Hoe Bush zijn bijbaantje verloor

David Rubinstein, mede-oprichter en managing director van The Carlyle Group*, doet in een speech een boekje open over hoe George W. Bush door de grote particuliere investeringsbank werd gewogen en te licht bevonden.

“when we were putting the board together, somebody [Fred Malek] came to me and said, look there is a guy who would like to be on the board. He’s kind of down on his luck a bit. Needs a job. (..) I met the guy. I said I don’t think he adds that much value. We’ll put him on the board because – you know – we’ll do a favor for this guy; he’s done a favor for us.(..) after a while I kind of said to him, after about three years – you know, I’m not sure this is really for you. Maybe you should do something else. Because I don’t think you’re adding that much value to the board. (..) His name is George W. Bush. He became President of the United States. So you know if you said to me, name 25 million people who would maybe be President of the United States, he wouldn’t have been in that category.”

*VPRO’s Tegenlicht wijdde overigens onlangs een aflevering aan de nauwe banden tussen politiek, defensie en zakenleven binnen The Carlyle Group.

[In de bonus: Een opvallend zinnetje in de speech bevestigt de olijkheid van Bush (die ik voor het eerst opmerkte in de docu Journeys with George): “We put him on the board and [he] spent three years. Came to all the meetings. Told a lot of jokes. Not that many clean ones.” Dat deed onwillekeurig denken aan die andere ozo capabele president. Berlusconi, die zijn lolligheid ontwikkelde als entertainer op een cruise schip, schijnt vaak een mop te vertellen over een AIDS-patiënt die bij de dokter komt. Zegt de dokter: “Ik raad u aan dagelijks een zandbad te nemen”. De man: “O, genees ik dan van mijn ziekte?”. “Nee,” zegt de dokter, “dan went u er vast aan hoe het is om onder de grond te liggen.”]