Enkele dagen geleden werd bekend gemaakt dat de beroemde Pools-Franse regisseur Roman Polanski was opgepakt in Zwitserland. Hij zit daar nu in de cel, in afwachting van uitlevering aan de Verenigde Staten voor een misdrijf dat hij ruim dertig jaar geleden gepleegd zou hebben. In 1977 heeft hij, volgens de verklaringen, een 13-jarig meisje verkracht.
De filmwereld is dan ook in rep en roer. Waarom zou je Polanski, regisseur en schrijver van fantastische films als Rosemary’s Baby, Frantic en The Pianist nu, na zoveel tijd, nog oppakken? Heeft het juridisch systeem in de VS soms iets te bewijzen? De Franse minister van cultuur was zeer kritisch en zei dat Amerika zich in deze zaak van haar slechtste kant liet zien:
“Om te zien dat hij voor de leeuwen wordt geworpen en in de gevangenis wordt gestopt vanwege een zeer oude geschiedenis ? en hij reisde naar een evenement dat hem eerde ? is absoluut verschrikkelijk.”
Zelfs president Sarkozy heeft opgeroepen om tot een snelle oplossing te komen, waardoor de regisseur weer snel met zijn familie herenigd kan worden.
De ophef over Polanski’s arrestatie lijkt niet geheel onterecht. Je zou de zaak wel verjaard kunnen noemen. In Nederland is dat na 20 jaar al het geval. De regisseur heeft zeer traumatische gebeurtenissen in zijn leven meegemaakt – waaronder zijn ervaringen als 10-jarige in het Joodse ghetto van Krakau en de moord op zijn toenmalige (zwangere) vrouw Sharon Tate door Charles Manson en zijn bende – waarvoor hij wellicht ook wat respijt verdiend. Bovendien heeft het, inmiddels 45-jarige, slachtoffer haar verkrachter vergeven en de openbaar aanklager zelfs verzocht de zaak te seponeren. En, vanuit cultureel oogpunt, in zekere zin is het ook wel een zegen dat hij door zijn vlucht uit de VS zulke mooie films heeft kunnen maken.
Al deze argumenten leiden echter vooral af van de feiten die Polanski ten laste gelegd worden. En die liegen er, volgens de verklaring van het slachtoffer, niet om. Roman Polanksi heeft doelbewust een 13-jarig meisje dronken gevoerd, gedrogeerd, en vervolgens verkracht. Anaal, bovendien. Dan maakt het niet uit dat het lang geleden is, of dat hij van die mooie films gemaakt heeft ? hij moet net als iedere andere verdachte verantwoording afleggen aan de rechter. Het is bovendien schandalig dat de diverse europese landen waar de vluchtgevaarlijke Polanski in de tussentijd vertoefd heeft, hem al die tijd hebben laten lopen.
Reacties (40)
Ik ben groot fan van Polanski, maar zo mogelijk een nog grotere fan van rechtsstaten. Laat de man zijn versie maar vertellen voor de rechter. Die kan wel uitmaken of het verjaard is en in hoeverre de mening van het slachtoffer ertoe doet. Als alles achter de rug is kan Polanski zelf straks ongetwijfeld vrijer door het leven als dat hij de afgelopen jaren deed.
Amen.
Waarom heeft het eigenlijk zo lang geduurd totdat ie is opgepakt? Had men geen interesse, werkte Frankrijk niet mee, of iets anders? Waarom lukte het nu wel?
“Anaal, bovendien.”
Geniale zin.
@Mark
Polanski is in Zwitserland opgepakt, niet in Frankrijk (waar hij woonde).
@3: Frankrijk kan uitleveringsverzoeken weigeren en Frankrijk heeft dat ook gedaan.
@3 Reden dat t nu wel lukte: Polanski ging naar Zwitserland om een prijs op te halen, dus de politie wist wanneer hij waar was. Bij eerdere bezoeken aan Zwitserland was hij de dans ontsnapt.
