ACHTERGROND - Vandaag om 16.00 uur Nederlandse tijd stemt de Algemene Vergadering van de VN over het ophogen van de status van Palestina. Hoe zijn de stemmen verdeeld en waar leidt het toe?
Voor de Palestijnen is de statusophoging belangrijk omdat, zo schreef Mahmoud Abbas vorig jaar mei in de New York Times: ‘Palestine would be negotiating from the position of one United Nations member whose territory is militarily occupied by another, however, and not as a vanquished people ready to accept whatever terms are put in front of us.’
Verdelingsplan
Vandaag 65 jaar geleden, op 29 november 1947, vond er ook een stemming plaats in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Op de agenda stond het toekomstig bestuur van Palestina. De stemming ging over resolutie 181 (II), beter bekend als ‘het verdelingsplan’. Van de toenmalige 56 VN-leden stemden er 33 voor de resolutie en 10 tegen. Arabische leiders wezen het plan af, omdat het de rechten schond van de meerderheid van de bevolking van Palestina. Op 14 mei 1948 werd op basis van de resolutie de staat Israël uitgeroepen.
Waarnemerstaat
Met de resolutie die vandaag in stemming wordt gebracht, verzoekt de Palestijnse Autoriteit de VN om Palestina te erkennen als staat en waarnemer, om de status op te hogen naar non-member observer state.
Die status maakt het mogelijk te spreken voor de Algemene Vergadering en lid te worden van allerlei internationale, aan de VN gerelateerde instellingen. Zo kan een waarnemerstaat zelf zaken bij het Internationale Strafhof aanhangig maken zonder tussenkomst van de Veiligheidsraad.
Grote meerderheid VN voor erkenning
De verwachting is dat de resolutie wordt aangenomen. Uit een analyse van The Guardian in september blijkt dat tot nu toe bijna 75 procent van de VN-lidstaten Palestina op enigerlei wijze erkent, 126 VN-lidstaten hebben Palestina officieel diplomatiek erkend (kaartje).
Die staten vertegenwoordigen met hun 5,5 miljard inwoners samen meer dan 75 procent van de wereldbevolking, maar ze vertegenwoordigen tegelijkertijd minder dan tien procent van de wereldeconomie. Daar tekent zich een duidelijke scheidslijn af. Erkenning blijft uit met name in West-Europa en Noord-Amerika.
EU verdeeld
Veel Oost-Europese landen erkennen Palestina, maar de West-Europese landen tot nu toe niet. Daar komt echter verandering in, want inmiddels steunen ook Denemarken, Ierland, Frankrijk, Noorwegen, Spanje en Zwitserland de statusophoging. Duidelijk is dat de EU intern verdeeld is. Dat was overigens vorig jaar, toen werd gestemd over toetreding tot Unesco, ook al het geval: 11 Europese landen stemden voor, 5 tegen, 11 onthielden zich van stemming.
Terecht vraagt de New York Times zich af waarom een continent dat zo verdeeld is over deze kwestie tegelijkertijd zo’n centrale rol in het vredesproces opeist voor zichzelf. Tot het laatst heeft de EU geprobeerd tot een eensluidend standpunt te komen, vertelde de Spaanse minister van Buitenlandse Zaken gisteren, maar dat bleef uit, reden voor Spanje om nu voor unilaterale erkenning te kiezen.
Nederland tegen
‘Pro-Israeli stalwart’ Nederland liet bij monde van Frans Timmermans, onze nieuwe minister van Buitenlandse Zaken, weten niet voor statusophoging te zijn. Dat zou te weinig ruimte laten aan de VS of andere kwartetleden ‘om met een initiatief te komen om het vredesproces nieuw leven in te blazen’.
Daarmee wijkt Timmermans duidelijk af van de PvdA-koers: ‘Als Israël eenzijdig blijft weigeren aan de onderhandelingstafel te verschijnen en ondertussen doorgaat met het bouwen van illegale woningen en nederzettingen in bezet gebied, kan en mag de Palestijnse autoriteit daarvoor niet gestraft worden en dient de internationale gemeenschap de statusverhoging van de Palestijnse staat in de VN te ondersteunen.’
Timmermans had nog een argument: Israël en de VS hebben repercussies aangekondigd ingeval de Palestijnse status wordt verhoogd, en die kunnen nadelig zijn voor de Palestijnse bevolking.
