee worden dit soort onderzoeken – zelfs de goedbedoelde – in de praktijk vooral lobby-instrumenten voor de platenlabels om de wetgeving nog meer in hun voordeel en in het nadeel van de artiesten te veranderen.
Courtney Love beschreef het 11 jaar geleden uitmuntend en er is sindsdien vrijwel niets veranderd.
@3: Je vergeet de niet-muziek. Iets als Hulu – vrijwel alle TV-series online, grotendeels gratis – kan je vanuit Nederland niet bezoeken. Dat is toch wel een beetje jammer.
#5
zmmco
@JSK, #4 Niet-muziek is dan ook iets anders dan wel-muziek, he;) Auteurswet is nogal … euh .. gefragmenteerd…
#6
Spam
@3: ” Artiesten kunnen immers veel meer verdienen aan optredens en merchandise enzo dan ze ooit van hun label zullen krijgen voor de verkopen van hun muziek tegen een BELAHCELIJK HOGE prijs.”
Dit lees ik heel erg vaak, maar ik denk toch dat het om twee redenen grote onzin is.
1. Als je Prince, U2, Andre Rieu of Coldplay heet kan je inderdaad een flinke omzet draaien met concerten. Dries Roelvink die drie keer per dag zijn trucje doet met een geluidsband als begeleiding moet er ook van kunnen leven. Maar voor heel veel andere bandjes zijn de concerten toch juist het marketinginstrument en de CD-verkoop de bron van geringe inkomsten. Die moeten het hebben van wat mond-op-mondreclame en een paar goede recensies van hun concerten en cds in kranten en pop-blaadjes.
Die concerten kosten vaak meer geld dan ze opbrengen. 300 bezoekers (dan ben je geen kleine band) * 15 euro = 4500 euro. Daar moet je dan je 4 bandleden, je materiaal, een roadie, hotel en transport van betalen. En dan wil de zaal waar je optreedt natuurlijk ook nog wat van die ticketprijs opstrijken.
2. Een nieuwe CD die vroeger 40 gulden kostte, koop je nu voor 15 euro. Inmiddels zijn zo’n beetje alle andere producten duurder in euro’s dan toen in guldens. Voor de 15 euro kan je 3 keer in een attractie op de plaatselijke dorpskermis of zo vaak als je wilt ongeveer een uur naar mooie muziek luisteren.
#7
zmmmoc
@Spam, #6 Ja ik was wat kort door de bocht. Wat ik zeg is vaak niet waar, het ligt er een beetje aan hoe groot je band is, of je de halve wereld over reist en of je een beetje leuk platencontract hebt of niet.
In veel gevallen is het zo dat de artiest enkel de verkoop van zijn muziek bij het label heeft gelegd. Optredens zijn zijn eigen ding en worden door labels nauwelijks als promotie gezien (daarvoor moet je marketing, radio, tv hebben). Zodoende focust een label typisch op muziek verkoop terwijl de belangen van de artiest veel breder zijn. Dat laatste is wat ik _vooral_ wilde zeggen.
En 40 gulden was pas echt belachelijk. Maar het was een ander tijdperk, waar dure studios veel harder nodig waren, Internet nog niet bestond en allerlei technieken nog in de kinderschoenen stonden. De gemiddelde Android-app varieert in prijs van 0 tot enkele euros. Het gros kost minder dan een euro. In de muziekwereld kost alles zo’n beetje hetzelfde, 1 a 2 euro per track. Er was geen variatie in de CD-prijzen en vandaag de dag kosten MP3s nog steeds ongeveer allemaal hetzelfde. Vanwaar het verschil in prijs en vanwaar het verschil in prijsvariatie?? Hoe kan dit ooit de voor de artiest ideale prijs zijn?
Het gaat er immers niet om hoeveel ik moet neerleggen voor een uurtje muziek. Het gaat erom voor welke prijs ik zoveel mogelijk wil neerleggen voor muziek. En dan is de artiest veel beter af als ik 90 euro neerleg voor 100 uur muziek dan wanneer ik 15 euro neerleg voor 1 uurtjes muziek. Immers, de materiaal- en distributiekosten zijn – in tegenstelling tot op jouw dorpskermis volkomen verwaarloosbaar. Geeft u mij 100x zoveel van iets wat u niets kost voor 6x zoveel geld, dan verdient u 6x zoveel. Zo simpel is dat.
Reacties (7)
Om even aan te sluiten bij het op het moment van schrijven hier naast staande artikel en haar verwarring aangaande het begrip legaliteit — dit gaat over de Nederlandse situatie en daarin is downloaden van “een werk van letterkunde, wetenschap of kunst” (nog) niet illegaal.
De link gaat over de grootte van schade van het “downloaden uit illegale bron”, niet over die van enige vorm van illegaal downloaden (zoals van bijvoorbeeld software).
Conclusie: het is niet te zeggen hoe groot die schade is. In ieder geval niet met de onderzoeken die er liggen. Toch bizar dat die onderzoeken dan al wel gebruikt zijn om beleid te maken.