Polanski zou eerst hebben toegegeven, maar vluchtte nadat hem ter oren kwam dat het OM hem levenslang wilde gaan geven. Enigszins begrijpelijk. Aan de andere kant, ontsnappen of onderduiken is op zich al strafbaar in de VS, dus dat de straf er niet minder op zou worden, dat wist hij. Dat hij zulke mooie filmpjes kon maken doet natuurlijk niets af aan de misdaad van Polanski en doet bovendien geheel niet ter zake. Evenals die zware jeugd. Dat argument verlengt alleen maar de keten van ellende. Verder is het vreemd dat in zoveel landen een ingrijpende gebeurtenis als deze verjaren kan.
Wat mij verder bevreemdt is dat hij niet bij verstek is veroordeeld en dat Zarkosi zich bemoeit met de rechtgang. En dat eenieder schande spreekt over de rechtgang en Polanski vrijpleit, zo voorbij gaand aan het leed dat de man veroorzaakte. Ja, het slachtoffer heeft verzocht het zo maar te laten. Logisch, na dertig jaar wil je niet opnieuw alles doormaken. Zij moet ook weer verder.
Waarom zou Frankrijk em niet willen uitleveren?
“anaal bovendien” het moet niet gekker worden. Nee dan maakt het niet uit of het lang geleden is.
Inderdaad geen medelijden…
hij kan toch met al zijn vriendjes en vriendinnetjes tot in de hoogste kringen wel zelf zijn zaakjes afhandelen?
Deden die vriendjes en vriendinnetjes maar wat meer voor de mensen die dat niet kunnen!
Medelijden kan ik ook niet hebben, maar….
“She chided the district attorney’s office for not dismissing the case earlier and for “yet once again (giving) great publicity to the lurid details of those events, for all to read again. True as they may be, the continued publication of those details cause harm to me … I have become a victim of the actions of the District Attorney.”
Als ik dat letterlijke commentaar van het slachtoffer lees, kan ik me niet aan de indruk onttrekken, dat de openbaar aanklager de eigen carrière belangrijker vindt dan de geestelijke gezondheid van het slachtoffer en haar familie.
@11: of hij vindt de rechtsgang belangrijker dat de geestelijke gezondheid van het slachtoffer. Ook in de VS heeft het OM een eigen verantwoordelijkheid in de keuze aanklagen of niet.
Maar je kunt gelijk hebben, de aanklager van destijds heeft veel aan de publiciteit gehad. Volgens mij ook een boek geschreven enzo.
Stom van die Polansky.
Terecht dat hij opgepakt wordt.
Als hij dan zo nodig met een meisje van 13 wilde neuken had hij dat in een land als Saoudi Arabie moeten doen of in 70 procent van de rest van de wereld waar neuken met een meisje van 13 niet strafbaar is.
Hij heeft haar klaarblijkelijk ook nog drugs gegeven en dat is in het overgrote deel van de wereld strafbaar.
Dat is heel stom van hem. Heb echter nooit een film van hem gezien, dus ik mis niks.
De meeste op westerse leest geschoeide films hebben mijnsinziens toch maar 2 doelstellingen, mensen onnodige angst aanjagen en het bijbrengen van de verwerpelijke westerse vaak raciale doctrines, zo van: “Wij blanken zijn het betere ras”, terwijl het eigenlijk zou moeten zijn: “Groter schorem is er niet”.
#5:
Misschien heeft het wel iets te maken met het zwarte ras dat moet bewijzen dat het niet uitsluiten zijn eikel achterna loopt.
Per slot van rekening zit er nu een zwarte man op de amerikaanse troon.
Maar misschien heeft het ook wel van doen met het feit dat na meting is gebleken dat het aantal ongelukkige vrouwen de afgelopen jaren is vertienvoudigd, wie weet??
#3:
Misschien heeft het wel iets te maken met het zwarte ras dat moet bewijzen dat het niet uitsluiten zijn eikel achterna loopt.
Per slot van rekening zit er nu een zwarte man op de amerikaanse troon.
Maar misschien heeft het ook wel van doen met het feit dat na meting is gebleken dat het aantal ongelukkige vrouwen de afgelopen jaren is vertienvoudigd, wie weet??
Misschien kan iemand een film maken over een beroemde regisseur die na jaren alsnog wordt opgesloten wegens verkrachting. Jack Nicholson in de hoofdrol ?
