COLUMN - Hij zag er slecht uit, Jelle Brandt Corstius. Grijze huid, zwarte randen rond de ogen. Maar waarschijnlijk ziet hij er altijd slecht uit. Ik keek naar Robo Sapiens, het programma waarin hij onderzoekt wat de robotisering van de samenleving betekent voor de mensheid. Ik zag z’n hoofd ook een paar keer van opzij. Dat had ik niet vaak gezien, de zijkant van het hoofd van Jelle Brandt Corstius. Hij begint op z’n vader te lijken, viel me op.
Normaal kijk ik nooit zo goed naar iemands fysiek. Maar nu wel. Ik wist namelijk dingen. Dingen die ervoor zorgden dat ik anders naar Jelle Brandt Corstius keek.
Jelle Brandt Corstius beschrijft zichzelf in Robo Sapiens als iemand die loopt alsof hij nog steeds moet wennen aan zijn ledematen. En inderdaad, daar loopt een sterk vermagerde gorilla over straat. In slow motion, lijkt wel. De opnames van Robo Sapiens vonden plaats in een tijd dat Jelle Brandt Corstius nog geen idee had van alle ellende die hij zich op de hals zou halen. Toch kan ik hem alleen nog maar zien in het licht van de laatste weken.
Jelle Brandt Corstius heeft een vrij ingewikkelde constructie gekozen om zijn verhaal te vertellen: deels vertelt hij het verhaal zelf, deels vanuit het oogpunt van zijn 85-jarige dochter die in het jaar 2100 terugkijkt op het begin van het robottijdperk. Volgens mij verschillen de zienswijzen van JBC en zijn 85-jarige dochter niet heel veel van elkaar. Van iemand die in het jaar 2100 leeft in een jaartje of 85 heeft gehad om terug te kijken op het robottijdperk, had ik iets meer afstand verwacht.
De 85-jarige dochter van Jelle Brandt Corstius verwondert zich nog steeds over robots. Terwijl een robot in het jaar 2100 waarschijnlijk even vanzelfsprekend is als vandaag de dag een koekenpan met antiaanbaklaag. Misschien is ze dan zelf deels robot. Misschien is ze wel helemaal robot. In de eerste aflevering zei Jelle Brandt Corstius dat hij eraan had gedacht om het programma door een robot te laten presenteren. Hij laat in het midden of hij dat gedaan heeft of niet. De houterige bewegingen van zijn lichaam, zijn monotone stem… wie zegt mij dat Jelle Brandt Corstius zelf geen robot is?
Weet u van wie ik ook altijd heb vermoed dat het een robot is? Precies: Kevin Spacey. Hij beweegt wat soepeler dan Jelle Brandt Corstius, maar z’n stemgeluid is net zo lijzig. En hij heeft eigenlijk altijd dezelfde uitdrukking op zijn gezicht. Of hij nu een seriemoordenaar, een vader met een midlife crisis of een sociopatische president speelt.
Hoogstwaarschijnlijk ook een robot, maar met een heel ander algoritme, is Herr Seele. Hij was kandidaat in de Vlaamse versie van De Slimste Mens. Het was voor mij de eerste keer dat ik het programma van begin tot eind heb gezien. Doe uzelf een plezier, doe hetzelfde:
Reacties (6)
Alvoor ik 1 uur en 3 minuut investeer in het kijken naar een quiz(?) televisieprogramma: wat zou mijn motivatie moeten zijn, waarom zou ik dat doen, wat maakt die 1 (!) uur en 3 minuut de moeite *staat op het punt om hardloopschoenen aan te trekken*, van het kijken waard?
@1: het antwoord op je vraag krijg je vanzelf als je gaat kijken ;-)
Is wel grappig. Herr Seele is inderdaad een bijzonder mens. Verder is het een doorsnee trivia-kwis met BB-ers.
“De houterige bewegingen van zijn lichaam, zijn monotone stem… wie zegt mij dat Jelle Brandt Corstius zelf geen robot is?” Lol.
Anyway. Ik dacht net: als Jelle Brandt Corstius verkracht zou zijn door een robot, had hij dat dan ook pas na 15 jaar verteld?
(Deze vraag kreeg ik plots, ineens, zonder verklaarbare redenen)
@1 Het gegeven dat die Herr Seele op een quasi-naïeve manier alle tv-conventies doorbreekt waar gasten zich normaal uit zichzelf aan houden, en ongefilterd uiting geeft aan wat in hem op komt.
Dat is wel eens een keer verfrissend en ontwapenend, die ontregelende authenticiteit.
Zeg dan gelijk dat Dalilla Hermans zo’n prachtige vrouw is.