Toegang tot het Internationaal Strafhof
Hoewel de Palestijnen ontkennen dat een gang naar het Internationale Strafhof het doel is, is dat wel waar men in Israël bang voor is. Dat geldt ook voor de Britten, die gisteren in het Lagerhuis zeiden zich van stemming te onthouden tenzij zij vooraf de verzekering krijgen dat Palestina geen pogingen zal ondernemen om Israël voor het Internationaal Strafhof te slepen. Ook anderen zetten Palestina onder druk, maar Abbas weigert zo’n garantie af te geven.
Voor de toegankelijkheid van het Internationaal Strafhof is de statusophoging belangrijk, want het hof neemt alleen klachten in behandeling van lidstaten of van de VN Veiligheidsraad. Tot nu toe kan het hof verzoeken van de Palestijnse Autoriteit nog afwijzen op grond van het feit dat Palestina geen staat is.
Dit voorjaar wees het hof op die grond het Palestijnse verzoek af voor een onderzoek naar vermeende Israëlische oorlogsmisdaden tijdens Operatie Cast Lead. Hetzelfde kan het doen met een mogelijke klacht over de vergiftiging van Yasser Arafat die de Palestijnen eergisteren aankondigden.
Statusophoging maakt voor die klacht overigens niks uit, want het Internationaal Strafhof heeft geen jurisdictie in zaken die zich afspeelden voordat een staat erkend werd. Bovendien mag het alleen gaan om zaken die gepleegd zijn in soeverein Palestijns gebied. Dat zal direct tot juridisch getouwtrek leiden waar de grens van dat soevereine gebied dan loopt. Noam Wiener stelt op +972blog dat, ondanks deze en andere haken en ogen, Israël terecht benauwd is voor een mogelijk onderzoek naar haar optreden in de bezette gebieden.
Tijd voor erkenning
Laat Israël nu de laatste gevechtsronde achter ons ligt en Israëls ‘niet onderhandelen met Hamas’ een wassen neus gebleken is, de juiste stap zetten, zegt Lior Sternfeld op Informed Comment. Laat Israël zich herinneren hoe de passie voor een onafhankelijke staat ook alweer voelde, Abbas en Palestina feliciteren en geluk wensen. Dat is passend, ook met het oog op Abbas’ gematigdheid en de opkomst van veel radicalere krachten onder de Palestijnen.
Uri Avnery, oud-Knessetlid en oprichter van vredesbeweging Gush Shalom, bepleit dat eveneens in de Palestine Chronicle. Hamas had tot nu toe internationaal nauwelijks aanzien, maar operatie Pillar of Cloud heeft daar verandering in gebracht. Arabische leiders reizen af naar Gaza, deze week nog de Irakese parlementsvoorzitter met een 80 man sterke delegatie. De facto is Gaza nu een staat, met een de facto regering waarmee wordt onderhandeld.
Intussen staat Abbas met lege handen tegenover de bevolking. Avnery´s advies: ‘Save Abbas. As of now, he has no replacement. Give him an immediate victory to balance the Hamas achievements. Vote for the Palestinian application for statehood in the UN General Assembly.’
Anderen, Robert Danin bijvoorbeeld op Middle East Matters, verwachten dat erkenning voor Abbas een pyrrusoverwinning zal zijn en Netanyahu nog minder bereid zal zijn tot concessies dan hij nu al is.
Israël relativeert
Israël intussen doet haar best om het belang van statusophoging voor Palestina te relativeren. Dat is niet bepaald geloofwaardig gelet op de eerdere dreigingen met zware repercussies, tot aan het opzeggen van de bereikte akkoorden en het laten instorten van de Palestijnse Autoriteit aan toe.
Het is ironisch dat Israël en Palestina het over één ding wel eens zijn: de steun voor de resolutie is gegroeid mede dankzij de gebeurtenissen in Gaza die de ster van Hamas laten rijzen.
Update 29 november 23:30 uur
De resolutie is aangenomen met 138 stemmen voor, 9 tegen en 41 onthoudingen.
Tegenstemmers: Israël, VS, Canada, Marshall Eilanden, Panama, Nauru, Palau, Micronesië en Tsjechië (volgens @orientemiedo)
Nederland onthield zich van stemming, net als Duitsland en Groot-Brittannië.
Reacties (25)
Jammer dat Nederland niet stemt.. een hele grote gemiste kans.
Avnery lijkt helemaal niet voor een soevereine Palestijnse staat te zijn als hij zegt give him an immediate victory to balance the Hamas achievements. Hij hoopt op verdeeldheid en dus een besluiteloos en machteloos bestuur. Verdeel en heers.