Waarom werden pedofiele priesters dan wel in de gevangenis geworpen wegens misbruik van minderjarigen? En waarom staat de hele filmindustrie in de VS om de vrijlating van een pedofiele filmmaker te roepen terwijl diezelfde mensen wel riepen om gerechtigheid als het pedofiele priesters betrof?? Waarom wordt er hier met twee maten gemeten? Of zijn sommigen meer gelijk dan anderen (Animal Farm)???
@14, 15. Weer een borrel teveel zeker.
@17 Hoezo diezelfde mensen? Heeft de filmindustrie ooit opgeroepen tot gerechtigheid waar het om pedofiele priesters gaat?
Verder zie ik niet waar discussie mogelijk is. Sommige dingen verjaren. Zoals een dronken klap voor de kop. Het drogeren en verkrachten van een 13-jarige verjaart wat mij betreft nooit. Ook niet als het slachtoffer dat nu anders ziet, na betaling van 500.000…
@6: Dat klinkt wel verdacht veel als een Terrance & Phillipje!
@17: Zijn er dan priesters het gevang in gegaan voor misbruik van minderjarigen? Volgens mij zijn verreweg de meesten zelfs niet vervolgd.
@18: Volgens mij geeft juist die betaling wel wat extra legitimering aan een sepot, er is blijkbaar sprake geweest van een schikking tussen slachtoffer en dader.
@20 Er is aangifte gedaan. Dat maakt het per definitie een zaak van justitie. De betaling mag je (als poging tot) schadevergoeding zien maar de strafrechterlijke kant is daarmee nog niet afgedaan. Gelukkig niet, want daarmee zou je de rijkere medemens feitelijk een vrijbrief geven.
@Painted: formeel juist, maar een openbaar aanklager hoeft niet per se te vervolgen. Of er 500.000 betaald is aan het slachtoffer (of niet, want daar is niets van bekend) doet niet ter zake. Dat geld deed in 1977 ook niet ter zake, toen de advocaten van het slachtoffer bij Polanski ook al aandrongen op het accepteren van de plea bargain, waar het Amerikaanse gerecht zich vervolgens niet aan wilde houden. Al met al blijft dit imho een uiterst vreemde zaak, en dat was het minstens al vanaf het moment, dat de rechter zich niet aan de plea bargain wilde houden (hoewel ik plea bargains ook wel raar vind, maar die zijn nu eenmaal onderdeel van het Amerikaanse rechtssysteem). Voer voor psychologen en juristen.
@pedro, ik snap je maar niet zo goed vrees ik. Natuurlijk is het aan een openbaar aanklager om al dan niet te vervolgen. Volgens mij zeggen we hetzelfde, een eventuele betaling staat (niet alleen moreel gezien) buiten die keuze. En volgens mij geheel terecht.
Overigens heb je gelijk dat het een vreemde zaak blijft. Maar dat staat buiten de discussie in feite. De misdaad (en je mag het toch echt niet als minder afdoen) is in de USA gepleegd. Mag je vinden dat het vreemd afgehandeld wordt maar dat is dan het risico dat je als dader loopt. Zeker is het niet vreemder dan het misbruik van een 13-jarig kind en dat hij schuldig is staat vast.
@Painted: Je snapt me deze keer goed, zou ik zeggen, behalve voor wat betreft het vreemde afhandelen. Plea bargains zijn heel normale procedures in het Amerikaanse rechtssysteem. Verdachten bekennen schuld en ontvangen daarvoor strafvermindering, of worden voor minder ernstige zaken aangeklaagd e.d. Een bekentenis in het kader van een plea bargain is dus niet 100% betrouwbaar en wanneer een plea bargain is aangeboden en geaccepteerd, kan eigenlijk geen objectieve rechtszaak meer plaats vinden. Dat is het grote nadeel van plea bargains.
