De Amsterdamse politie wil allochtonen gaan werven door zogenoemde block parties te organiseren. Een levensgevaarlijk plan. Als er namelijk één cultuurfenomeen is dat de menselijke waardigheid onherstelbaar kan beschadigen, dan is het wel de blanke volwassene die jongeren probeert aan te spreken in hun eigen taal. Vele grijze mannen tekenden reeds hun persoonlijk failliet door op het verkeerde moment, in de verkeerde context, bejaarde kreten als ‘yo’ ‘cool’ en ‘flex’ te bezigen, daarbij ongecontroleerd zwaaiend met de reumatische handen. Het plan van de politie om middels hiphopfeesten personeel te werven, zou zo maar eens in die desastreuze categorie kunnen vallen. Wie buiten de gebaande paden van het eigen culturele pad treedt, moet immers opnieuw leren lopen. En dat is weinigen gegeven. De aangekondigde block parties zijn daardoor niet zozeer een gevecht om de allochtone sollicitant, maar veel meer een strijd op leven en dood om de streetcredebility van de wijkagent. De uitkomst zal allesbepalend zijn.
Zoals bij elke botsing van beschavingen, ligt ook hier de sleutel tot succesvolle assimilatie bij een goed begrip van de andere cultuur. In dit geval is het nog vrij eenvoudig ook, want eigenlijk zijn alle mislukte toenaderingen tot hiphop te herleiden tot een en dezelfde denkfout, namelijk dat hiphop exotisch is. Niet is minder waar. Hiphop is slechts een gepimpte versie van enkele oud-Hollandse cultuurfenomenen.
Het begint al bij de MC, de master of ceremony. Dit is niets meer dan een bovengemiddeld goedgebekte dominee. De snel uitgesproken teksten komen bovendien rechtstreeks uit een bijbel die wél iedereen heeft gelezen: het Prisma Rijmwoordenboek, standaardinstrument bij het sinterklaasgedicht. Om de herkenbaarheid compleet te maken, variëren de teksten van de MC op één enkel thema: respect. Of zo u wilt: normen en waarden.
Toegegeven, deze christelijke boodschap wordt in de hiphop bedekt door een taaie laag bravoure en stekeligheden, maar dit is nou juist het soort polemiek dat volgens onder anderen Jan Blokker na W.F. Hermans geen vervolg meer heeft gekregen. Hiphop is daarmee een welkome voortzetting van een vertrouwde traditie. Overigens zult u begrijpen dat Jan Blokker zo’n man is aan wie een goed begrip van hiphop niet is besteed. Maar dat terzijde.
De hiphopcultuur heeft uiteraard een eigen taaltje. Omdat dit een punt is waar het vaak misgaat, richt ik mij hier rechtstreeks tot de HR-afdeling van de Amsterdamse politie, met één simpel devies: houd u daar verre van. In godsnaam, houd u daar verre van. Een hiphopper verstaat gewoon ABN, net zoals een Fries dat doet. Kennis van het meest recente idioom is dus volstrekt overbodig. Vetrouw me: op dit vlak valt voor imitators niets te winnen. Niets.
Hiphop kent behalve rap, nog twee belangrijke uitingen: breakdance en graffiti. Om dit te de-exotiseren volstaan hier twee termen: polonaise en vingerverf. Dat maakt in totaal vier termen voor wat in wezen op hetzelfde neerkomt: het onbeholpen uiten van emotie. Niets meer en niets minder, en voor iedereen herkenbaar. De hiphopper is dus ook maar een gewoon mens. Weliswaar is de carnavalsdreun vervangen door een straffe beat, heeft de pruimtabak plaatsgemaakt voor een baaltje wiet, en is de 501-spijkerbroek drie maten te ruim: onder deze uiterlijke verschillen gaat een oer-Hollandse ziel schuil. Sterker nog- en dit is een belangrijk punt- niemand begrijpt hiphop écht. Ook de meest authentiek ogende neger niet. Hiphop is een wereld van schijnbegrip, scheve ogen en miscommunicatie. Vandaar al die vetes, schietpartijen en scheldkanonnades. Men doet maar wat. Aapt elkaar na. Lost een schot hagel en hoopt er het beste van. De een houdt de schijn iets beter op dan de ander, meer is het echt niet. Zoals een bekend spreekwoord uit de hiphopscene al luidt: geef mij een neger die hiphop begrijpt, en ik geef u respect. De dag dat men hier de paradox van inziet, is de dag dat hiphop sterft. Dat we de hoop vooral niet opgeven.