@Kalief
Hij zegt dat niet omdat hij tegen een soevereine staat is, maar omdat hij vindt dat je de gematigde krachten moet steunen, want daarmee is de kans groter dat vrede bereikt wordt. Voor die vrede zet hij zich met Gush Shalom, waar hij de oprichter van is, al in sinds de Oslo Akkoorden mislukten (1993). Kijk ook eens op de site van Gush Shalom
In het artikel waar ik naar linkte vraagt hij zich, gezien de Gaza-oorlog en de tegenstand in Israël tegen erkenning van Palestina af:
Looked at from the outside, this looks like sheer lunacy. Why undermine the “moderates” who want and are able to make peace? Why elevate the “extremists”, who are opposed to peace?
The answer is openly expressed by Avigdor Lieberman, now Netanyahu’s official political No. 2: he wants to destroy Abbas in order to annex the West Bank and clear the way for the settlers.
Aan het einde zegt hij, en daar komt ook mijn citaat vandaan:
save Abbas. As of now, he has no replacement. Give him an immediate victory to balance the Hamas achievements. Vote for the Palestinian application for statehood in the UN General Assembly.
Move towards peace with the entire Palestinian people, including Fatah and Hamas – so we can really put an end to the violence,
Once and for all!
De ironie wil dat toen ik per ongeluk gushshalom.org intikte, ik terecht kwam op de site van Arutz Sheva. Die meldt vandaag dat ook oud-premier Ehud Olmert voor erkenning is.
Is er een mogelijkheid om Mr timmermans een email te sturen kan geen mogelijkheid vinden op zijn webpage of het ministerie
Het is namelijk schandalige dat ons land zich niet wil uitspreken over deze stemming, maar constant zo’n afhoudens politiek voert ten gunste van Isreal. het zou nederland, de eu en de rest van het westen sieren als ze eens wat zouden doen voor de palasteinen in plaats van het zelf gecreerde probleem maar te laten bestaan.
@4 De Rijksoverheid heeft voor alle ministeries éen gezamenlijk contactformulier:
https://www.rijksoverheid.nl/contact/contactformulier
De heer Van Agt verwijst naar deze site:
http://www.rightsforum.org/resolutie-palestijnse-vn-status-november-2012
En dan heb je oud-PVV-er Wim Kortenoeven, die net zoals een bekende reaguurder op deze site, zijn eigen waarheid verkondigt:
“De kolonisatie van bezet Palestijns land? We praten over Judea/’Jodenland’. Moet dat als enige gebied op aarde Judenrein worden? Bovendien kunnen Joden/Israëli’s zich met betrekking tot vestiging in die gebieden op juridische uitgangspunten beroepen.”
http://www.dagelijksestandaard.nl/2012/11/de-telegraaf-het-anp-de-waarheid-en-29-november
De behandeling van het onderwerp is net begonnen en live te volgen op UN web tv.
Er zijn meerdere resoluties ingediend over Palestina, alle hier te lezen: http://www.un.org/en/ga/info/meetings/67schedule.shtml
Zweden gaat ook voor de resolutie stemmen
Resolutie aangenomen met 138 stemmen voor, 9 tegen, 41 onthoudingen.
Tegenstemmers: Israël, VS, Canada, Marshall Eilanden, Panama, Nauru, Palau, Micronesië en Tsjechië (volgens @orientemiedo)
Nederland onthield zich van stemming, net als Duitsland en Groot-Brittannië.
@4; Onze minister van Buitenlandse Zaken, Frans Timmermans, schijnt daar een redenering bij te hebben, voor die onthouding. Althans, dat was de indruk die hij wekte in het praatprogramma Pauw en Witteman, maar helaas vroegen de twee interviewers niet door naar zijn inhoudelijke overweging.
1. Politiek-tactisch stelt Timmermans dat hij zich als minister wel hard kan gaan maken voor een voor-stem, maar dat hij dan om te beginnen de Tweede Kamer tegenover zich krijgt, die daar in meerderheid geen brood in ziet, zodat zijn vóór vervolgens zou worden omgeboden in een stem ’tegen’.
Bovendien, voegt hij toe, is hij nu in staat geweest allerlei landen binnen de EU, waaronder Duitsland, zover te krijgen dat ze zich onthielden van stemming, ipv ’tegen’ te stemmen. Timmermans ziet dat als een belangrijk moreel signaal: je geeft er als Europa mee aan dat je in ieder geval niet tegen de Palestijnen bent.
2. Inhoudelijk-strategisch lijkt Timmermans tegen omdat een waarnemend lidmaatschap van de Palestijnen bij de VN het Amerikaanse congres (senaat + huis van afgevaardigden) ertoe kan bewegen om diplomatieke pogingen van Obama om druk op Israël te zetten, te frustreren.