Overigens denk ik ook, dat Polanski schuldig is, hoor, maar gezien het feit, dat van de kant van het slachtoffer al in 1977 aan is gedrongen op acceptatie van de plea bargain, lijkt het voormalige slachtoffer niet gediend met de huidige ontwikkelingen. Voor mij weegt in deze zaak het belang van het slachtoffer zwaarder dan de volledig onpersoonlijke ‘rechtsgang’, in een verder al lang ‘vergeten’ zaak, waarin de rechtsgang al is gecompromitteerd door de plea bargain. Dat is het risico van plea bargains. En het weegt zeker zwaarder dan de persoonlijke profileringsbelangen van een attorney general in een verkiezingscampagne.
Ik ben nog niet zo zeker welk belang het zwaarste weegt. In eerste instantie die van het slachtoffer, zeker. Aan de andere kant, zie je af van vervolging, welk signaal stuur je daarmee de media in. Dat recht te koop is? De belangen van een attorney general zullen me roesten. Ongeacht zijn redenen zal hij het toch juridisch hard moeten kunnen maken.
@25:
Welk belang het zwaarste voor jou weegt, is een individuele afweging, die je zelf maakt. Als je vindt, dat je in eerste instantie naar het slachtoffer moet kijken, weegt dat dus het zwaarst. De vraag, welk signaal je afgeeft door niet te vervolgen, moet je beantwoorden voordat je tot aanhouding overgaat, wanneer het, net zoals hier, duidelijk is welke belangen er in het spel zijn. Daar kun je je dan later niet meer op beroepen. Wie de belangen van het slachtoffer het zwaarst laat wegen, had de Zwitserse politie nooit gevraagd Polanski te arresteren.
Juridisch krijgt de attorney general gelijk. Daar zijn we het wel over eens. En als het slachtoffer hem achter tralies had willen zien, had hij moreel ook gelijk.
@26 ‘Juridisch krijgt de attorney general gelijk. Daar zijn we het wel over eens. En als het slachtoffer hem achter tralies had willen zien, had hij moreel ook gelijk.’
Wonderlijke redenering. De openbaar aanklager heeft enkel een moreel gelijk als hij de wensen van het slachtoffer volgt? Er is ook nog zoiets als maatschappelijk belang. Hoe zit het met de talloze naamloze slachtoffers van zedenmisdrijven die een schadevergoeding wel kunnen vergeten. Vaak zelfs geen aangifte doen omdat ze (niet onterecht vaak) denken dat er niets mee gedaan wordt. Hoe zit het met de directe implicatie dat je als arm man gevangen gezet wordt, terwijl je als rijker man simpelweg een zo groot bedrag op tafel legt dat menig slachtoffer niet kan weerstaan.
Laat ik niet de pretentie hebben alle feiten te kennen, maar zou ik dat wel dan had ook ik zeer waarschijnlijk de zwitserse politie om aanhouding verzocht.
Aansluitend op @Painted Bird: er moet een afschrikkende werking uitgaan van het oppakken, berechten en straffen van misdadigers. En zeker als die door te vluchten lang uit de klauwen van het gerecht hebben kunnen blijven. Slachtoffers moeten verder, maar de maatschappij en het rechtssysteem ook.
@27/28: als we het hier over alle mogelijke gevallen hebben, ben ik het daar in principe volkomen mee eens. We hebben het hier echter over één specifiek geval, waarbij alle omstandigheden en beslissingen uit het verleden mee moeten worden genomen.
@Painted: steeds weer terugkomen op het betaalde geld is onzinnig. We waren het al eens, dat een betaalde schadevergoeding geen reden is om geen vervolging in te stellen. We weten helemaal niet, of dat geld uit is betaald (vermoedelijk wel, maar als het er niet toe doet, hoeven we dat oo helemaal niet te weten). En ten tijde van de plea bargain, toen het slachtoffer ook al niet wilde, dat de zaak voor het gerecht zou komen, was er helemaal geen aanbod van geld, want dat speelde pas meer dan 15 jaar later.
@Mark: een zaak van 30 jaar geleden heeft nauwelijks nog een afschrikkende werking.
Van de rechtspraak uit gezien (afschrikkende werking, rijken mogen niet ontsnappen, maar in de eerste plaats vanwege de misdaad zelf) moet hij zonder meer voor het gerecht verschijnen. Daar zijn we het over eens. Van het slachtoffer uit gezien niet. Ik leg de nadruk op het laatste en het is jullie goed recht om daar een andere mening over te hebben, maar dan weegt het belang van het slachtoffer niet het zwaarste.
