Het gevaar Bosma

Onder de radar van de meeste mensen en de landelijke pers door schoof Martin Bosma, de partij-ideoloog van de PVV, in Het Parool afgelopen zaterdag zijn visie op Zuid-Afrika naar voren. Bosma-watchers wisten al dat hij zich om de Afrikaner taal bekommert, maar hij ging dit weekend een paar stappen verder. In de verkeerde richting, natuurlijk.

Spijtig dat links Nederland het ANC aan de macht heeft geholpen. Het Afrikaans en het Afrikaner volk zullen waarschijnlijk vernietigd worden. Dankjewel, Ed van Thijn voor je onbaatzuchtige idealisme.

Allereerst heeft Nederland weinig tot niets heeft gedaan om het ANC aan de macht te helpen. Zingende Nederlandse voetballers hebben het Voortrekkersmonument niet aan het wankelen gebracht en activisten als Klaas de Jonge evenmin. Het waren de Afrikaners zelf die onder toenemende druk uit binnen- en buitenland (waarbij inderdaad ook Nederland een rolletje speelde) het ANC legaliseerden, Mandela vrij lieten en uiteindelijk vrije verkiezingen voor iedereen uitschreven. Het volk van Zuid-Afrika heeft Mandela’s ANC aan de macht geholpen. Op democratische wijze. Kennelijk heeft Bosma het niet zo op democratie en de macht van de meerderheid. Het zou me niets verbazen.

De op zich vreedzame omverwerping van de apartheid in Zuid-Afrika werd gekenmerkt door bende-oorlogen tussen zwarte groeperingen en gewelddadige en bloedige wanhoopsacties van Afrikaners. Ondanks jarenlange uitbuiting, moord, onderdrukking en marginalisering van de zwarte meerderheid, en ondanks het stijfkoppige verzet tot op het laatste moment, besloot het ANC dat ook Afrikaans één van de officiele talen van het nieuwe Zuid-Afrika moest zijn. Afrikaners, hun taal, hun godsdienst en hun cultuur werd geen strobreed in de weg gelegd. Sterker nog: echte hardliners hebben al een beginnetje van een gedroomde, etnisch zuiver Afrikaner Volkstaat gecreëerd: Orania.

De gedachte dat de verkiezing van het ANC – het einde van de apartheid dus –  spijtig is, is afschuwelijk. Spijtig is het dat het minderheidsregime niet veel eerder is gevallen. Spijtig is het dat het zo lang heeft geduurd en dat er zo veel slachtoffers zijn gevallen. Natuurlijk zou het spijtig zijn als de taal van dichter Breyten Breytenbach – Bosma noemt hem natuurlijk niet, die “verrader van zijn volk” die het bovendien bestond om de tweede man van Wilders tegen te spreken – zou verdwijnen. Maar het staat in geen enkele verhouding tot de verschrikkingen van het apartheidssysteem.

Het is hoogst verontrustend om te zien hoe Bosma en de zijnen de geschiedenis herschrijven als een pervers en simplistisch spelletje tussen ‘links’ en ‘rechts’, waarbij links de schuld heeft van de immigratiestroom uit de jaren zestig, Hitler links was, de Servische volkenmoordenaars helden zijn, het ANC de Afrikaners dreigt te ‘vernietigen’ en de apartheid nooit had moeten worden afgeschaft. Bosma is een ideologisch revisionist met maar één doel waarvoor hij zich door geen historisch feit laat belemmeren: links moet kapot.

Ik geef u te raden wat mijn antwoord daarop is, als linkse Nederlander. Maar dat mag ik natuurlijk niet opschrijven.