Tweede punt (maar daar kwam Timmermans niet aan toe, omdat er niet doorgevraagd werd) lijkt te zijn dat als de Palestijnse autoriteit hun waarnemend lidmaatschap gaat gebruiken om Israël aan te klagen wegens oorlogsmisdaden, dit Israël minder snel zal bewegen om weer aan de onderhandelingstafel te komen zitten.
Eerlijk gezegd vind ik dit niet zulke overtuigende argumenten: ik zie namelijk geen aanleiding te denken dat het Amerikaanse congres of Obama überhaupt van zins zijn om druk op Israël uit te oefenen om serieus te onderhandelen en met de fundamentele rechten van de Palestijnen als volk als uitgangspunt.
Als we op Israël en de Amerikanen moeten wachten, dan kunnen de Palestijnen de komende dertig jaar net zo goed op hun rug gaan liggen terwijl Israël alle strategische plekken op de Westelijke Jordaanoever die ze op het oog heeft, koloniseert.
Ook de notie dat Israël serieus is in haar onderhandelingen met de Palestijnen, zolang die maar een tandeloze tijger zijn, lijkt me onjuist.
Pro-Israëlische propagandisten herhalen maar steeds dat Ehud Barak zo’n geweldig genereus aanbod heeft gedaan aan Jasser Arafat in 2000, maar wat ze er nooit bijvertellen is dat de ‘staat’ die de Palestijnen kregen aangeboden, een aantal van elkaar gescheiden eilanden op de Westelijke Jordaanoever plus de Gazastrook in zou houden, waarbij Israël de facto militaire controle zou behouden over dit gebied. Bovendien zouden de Palestijnen Oost-Jeruzalem en het recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen moeten opgeven.
Dit werd Arafat aangeboden in een ‘alles-of-niets’-pakket. Uiteraard ging Arafat niet akkoord, waarna de Israëlische spindokters het verhaal zo draaiden dat de Palestijnen weer eens zo halstarrig waren geweest om een uiterst genereus aanbod te laten schieten.
Timmermans kan dus wel leuk babbelen over dat een statusverhoging van de Palestijnen Israël niet naar de onderhandelingstafel brengt, maar uit het verleden blijkt dat Israël geen serieuze onderhandelingen beoogt op basis van gelijkwaardigheid, maar dat ze erop uit is om de Palestijnen een poot uit te draaien. Ook onder Barak ging het bouwen op de Westelijke Jordaanoever volop door.
Kortom: politiek gezien snap ik de manoeuvre van Timmermans wel, maar inhoudelijk volg ik ‘m niet.
Stemverhouding EU:
Van de 27 EU-landen stemden er 21 voor, 1 stemde tegen (Tsjechië) en 4 onthielden zich van stemming (waaronder Groot-Brittannië, Nederland en Duitsland)
@11. Ik mis een land…
4 onthielden zich van stemming (waaronder Groot-Brittannië, Nederland en Duitsland
Als het om maar vier landen gaat en je noemt er drie, noem dan dat vierde land ook. Het staat anders zo zielig voor dat ene land als het er niet bij schijnt te mogen horen.
Dat vierde land wat zich onthield van stemming was overigens Polen.
Dan mis ik alsnog een land, want 21 + 1+ 4 = 26, geen 27.
Negen Europese landen zijn in een jaar tijd meer richting de Palestijnen opgeschoven.
Hier staat de het verslag van de vergadering, met de stemming onderaan:
http://www.un.org/News/Press/docs/2012/ga11317.doc
The draft resolution on the Status of Palestine at the United Nations (document A/67/L.28) was adopted by a recorded vote of 138 in favour to 9 against, with 41 abstentions, as follows:
In favour: Afghanistan, Algeria, Angola, Antigua and Barbuda, Argentina, Armenia, Austria, Azerbaijan, Bahrain, Bangladesh, Belarus, Belgium, Belize, Benin, Bhutan, Bolivia, Botswana, Brazil, Brunei Darussalam, Burkina Faso, Burundi, Cambodia, Cape Verde, Central African Republic, Chad, Chile, China, Comoros, Congo, Costa Rica, Côte d’Ivoire, Cuba, Cyprus, Democratic People’s Republic of Korea, Denmark, Djibouti, Dominica, Dominican Republic, Ecuador, Egypt, El Salvador, Eritrea, Ethiopia, Finland, France, Gabon, Gambia, Georgia, Ghana, Greece, Grenada, Guinea, Guinea-Bissau, Guyana, Honduras, Iceland, India, Indonesia, Iran, Iraq, Ireland, Italy, Jamaica, Japan, Jordan, Kazakhstan, Kenya, Kuwait, Kyrgyzstan, Lao People’s Democratic Republic, Lebanon, Lesotho, Libya, Liechtenstein, Luxembourg, Malaysia, Maldives, Mali, Malta, Mauritania, Mauritius, Mexico, Morocco, Mozambique, Myanmar, Namibia, Nepal, New Zealand, Nicaragua, Niger, Nigeria, Norway, Oman, Pakistan, Peru, Philippines, Portugal, Qatar, Russian Federation, Saint Kitts and Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent and the Grenadines, Sao Tome and Principe, Saudi Arabia, Senegal, Serbia, Seychelles, Sierra Leone, Solomon Islands, Somalia, South Africa, South Sudan, Spain, Sri Lanka, Sudan, Suriname, Swaziland, Sweden, Switzerland, Syria, Tajikistan, Thailand, Timor-Leste, Trinidad and Tobago, Tunisia, Turkey, Turkmenistan, Tuvalu, Uganda, United Arab Emirates, United Republic of Tanzania, Uruguay, Uzbekistan, Venezuela, Viet Nam, Yemen, Zambia, Zimbabwe.