@29 We hebben het over alle mogelijke gevallen ja. Omdat ook één specifiek geval daar nu eenmaal direct aan gerelateerd is, te meer wanneer dat specifieke geval veel aandacht van de media krijgt.
Steeds weer terugkomen op het betaalde geld is uitermate relevant. De redenen daarvoor heb ik je gegeven. Steeds weer benadrukken dat dit toch wel een heel specifieke zaak is (waardoor er dus veel uitzonderingen mogelijk zijn) is onzinnig, want feitelijk bepleit je daarmee een voorkeursbehandeling.
Ik respecteer dat je de wens van het slachtoffer zeer belangrijk vind, maar zou dat ook zo zijn als het slachtoffer de dader de elektrische stoel wenst? Laten we helder zijn, wil je geen rechtzaak dan doe je geen aangifte. Doe je wel aangifte dan kun je dat later niet naar (al dan niet terechte) willekeur simpelweg terugdraaien.
‘een zaak van 30 jaar geleden heeft nauwelijks nog een afschrikkende werking.’
De zaak op zich zal weinig afschrikkende werking hebben, het feit dat er ook na dertig jaar eindelijk toch nog een straf volgt (misschien) heeft die afschrikkende werking natuurlijk wel.
Jij mag vinden dat je het belang van het slachtoffer vooropstelt, ik vind dat een keuze die enkel in het voordeel van Polanski (en enkel voor hem) uit kan pakken. De effecten van deze keuze op vele andere slachtoffers lijk je te negeren, of in ieder geval te onderschatten.
@30:
Het artikel en mijn reacties gaan allemaal over één specifiek geval. Je praat dus wat dat betreft alleen voor je zelf.
Verder lijk je uitermate jaloers te zijn op het betaalde geld, gezien het belang, dat je daar aan hecht, terwijl ik dacht, dat je het met me eens was, dat de vraag of iemand al dan niet berecht moet worden, los staat van de vraag of er een afkoopsom is betaald. Als je dat wil betwisten, doe dat dan. Zo niet, dan hebben we daar geen enkel verschil van mening over en is het steeds weer daar op terug komen in de discussie tussen jou en mij na de eerste vaststelling, dat we het daar over eens zijn, voor de rest van de discussie volslagen irrelevant.
Ik vind het ook betreurenswaardig, dat ik steeds weer moet benadrukken, dat het artikel en ik het hier steeds maar over één specifiek geval hebben. ik bepleit daarmee geen algemene voorkeursbehandeling, noch een voorkeursbehandeling voor Polanski, die wat mij betreft voor zijn daad tot het eind van zijn leven in een cel mag weg rotten, als hij daar in gestopt kan worden zonder dat daar eerst een voor het slachtoffer zeer confronterende en emotioneel zeer zwaar beladen rechtszaak aan vooraf moet gaan.
Mooie afleidingsmanoeuvre. Over de hoogte van de straffen hebben we het nog niet gehad. Ik wil dat voor de duidelijkheid ook graag zo laten. De vraag is namelijk allereerst, of er een rechtszaak moet komen in deze zaak. laten we helder zijn: je zin die begint met ‘laten we helder zijn’ voegt niets meer aan de discussie toe dan de al meerdere keren geuite constatering, dat de openbaar aanklager juridisch volkomen in zijn recht staat. Ik dacht, dat we het daar over eens waren, maar als je dat aan wil vechten, of als je veel van herhalingen houdt, lees ik het binnenkort nog wel een keer.
Dat ben ik niet met je eens. Hooguit wekt dit een beeld op, dat iemand voor daden uit zijn verleden altijd nog gestraft kan worden, zelfs als je vele jaren daarna als een vrij man rond hebt kunnen lopen. Ik vind het verder weinig afschrikwekkend om bejaarde mensen in een gevangenis op te sluiten.
