Geen bal op tv | Nederlandse sitcoms

Nederlandse sitcoms. Je zou ze de kost moeten geven. Of bleef u vroeger thuis voor Zeg ‘ns a? Ik wel overigens, maar dat was omdat ik ik na Zeg ‘ns A naar bed moest.

Wat later had je De Vlaamse Pot als het toppunt van Nederlandse grappigheid. En de rest van al die Publieke Omroep-ellende, zoals Oppassen, Zo Vader Zo Zoon, Kinderen Geen Bezwaar en Was Ik Maar Bij Moeder Thuis Gebleven. 

Je hebt natuurlijk wel de series van Jiskefet gehad (Crediteuren Debiteuren, De Lullo’s, De Heren van de Bruyne Ster), maar dat waren eigenlijk meer uit de hand gelopen sketches. Wel leuk, daar niet van. Maar geen comedyserie. Net zoals de gemeenteraadsverkiezingen geen landelijke verkiezingen zijn, hoe hard men ook z’n best doet ons dat te doen geloven.

Van de commerciëlen hoef je ook niet veel te verwachten. Bij Net5 is vorige week Fashion Planet begonnen. Waarin de modewereld te kakken wordt gezet. Satire die net niet slecht genoeg is om leuk te worden. Je hebt geen flauw idee wat je ermee moet. Terwijl er behoorlijk wat goede acteurs in zitten. De enige die z’n woorden er een beetje geloofwaardig uit z’n mond krijgt is een gebrekkig Nederlands sprekende nicht van, naar ik vermoed, Noord-Afrikaanse komaf. Komt waarschijnlijk doordat zijn teksten bewust slecht zijn, terwijl de teksten van de overige personages onbedoeld slecht zijn. Tragisch.

Terug naar de PO. Gisteren was de eerste aflevering van Smeris, het programma van het belangrijkste komische duo sinds Bassie en Adriaan: Dennis van de Ven en Jeroen Koningsbrugge. Aanvankelijk dacht ik dat het een totale miskleun was. Het werd maar niet echt grappig. Totdat bleek dat dit een serieuze politieserie was. Wel met de nodige komische noten (het speelt zich in Tilburg af, altijd lachen), daar niet van,  maar in wezen was het serieus. Alsof eerder genoemde Bassie en Adriaan ineens Hamlet gaan spelen. Even wennen, maar als het je lukt om Draadstaal, Iedereen is gek op Jack, de Manutan-commercials en Ik hou van Holland te vergeten, dan hou je een behoorlijk lekkere eerste aflevering van een veelbelovende serie over.

Smeris neemt de plaats in van Jeuk dat vorige week de laatste aflevering van z’n eerste seizoen beleefde. En Jeuk is de uitzondering die de regel bevestigt: veruit de leukste Nederlandse comedyserie ooit. On-Nederlands goed, om het zo maar te zeggen. Waarin Thomas Acda een subtiel uitvergrote versie van zijn sullige zelf speelt en zichzelf in allerlei gênante situaties weet te manoeuvreren. Het schijnt gebaseerd te zijn op het Deense Klovn. Dat ken ik niet. Ik moest meteen aan Curb Your Enthousiasm denken. Maar wellicht is dat ook op Klovn gebaseerd.

In Jeuk belandt Acda in situaties die zo pijnlijk worden, dat je op een gegeven moment niet anders kan dan in lachen uitbarsten. Puur van de zenuwen. Niet zelden kom je op het punt waar Ricky Gervais je keer op keer in The Office bracht. Op het punt dat je eigenlijk niet meer wil kijken, maar het toch doet, als de ramptoerist die je stiekem bent.

Dat ik het nog mag meemaken!