Schade? Voor wie? Labels? Artiesten? Platenzaken? A&R beheerders? Componisten? Mij interesseren alleen de artiesten en componisten eigenlijk. En die hebben volstrekt andere belangen dan hun platenlabels. Platenlabels willen zoveel mogelijk muziek verkopen (CD, MP3). Artiesten willen behalve muziek maken vooral gewoon geld verdienen. En dat lukt veel beter als je bekender bent. De gemiddelde artiest is bijzonder blij als ie zichzelf op de radio hoort (iets wat nauwelijks euros oplevert). En niet als ie gedownload wordt? Ik betwijfel het eigenlijk. Artiesten kunnen immers veel meer verdienen aan optredens en merchandise enzo dan ze ooit van hun label zullen krijgen voor de verkopen van hun muziek tegen een BELAHCELIJK HOGE prijs. Vindt u de prijs van muziek niet belachelijk? Vergelijk hem dan maar eens met de prijs van de gemiddelde applicatie in de Apple App Store of Android Market, dan kunt u niet anders dan concluderen dat er iets Heel Raars aan de hand is.
Deze situatie verziekt de markt voor artiesten. En dat wordt voor een belangrijk gedeelte gefaciliteerd door de wetgeving. Pak maar eens een CD. Ziet u daarop © Artiest staan? Of © Label? En pak nu een fictieboek. © Auteur of © Uitgever? Juist. Bedankt wetgever, bedankt lobbygroep, tevens bedankt voor het zakkenvullende Buma/Stemra monopolie!
Onderzoeken naar illegaal downloaden nemen deze complexe, marktverziekende en misselijkmakende situatie uberhaupt niet in ogenschouw. De uitkomst van dergelijke onderzoeken is dan ook volstrekt oninteressant en daarmee worden dit soort onderzoeken – zelfs de goedbedoelde – in de praktijk vooral lobby-instrumenten voor de platenlabels om de wetgeving nog meer in hun voordeel en in het nadeel van de artiesten te veranderen.
Courtney Love beschreef het 11 jaar geleden uitmuntend en er is sindsdien vrijwel niets veranderd.
http://www.salon.com/technology/feature/2000/06/14/love
@3: Je vergeet de niet-muziek. Iets als Hulu – vrijwel alle TV-series online, grotendeels gratis – kan je vanuit Nederland niet bezoeken. Dat is toch wel een beetje jammer.
@JSK, #4 Niet-muziek is dan ook iets anders dan wel-muziek, he;) Auteurswet is nogal … euh .. gefragmenteerd…
@3: ” Artiesten kunnen immers veel meer verdienen aan optredens en merchandise enzo dan ze ooit van hun label zullen krijgen voor de verkopen van hun muziek tegen een BELAHCELIJK HOGE prijs.”
Dit lees ik heel erg vaak, maar ik denk toch dat het om twee redenen grote onzin is.
1. Als je Prince, U2, Andre Rieu of Coldplay heet kan je inderdaad een flinke omzet draaien met concerten. Dries Roelvink die drie keer per dag zijn trucje doet met een geluidsband als begeleiding moet er ook van kunnen leven. Maar voor heel veel andere bandjes zijn de concerten toch juist het marketinginstrument en de CD-verkoop de bron van geringe inkomsten. Die moeten het hebben van wat mond-op-mondreclame en een paar goede recensies van hun concerten en cds in kranten en pop-blaadjes.
Die concerten kosten vaak meer geld dan ze opbrengen. 300 bezoekers (dan ben je geen kleine band) * 15 euro = 4500 euro. Daar moet je dan je 4 bandleden, je materiaal, een roadie, hotel en transport van betalen. En dan wil de zaal waar je optreedt natuurlijk ook nog wat van die ticketprijs opstrijken.
2. Een nieuwe CD die vroeger 40 gulden kostte, koop je nu voor 15 euro. Inmiddels zijn zo’n beetje alle andere producten duurder in euro’s dan toen in guldens. Voor de 15 euro kan je 3 keer in een attractie op de plaatselijke dorpskermis of zo vaak als je wilt ongeveer een uur naar mooie muziek luisteren.
@Spam, #6 Ja ik was wat kort door de bocht. Wat ik zeg is vaak niet waar, het ligt er een beetje aan hoe groot je band is, of je de halve wereld over reist en of je een beetje leuk platencontract hebt of niet.
In veel gevallen is het zo dat de artiest enkel de verkoop van zijn muziek bij het label heeft gelegd. Optredens zijn zijn eigen ding en worden door labels nauwelijks als promotie gezien (daarvoor moet je marketing, radio, tv hebben). Zodoende focust een label typisch op muziek verkoop terwijl de belangen van de artiest veel breder zijn. Dat laatste is wat ik _vooral_ wilde zeggen.
En 40 gulden was pas echt belachelijk. Maar het was een ander tijdperk, waar dure studios veel harder nodig waren, Internet nog niet bestond en allerlei technieken nog in de kinderschoenen stonden. De gemiddelde Android-app varieert in prijs van 0 tot enkele euros. Het gros kost minder dan een euro. In de muziekwereld kost alles zo’n beetje hetzelfde, 1 a 2 euro per track. Er was geen variatie in de CD-prijzen en vandaag de dag kosten MP3s nog steeds ongeveer allemaal hetzelfde. Vanwaar het verschil in prijs en vanwaar het verschil in prijsvariatie?? Hoe kan dit ooit de voor de artiest ideale prijs zijn?
Het gaat er immers niet om hoeveel ik moet neerleggen voor een uurtje muziek. Het gaat erom voor welke prijs ik zoveel mogelijk wil neerleggen voor muziek. En dan is de artiest veel beter af als ik 90 euro neerleg voor 100 uur muziek dan wanneer ik 15 euro neerleg voor 1 uurtjes muziek. Immers, de materiaal- en distributiekosten zijn – in tegenstelling tot op jouw dorpskermis volkomen verwaarloosbaar. Geeft u mij 100x zoveel van iets wat u niets kost voor 6x zoveel geld, dan verdient u 6x zoveel. Zo simpel is dat.