Nee, die negeer ik niet, maar die hebben niets met deze zaak te maken. Over wat er in het algemeen in verkrachtingszaken moet gebeuren, hebben we volgens mij geen enkel verschil van mening. Wat in het algemeen dient te gebeuren kan echter niet altijd en niet zonder meer op ieder individueel geval toe worden gepast. En daar hebben we het hier over.
Met je vaststelling, dat mijn keuze voor het slachtoffer in het voordeel van Polanski (en enkel voor hem) uitpakt, ben ik het volkomen eens. Als je keuze echter is om de rechtszaak kost wat kost doorgang te laten vinden, negeer je, dat er zeer nadelige gevolgen voor het slachtoffer aan die keuze vast zitten. Jij mag dus vinden, dat je voor de slachtoffers op komt, en in algemene zin ben ik dat ook helemaal met je eens, maar in dit specifieke geval negeer je de in 1977 (ruim voordat van een schadevergoeding sprake was), in 1995 (nadat er sprake was van een mogelijke settlement, zonder dat ooit bekend is geworden, of er ook werkelijk iets betaald is), en nu (2009) weer herhaalde duidelijk uitgesproken wens van het slachtoffer zelf.
@31 Zoals gebruikelijk ben je zeer selectief. Een pedro-interpretatie op zijn allerbest weer. Waarvoor applaus en bewondering.
‘Het artikel en mijn reacties gaan allemaal over één specifiek geval. Je praat dus wat dat betreft alleen voor je zelf.’
Zeer flauw. In @29 richt je je niet alleen op mij maar ook op Mark. Die in zijn reactie ook verder kijkt dan enkel een specifiek geval. We dus. In dit specifieke geval…
‘Verder lijk je uitermate jaloers te zijn op het betaalde geld’
Is dit zo’n grap op GC niveau? Zo eentje die ik zelden begrijp? Nee pedro, ik ben niet jaloers. Ik weet hoe het ‘verdiend’ is. Je moet je schamen zoiets te suggereren in een tot dan nog eerlijke discussie.
@32:
Dat klopt. Dat is ook precies een reactie, waarin ik vast stel, dat we het over de algemene zin volkomen eens zijn. Als je dan in de eerstvolgende reactie al net doet, alsof dat niet zo is, raak ik daar enigszins geïrriteerd van en dat probeer ik je dan op een andere manier weer duidelijk te maken. Zeker wanneer je dan al voor de derde of vierde keer het betaalde geld ter sprake brengt, terwijl ik je daar ook al lang van heb laten weten, dat ik het op dat punt gewoon met je eens ben. En OK, mijn excuses voor de in mijn irritatie over de steeds weerkerende herhalingen misplaatste opmerking over jaloezie, maar ik moet daar wel bij vermelden, dat ik het niet met je eens ben, dat dit een tot dan toe eerlijk gevoerde discussie was. Het steeds weer terug komen op zaken, waar we het over eens zijn, waarmee je suggereert, dat ik daar heel anders over denk, vind ik niet heel erg eerlijk, om eerlijk te zijn.
Excuses geaccepteerd. Vanzelfsprekend. Laten we eerlijk zijn, waren we al dacht ik maar daar denk jij dus anders over. Als ik eerlijk ben en teruglees, dan zijn we het over een aantal dingen zonder meer eens. Maar er zijn wel interpretatieverschillen met mogelijk grote consequenties. Voor Polanski, voor het slachtoffer en voor slachtoffers meer in het algemeen. Je mag vinden dat ik zeur over geld (en geloof me ik zou haar het tienvoudige ook gunnen), het speelt nu eenmaal een rol in deze zaak. Ook, en misschien vooral, om wat het uitstraalt naar zowel slachtoffers als daders.
Ik suggereer niet dat wij heel anders denken. Dat is eenvoudig zichtbaar op deze pagina. Ook is zichtbaar dat je mijn ‘details’ irritant en/of irrelevant vind. Omdat we het op een aantal hoofdpunten wel eens zijn. Toch heeft jouw mening geheel andere consequenties dan de mijne. Als je dat geen eerlijke discussie vind wil ik nu suggereren dat wij heel anders denken ;)
@painted: ik vind je details niet vervelend of irritant, ik vind het zelfs geen details. Ik vind slechts de voortdurende herhaling van punten, alsof we het daar niet over eens zijn, terwijl we vast hebben gesteld, dat we het daar eens over zijn, irritant en niet eerlijk.
