Wat staat er vandaag op het spel?

De Provinciale Statenverkiezingen worden door de politici opgepimpt tot formaat Tweede Kamerverkiezingen. Als de gedoogcoalitie geen meerderheid haalt, dan dreigen volgens Rutte ‘Belgische toestanden’. Volgens Job en Jolande kan de gedoogcoalitie bij het niet halen van een meerderheid beter direct de handdoek in de ring gooien. Voorspelbare verkiezingskoorts, maar het heeft weinig met de werkelijkheid te maken. We ‘kiezen’ morgen indirect de leden van de Eerste Kamer. Of de gedoogcoalitie daar nu net wel of net geen meerderheid haalt, is van marginaal belang. De oppositie is immers geen gesloten blok. GroenLinks, D66, ChristenUnie en de aarsconservatieve SGP zullen klaarstaan om het gros van de voorstellen door de Eerste Kamer te loodsen. En wat als er een keer een voorstel sneuvelt? Dan niks. Dan gaat het voorstel retour afzender, wordt het aangepast en leven we rustig verder.

Interessanter dan de eventuele meerderheid van de coalitie, is om te zien of de machtsbalans tussen Mark, Maxime en Geert gaat schuiven. Ik heb het al eerder gezegd: macht is de smeerolie van dit kabinet. Wat gebeurt er met het CDA als de partij procentueel nog minder stemmen haalt dan afgelopen juni? Dat waren voor het CDA al de meest dramatische verkiezingen ooit. Terwijl alle partijen hun kopstokken uit de kast hebben getrokken, houdt Verhagen zich stil. Voorvoelt hij een nederlaag? Wil de sluwe vos zich alvast indekken? Elco Brinkman trekt de verkiezingskar. Met zichtbare tegenzin. De man met het charisma van een oude poetslap. De man die Paars mogelijk maakte door grandioos te verliezen in 1994. Nors. Afwezig. Apathisch bijna. Gaat deze levende dode de christendemocraten werkelijk aan een verkiezingszege helpen?

Volgens Maxime Verhagen heeft het CDA geen leiderschapscrisis. Maxime heeft gelijk. Zonder leiders, kun je ook geen leiderschapscrisis hebben. Maar wat heeft het CDA eigenlijk wel? Ze hebben geen crisis, geen achterban en geen politieke visie. Het CDA is opgeschoven naar rechts, terwijl daar weinig te winnen valt voor het CDA. Geert schittert er met immigratie en veiligheid. De minister-president is kampioen bezuinigen. En het CDA? Het CDA dreigt een overtollig partijtje te worden. De politieke ruimte ligt op het middenveld, daar was de partij 80 jaar lang oppermachtig. Maar helaas, alle gematigde CDA’ers zijn door de katholieke voorman kaltgestellt. Daarbij komt: wie zich laat gedogen door de PVV, kan moeilijk genuanceerd overkomen. Kom bij ome Geert niet aan met christelijk-sociale begrippen als rentmeesterschap, tolerantie en naastenliefde.

Wanneer gaat de achterban morren? Bij 20 virtuele zetels? Bij 18? Bij 9? Bij 2? 1? De echte tikkende tijdbom onder dit kabinet is niet de oppositie, maar de lange, langzame val van het CDA.