Het einde van king coal is nabij – deel II

Het is een soort volkswijsheid in energieland dat er nog voor honderden jaren aan steenkolen uit de grond gehaald kan worden, ongeacht het verbruik. Die wijsheid is echter een flinke klap aan het oplopen. Eerder schreef ik al over het controversiële rapport van de Duitse Energy Watch Group. De conclusie van het rapport, dat de kolenproductie vanaf 2020 stagneert en langzaam zal beginnen te dalen, wordt gedeeltelijk bevestigd door nieuwe studies. Het Europese Institute or Energy schreef recentelijk in een rapportage aan de Europese Commissie dat de kolenreserves uitermate rap geconsumeerd worden: “From 2000 to 2005, the world proven reserves-to-production ratio of coal in fact dropped by almost a third, from 277 to 155 years…the coal ratio could relatively quickly decrease to those of natural gas and oil, while the world could run out of economically recoverable (at current economic and operating conditions) reserves of coal much earlier than widely anticipated. Although such an evolution appears unlikely, these trends raise concerns given that the record high coal prices in 2004 and 2005 have not yet stimulated further development of world proven coal reserves. The recent trends are worrying also because coal is projected to be the energy source with the largest growth in use worldwide at least up to 2015.” (PDF, 1.7 MB, 52 pag.)

Volgens de auteurs blijft het probleem niet bij reservedalingen, ook de verhouding tussen importeurs en exporteurs is van belang. In 2002 stopte de Verenigde Staten met het exporteren van kolen en werd zij importeur. De overgang van China van exporteur naar importeur wordt voor 2009/2010 verwacht. Oftewel de competitie op de markt wordt steeds groter, en daarmee de kolenprijs. “Africa, Indonesia and USA face significant challenges in the development of their coal reserves and export capabilities. The USA and China — former large net exporters — are gradually turning into large net importers with an enormous potential demand, together with India. By way of illustration, all of Australian steam coal exports are equal to only 5% of Chinese steam coal consumption. Exports from other possible large producers (Russia, Kazakhstan, Colombia) face substantial logistics problems.”

Ook de aanname van de Energy Watch Group, dat de huidige reserves te hoog geschat zijn, wordt onderkend. De meest gebruikte statistieken hiervoor, ook in Nederland, zijn die uit de BP Statistical Review. Data voor kolen uit dergelijke statistieken blijkt echter sterk veroudert te zijn. De National Academy of Sciences, zo ongeveer de meest prestigieuze club wetenschappers uit Amerika, stelde onlangs vast dat de Amerikaanse kolenreserves, die te boek staan als de grootste ter wereld, veel kleiner zijn (Samenvatting PDF, 2.46 MB, 4 pag.). Hoeveel kleiner weet men nog niet: “Present estimates of coal reserves— which take into account location, quality, recoverability, and transportation issues—are based upon methods that have not been updated since their inception in 1974, and much of the input data were compiled in the early 1970s. Recent programs to assess coal recoverability in limited areas using updated methods indicate that only a small fraction of previously estimated reserves are actually recoverable. Such findings emphasize the need for a reinvigorated coal reserve assessment program using modern methods and technologies.”. Naast Amerika is ook de data van China, de grootste kolenproducent ter wereld te optimistisch. De laatste reservecijfers dateren uit 1992, en alle consumptie sindsdien moet van het reservecijfer afgetrokken worden.

In het licht van deze nieuwe inzichten kunnen scenario’s die uitgaan van stijgende kolenproductie tot ver in de 21ste eeuw en daarma op de schop. Het interessantste is nog de invloed op de energiemarkt zelf. Hoe zal de prijs van elektriciteit uit steenkool in de komende vijf á tien jaar gaan verlopen wanneer de globale vraag naar het zwarte goud met meer dan 5% per jaar blijft stijgen?