Wij verschillen slechts van mening over de vraag of in dit ene geval per se een rechtszaak gevoerd moet worden. Jij vind, dat ook (en misschien wel juist) in dit geval een rechtszaak gevoerd moet worden en wijst daarbij volkomen terecht (zoals ik al eerder schreef) op de uitstraling daarvan naar andere slachtoffers en andere daders. Ik vind, dat gehoor moet worden gegeven aan de uitdrukkelijke wens van het slachtoffer in deze zaak, om het niet tot een rechtszaak te laten komen, en bedenk me daarbij, dat, ook als zij geld heeft ontvangen van Polanski, zij geen enkele andere reden heeft, om van die rechtszaak af te zien, dan haar eigen geestelijke gezondheid. Wat zou er immers kunnen gebeuren, als zij nu zou zeggen, dat ze wel een rechtszaak wil? Gaat Polanski dan zijn geld terug vragen, of zo? Het geld speelt imho geen enkele rol. Niet bij de verdediging van Polanski: ‘hij heeft betaald dus hoeft niet te zitten’? Ik dacht van niet: voor mij is dat alleen maar extra reden om hem vast te zetten. En evenmin bij het slachtoffer: zij kan gewoon zeggen, dat ze hem achter de tralies wil zien onder dat enige financiële gevolgen voor haar zal hebben.
Dat er heel erg verschillende consequenties vast zitten aan het wel of niet doorzetten van de rechtszaak, betwijfel ik. Volgens mij overschat je dan het belang van deze zaak. De enige 3 mensen voor wie deze zaak werkelijk van belang is, zijn het slachtoffer, Polanski en de openbare aanklager.
Doe me een plezier pedro en lees jezelf terug. Dat zou aanleiding kunnen zijn je standpunt over wie zich ‘schuldig’ maakt aan voortdurende herhaling te heroverwegen.
Trouwens, en enkel als voorbeeld, waar in jouw scenario Polanski vrijuit gaat en waar hij in mijn scenario berecht wordt lijken me de verschillen in onze meningen voorlopig veel groter dan de door jou zo benadrukte overeenkomsten.
Verjaard? Ammehoela. Hoe kan iets verjaren als de dader wegvlucht voor justitie?
Wettelijk gezien wel, maar moreel uiteraard niet.
Polanski heeft zichzelf met zijn misdaad verlaagd tot een ordinaire verkrachter, geen enkele ervaring uit het verleden kan dit bagatelliseren of goedpraten. Laat hem maar voor de rechter komen en het rcht zijn werk doen.
@Painted: we draaien al een poosje in cirkels, ja.
Hier blijkt idd ons enige verschil in mening: jij richt je aandacht op wat er met Polanski gebeurt, ik richt me op het slachtoffer. Voor de rest zijn onze meningen vrijwel aan elkaar gelijk.
Overigens zou de beste oplossing voor iedereen op dit moment (nu Polanski toch al opgepakt is en het kwaad bij het slachtoffer al voor een deel geschied is) natuurlijk zijn, als Polanski aan de VS uit wordt geleverd onder voorwaarde, dat de VS zich nu wel aan de 30 geleden gesloten plea bargain houden. Dan blijft het slachtoffer de rechtszaak bespaard en kan zij gewoon haar leven blijven leiden zonder die vreselijke episode uit haar leven opnieuw op te moeten rakelen, voor zo ver dat na de arrestatie en alle sensatiebeluste media-aandacht nog mogelijk is, tenminste.
Het wordt nu toch bijna eng ;) Moet ik uit je laatste alinea opmaken dat als ons enig meningsverschil de plea bargain overblijft?