Laat dit dus een les zijn voor de politie, maar eigenlijk voor iedereen die hiphop wil begrijpen. Er valt weinig te begrijpen, en wat wel te begrijpen valt weet u al. Een block party is dus gewoon een veredelde buurtbarbecue, en een jonge hiphopper is gewoon een gezonde Hollandse dolende ziel. Zolang men dit inziet, kan de werving veilig verlopen. En wie weet: misschien levert het nog wel wat op ook. In ieder geval wil ik nooit meer iemand zien die een clowneske brug probeert te slaan naar de hiphopcultuur. Daar zijn geen excuses meer voor. Echt niet.
Reacties (10)
Mooie analyse. Ik krijg ook enorme jeuk van initiatieven als een rappende De Cock.
Tijd voor ’n dissend hete terugkeer van De Don, lijkt me.
–rilt nog na bij de gedachten aan die Donner rap–
Stappen ze kennelijk ook gelijk af van het emancipatie beleid bij de politie. Alleen nog maar mannen, want vrouwen (anders dan als vlees) zijn zeldzaam in de hiphop.
Steeph: http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_female_rappers
Valt wel mee.
Het probleem met vrouwelijke rappers is dat ze over het algemeen niet zo goed zijn als hun mannelijke collega’s. Ik zie Gwen Stefanie trouwens ook op die Wikipedia lijst staan. Als ze haar daar al een rapper noemen vraag ik me af hoeveel vrouwen op die lijst echt rappers zijn.
Beregoed stukkie @Paddy, kan zo in PF.
Maar kan het zijn dat je jezelf uit de hiphop hebt gehesen door je afkeer van stumpers en meelopers? Of, anders gevraagd, zou je je er echt door een overtuiging uit hebben kunnen wurmen, uit die sterke wereld van rijm, parfum, absurdisme, “dit is goed//weet wat je doet” ? En hoe zou die frisse overtuiging luiden ?
@ Mesc,
Ondanks enkele speelse pogingen in de pubertijd, ben ik nooit daadwerkelijk tot de hiphop-incrowd toegetreden.
Misschien maar goed ook, want jezelf losmaken van het beklemmende milieu van de scene is dd een stuk moeilijker.
Toch kan het, ik ken ze, deze hiphop-dropouts. Over hun ‘frisse overtuiging’ willen zij echter niets zeggen. Daarnaar gevraagd lachen zij enkel minzaam mysterieus.
Nee, helemaal de oude zullen ze nooit meer worden, dat is de prijs die ze hebben betaald om zich uit het blingbling-corset te ontworstelen. En die beat raken ze ook nooit meer helemaal kwijt. Toch kunnen ze weer een redelijk normaal leven leiden. En dat is ook wat waard.
Jammer dat er altijd hetzelfde beeld naar voren wordt gehaald als het over hip-hop gaat: stoere donkere mannen met goud om de nek die alleen maar over geld, geweld en vrouwen rappen. Dat is meer een TMF/MTV-cultuur.
Je kan best met je tijd meegaan, maar het is onzin om te veronderstellen dat je altijd mensen in “hun eigen taal” moet aanspreken. Sowieso is dat nogal denigrerend. De politie maakt toch ook niet jaarlijks een carnavalskraker om meer Brabo’s aan te trekken?
jullie fuckin moeders werden geneukt en daarom besta je