Against: Canada, Czech Republic, Israel, Marshall Islands, Micronesia (Federated States of), Nauru, Palau, Panama, United States.
Abstain: Albania, Andorra, Australia, Bahamas, Barbados, Bosnia and Herzegovina, Bulgaria, Cameroon, Colombia, Croatia, Democratic Republic of the Congo, Estonia, Fiji, Germany, Guatemala, Haiti, Hungary, Latvia, Lithuania, Malawi, Monaco, Mongolia, Montenegro, Netherlands, Papua New Guinea, Paraguay, Poland, Republic of Korea, Republic of Moldova, Romania, Rwanda, Samoa, San Marino, Singapore, Slovakia, Slovenia, The former Yugoslav Republic of Macedonia, Togo, Tonga, United Kingdom, Vanuatu.
Absent: Equatorial Guinea, Kiribati, Liberia, Madagascar, Ukraine.
Als Kiribati niet mee heeft kunnen stemmen … laat dan maar zitten. Wat stelt die telling dan voor ?
Wat een prachtig, indrukwekkend doekje voor het bloeden.
Dat van de EU landen slechts één land tegen heeft gestemd moet hoop geven voor de Palestijnen. Als de landen die zich onthouden hebben allemaal Timmermans-achtige overwegingen hebben moet er op den duur toch een meer pro-Palestijns beleid uit kunnen komen.
Wat mij verbaast is de rare verzameling tegenstemmers.
Marshall Islands, Micronesia, Nauru, Palau, what the fuck?
Waren dit de enige landen die ze konden omkopen? Of werd er gedreigd met klimaatopwarming zodat die eilanden zouden onderlopen?
@20: niks raars aan. Diens brood men eet, diens woord men spreekt.
Mooi dat jullie inmiddels de hele stemming achterhaald hebben. Op het moment dat ik mijn reactie @11 schreef, was er nog niet meer bekend dat wat ik schreef. Vandaar ook de onvolledigheid. Ik plaatste hem toch, omdat het wel een goed beeld gaf van de stemverhouding.
Tsjechië stemde tegen, maar niet omdat het tegen een Palestijnse staat was. De afwegingen die in de stemverklaring langskwamen, zijn erg te vergelijken met die van de landen die zich van stemming onthielden.
@20 The usual suspects als het gaat om stemmingen inzake Palestina. Leuk om te weten dat een veto van de VS in de VN Veiligheidsraad op dit vraagstuk dus de mening van 9 landen vertegenwoordigt, terwijl nu al meer dan tweederde een andere koers wil. Het wordt tijd voor een hervorming van de Veiligheidsraad.
@20: Marshall Islands, Micronesia en Palau zijn stuk voor stuk vazalstaten van de VS (in letterlijke zin, ze zijn er voor hun defensie, maar ook economisch van afhankelijk).
Een vernietigend commentaar in Haaretz op de Israëlische afgang in de VN: http://www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/israel-suffers-humiliating-defeat-at-un.premium-1.481533
En intussen gaat het Vaticaan zich bemoeien met de status van Jeruzalem.
Thursday’s statement called for “an internationally guaranteed special statute” for Jerusalem, aimed at “safeguarding the freedom of religion and of conscience, the identity and sacred character of Jerusalem as a Holy City, (and) respect for, and freedom of, access to its holy places.”
http://www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/vatican-hails-un-palestine-vote-wants-guarantees-for-jerusalem-1.481596