Kijk, ik heb geen idee waarom 30 jaar geleden de plea bargain door de rechter geweigerd is. Dat maakt het me onmogelijk om nu voor of tegen een nieuwe afspraak te zijn. Instinctief, dus niet gehinderd door enige kennis van zaken, zou ik zo’n plea bargain moeten afwijzen. De heer Polanski is de USA ontvlucht (of je daar begrip voor hebt of niet is weinig relevant) en alleen al op basis daarvan denk ik dat een nieuwe plea bargain simpelweg onmogelijk is. En vanuit moreel oogpunt ook niet wenselijk. Waarom een nieuwe rechtzaak opstarten om het dan met wat handjeklap af te doen?
‘Dan blijft het slachtoffer de rechtszaak bespaard en kan zij gewoon haar leven blijven leiden zonder die vreselijke episode uit haar leven opnieuw op te moeten rakelen, voor zo ver dat na de arrestatie en alle sensatiebeluste media-aandacht nog mogelijk is, tenminste.’
Dat is niet mogelijk. En dat is nooit mogelijk geweest zelfs. Kijk naar het grote aantal jaren tussen misdrijf en vermeende schadevergoeding. Het slachtoffer zal relatief weinig extra schade oplopen door een nieuw proces. En dan blijf ik zeggen, de maatschappij heeft de (morele) plicht duidelijk te maken dat we geen mannen die 13-jarige meisjes drogeren en verkrachten in ons midden accepteren. De maatschappij ben jezelf.
Het blijft een bijna duivels dilemma, maar na het wegen van argumenten kies ik in deze zaak niet voor de belangen van het slachtoffer. Die nu dertig jaar ouder en wijzer is, en toch al dertig jaar wordt lastig gevallen. Het lijkt mij verstandig de zaak nu goed af te handelen zodat er voor iedereen een einde aan kan worden gegeven.
@39:
Zo kun je dat ook noemen, ja.
Overigens zou een nieuwe plea bargain een rare zaak zijn. De rechter in de VS zou zich aan de eerder gesloten deal tussen de VS en Polanski moeten houden. Polanski is de VS ontvlucht, omdat de rechter daar zich niet aan de gemaakte afspraken wilde houden, nadat Polanski zijn deel van de afspraken al na was gekomen. Als het gerechtelijk systeem in de VS geen plea bargain met Polanski had willen sluiten, hadden ze dat niet moeten doen. Dat zou imho 30 jaar geleden veel beter geweest zijn, omdat je voor dit soort misdaden imho geen plea bargains moet sluiten. Maar wanneer je een overeenkomst met iemand sluit, vind ik, dat je je daar aan hebt te houden, zeker als overheid zijnde. Afspraak is afspraak. Ik ben het met iedereen eens, die zegt, dat Polanski door die domme deal een deel van zijn gerechte straf kan ontlopen, maar in dat geval had de overheid die deal dus niet moeten sluiten.
Dat is jouw mening. Het slachtoffer zelf heeft daar een heel andere mening over.
Tikje overdreven. Sinds 1995 tot aan de arrestatie nu is zij daar niet of nauwelijks over lastig gevallen. Nu wordt zij daar door de arrestatie weer wel lastig over gevallen.
Dat lijkt mij ook verstandig, maar ik heb daar een iets ander idee over dan jij. De zaak had 30 jaar geleden al verstandig afgehandeld moeten zijn, maar daar is imho al van afgeweken, toen de plea bargain werd gesloten, en is in het huidige dilemma beland door daarna die afspraken niet na te komen.
Het is imho idd een duivels dilemma: moeten we nu laten zien, dat het recht altijd zijn loop zal hebben, terwijl duidelijk is, dat het recht in 1977 zijn loop niet heeft gehad, in de eerste plaats, omdat de overheid een plea bargain sloot, waar dat niet passend was, en in de tweede plaats, omdat de overheid zich daarna niet aan de door haar gesloten afspraak hield.
Ik blijf erbij, dat we dus naar het slachtoffer zelf moeten luisteren, en dat de Amerikaanse justitie daar al voor de arrestatie naar had moeten luisteren, want er is helemaal niets of niemand gediend met de huidige discussies, behalve misschien de attorney general of om ons eigen persoonlijke rechtsgevoel te bevredigen, dat door de plea bargain en een overheid, die haar afspraken niet na komt, door deze zaak toch al ernstig is geschaad.